ตอนที่ 3 ถอดเสื้อผ้าต่อหน้า

IC กรุ๊ป

บริษัทไหญ่ใจกลางเมือง ชั้นสูงสุดในห้องทำงานประธานอันกว้างขวาง สิ่งต่างๆในห้องเงางามวิบวับไหม่เอี่ยมไปหมดไม่มีแม้กระทั่งฝุ่นสักเม็ดเดียว ชายร่างไหญ่นั่งอยู่บนเก้าอี้อันสดวกสบายของเค้าโดยขาเรียวยาวสองข้างวางอยู่บนโต๊ะ ปลายเท้าสั่นระริกระรี้ บนใบหน้าคมหล่อนั้นมองเห็นได้ถึงความเบื่อหน่าย นิ้วเรียวหมุนปากกาเล่นวนไปมา ไม่รู้ว่าเป็นเวลาหลายต่อหลายชั่วโมงแล้วที่เค้าอยู่ท่านี้มา

ทันไดนั้นสายตาเหลือบไปเห็นเงาตัวเองจากหน้าจอคอมอันเงาวับที่ถูกตั้งไว้บนโต๊ะ มือเรียวยกขึ้นมาเตะเบาๆรอบบริเวณคอที่เต็มไปด้วยรอยแดงจากตอนเช้าซึ่งเกิดจากยัยแม่เสือสาวนั่น ชายหนุ่มถึงกับเผยยิ้มพึงพอใจออกมา ตอนนี้เค้าเหมือนกับจะคิดอะไรบางอย่างออก

“เคน!!!”

ฟินิกซ์เรียกขึ้นเสียงดัง เคนลูกน้องคนสนิทได้ยินก็รีบเปิดประตูเข้ามาโดยเร็ว

“ครับบอส”

“ไปหาที่อยู่นาวีมาไห้ฉัน”

“แต่วันนี้บอสต้องพาคุณวารินไปลองชุดสำหรับงานหมั้นนะครับ”

“ฉันสั่ง”

ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบจนเคนถึงกับต้องหุบปากตัวเองเลยทีเดียว

“ผมจะไปหาไห้เดี๋ยวนี้ครับ”

สิ้นสุดคำพูดเคนผู้น่าสงสารรีบเดินออกไป

__________

ห้างสรรพสินค้า

“เฮ้ย จริงดิ หุย~ดีอ่ะผู้ชายอะไรเปย์หนักขนาดนี้หล่อแล้วยังรวยอีก กูว่านะเค้าไห้แบล็คการ์ดมึงขนาดนั้นคงคิดอะไรแหละ”

“เหอะ ยังไงคู่นอนก็คือคู่นอน”

“มึงนี่ ไม่ได้ใจกูเลย ถ้าเป็นกูนะจับทำผัวไปนานแล้ว”

“เจ้าชู้ขนาดนั้น กูไม่เอาความรู้สึกตัวเองลงไปเล่นด้วยหรอก”

“ระวังจะตกหลุมรักเค้าเข้าล่ะ”

“ไม่มีทาง”

“กูจะรอดู”

“เลิกพูดมากได้ละ จะไปช่วยกูเลือกชุดไม่ใช่รึไง”

“จัดไป เพื่อนกูต้องเด่น”

“หึ มันแน่อยู่แล้ว”

สิ้นสุดคำพูดหนุ่มน้อยเพื่อนสาวนามคิตตี้ก้าวเดินเข้าไปในร้านอันดับท็อปของห้างดัง โดยมีหญิงสาวเดินตามเข้าไปตามหลัง

“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า”

“หวัดดีค่า ขอดูชุดอันดับต้นๆของร้านหน่อยค่ะ”

“ได้ค่ะคุณลูกค้า เชิญนั่งรอด้านนี้ก่อนนะคะ หรือไม่ก็เดินดูเสื้อผ้าตัวอื่นได้ตามสบายเลยค่ะ”

กล่าวเสร็จพนักงานสาวได้เดินออกไป

ผ่านไปได้ไม่กี่นาทีที่ทั้งสองเดินดูไปเรื่อย เสียงจากพนักสาวก็ดังขึ้น

“ชุดได้แล้วค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะ”

“ค่า”

“สามชุดนี้เป็นชุดที่ทำขึ้นพิเศษในร้านเราค่ะ มีค่ะไม่กี่ตัวแล้วนี่ก็เหลือตัวสุดท้ายแล้วค่ะ”

“หุยแกร~ชุดนี้ปังมากสาว ไปลองเลยรับรองว่าเด่น”

“ตาดีนะแกเนี่ย”

“แน่นอน ไปลองเลยไป”

“ห้องลองเสื้อผ้าเชิญด้านนู้นเลยค่ะ”

หญิงสาวมองตามทางที่พนักงานชี้ไห้ ซึ่งร้านมันไหญ่มากพอสมควร เธอหยิบชุดและเดินไปยันห้องลองเสื้อผ้า มือเล็กหอบชุดเอาไว้หนึ่งข้างโดยอีกข้างยื่นไปเปิดประตู แต่เธอกลับไม่เข้าไปด้านในและยืนมองชุดอยู่สักพัก เพิ่งจะนึกอะไรขึ้นสักหย่าง

“เอ๊ะ ชุดน่าจะใส่ยากพอสมควร ไปตามยัยตุ๊ดไห้มาช่ว____!!!!”

นาวีพึมพำอยู่คนเดียวยังไม่ทันได้กล่าวเสร็จก็ตกใจเมื่อร่างกายถูกดันเข้าไปในห้องโดยมือไหญ่พอสมควร

แกร๊ก

เสียงประตูถูกล็อคจากด้านในดังขึ้น นาวีรีบหันไปมองด้วยความตกใจ

“ฟินิกซ์ ทำอะไรของคุณเนี่ยฉันตกใจหมด!”

“ผมก็มาช่วยคุณใส่ชุดไง”

“มาดีๆก็ได้มั้ยล่ะ”

“ทำไมล่ะ หรือว่าคุณอยากไห้ไอ้นั่นมาช่วยใส่ไห้”

“นั่นมันเพื่อนฉันนะ แล้วเค้าก็เป็นตุ๊ดด้วย”

“ตุ๊ดแล้วยังไงล่ะ มันก็ยังมีไอ้นั่นเหมือนผู้ชายนั่นแหละ”

“คุณหึง?”

“เลิกพูดมากได้แล้ว ถอดเสื้อสิจะลองชุดไม่ใช่หรอ”

“เหอะ”

หญิงสาวไม่รอช้า รีบถอดชิ้นส่วนเสื้อผ้าบนตัวออกจนหมดเว้นแต่แพนตี้น้อยกับเสื้อในลูกไม้สีดำ อีกคนก็ยืนมองไม่ละสายตา เค้าแค่พูดแหย่ท้าทายเธอเล่นไม่คาดคิดว่าเธอจะกล้าถอดออกต่อหน้าเค้าโดยตรงเยี่ยงนี้

หึ!

ชายหนุ่มยกยิ้มขึ้นด้วยความประทับใจเป็นอย่างสูง ยิ่งเห็นแบบนี้เค้ายิ่งสนใจในตัวเธอมากขึ้นและมากขึ้น

ชายหนุ่มเดินเข้าไปไกล้เธอจนร่างกายทั้งสองแนบชิดกัน มือไหญ่รัดเอวบางเข้ามาแนบกับกล้าวบนหน้าท้องอันเป็นก้อนๆของเค้า ก่อนที่จะโน้มหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูเธอโดยเสียงแผ่วเบา

“ผมคิดว่าคุณจะไม่กล้าถอดต่อหน้าผมสะอีก ปกติก็เป็นผมตลอด…ที่ถอดไห้”

“หึ จะอายอะไรล่ะ ในเมื่อคุณเห็นมาหมดแล้ว ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งด้วย…”

สายตาเสือสาวมองตรงเข้าไปในตาคนตรงหน้า ทั้งสองมองตากันอยู่สักพักโดยมีลับลมคมในกันทั้งคู่ มือเล็กเองก็ไม่ยอมอยู่นิ่ง ลูบไล้วนไปมาอยู่บนกล้างหน้าท้องอันเป็นก้อนๆ ฟินมือเสียจริง

“หึ ผมเลิกสนใจในตัวคุณไม่ได้จริงๆ…นาวี”

“งั้นคุณก็แค่สนใจฉันต่อ”

“มันแน่นอนอยู่แล้ว”

ฟอด!

กล่าวเสร็จคนร่างสูงฟัดลงไปบนแก้มนิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว บางครั้งผู้หญิงตรงหน้าเค้าคนนี้น่าหลงไหลมากเสียจนทำเอาเสือฟินิกซ์อย่างเค้าอยากจะครอบครองเธอโดยผู้เดียวเสียด้วยซํ้า ทุกส่วนของร่างกายเธอมันยั่วยวนเค้าจนอยากจะเป็นเจ้าของของมัน แต่คำว่าเกมส์นั้นกลับคั้นอยู่ท่ามกลาง…