Ep6 สวมเขา

"เดี๋ยว ไอคินณ์!"

ตู๊ดด! ไม่ทันได้พูดอะไรปลายสายก็กดตัดสายก่อนซึ่งมันทำให้เขาหัวเสียไม่น้อย

"มีอะไรครับนาย" เจคมือขวาคนสนิทของวายุถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงและอยากรู้เมื่อเจ้านายตวาดลั่น

เดาว่าทะเลาะกับภาคินณ์อีกตามเคยนั่นแหละ

"ไอคินณฺมันทำร้ายอเกน" เขาพูดเสียงเบาๆ แข้งขาแทบอ่อนแรงเมื่อรู้ว่าน้องสาวตัวเองถูกทำร้าย

"แล้วเราจะเอายังไงกันต่อครับ?" ลูกน้องหนุ่มก็เป็นห่วงน้องสาวของเจ้านายไม่แพ้กัน

"รอก่อนให้กูสืบบางอย่างให้ได้ก่อน" วายุตอบด้วยใบหน้าเคร่งเครียดคิดไม่ตกกังวลถึงหลายๆ อย่างที่ตีรวนเต็มไปหมด

"อเกน รอพี่นะคะพี่ต้องไปช่วยน้องแน่นอน" ชายหนุ่มพึมพำถึงน้องสาวที่อยู่ในกำมือของอดีตเพื่อนรัก

"ไอ้คินณฺแกยังทำร้ายอเกนไม่พอหรอวะน้องกูเจ็บจนไม่เหลืออะไรเเล้ว" เขาตัดพ้อด้วยดวงตาแดงก่ำสงสารน้องสาวที่ต้องมาเจอกับคนเลวๆ อย่างภาคินณ์ซ้ำๆ

Talk วายุ

"ทุกคนคงสงสัยสินะครับว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ วันนั้นคือวันที่ผมจำไม่เคยลืมเลยแหละเพราะมันมากับความเจ็บปวดกับคนที่ผมรักมากที่สุด เรื่องราวเริ่มต้นก็เพราะไอ้คินณ์มันมีอะไรกับกับนาว ผมนึกไม่ถึงว่าเพื่อนผมกับคนที่ผมรักจะหักหลังผม สวมเขาให้ผมมาตลอด

ทำไมผมถึงรู้น่ะหรอเพราะวันนั้นน้องสาวผมรอให้ผมกลับไปรับเธอที่มหาลัยแต่แล้วขณะที่ผมรับเธอเสร็จขึ้นรถกำลังกลับบ้านไปทานข้าวกับป๊าม๊า แต่จู่ๆมือถืออเกนก็มีข้อความขึ้นมาทำให้เห็นว่าขัอความนั้นมีชายหนุ่มสองคนมีอะไรกันในคอนโดไอ้ภาคินณ์"

เหตุการณ์ก่อนหน้านี้

"ติ๊ง!!

"หือ ข้อความอะไรน่ะ" เสียงหวานพึมพำก่อนจะรีบกดดูข้อความแต่ทว่าพี่ชายถามออกมาเสียก่อน

"มีอะไรคะ" ผมถามน้องสาวผมกลับไปด้วยความอยากรู้เมื่อน้องสาวพึมพำอะไรบางอย่าง

"ไม่รู้ค่ะเฮีย จู่ๆ ก็มีเบอร์แปลกๆส่งภาพอะไรมาก็ไม่รู้" เธอพูดอย่างไม่รู้เรื่องอะไรก่อนจะเลื่อนนิ้วหมายจะกดเข้าไปอ่านข้อความมาใหม่ด้วยความอยากรู้

"ไหนคะ เฮียขอดูหน่อย" เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันคืออะไรทำไมน้องสาวถึงอยากจะรู้มากขนาดนั้น

"นี่ค่ะ" เธอยื่นให้เขาดูก่อนโดยที่เธอก็ยังไม่เห็นอะไรเพราะ อินเตอร์เน็ตมันช้า สัญญาณไม่ดีเพราะอากาศที่เปลี่ยนไป

อเกนเอามือถือส่งมาให้ผมดู ในขณะที่ผมกำลังดูก็ตกใจเพราะเห็นว่าแฟนตัวเองกับเพื่อนมีอะไรกันบนเตียงผมรีบเก็บมือถือน้องมาลบเพื่อไม่ให้เธอเห็น แต่ก็ไม่ทันอยู่ดี

"อะไรคะไหนหนูขอดูหน่อย ทำไมดูตกใจขนาดนั้น?" เธอขมวดคิ้วยุ่งเพราะอะไรพี่ชายเธอถึงทำสีหน้าตกใจมากขนาดนั้นแม้ว่าจะเป็นเพียงเสี้ยวเดียวก็เถอะ

"ป... เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรหนูไม่ต้องดูหรอก" วายุปรับสีหน้าให้เป็นปกติและพยายามทำเสียงไม่ให้มีพิธุรออกมาให้อเกนรู้

"ไหนคะเอามาดูด้วยสิว่ามีอะไรทำไมพี่ทำหน้าแบบนั้น?" เธอพยายามจะยื้อแย่งมันมาพอแย่งกันสักพักแต่ผมก็ไม่ทันเธออยู่ดีเพราะผมขับรถอยู่

แต่ถามว่าผมเจ็บมั้ย เจ็บมากเลยครับเพราะคนที่ไว้ใจหักหลัง แต่ผมก็ต้องทำตัวเข้มแข็งเพื่อปกป้องน้องสาวและเป็นที่พึ่งให้กับเธอในยามที่อเกนร้องไห้เสียใจ

แต่ที่ผมไม่ให้อเกนดูเพราะผมกลัวเธอรับไม่ไหว ใช่ครับผมรู้ว่าเธอคบกับไอคินตั้งเเต่เธออายุ 18  จนตอนนี้เธออายุ 21 ผมให้ลูกน้องตามเธอตลอดเวลาเธอไปไหนมาไหนกับใครทำไมผมจะได้รู้แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะคบกับกับเพื่อนผม

ไม่สิ!!! ศัตรูผม เธอคงไม่รู้ว่าผมรู้ว่าเธอคบกับมัน แต่ผมรู้แค่ผมไม่พูดผมอยากให้น้องผมมีความสุขแต่สุดท้ายมันไม่ใช่

"ฮรึก!! พี่วายุ บอกหนูที่ไม่ใช่ ใช่มั้ยคะ!? บอกหนูทีอย่าโกหกหนู พี่วายุตอบหนูสิ ฮรึก พี่วายุ ฮือ! หนูไม่เชื่ออ่ะ พี่คินไม่มีทางทำแบบนั้นพี่คินรักหนู ไม่ใช่ มันไม่ใช่ มันคือภาพตัดต่อ!" เธอส่ายหน้าน้ำตาคลอราวกับกำลังขาดสติและร้องไห้ตัวสั่นอย่างไม่ยอมรับความจริง

"ฮือ"

ผมรีบเข้าไปกอดเธอเพราะตอนนี้เธอร้องไห้ควบคุมสติไม่ได้ส่ายหน้าไปมาราวกับคนเสียสติ 

"อเกน หยุดๆ ตั้งสติแล้วฟังพี่ มันคือเรื่องจริงสองคนนั้นมันสวมเขาให้เรา เชื่อพี่ ฟัง เลิกกับมันนะพี่จะดูแลเธอเองนะ ไปเริ่มต้นใหม่กันนะ" เขาสวมกอดน้องสาวพร้อมลูบศรีษะเล็กอย่างปลอบประโลม

"ไม่หนูไม่ไป หนูรักพี่คินณ์! ไม่หนูไม่ไป!" เธอส่ายหน้าทั้งน้ำตาเพราะเธอไม่ยอมรับความจริงในสิ่งที่เพิ่งรับรู้

"ฮือ"

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นเธอก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน เธอตรอมใจข้าวไม่ทานปล่อยเนื้อปล่อยตัวแล้วเธอก็แย่พราะเธอเป็น แพนิค

เธอกลัวความผิดหวังความเจ็บปวด ผมจะพาเธอไปรักษาเธอก็ไม่ไปแต่ที่ทำให้ผมเจ็บไปกว่านั้นไม่นานเธอห็เป็นซึมเศร้า เธอคิดฆ่าตัวหลายครั้งแต่ผมก็มาช่วยเธอทัน แต่มีครั้งเเรกก็ต้องมีครั้งสอง

วันนั้นผมกลับมาจากบริษัทก็กลับมาเจอเธอกินยาฆ่าตัวตายไปหลายเม็ดโชคดีที่พาเธอไปหาหมอได้ทันไม่งั้นผมคงเสียเธอไปผมจึงส่งเธอไปรักษาต่างประเทศและให้เธอเรียนต่อที่นั้น

ตอนนั้นครอบครัวผมกำลังโดนฟ้องล้มละลาย ม๊าผมก็ล้มป่วยเพราะคิดมากเรื่องเธอ ส่วนอเกนเธอก็ป่วย ป๊าผมท่านก็หาทางให้บริษัทครอบครัวผมอยู่รอด

แต่สุดท้ายเหลือแค่ผมที่เป็นความหวังของครอบครัวผมวิ่งเสนองานกับบริษัทต่างๆแต่ไม่มีบริษัทไหนทำงานร่วมกกับครอบครัวผมเพราะเห็นว่าบ้านผมกำลังล้มละลาย แต่ถ้าเรื่องไม่เกิดผมคงให้ครอบครัวไอคินช่วยแต่เราตัดขาดกันนับตั้งเเต่วันนั้น

ผมท้อแท้กับชีวิตจึงไปนั่งกินเหล้าที่ผับจนผมเมาเเต่เเล้วผมก็บังเอิญเจอนินมากับเพื่อนผมรู้ว่าเธอแอบมีใจให้ผมมาตลอดผมอกหักจากนาวมาและเสียใจเรื่องน้องสาวครอบครัวล้มละลายผมจึงเมาเเล้วขื่นใจเธอเพราะความแค้นตลอดเวลาผมทำร้ายใจเธอมาตลอดเธอกับผมมีความสัมพันธ์ลับๆกันมาตลอดเกือบปีแต่เเล้วเธอก็ทนไม่ไหวจึงหนีไปในที่สุดตั้งเเต่วันนั้นเธอก็ไม่กลับมาอีกเลย

แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกผิดที่ทำกับเธอเพราะคิดว่ามันสมควรเเล้วแต่ผมก็มารู้ทีหลังว่าที่ครอบครัวผมโดนใส่ร้าย โดนฟ้องล้มละลายเป็นเพราะครอบครัวไอเพื่อนชั่วของผม

แต่เเล้วไม่นานผมกลับคิดถึงเธอผมซื้อผู้หญิงกินใช้ชีวิตเสเพลแต่ก็ไม่มีใครแทนที่เธอได้เลยแต่แล้วผมก็รู้สึกผิดที่ทำกับนินผมจึงส่งคนตามหาเธอแต่ตามเท่าไหร่ก็ไม่เจอจนถึงวันนี้ เพื่อที่ผมจะได้บอกรักเธอได้ขอโอกาสแต่คงสายไปแล้ว

จนวันหนึ่งมีนักธุรกิจมายื่นมือช่วยผมให้ผมมีวันนี้ แต่ธุรกิจที่ทำคือธุรกิจสีเทา ส่งออกอาวุธสงครามและยาเสพติด แต่ผมเปิดบริษัทสีขาวบังหน้า ตั้งเเต่นั้นมาผมจึงพาครอบครัวผมรอดจากการล้มละลายจนถึงวันนี้ หลังจากที่ธุรกิจครอบครัวผมกลับมารุ่งเรืองอีกครั้งน้องสาวผมเธอจึงได้กำลังใจจากครอบครัวจึงตั้งใจรักษาอาการป่วยจนหายดีแล้วเธอก็เรียนต่อจนจบเพื่อตั้งใจจะมาช่วยงานผมแต่เเล้ววันที่เธอมาฉลองเรียนจบที่ผับเพื่อนผม

เธอจึงโดนไอ้ภาคินณ์ลักพาตัวเธอไปการแกแค้นจึงเริ่มขึ้นนับแต่นั้นมาผมจึงแค้นมันมากเพราะมันคนเดียวทำให้น้องสาวผมต้องเป็นเเบบนี้"