CHAPTER 6

“แน่ใจใช่มั้ยว่าช่วย... ช่วยซ้ำให้เป็นกว่าเดิมหรือเปล่า”

“…” ฉันตอบไม่ได้หรอกได้แต่ก้มหน้าลงแล้วตั้งหน้าตั้งตาเช็ดเสื้อของตัวเองซ้ำๆ แบบนั้นไปเรื่อยๆ จนมีปากกาด้ามเดิมเข้ามาตีซ้ำและคราวนี้มันแรงกว่าเดิมนิดหน่อย

“ไม่ออกหรอกหยุดได้แล้ว บิดผ้าเช็ดหน้าให้แห้งแล้วก็บิดที่เสื้อ” ฉันทำตามที่พี่กวางบอก “แล้วเดิมตามมา”

“ไปไหนคะ”

“ตามมาใจ” สามพยางค์เรียบแต่หนักแน่นกว่าเดิมทำให้ฉันเดินตามพี่กวางมาเงียบๆ กระทั่งขึ้นอาคารเรียนซึ่งอาคารนี้เป็นระดับมอปลายทั้งหมด ฉันมาหยุดลงหน้าห้องเรียน 601 หรือว่าหกทับหนึ่งนั้นแหละ “เข้ามา”

เพราะฉันยังนิ่งพี่กวางเลยหันตัวกลับมาแล้วเดินไปข้างหลังของฉันจากนั้นก็เอาปากกาเล่มเดิมจี้ไปที่กลางหลังก่อนดันเข้ามาแน่แหละคราวนี้ฉันดื้อไม่ได้ต้องเดินเข้าไปในห้องที่ในขณะนี้อยู่ในช่วงพักเที่ยงแต่ยังมีรุ่นพี่คนอื่นๆ มองมาอยู่ การกระทำของพี่กวางเรียนสายตาคนอื่นๆ ได้มาก การใช้ปากกาดันจี้หลังหยุดลงเมื่อมาถึงจุดที่พี่กวางต้องการนั้นก็คือโต๊ะเรียนของพี่กวาง

“เอาไปใส่”

“แต่ๆ ...”

“รูดซิปขึ้นด้วย” เสื้อยี่ห้อดังถูกยื่นมาให้พอฉันส่ายหน้าปฏิเสธก็เหมือนกำลังจะโดนด่าจึงรับมาใส่ทับลงกับตัวเองแล้วทำตามที่อีกฝ่ายบอก “ไม่น่าเกลียดหรอก”

“แต่เสื้อแพงนี่ค่ะ”

“แล้วยังไง ใครสนกัน”

“เดี๋ยวเปื้อนอีกคราวนี้ตายแน่ๆ”

“คนที่จะตายคือคนที่ทำใจต่างหาก”

ประโยคพูดอันแสนธรรมดาแต่กับทำให้ฉันชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นสบนัยน์ตาสีน้ำตาลคู่เดิมที่กำลังก้มมองลงมาเช่นกัน ความห่างมันมีอยู่แล้วเนื่องจากฉันเตี้ยส่วนพี่กวางสูงมากเราทั้งสองมองกันได้สักครู่หนึ่งก่อนที่พี่กวางจะเคลื่อนไหวโดยการนั่งลงพร้อมกับเอื้อมมือเปิดขวดน้ำเปล่าที่วางไว้บนโต๊ะ

“งั้นใจไปก่อนดีกว่า”

“ยัง... นั่งลงก่อน” แต่สิ่งที่ได้กับมาคือคำสั่งบวกกับสายตาที่สั่งให้นั่งลงไปกับเก้าอี้ตรงด้านหน้าซึ่งเป็นโต๊ะเรียนของใครคนหนึ่ง ช่วงพักเที่ยงโต๊ะเรียนนี้จึงว่างเพราะเจ้าของอาจไปทานข้าวหรือไม่ก็ไปซื้อขนมซึ่งนั้นแหละฉันก็เกรงใจอยู่ดีเผื่อเขาเข้ามาแล้วเจอฉันนั่งทำไงล่ะทีนี้ “โต๊ะไอ้ดิวนั่งได้มันไม่อยู่”

“เดี๋ยวพี่เขาก็มา”

“อย่าดื้อใจ”

อ่า... ฉันนั่งลงตรงข้ามพี่กวางทันที

โต๊ะเรียนของห้องมีการแบ่งเรียนโดยนั่งเป็นคู่มีสี่แถวแล้วแถวที่พี่กวางนั่งคือแถวในสุดติดกับหน้าต่างนั่งส่วนเกือบสุดหลังห้องและคู่ที่พี่กวางนั่งด้วยหน้าจะเป็นผู้ชายเพราะมีแค่กระเป๋าใบเล็กสีแดงกับปากกาเล่มเดียวบนโต๊ะเรียนส่วนโต๊ะพี่กวางนั้นมีแค่ขวดน้ำ

การย้ายมาโรงเรียนแค่วันแรกของพี่กวางถือว่าหาเพื่อนได้รวดเร็วมากเลย แค่วันเดียวทำได้ถึงขนาดนี้ถ้าเทียบกับฉันบอกเลยว่าดีกว่า การนั่งของตัวเองเรียกสายตาของรุ่นพี่หลายคนหนึ่งในนั้นคงเป็นรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งตรงมุมหน้าประตูฝั่งตรงข้ามสายตาของพี่เขาไม่เคลื่อนย้ายไปไหนเลยจ้องแค่ฉัน

ไม่นานพี่คนนั้นก็ลุกเดินเข้ามาเดี่ยวๆ มาหยุดลงที่ข้างโต๊ะที่อยู่ระหว่างฉันและก็พี่กวางแน่นอนว่าการกระทำทุกอย่างล้วนอยู่ในสายตาของฉันหมด พี่ผู้หญิงคนนั้นใช้มือยื่นลูกอมหัวใจเม็ดเล็กมากลางโต๊ะคราวนี้พี่กวางก็เงยหน้าไปมองพร้อมกับท้าวคางรุ่นพี่คนนั้นแก้มแดง

“เพื่อนบอกชื่อกวางเหรอ เราชื่อดานะอยู่ห้องสอง”

“อ้อ...” พี่กวางตอบแค่นี้

“ขอไอดีไลน์หน่อยดิกวาง” คราวนี้ชัดเจนเลยว่าพี่ดาเข้ามาจีบพี่กวาง การจีบโต้งๆ แบบนี้เห็นได้น้อยมากถือว่าเป็นการจีบที่เปิดประสบการณ์ฉันมากเป็นพิเศษเพราะพึ่งเห็น “เราอยากคุยด้วย”

“อยากรู้จักเราเหรอ” พี่กวางถามขึ้นพร้อมกับยิ้มให้ “เราลึกลับนะฉะนั้นไอดีเราก็ลึกลับ”

“…”

“อยากคุยก็หามาให้ได้นะแล้ว... ดาจะได้คุย”

สรุปคือยังไงฉันคิ้วขมวดส่วนพี่ดากับอมยิ้มซึ่งมาพร้อมสายตามุ่งมั่นมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า

“โอเค ถือว่าเปิดโอกาสนะกวาง”

“ถ้าหามาได้นะครับ”

พี่ดาเดินออกไปเหลือเอาไว้แค่ลูกอมหัวใจที่เอาไว้ต่างหน้าเพียงแค่ครู่เดียวก็มีร่างสูงของพี่อีกคนเข้ามานั่งข้างพี่กวางก็โต๊ะที่ฉันบอกว่ามีกระเปาสีแดงกับปากกาวางไว้อ่ะ

“มาวันแรกดาฉายานางฟ้าห้องสองก็มาจีบแล้วเหรอวะ”

“อ๋อนางฟ้าห้องสอง” พี่กวางหันไปมองพี่ข้ามฟ้าและหันมามองฉัน “มาขอไอดีไลน์”

“หึ... เข้าไม่ถูกทาง ตัดเลยว่างั้น”

“แล้วแต่มึงจะคิด”

“ก็ตามนั้น” พี่ข้ามฟ้าพูดอีกทั้งเคลื่อนสายตามายังฉัน สายตาคู่นั้นสำรวจตัวฉันจนแทบพรุนสุดท้ายก็เหลือเอาไว้แค่รอยยิ้มหวานส่งมาให้ พี่ข้ามฟ้าหนึ่งในสองหนุ่มที่เมื่อวันวาเลนไทน์เมื่อไหร่ได้ดอกกุหลาบมากสุดและเพจหนุ่มหล่อสาวสวยของโรงเรียนแทบลงรูปเป็นประจำทุกวันพอพี่กวางเข้ามาแน่นอนว่าจะต้องถูกเหมาให้มาโผล่หน้าในเพจแน่ๆ คราวนี้ฉันบอกเลยว่าจะต้องเปลี่ยนเป็นสามหนุ่มที่ทุกคนล้วนให้ความสนใจ “เข้าใจแล้ว เข้าใจแจ่มแจ้งเลยเลยสัส”

ก๊อกๆ

“ใจ...”

“คะ” ฉันรู้ว่าตัวเองเหม่อและสติพึ่งกลับมาเมื่อพี่กวางเคาะลงบนโต๊ะเรียก “พี่กวางมีอะไรหรือเปล่า”

“ใช้โทรศัพท์มั้ย”

“มีค่ะแต่วันนี้ไม่ได้เอามา” โทรศัพท์ที่เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีก่อนจากป้ากวามันราคาแพงอีกอย่างถ้าเกิดเอามาโรงเรียนด้วยจะต้องเกิดเรื่องฉะนั้นเอาไว้ที่ห้องดีกว่า “ใจไม่ค่อยพกโทรศัพท์มาค่ะ”

“ฉลาดนิ”

“คะ?”

“ชมว่าฉลาดแล้วเอาไว้ที่บ้านเหรอ”

“ค่ะโทรศัพท์แพงเอาไว้ที่บ้านดีแล้วอีกอย่างใจเอาไว้หาข้อมูลการเรียน”

“แล้วได้เล่นแอพอื่นมั้ย” ฉันพยักหน้ายอมรับมีแต่แค่ไลน์ส่วนเฟซกับไอจีกะว่าขึ้นมอสี่ค่อยเล่นดีกว่าไม่สายไปหรอก “มีอะไรบ้างเรายัยเด๋อ”

“มีแค่ไลน์ค่ะแต่มีเพื่อนแค่ป้ากวาคนเดียว”

“แม่พี่เหรอ”

“ค่ะป้ากวาชอบส่งการ์ตูนน่ารักมาให้ทุกครั้งก่อนนอนเลย” ฉันยอมรับกับพี่กวาง “โทรศัพท์ของใจป้ากวาก็ซื้อให้นะคะเป็นของขวัญวันเกิด สวยมากๆ ด้วย”

“เข้าใจแล้วครับ”

ฉันออกจากห้องเรียนของพี่กวางมาก่อนหน้าที่ออดจะดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าเริ่มเรียนคาบบ่ายแล้วที่พี่กวางถามถึงไลน์ก็ไม่ได้อะไรต่อนะคงถามเฉยๆ เท่านั้นแหละพอเลิกเรียนฉันก็กลับแล้วไปช่วยงานที่บ้านใหญ่เสร็จแล้วก็มาช่วยแม่ทุกอย่างเสร็จจึงเข้ามาอยู่ในห้องของตัวเอง

กระทั่งเสียงหนึ่งดังมาจากโทรศัพท์

เสียงนี้เรียกสายตาของฉันให้หันไปมองพร้อมกับสายตาเบิกกว้าง

Kwang [kw] Add Friend you