Chapter 3

“ณะ...ณิชา อย่าจับ มันอันตราย” ไรเฟิลครางประท้วงเสียงสั่นด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน เมื่อณิชานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าหว่างขาแกร่ง เธอแหงนมองเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม แล้วยกมือบางทาบทับมือสากที่กำลังชักรูดแก่นกายที่ผงาดขึ้นไม่รู้จักเวล่ำเวลา

“เฟิลทำอะไร~”

“ฟู่วววว...” คนตัวสูงถอนหายใจติดขัด นี่ยัยเพื่อนรักของเขาแกล้งถามหรืออย่างไรกัน

ใบหน้าคมคายขบกรามแน่นจนใบหน้าแดงก่ำ เมื่อเขากำลังระงับอารมณ์ความใคร่ไม่ให้คิดเตลิดไปไกล เพราะหญิงสาวที่นั่งคุกเข่าส่งสายตายั่วยวนให้เขาอยู่ตอนนี้เป็นเพื่อนสาวคนสนิท

“อืม~เสียวหัวฉิบ ปะ...ปล่อยเลยณิชา” คนตัวสูงเอ่ยห้ามเสียงสั่นไม่เต็มเสียงนัก เมื่อณิชาเอานิ้วชี้ลูบวนปลายหัวหยัก จนน้ำเมือกไหลเคลือบส่วนปลายจนมันวาว

ยัยเพื่อนขี้เมาจะรู้หรือเปล่าว่า ตอนนี้ทำให้เขาแทบคลั่ง เขาอยากจะตะโกนบอกเธอว่า ไอ้ที่เธอกำลังลูบเล่นอยู่เนี่ย มันกัดเธอได้นะ ถ้ามันกัดเธอเข้าสักวัน มันจะกัดไม่ยอมปล่อย

‘ยัยบ้าเอ๊ย...!! ทำแบบนี้เท่ากับยั่วเขาชัดๆ’ นี่เธอเมาหรือเธอหื่นกันแน่ เขาชักไม่แน่ใจ

“อยากกินติมจังเลย~” ลิ้นเล็กตวัดเลียขอบปาก แล้วขยับตัวเอาใบหน้าแนบชิดกลางหว่างขาร่างสูง

“เฮ้ยๆ ทำอะไรณิชา อ๊า~” ไรเฟิลเปล่งเสียงร้องครางดังลั่นระงมห้องน้ำ เมื่อคนเมาอ้าปากครอบแก่นกายใหญ่เข้าไปในโพรงปากจนสุดโคน ฟันขาวสะอาดครูดโดนแก่นกาย จนร่างสูงสะดุ้งตัวเล็กน้อย

“ดูดดีๆ อย่ากัด...”

ในเวลานี้สติของเขาหลุดลอยไปที่ห้วงอารมณ์สวาทอันร้อนฉ่า เลือดลมในกายสูบฉีดอัดแน่นจนปวดหนึบไปทั้งลำ จนยากจะห้ามใจไว้อีกต่อไป

“ฉันจะไม่ทนแล้วนะณิชา” ไรเฟิลเอามือสากขยำกลุ่มผมสลวย แล้วขยับเอวสอบเอาแก่นกายผลุบเข้าผลุบออกในโพรงปากนุ่มนิ่มด้วยจังหวะถี่ยิบตามที่ใจต้องการ

ปากเธอนิ่มเหลือเกิน ไม่คิดว่าปากที่ชอบบ่นเขา ยู่ปากงอนใส่เขาบ่อยๆ เวลาที่เธอไม่พอใจเขา มันจะนุ่มนิ่มแบบนี้

“ปากเธอนิ่มจังเลยณิชา” ใบหน้าหล่อเหลาก้มมองดูการกระทำของเพื่อนสาวคนสนิทที่เอาปากดูดเลียแก่นกายราวกับไอติมรสโปรด ซึ่งมันเป็นภาพที่น่ามองและเร้าใจ จนเขากระสันเสียวไปทั่วร่าง ตัวตนของเพื่อนสาวคนสนิทตอนเมา เธอหื่นจนเขาหวงเธอมากกว่าเดิม ถ้าเธอเมาแล้วไปหื่นใส่คนอื่น เขาไม่มีวันยอมแน่

“ใกล้แล้ว ดูดแรงๆ” มือสากจับศีรษะทุยเล็กล็อกไว้ จากนั้นเขาก็โยกเอวสอบขยับเข้าออกอย่างรัวเร็ว เมื่อเขากำลังจะปะทุลาวาร้อนออกมา

ริมฝีปากหยักครางกระเส่าดังกึกก้องไปทั่วห้องน้ำ ร่างแกร่งกระตุกเกร็งเป็นจังหวะ ก่อนจะปลดปล่อยลาวาอุ่นร้อนพวยพุ่งใส่โพรงปากเล็ก เขารีบถอดถอนแก่นกายออก เพราะกลัวว่าเธอจะสำลักน้ำรักของเขา

“กลืนลงไปเลย จะได้สร่างเมา” ไรเฟิลย่อตัวนั่งลง เขายกมือสากลูบผมสลวยของคนเมาอย่างเอ็นดู แล้วเลื่อนมือมาเช็ดขอบปากให้เธอ ที่ตอนนี้ปากเล็กเลอะไปด้วยคราบน้ำรักของเขา

“เมื่อยคอ ขอน้ำหน่อย อื้อ~” เมื่อพูดจบ ณิชาก็ยื่นปากเล็กจูบปากหยักอย่างไม่ประสา เพราะเธอไม่เคยจูบใครมาก่อน แต่จูบไร้เดียงสาของเธอเป็นจูบที่ไรเฟิลถูกใจเป็นอย่างมาก

“เมาแล้วหื่นว่ะ” ไรเฟิลยกมือสากทั้งสองข้างทาบไว้บนแก้มนุ่มนิ่ม จนปากอวบอิ่มยู่เป็นปากจู๋ เขาอดไม่ได้ที่จะจุมพิตปากอมชมพูอีกครั้ง

เมื่อไรเฟิลอุ้มร่างบางมานอนบนเตียง ณิชาก็ยกแขนเรียวขึ้นโอบรอบลำคอแกร่ง แล้วใช้แรงดึงให้ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาประชิดใบหน้าร้อนผ่าวของเธอ

“นอนด้วยกันนะเฟิล...” มือน้อยๆ ลูบไล้ซิกซ์แพ็กอย่างแผ่วเบา เธอลูบวนอยู่แบบนั้นอย่างซุกซน แต่เธอจะรู้ไหมว่ากำลังทำให้อารมณ์สวาทของเขาลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง

“เดี๋ยวมานอนด้วย ขอไปอาบน้ำก่อน” ไรเฟิลเอามือสากลูบไล้กลีบปากอวบอิ่มที่น่าจูบอย่างหลงใหลกับความนุ่มนิ่มของมัน ปากหยักพรมจูบใบหน้าสะสวยอย่างนุ่มนวล จนกระทั่งคนตัวเล็กเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่อ่อนโยนของเขา จนในที่สุดณิชาก็ผล็อยหลับไปอย่างหมดฤทธิ์

ไรเฟิลมองใบหน้าสะสวยด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาจ้องมองเธอแบบนั้นอยู่นานหลายนาที จนกระทั่งร่างบางพลิกตัวนอนตะแคงหันไปอีกทาง ใบหน้าคมคายก้มหอมแก้มนวลอีกฟอดหนึ่ง เขาดึงผ้าห่มมาคลุมกายให้หญิงสาว ก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป เพื่อปลดปล่อยตัวตนที่ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อคนตัวสูงทำธุระและชำระร่างกายเสร็จ เขาก็ใส่บ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวเดินไปเอนตัวลงนอนบนโซฟา และกว่าจะหลับสนิทก็เกือบรุ่งเช้า

คนตัวสูงถอนหายใจแรงอย่างหงุดหงิด เมื่อมีเสียงเล็กเอ่ยเรียกเขาในยามเช้าตรู่ อีกทั้งยังเขย่าแขนเขาไม่หยุด

“เฟิล ตื่นก่อนๆ เฟิลตื่น”

“มีอะไรแต่เช้าณิชา” ไรเฟิลถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ทั้งที่ยังหลับตา เขาบิดตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาตื่นและมองเพื่อนสาวคนตัวเล็กที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ที่พื้น เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาลุกลี้ลุกลนเหมือนคนร้อนใจอะไรบางอย่าง

“ฉันมีอะไรจะถามนายหน่อยน่ะ เอ่อคือว่า นาย นาย...!?” ณิชาเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นอย่างหนักใจ เธอไม่กล้าเอ่ยถามเขาให้จบประโยค ได้แต่อึกอักติดอ่าง เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวพันกายและมีเสื้อคลุมสวมทับให้อีกที

เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธองั้นเหรอ? งั้นก็แปลว่าเขาเห็นของเธอหมดแล้วงั้นสิ...

“เมื่อคืนทำไม?” ไรเฟิลปิดปากหาวหวอดๆ แล้วหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง จนความใหญ่โตที่แข็งขึงอยู่ใต้กางเกงตัวบาง มันดันเนื้อผ้าชี้โด่ไปที่หน้าณิชาอย่างเอาเรื่อง

“นะ...นาย เอ่อ...นายเปลี่ยนชุดให้ฉันเหรอ?” ณิชากลั้นใจถามอย่างรัวเร็ว