ตอนที่ 12 นายแจ๋ว

ท่านชายปริ้นซ์

ช่วงเวลาการรักษาพยาบาลคุณชายไมล์จึงเริ่มต้นขึ้นในทันที หลังจากท่านชาย ปริ้นซ์ทราบวิธีการรักษาโรคหัวใจของคุณชายผู้เป็นที่รัก

ในทุกๆ เช้า กลางวัน เย็นรวมถึงช่วงก่อนนอนภายในห้องนอนท่านชายปริ้นซ์จะมีคุณชายไมล์อยู่ด้วยเสมอ โดยท่านชายปริ้นซ์จะคอยดูแลทุกสิ่งอย่างที่เกี่ยวข้องกับคุณชายไมล์เพื่อหวังให้อาการโรคหัวใจของชายหนุ่มดีขึ้น คุณชายไมล์จะได้รับยาตรงเวลา ทานอาหารที่มีประโยชน์และมีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะอยู่เป็นระยะ โดยฝีมือการดูแลของท่านชายปริ้นซ์อย่างใกล้ชิดโดยไม่ขาดตกบกพร่อง โดยลืมเรื่องราวระหว่างตนเองกับรององครักษ์ไปชั่วขณะ

กระทั่งเวลาผ่านไป 1 อาทิตย์เต็มๆ ท่านชายปริ้นซ์ได้เชิญหมอหนุ่มมาตรวจสภาพร่างกายคุณชายไมล์อีกครั้งเพื่อจะหาความคืบหน้าของอาการว่าดีขึ้นหรือเป็นอย่างไรบ้าง ผลการตรวจร่างกายคุณชายผ่านไปได้ด้วยดี โรคหัวใจที่เคยเป็นและมักจะมีอาการทุกครั้งที่คุณชายถูกขัดใจหรือไม่ได้อย่างใจ บัดนี้ได้หายเป็นปกติดีทุกประการแต่เนื่องด้วยทั้งสองคนใช้เวลาทั้งหมดในการอยู่ด้วยกันดูแลซึ่งกันและกันส่งผลให้ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองมีความเข้าใจกันมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก มีความห่วงใยซึ่งกันและกันมากขึ้นตามไปด้วย

"คุณชายได้เวลานอนแล้วครับสามทุ่มครึ่งแล้ว" ท่านชายปริ้นซ์บอกคุณชายไมล์ขณะที่เขาเพิ่งเสร็จธุระจากการอาบน้ำแต่งตัวเตรียมจะเข้านอน

"เราพร้อมจะนอนแล้วแต่รอนายนั่นแหละ"

คุณชายไมล์ตอบท่านชายปริ้นซ์ด้วยสีหน้าแววตาที่แสดงถึงความเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะใช้สายตาโลมเลียร่างกายของอีกฝ่ายทั้งที่มีเสื้อผ้าห่อหุ้มกายอยู่แท้ๆ

"อย่ามาทำสายตาแบบนั้นกับผมเลย คุณชายก็รู้ว่าถึงเวลานอนทีไรผมต้องออกไปนอนที่ห้องรับรองอยู่ดี"

ท่านชายปริ้นซ์กล่าวด้วยทีท่าเหมือนจะรู้สึกสะใจกับสิ่งที่ตนได้พูดกับคุณชายไมล์ไปเมื่อสักครู่ เพราะเขารู้ดีว่าการที่เขาจะมีความสัมพันธ์กับใครสักคนมันต้องพร้อมทั้งสองฝ่าย ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าตัวคุณชายไมล์พร้อมสำหรับเขาแล้วก็ตาม แต่ตัวท่านชายเองยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องแบบนี้เพราะเขาต้องการให้แน่ใจก่อนว่าคุณชายคือผู้ชายคนเดียวและผู้ชายคนแรกที่จะรักและต้องการใช้ชีวิตร่วมกับเขาจริงๆ เท่านั้น

การปฏิเสธจากเขาทำให้คุณชายรู้สึกไม่พอใจแต่ลึกๆ แล้วสำหรับตัวคุณชายเองก็เข้าใจในเหตุผลของท่านชายด้วยเช่นกัน ว่าเพราะอะไรท่านชายถึงตัดสินใจเช่นนั้น แต่เขาเองก็อดที่จะแกล้งให้ท่านชายงอนไม่ได้ แต่แล้วคุณชายไมล์ใช้จังหวะทีเผลอเข้าจู่โจมท่านชายปริ้นซ์แล้วทำให้ท่านชายโกรธแบบนี้ทุกคืนจากนั้นชายหนุ่มทั้งสองก็ได้นอนแยกห้องนอนตามปกติเช่นทุกวัน

"นายอ่ะระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ อย่าเผลอแล้วกัน ถ้าหากเผลอเราจะรวบหัวรวบหางนายซะ 555"

คุณชายไมล์กล่าวทิ้งท้าย ก่อนจะส่งเสียงหัวเราะด้วยความสะใจแล้วปิดประตูห้องนอน ปล่อยให้ท่านชายปริ้นซ์ทำหน้าบูดบึ้งเดินกลับห้องรับรองด้วยความหงุดหงิดกับการกระทำของตัวเขาเองตลอด

"คุณชายเองก็ระวังตัวไว้เถอะ ชอบแกล้งผมดีนัก เดี๋ยวจะเอาคืนสักวัน เชอะ!" ท่านชายปริ้นซ์บ่นพึมพำระหว่างทางเดินกลับห้องรับรองของตน

เวลาผ่านไปเกือบเดือนการรักษาพยาบาลโรคหัวใจของคุณชายไมล์ได้สิ้นสุดลงและในตอนนี้ร่างกายของคุณชายได้กลับมาสู่สภาวะปกติที่สมบูรณ์แข็งแรง แม้จะเกิดเรื่องขัดใจหรือไม่พอใจอะไรยังไงอาการเดิมๆ ก็จะไม่กำเริบขึ้นอีกนอกเสียจากเขาจะทำแกล้งขึ้นเอง ท่านชายปริ้นซ์เฝ้ารอเวลามานานแสนนานที่จะเอาคืนคุณชายขี้วีนคนนี้ให้เข็ดหลาบสมกับการกระทำที่คุณชายเคยละลาบละล้วงสิทธิส่วนตัวของเขาเกือบต้องเสียท่าอยู่หลายครั้ง

"คุณชาย คุณชายยังจำได้ไหมว่าเคยพูดอะไรกับผมไว้"

ท่านชายปริ้นซ์เดินเข้ามาภายในห้องนอนส่วนตัวที่มีคุณชายไมล์กำลังนั่งเล่นโซเชียลผ่านคอมพิวเตอร์ส่วนตัวของเขาอยู่

"นายพูดถึงอะไรหากจะพูดแบบนี้ก็พูดมาตรงๆ ดีกว่า เราไม่เข้าใจ"

"ก็ที่คุณชายบอกว่าอยากมาทำหน้าที่รับใช้ผมยังไง คุณชายยังสนใจอยู่ไหม?"

สิ้นคำของท่านชายปริ้นซ์ คุณชายไมล์กลับรู้สึกหูผึ่งขึ้นมาทันที แล้วรีบตอบตกลงอีกฝ่ายไป

ท่านชายปริ้นซ์จึงบอกเงื่อนไขว่าเขาต้องการกลับไปที่บ้านหลังใหญ่ของคุณชายไมล์ที่กรุงเทพโดยให้เขามีตำแหน่งเป็นเจ้าของบ้าน ส่วนคุณชายจะมีฐานะเพียงคนรับใช้เท่านั้น

เมื่อคุณชายไมล์ได้ยินเงื่อนไขดังกล่าวจึงตอบตกลงเช่นเดิม ด้วยความที่คุณชายไมล์เป็นคนใจร้อน ทำอะไรด้วยความรีบเร่งรวดเร็ว จึงทำให้ภายในวังพงศ์เจริญต่างพากันชุลมุนกับการจัดของเพื่อเตรียมย้ายข้าวของเครื่องใช้ของท่านชายปริ้นซ์บางส่วนไปยังบ้านหลังใหญ่ของคุณชายไมล์ที่กรุงเทพด้วยเครื่องบินเช่าเหมาลำของสายการบินชื่อดังแห่งหนึ่ง

หลังจากที่ทั้งสองปรึกษากันเสร็จสิ้นโดยมีแม่นมของท่านชายปริ้นซ์ได้ติดตามไปด้วยรวมถึงคนในวังอีกจำนวนหนึ่งก็ได้ติดตามไปรับใช้ท่านชายปริ้นซ์ด้วยเช่นกันจนต้องใช้เครื่องบินเช่าเหมาลำถึง 3 ลำในการขนสัมภาระของท่านชายปริ้นซ์มาที่บ้านหลังใหญ่ของคุณชายไมล์ ส่งผลให้บ้านหลังใหญ่ของคุณชายที่มีความสวยสดงดงามใหญ่โตโอ่อ่าสมฐานะของคุณชาย ได้มีสิ่งของตกแต่งอีกหลายชิ้นจากวังพงศ์เจริญมาประดับ ยิ่งทำให้บ้านหลังใหญ่หลังนี้มีความสวยงามและมีความสวยวิจิตรงามตาด้วยของตกแต่งเลอค่าเป็นอย่างมาก สมกับราชสกุลของท่านชายปริ้นซ์และคุณชายไมล์อย่างมาก แต่บัดนี้คุณชายได้เปลี่ยนสถานะของตนเป็นเพียงข้ารับใช้ท่านชายปริ้นซ์ด้วยความสมัครใจตามเจตนารมณ์ของเขาเป็นที่เรียบร้อย

ในขณะเดียวกันได้มีหนึ่งคนในจำนวนคนจากวังพงศ์เจริญทำทีเป็นข้ารับใช้ท่านชายปริ้นซ์แต่นั่นคือการตบตาที่แยบยล