Chapter 2

กริ๊ง!

ไรเฟิล คิมหันต์ และรันเวย์ยกแก้วขึ้นชนกับณิชาอย่างไม่อิดออด และก็มองณิชาด้วยแววตาเป็นห่วง

อึก! อึก!

“พอแล้ว เมาแล้ว” ไรเฟิลดึงแก้วเหล้าออกจากมือเล็ก เมื่อณิชากระดกดื่มไม่หยุดราวกับคนคอแข็ง แต่ทว่าตอนนี้กลับตัวอ่อนปวกเปียก จนศีรษะทุยเล็กพิงที่แขนแกร่งของไรเฟิลอยู่แบบนั้นเหมือนคนนั่งหลังตรงไม่ได้

“ไม่มาว~ เติมเหล้ามาอีกสิ เพื่อนรักจ๋า เติมเหล้ามาหน่อยเร็ว อึก!” ณิชาคว้าแก้วเหล้าจากไรเฟิลสะเปะสะปะด้วยสายตาหวานเยิ้ม อีกทั้งใบหน้าสะสวยก็ถูไถแขนแกร่งอย่างออดอ้อน

“ดื้อฉิบ!! เป็นน้องเป็นนุ้งนะจะตีให้ก้นลาย” ไรเฟิลทำเสียงเข้มใส่คนเมา นี่ถ้าเธอไปเมาแบบนี้กับผู้ชายคนอื่น คงโดนลากขึ้นเตียงไปแล้ว เมาแล้วขี้อ่อยชะมัด อ้อนก็เก่ง

“มึงก็อย่าไปดุไอ้ณิชามันนักเลย ให้มันดื่มไปเถอะ มันน่าจะมีเรื่องไม่สบายใจ” รันเวย์มองณิชาด้วยความเป็นห่วงไม่น้อย เพราะณิชาไม่เคยเมาจนไร้สติแบบนี้มาก่อน

“ก็เพราะกูเป็นห่วงมัน กูถึงต้องดุ”

“มีเรื่องอะไรไม่สบายใจ เล่าให้พวกฉันฟังหน่อยได้ไหม” คิมหันต์เอ่ยถามคนเมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

“ก็ยัยทิชาโกหกฉัน ทิชาไม่ได้เลิกกับไอ้ไทเกอร์ ทิชากลับไปคบกับไอ้ไทเกอร์เหมือนเดิม ฉันกลัวว่ามันจะทำให้ทิชาเสียใจอีก ฉันผิดด้วยเหรอที่ไม่อยากให้ทิชาคบไอ้ไทเกอร์ แต่ทิชาเลือกไอ้ไทเกอร์ไม่ได้เลือกฉัน อึก!” ณิชาพูดอย่างอัดอั้นตันใจตามประสาคนเมา เมื่อทิชาโกหกณิชาว่าเลิกกับไทเกอร์ไปแล้ว ซึ่งณิชาเองก็เห็นดีเห็นงามด้วยที่ทิชาตัดใจจากไทเกอร์ได้สักที เพราะคนรักของทิชาคนนี้ดูไม่ได้จริงจังกับทิชาเลยสักนิด แต่หลังจากเธอเลิกงาน เธอแวะเข้าไปหาทิชา เธอเห็นไทเกอร์เดินออกมาจากห้องทิชาพอดี

‘ไหนเธอบอกกับพี่ว่าเลิกกับมันแล้ว ทำไมยังกลับไปคบกับมันอีก’

‘...!!’

‘ตอบพี่มา เธอจะต้องเจ็บกี่ครั้ง เธอถึงจะจำว่ามันทำให้เธอเจ็บแบบไหนบ้าง’

‘หนูขอลองอีกครั้งนะพี่ณิชา’

‘มันกี่ครั้งแล้วทิชา ที่เธอกลับไปคบกับมัน จะโง่ไปถึงเมื่อไหร่ จะต้องเจ็บอีกกี่หนถึงจะจำ จะยอมเป็นควายให้มันหลอกไปถึงเมื่อไหร่’

‘ถึงหนูจะเจ็บอีกครั้ง จะเป็นควายอีกกี่หน มันก็เป็นการตัดสินใจของหนูค่ะ ต่อไปนี้พี่ณิชาไม่ต้องมายุ่งเรื่องของหนูหรอกค่ะ’

“ฉันเป็นห่วงทิชา ทำไมน้องสาวของฉันถึงยอมกลับไปคบกับมันอีก”

“ไอ้เชี่ยไทเกอร์มันน่าโดนตีนกูสักที...” ไรเฟิลพูดอย่างไม่สบอารมณ์ถึงคนที่เป็นต้นเหตุให้พี่น้องต้องทะเลาะกัน

“ช่าย~ ช่าย~ มันต้องโดนตีนเพื่อนของเขาสักที” ณิชาพยักหน้ารัวๆ และเอามือคล้องแขนไรเฟิลไว้แน่น ส่วนไรเฟิลก็เอามือสากลูบหัวเพื่อนสาวคนสนิทให้เธอสบายใจขึ้น

“กูว่าเราไปส่งณิชาดีกว่าว่ะ ณิชามันเมามากแล้ว” คิมหันต์เอ่ยขึ้น เมื่อเห็นณิชากอดไรเฟิลไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เขานี่อยากจะถ่ายรูปให้ณิชาดูตอนเธอสร่างเมาจริงๆ ว่าเธอออดอ้อนไรเฟิลขนาดไหน เพราะถ้าเล่าให้ณิชาฟังโดยไม่มีหลักฐาน เธอก็คงไม่เชื่อแน่ว่าตัวเองจะทำแบบนั้น

“เดี๋ยวกูไปส่งณิชาเอง...” ไรเฟิลเอ่ยบอกคิมหันต์และรันเวย์

“อย่ามือไวณิชา…” ไรเฟิลดึงมือณิชาที่ลูบไล้หน้าท้องแกร่งของเขาออก

“กูไปส่งณิชาเป็นเพื่อนมึงดีกว่าว่ะไอ้เฟิล” คิมหันต์เอ่ยขึ้น

“ไปส่งณิชาถึงคอนโดแล้ว มึงก็รีบกลับเลยนะ ห้ามทำอะไรมันเด็ดขาด” รันเวย์เอ่ยเตือนเสียงเข้ม

“โอ๊ย!! ไอ้พวกเชี่ย กูไม่มีทางทำอะไรณิชาหรอกโว้ย พวกมึงเห็นกูเป็นคนยังไงวะ” ไรเฟิลพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อรันเวย์และคิมหันต์พูดราวกับว่าเขานั้นไว้ใจไม่ค่อยได้

“งื้อ...เฟิลพาณิไปไหน ณิยังอยากดื่มต่อ~” ณิชาดิ้นในอ้อมแขนแกร่ง เมื่อไรเฟิลอุ้มเธอในท่าเจ้าสาว

“เดี๋ยวพาเธอไปดื่มต่อที่ห้อง” เมื่อพูดจบ เขาก็อุ้มณิชาเดินออกไป โดยที่มีคิมหันต์ รันเวย์มองตามด้วยความเป็นห่วง

@คอนโดณิชา

เมื่อไรเฟิลอุ้มร่างอ่อนระทวยอันไร้สติเข้าห้อง เขาก็อุ้มร่างบางวางไว้บนเตียงอย่างทะนุถนอม ก่อนที่จะหยิบผ้าสีขาวในลิ้นชัก แล้วชุบน้ำบิดพอหมาดๆ มาเช็ดแขนเช็ดขาให้เพื่อนสาวคนสนิทให้สบายตัว

“อื้อ! อึก! แหวะ! แหวะ!” ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นพรวดพราดและโก่งคออ้วกออกมา

“เฮ้ย!! ณิชา อะไรวะ แม่ง!!” ไรเฟิลทำหน้าสะอิดสะเอียน เมื่อณิชาอ้วกใส่เสื้อของเขา มิหนำซ้ำคนเมายังไม่วายที่จะอ้วกใส่เดรสตัวเองด้วย

“ยัยขี้เมาเอ๊ย...”

ไรเฟิลอุ้มณิชาไปที่ห้องน้ำ ชายหนุ่มถอนหายใจออกอย่างแรง แล้วหันหน้าหนี เขาถกถอดเดรสออกทางหัวให้ณิชาด้วยมือที่สั่นเทา แล้วรีบจับร่างบางไปอยู่ใต้ฝักบัว

ซ่า! ซ่า! เสียงน้ำรินไหลจากฝักบัวชโลมเรือนร่างขาวเนียนอมชมพู

“อื้อ! หนาว เฟิลเอาน้ำมาราดณิทำไม อ่า~” ริมฝีปากเล็กต่อว่าไรเฟิลด้วยน้ำเสียงเมามาย เธอยกแขนกอดคอไรเฟิลไว้แน่น จนร่างสูงเปียกปอนไปกับเธอด้วย อีกทั้งหุ่นยั่วยวนยังเบียดตัวแนบชิดคนตัวสูง จนทำให้เลือดในกายชายหนุ่มสูบฉีดจนวูบหวามไปทั่วร่าง

“ฟู่วววว!! เดี๋ยวฟอกสบู่ให้ก่อน เธอกอดฉันแบบนี้ ตัวเธอเปื้อนอ้วกไปหมดแล้ว” ไรเฟิลดุคนเมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เขาจับร่างบางผละออกจากตัวด้วยอาการหายใจติดขัด คนตัวสูงถอดเสื้อเชิ้ตเปื้อนอ้วกทิ้งลงพื้นห้องน้ำ เขารีบฟอกสบู่ให้เพื่อนสาวคนสนิทด้วยความเร่งรีบราวกับทำเวลาอาบน้ำให้เสร็จเร็วที่สุด

ใครจะอดใจไหวกับสิ่งสวยงามที่อยู่ตรงหน้า หน้าอกคัพซี เอวคอดกิ่ว สะโพกสวยงาม บั้นท้ายกลมกลึง อีกทั้งผิวเนียนขาวราวกับน้ำนม เพียงแค่เขาลูบไล้ฟอกสบู่ผิวของเธอก็เนียนนุ่มมือจริงๆ

“คิดเชี่ยอะไรของมึงวะไอ้เฟิล มึงหยุดคิดเดี๋ยวนี้เลย” ไรเฟิลสลัดความคิดลามกเหล่านั้นออกจากหัว

“ณิชาเธอเนี่ยนะ...ฟู่วววว~” ไรเฟิลถอนหายใจอย่างหนัก เมื่อต้องข่มอารมณ์ตัวเองกับหุ่นยั่วยวนที่ต้องอาบน้ำให้เธอราวกับเด็กน้อย แต่หุ่นยั่วยวนทำให้เขาแทบตบะแตก ตอนนี้ยังเป็นแค่ ‘แทบตบะแตก’

“พะ...พอแล้วเฟิล ณิหนาว~”

“เสร็จแล้วๆ อยู่เฉยๆ อย่ามือไว” ไรเฟิลเอ่ยเสียงดุ เมื่อมือเล็กลูบไล้หน้าท้องแกร่งของเขาไม่หยุด ไรเฟิลรีบเอาผ้าเช็ดตัวพันกายให้ร่างบาง แล้วสวมชุดคลุมทับให้เธออีกที

“นั่น...เพื่อนของพ่อไอ้ลูกชาย มึงจะมาขึ้นแบบนี้ไม่ได้” ไรเฟิลถอนหายใจติดขัด เขารีบอุ้มณิชาออกจากห้องน้ำ และวางเธอนั่งที่ปลายเตียง ก่อนจะเอาผ้าสีขาวผืนเล็กเช็ดผมเปียกชื้นให้เธออย่างเบามือ

“โอ๊ยไม่ไหวแล้วว่ะ ปวดคXXฉิบ” ไรเฟิลรีบผละตัวออกจากณิชา แล้วรีบสาวเท้าไปที่ห้องน้ำ เขาควักแก่นกายที่แข็งขึงไม่รู้จักเวล่ำเวลาออกมาชักรูด “อืม~ ทำไมมันเสียวกว่าทุกวันวะ”

แอ๊ด~

“เฮ้ย! เข้ามาทำไม ออกไปก่อน” ไรเฟิลเบิกตากว้าง เมื่อณิชาเปิดประตูเข้ามาตอนที่เขากำลังใช้มือชักรูดแก่นกายขึ้นลงอย่างรัวเร็ว เพื่อช่วยตัวเอง