EP 04 | ปากนุ่ม

เพราะคิดว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์จะช่วยให้เธอผ่อนคลายขึ้น หลังจากนั้นน้ำหวานจึงหันไปขอให้พี่สาวฝาแฝดช่วยผสมเครื่องดื่มให้เธอด้วย คนที่ไม่เคยเห็นน้องสาวดื่มแอลกอฮอล์ก็รีบสนองให้

"เอ้าชนนน!"

เสียงของผักบุ้งเรียกให้สมาชิกทุกคนยกแก้วขึ้นมาชนกันตรงกลางโต๊ะ ไฟท์เตอร์เดินลงมาจากชั้นสามถึงกับขมวดคิ้วเมื่อเห็นสภาพสี่สาวนั่งโอนเอนทรงตัวไม่ได้ ดวงตาเยิ้มฉ่ำบ่งบอกถึงฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่มีในร่างกาย

"ทำไมอยู่สภาพนี้วะ"

ร่างสูงทิ้งตัวนั่งข้างอาคินพลางกวาดสายตามองทุกคนก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าเพื่อนสนิทของตัวเองด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ

"กูไม่ได้ทำอะไร"

"ไอเฮียยยย~ ชนๆๆ"

เสียงหวานจากคนที่ไฟท์เตอร์ไม่คาดคิดว่าจะเมาเอ่ยเรียก ใบหน้าสวยส่งยิ้มหวานเยิ้มมาให้ นิ้วแกร่งยกขึ้นขยี้ตาอีกครั้งเพราะคิดว่าตัวเองน่าจะตาฝาดมองน้ำปั่นเป็นน้ำหวาน

"หวานตัวจริงป่ะเนี้ย"

"หวานดิ! เฮียตาบอดอ่อ!"

สามสาวส่งเสียงหัวเราะขึ้นพร้อมกันเมื่อเห็นไฟท์เตอร์หน้าถอดสีจากเสียงตวาดของน้ำหวาน

อาคินหัวเราะในลำคอเบาๆกับอาการของหญิงสาวตรงหน้า เธอรู้สึกประหม่าเพราะสายตาของเขาจนยกแก้วขึ้นกระดกไม่หยุดและสุดท้ายผลจึงออกมาเป็นแบบนี้

น้ำหวานเวลาเมากลายร่างเป็นน้ำปั่น!

"เออ น้องกูพูดถูกไอ้เฮีย"

น้ำปั่นช่วยเสริมก่อนสองสาวจะหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน เล่นเอาไฟท์เตอร์ถึงกับส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจ

"แล้วตั้งสี่คนกูจะพากลับยังไงวะเนี้ย"

ผักบุ้งผงกศีรษะขึ้นมามองรอบๆโต๊ะอีกครั้งก่อนจะยกนิ้วขึ้นชี้หน้าคนพี่อย่างออกคำสั่ง

"เฮียไปส่งหนู! พี่คินเก็บไอ้สามตัวนี้ไปด้วย"

"ห๊ะ? ทำไมต้องไอ้คิน"

"หวานจะไปกับพี่หมอคนหล่อออ~"

ร่างอรชรพูดพลางลุกขึ้นยืนเธอพยายามประคองสติเดินตรงไปยังอาคินก่อนจะทิ้งตัวนั่งบนตักแกร่ง เขารีบตวัดวงแขนโอบรับคนน้องเอาไว้เพราะกลัวว่าเธอจะตก ความนุ่มนิ่มที่เบียดชิดเข้ามาทำให้เขาถึงกับต้องข่มตาตั้งสติ

"น้องสาวกูโคตรเริ่ด"

น้ำปั่นเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยชมพลางยกนิ้วโป้งชูขึ้นให้ทั้งสองนิ้ว ก่อนจะหันไปมองส้มจี๊ดซึ่งนั่งสัปหงกอยู่

"เออ น้องๆกูอยู่คอนโดเดียวกับมึงอ่ะ"

ไฟท์เตอร์นึกขึ้นได้ว่าอาคินมีเพนท์เฮ้าส์อยู่ที่คอนโด Essent 7 คอนโดที่แฝดสาวอาศัยอยู่ส่วนส้มจี๊ดคงนอนกับน้ำปั่นเพราะทางกลับบ้านของผักบุ้งและเขาอยู่ทางเดียวกัน น่าจะเดินทางได้สะดวกกว่า

"กูฝากได้ป่ะ"

"ด้ายๆๆๆ"

น้ำเสียงยานคางเอ่ยตอบแทน น้ำหวานยกแขนขึ้นคล้องคออาคินพลางจ้องใบหน้าหล่อเหลาด้วยสายตาหวานเยิ้ม ตอนนี้เธอไม่กลัวสายตาคมทรงเสน่ห์ของเขาอีกแล้ว กล้าที่จะมองกันอย่างไม่ละสายตา

อาคินมองเห็นแววตาที่เปลี่ยนไปของสาวน้อยในอ้อมแขน ความซุกซนในดวงตาประกายทำให้เขารู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว

'อะไรวะ! แอลกอฮอล์ในร่างกายเขาเพิ่งทำงานเหรอวะ'

น้ำหวานซบหน้าลงหนุนแขนตัวเองอีกครั้ง คนถูกถามตัวจริงจึงหันไปพยักหน้ารับก่อนจะปรายตามองไปยังสองสาวที่นอนทับกันอยู่บนโซฟา คนบนตักน่ะอุ้มไปได้แต่อีกสองคนจะพาไปยังไง

"กูไว้ใจมึงได้ใช่มั้ย"

เห็นสายตาที่เพื่อนมองน้องสาวเขาแล้วก็เริ่มระแวงแต่ดูจากสภาพน้ำหวานที่กอดคออาคินเอาไว้แน่น ไฟท์เตอร์เริ่มไม่แน่ใจว่าควรจะระแวงใครก่อน

อาคินช้อนอุ้มน้ำหวานลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตรงไปยังบันไดโดยไม่สนใจสองสาวที่นั่งโอนเอนไปมาอยู่บนโซฟาจนไฟท์เตอร์ต้องตะโกนตามหลัง

"เห้ย! อีกสองคนเว้ย"

@Essent 7

สุดท้ายสามสาวก็มาถึงคอนโดอย่างปลอดภัย การได้นอนพักบนรถทำให้พวกเธอพอมีสติขึ้นมาบ้าง

"อยู่ชั้นไหนครับ"

"ยี่ฉิบค่าา~"

ส้มจี๊ดตอบกลับพลางชูนิ้วขึ้นมาสองนิ้ว ก่อนจะเดินนำเข้าไปในลิฟต์ตามด้วยน้ำปั่น ส่วนน้ำหวานยังคงยืนกอดแขนอาคินราวกับต้องการที่พึ่ง

"ไปค่า เดินๆๆ"

นิ้วเรียวชี้ไปข้างหน้าแต่ขาของเธอกลับไม่ขยับเลยสักนิด น้ำหวานเงยขึ้นมองหน้าคนพี่ราวกับต้องการขอความช่วยเหลือให้เขาช่วยประคองเธอไปหน่อย

อาคินกระตุกยิ้มมุมปากพลางช่วยประคองคนน้องเดินตามเข้าไปในลิฟต์และก็ยังรับหน้าที่ประคองเดินต่อไปยังหน้าห้องของสองสาว

"ถึงแย้วววว~"

น้ำปั่นหยุดยืนหน้าห้องของตัวเองก่อนจะแตะคีย์การ์ดแล้วเปิดเข้าไปโดยไม่สนใจใครอีกเลย ส้มจี๊ดเดินตามเข้าไปก่อนจะปิดประตูห้องโดยไม่สนใจน้ำหวานและอาคินที่เพิ่งเดินมาถึงหน้าห้อง

ปึง!

อาคินหยุดชะงักก่อนจะหันไปมองคนตัวเล็กที่กำลังยืนส่งยิ้มหวานมาให้ คนอื่นเข้าห้องกันไปหมดแล้ว แล้วคนยิ้มหวานคนนี้เขาต้องเอาไปไว้ไหนล่ะเนี้ย

"รู้รหัสเข้าห้องมั้ยครับ"

"ห้องหวานไม่ได้อยู่นี่ค่าาา~"

"แล้วห้องอยู่ไหนครับ"

น้ำหวานยกแขนขึ้นหมุนข้ามศีรษะอาคินไปยังห้องฝั่งตรงข้าม น้ำปั่นอยู่ห้องหมายเลขสองศูนย์ศูนย์เก้าส่วนห้องของเธอคือสองศูนย์หนึ่งเก้า

"คีย์การ์ดอยู่ไหนครับ"

"อยู่~" มือเรียวเปิดกระเป๋าสะพายพร้อมกับค้นหาคีย์การ์ดของตัวเองแต่กลับหาไม่เจอ "บ๋อแบ๋"

เธอตอบพร้อมเงยขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของคนพี่ คนอะไรทำไมเกิดมาหล่อขนาดนี้

"ขอไปอยู่กับพี่หมอคนหล่อก่อนได้มั้ยคะ คิกๆ"

"ครับ?"

คิ้วหนาขมวดเข้ากัน สายตาคมจ้องมองหน้าคนน้องอย่างพิจารณาหรือว่าเขาจะมองเธอผิดไป ความจริงแล้วเธออาจจะกำลังแสดงเป็นสาวใสถ้าเป็นแบบนั้นเขาขอนับถือเลย เธอแสดงได้เก่งมาก

"ห้องพี่หมออยู่ไหนค่าา~ อุ๊ป!"

มือหนายกขึ้นปิดปากคนตัวเล็กเมื่อเธอเริ่มส่งเสียงดัง ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่เรียบร้อยเมื่อช่วงค่ำจะเป็นคนเดียวกัน

สุดท้ายอาคินก็ต้องหอบร่างบางขึ้นไปยังเพนท์เฮ้าส์ซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของคอนโดนี้ น้ำหวานยังคงหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดีในขณะที่คนพี่พาเธอเดินไปนั่งยังโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น

อาคินกลับออกมาจากห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กที่ชุบน้ำมาเรียบร้อยแล้ว

"อื้ออ…เย็นอ่ะ"

ความเย็นบนใบหน้าทำให้คนที่เพิ่งฟุบไปเงยขึ้นมาบ่นพึมพำอีกครั้ง

"เช็ดหน้าก่อนครับ จะได้ดีขึ้น"

เสียงของเขาเหมือนมนต์สะกดทำให้เธอหยุดนิ่ง น้ำหวานยอมให้เขาช่วยเช็ดหน้าแต่โดยดี ดวงตาคู่สวยไม่ละไปใบหน้าของอาคินเลย

คนเราต้องทำบุญมาด้วยอะไรนะถึงได้เกิดมาหล่อขนาดนี้ เธอไม่เคยรู้สึกหัวใจเต้นแรงมากๆกับใครมาก่อนหรืออาจจะเป็นเพราะเธอไม่เคยมองหน้าผู้ชายคนไหนใกล้ๆ

จู่ๆมือเรียวก็ยกขึ้นแตะตรงกลีบปากของอาคิน น้ำหวานขยับเข้าใกล้เขาขึ้นเรื่อยๆโดยที่เธอไม่รู้ตัว ทำไมรู้สึกเหมือนปากนุ่มๆของเขามันอยู่ใกล้สายตาของเธอจังนะหรือว่าเธอเมาจนตาพร่าเลือน

ด้านหมอหนุ่มถึงกับนิ่งเหมือนถูกสาป มือที่ถือผ้าขนหนูผืนเล็กชะงักอยู่ตรงซอกคอของน้ำหวาน เขาไม่ใช่คนชอบฉวยโอกาสคนเมาแต่เธอไม่รู้หรือไงว่าสิ่งที่ทำอยู่มันอันตรายมากแค่ไหน

และที่สำคัญเขาเป็นคนที่มีความอดทนต่ำซะด้วยสิ

"ปากนุ่มจัง"

น้ำเสียงยานคางเอ่ยพลางเหลือบตาหยาดเยิ้มขึ้นมองคนพี่ อาคินลอบกลืนน้ำลายอยู่หลายครั้งไม่ใช่เพราะเขาไม่เคยถูกผู้หญิงแตะเนื้อต้องตัว แต่มันเพราะเคยไงเขาถึงรู้ว่าร่างกายของตัวเองกำลังมีปฏิกิริยาแบบนี้เพราะอะไร

"ปากชมพูขนาดนี้ นมจะชมพูด้วยมั้ยคะ"

เอ่ยถามพลางเงยขึ้นมองหน้าเขาตาใส ให้ตายเถอะ! ไม่คิดเลยว่าแมวเหมียวตัวน้อยเวลาเมาจะกลายร่างเป็นนางแมวยั่วสวาท แล้วดูเรื่องที่เธอสงสัยสิ!

"ถ้าอยากเห็นก็ลองเปิดดู แต่ต้องบนเตียงนะ"