EP 05 | คนสวย NC20+

"ไปค่ะ!"

มือเรียวคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของคนพี่แล้วลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางโอนเอนไปมา ใบหน้าสวยหันซ้ายหันขวาเหมือนกำลังมองหาอะไรบางอย่างก่อนจะสายตาจะไปหยุดยังบันไดภายในห้อง

"อุ้ย" อาคินย่อตัวลงอุ้มร่างบาง น้ำหวานรีบยกแขนขึ้นคล้องคอก่อนจะชี้นิ้วไปทางบันได "ไปกันน"

"ถ้าขึ้นไป ลงมาไม่ได้แล้วนะครับ"

แม้จะรู้ว่าสติสัมปชัญญะของอีกฝ่ายไม่ครบถ้วนแต่เขาก็ยังเลือกถามออกไปอยู่ดีและคำตอบของเธอคือตัวตัดสินทิศทางในการเดินของเขาด้วย ถ้าคำตอบคือไม่ เขาจะอุ้มเธอไปยังห้องนอนแขกข้างล่าง

แต่ถ้าใช่! เขาก็จะเดินขึ้นไปห้องนอนของตัวเองข้างบน

"ก็ไม่ต้องลงค่ะ Let's go!!"

แผ่นหลังบางถูกวางบนเตียงขนาดคิงไซซ์อย่างแผ่วเบา อาคินค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออกอย่างใจเย็น สายตาคมจ้องมองสาวน้อยอย่างซ่อนความหื่นกระหายไว้ไม่มิด

ร่างอรชรร้อนผ่าวไปทั้งตัวแต่ความรู้สึกแตกต่างจากตอนที่เธอดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปครั้งแรก มันมีความวูบวาบในช่องท้องมากกว่านั้น น้ำหวานนอนมองร่างสูงที่กำลังถอดเสื้อเชิ้ตออก แผงอกแกร่งปรากฏต่อสายตาคู่สวยก่อนจะไล่ลงมองลอนซิกแพคที่เรียงกันราวกับก้อนขนมปัง

และสายตาของเธอก็โฟกัสไปยังยอดอกสีอมชมพูไม่ต่างไปจากริมฝีปากหยักของเขา

'ชมพูจริงๆ ด้วย'

เพียงเสี้ยววินาทีร่างบางก็ตกอยู่ใต้อาณัติของอาคิน ดวงตาคู่คมวาววับสื่อความหมาย เมื่อไม่มีคำคัดค้านใดเอ่ยขึ้นกลีบปากอิ่มจึงถูกทาบทับลงทันที

แขนเรียวยกขึ้นคล้องคอแกร่งอัตโนมัติ น้ำหวานเผยอปากสูดอากาศเข้าปอดจึงเป็นโอกาสให้ลิ้นร้อนๆ ซอกซอนเข้าเสาะแสวงหาความหวาน

เธอหวานสมชื่อจริงๆ ความหวานในปากของเธอโคตรถูกใจเขา แม้การจูบจะดูไม่ประสีประสาแต่การที่เธอยอมขึ้นมานอนอยู่บนเตียงกับเขาง่ายๆ มันทำเขาเข้าใจไปแล้วว่าเธอคงจะเคยผ่านเรื่องแบบนี้มาบ้าง

แต่ให้ตายเถอะ! พอนึกว่าเคยมีใครแตะต้องปากอวบอิ่มน่าขยี้ของเธอ อารมณ์โมโหก็ก่อตัวขึ้นในใจทั้งๆ ที่เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน

"พี่หมอ...อื้อ"

น้ำหวานยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรต่อเขาก็ก้มลงจูบปิดปากเธออีกครั้ง ชุดมินิเดรสถูกดึงรั้งออกไปทางปลายเท้าอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงบราเซียกับแพนตี้สีชมพูน่ารัก อาคินหยัดตัวขึ้นเล็กน้อยจ้องมองความงดงามของหญิงสาว

ทรวดทรงองค์เอวของเธอประหนึ่งนาฬิกาทราย ไม่ผอมบางจนเกินไปดูอวบอิ่มน่าฟัด น่าขยี้จนเขากัดฟันแน่นเพราะความแข็งขึงที่ยังถูกจองจำอยู่ในกางเกงกำลังปวดหนึบ

"ดะ...เดี๋ยว อ๊ะ"

มือหนาปลดตะขอบราเซียออก ภายในเสี้ยววินาทีเต้าอวบอิ่มก็ได้รับอิสระ ดวงตาคมเป็นประกายวาววับขึ้นมากกว่าเดิม เขาคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าร่างกายของเธอจะต้องสวยแต่ไม่คิดว่าจะสวยใสไร้ที่ติขนาดนี้

"พี่..อื้อ"

นาทีนี้ถ้าจะห้ามเขาก็หาค้อนมาทุบหัวเลยแล้วกันเพราะต่อให้มีใครฆ่ากันตายตรงหน้าเขาก็ไม่มีทางหยุด

ยอดอกสีระเรื่อถูกปากร้อนๆ ดูดดึงสลับขบเม้มทั้งสองข้าง มือหนาบีบขยำดันเต้าอวบอิ่มเข้าปาก เขาอ้าปากครอบครองราวกับไม่เคยพบไม่เคยเห็น ดวงตาสีน้ำตาลเหลือบมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้แดงระเรื่อมากกว่าเดิม เธอกำลังหลับตาพริ้มและกัดปากแน่น

น้ำหวานรู้สึกว่าเธออยากกรีดร้อง อยากเปล่งเสียงบางอย่างแต่ก็เม้มปากต่อต้าน เธอทั้งรู้สึกกลัวแต่ก็อยากลองเหมือนฤทธิ์แอลกอฮอล์จะช่วยเพิ่มความกล้าหาญข้างในและทุบทำลายความคิดด้านผิดชอบชั่วดีไปจนหมดสิ้น

"หวานจริงๆ"

หมอหนุ่มเสียงพร่าสั่น เหลือบมองใบหน้าเนียนปรือตาวาววับอย่างร้ายกาจ เขาขบเม้มผิวของเธอพร้อมกับจับเรียวขาแยกออกแล้วดึงแพนตี้ออกไปให้พ้นทาง เท่ากับว่าตอนนี้ร่างกายของเธอเปลือยเปล่าล่อนจ้อน

มือเรียวอยากจะผลักคนบนอาณัติ ทว่าร่างกายสวนทางไม่ฟังคำสั่งจากสมอง เธอแอ่นอกขึ้นเสนอเนื้อตัวให้เขาได้ตักตวงความสุขและเหมือนว่าร่างกายของเธอมันก็โหยหาทั้งที่อีกฝ่ายเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันเท่านั้น

"พะ..พี่หมอ"

"ครับคนสวย"

ตอบกลับในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ แกล้งปล่อยไอร้อนผะผ่าวกับแผ่นท้องเนียนนุ่มที่เกร็งเขม่ว ปัดป้ายลิ้นร้อนราวกับต้องการฉกชิมเธอไปทั้งตัว

"คือ..อ๊ะ"

น้ำหวานสะดุ้งเมื่อเขาแกล้งขบกัดข้างสะดือ เผลอกัดริมฝีปากแน่นส่งผลให้ใบหน้าหวานสวยยั่วยวนจนอาคินอดใจไม่ไหว ไอ้สีหน้าท่าทางแบบนี้ไงที่มันทำให้เขาตัดสินใจเดินหน้าต่อ อะไรจะเกิดก็ช่างมัน เธอตื่นมาแล้วโวยวายถึงตอนนั้นค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้เขาขอกินของหวานให้หนำใจก่อน

ฝ่ามือไต่ลงไปกุมความอ่อนนุ่ม ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อเจอการร่ายมนตร์จากนิ้วแกร่ง ยิ่งเธอแอ่นยกเข้าหาขนาดนี้ใครมันจะไปอดใจไหว นี่มันปฏิกิริยาของการเร่งเร้าให้เขากระทำตามใจชัดๆ

อาคินขยับขึ้นมาประกบจูบกลีบปากนุ่มอีกครั้งในขณะที่มือหนาจัดการถอดกางเกงปลดปล่อยแท่งรักอวบหนาเป็นอิสระและแม้จะอยากแค่ไหนแต่เขาก็ไม่เคยลืมสิ่งสำคัญ หมอหนุ่มคว้ากล่องคอนด้อมจากโต๊ะข้างเตียงมาจัดการแกะออกและฉีกซองอย่างรีบร้อน

กายแกร่งที่แข็งชันพร้อมรบทำให้เขาสามารถสวมเกราะป้องกันได้อย่างรวดเร็ว อาคินหยัดกายจดจ่อแท่งร้อนยังปากทางร่องรัก ถูไถกวักเรียกน้ำหวานจากกลีบกุหลาบที่ปิดสนิทแล้วค่อยๆ สอดตัวผลึกรวม

"นะ...น้ำหวาน"

ดวงตาคมเบิกกว้างด้วยความตกใจ ความคับแน่นที่ทำให้เขาดันตัวเข้าไปอย่างยากลำบากบวกกับหลักฐานที่ไหลเคลือบถุงยางทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าตัวเองคือคนแรก

"อ๊ะ เจ็บ ฮืออ~ หวานเจ็บ"

หยดน้ำสีใสซึมออกจากหางตาครั้งแรกของเธอมันเกิดจากความเมาผสมความอยากรู้อยากลอง ตอนนี้เธอไม่ได้เสียใจเพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้วเธอก็ไม่รู้จะทำยังไง คิดเสียว่าอย่างน้อยชาตินี้ก็ไม่เสียชาติเกิดที่ได้รู้จักกับอารมณ์วาบหวาม

แต่ไม่คิดว่าครั้งแรกมันจะเจ็บขนาดนี้!

"ทำไมไม่บอกก่อน"

การที่เธอขึ้นมานอนอยู่บนเตียงกับเขาง่ายๆ เขาก็คิดว่าเธอจะ....เฮ้อ~ เขาไม่ได้ให้ค่าใครที่ประสบการณ์บนเตียงแต่เธอกลับทำให้เขารู้สึกถึงความภูมิใจที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างท่วมท้น

อาคินจัดการเบียดตัวตนเข้าไปใหม่เพิ่มความเจ็บให้กับน้ำหวานจนเธอนิ่วหน้า มือบางยันหน้าท้องแกร่งอีกมือจิกบนต้นแขน แต่ยังไงคนพี่ก็บังคับตัวเองไม่ไหว มอบตัวตนเข้าไปจนหมดมิด

"อื้อ เจ็บ!"

"เจ็บแป๊บเดียวนะครับคนสวย"

อาคินกัดฟันตอบเพราะเขาก็รู้สึกถึงความคับแน่นที่บีบรัดตัวตนจนเขาเจ็บไม่ต่างกัน น้ำหวานไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงเมื่อคนพี่เริ่มขยับตัวอีกครั้ง

ตอนนี้ความเจ็บพอๆ กับความทรมานเสียวสะท้านไปทั้งตัวเมื่อเขาเริ่มขับเคลื่อนร่างกายจากเบาไปหาหนัก ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ดอมดมกลิ่นหอมรัญจวนจากซอกคอขาว

"อื้ออ พี่หมอคะ"

"คนก็หวาน เสียงก็หวาน"

การดูดรัดตัวตนของเขายิ่งทำให้พละกำลังฮึกเหิมบ้าคลั่ง ดวงตาคู่คมจ้องมองใบหน้าเนียนสลับมองจุดเชื่อมผสานที่ลำกายอวบหนากำลังแทรกผ่านความอ่อนนุ่ม สติของน้ำหวานหลุดลอยจากร่างเกินจะไขว่คว้า ยอมรับเลยว่าร่างกายโหยหาปรารถนาเขามากที่สุด ทุกอย่างเกิดขึ้นต้องดำเนินต่อไปจนสุดทาง

"มันดีใช่มั้ย"

"อึก อื้ออ"

"ตอบเป็นคำพูดสิครับ"

"อื้อ ดีค่ะ ดีมากๆ"

คำตอบที่เป็นเหมือนยาชูกำลังส่งผลให้เขากระแทกกระทั้นจนโยกคลอนไปทั้งตัว มือหนาตรึงสะโพกผายไว้แล้วหวดสะโพกระรัวเร็วจนความสุขสมมาเยือน ร่างของเขาและเธอต่างบิดเร้าเกร็งกระตุก

"อ๊ะ กรี๊ดด!"

"อ่าห์"

อาคินทิ้งร่างหอบหายใจซบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่น เขาชอบกลิ่นของเธอ กลิ่นเฉพาะตัวที่มีแรงดึงดูด ให้ตายเถอะ! เขารู้สึกตื่นตัวอีกแล้วสิ ขอฟัดเธออีกสักรอบเถอะนะ