หวามสวาทเมียเชลย บทที่ 3

คีรินทร์ผลักร่างบางจนล้มก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้น หน้าตาของเขาตอนนี้เหมือนปิศาจร้าย น่ากลัวจนยิหวาแทบไม่กล้าส่งเสียงร้องออกมาทั้งที่เจ็บบั้นท้ายและบั้นเอวจนนึกว่ากระดูกคงหักป่นปี้หมดแล้ว

“ไปแจ้งตำรวจให้มาหาผม ผมจะได้พาตำรวจที่คุณแจ้งให้เขามาที่นี่ตามไปจับพี่ชายของคุณ!”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน คุณคีรินทร์...พี่ยอดไปทำอะไรให้คุณถึงได้โกรธแค้นพี่ชายฉันมากขนาดนี้”

“นี่คุณไม่รู้พฤติกรรมไอ้พี่ชายจอมกะล่อนของคุณเลยหรือยิหวา ว่ามันปลิ้นปล้อนหลอกลวงคนอื่นยังไงบ้าง! ผมบอกให้ก็ได้นะว่ามันทำอะไรไว้กับผม ไอ้ยอดพี่ชายของคุณมันติดหนี้ผมอยู่เกือบสิบล้านบาท และผมก็ขีดเส้นตายให้มันใช้หนี้ผมวันนี้ มันรับปากว่าจะเอาเครื่องเพชรที่มันซื้อไว้มูลค่าเกินสิบล้านบาทมาใช้หนี้ มันนึกว่าผมดูไม่ออกรึยังไงว่าเพชรจริงกับเพชรเก๊มันแตกต่างกันแค่ไหน”

ยิหวานั่งปากสั่นระริกหากก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปกอบเก็บอัญมณีเม็ดเล็กสีขาวแวววาวที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาพินิจดูอีกครั้ง

“คุณอาจจะดูไม่ออก แต่ผมดูปราดเดียวก็รู้ว่ามันเป็นแค่คริสตัลที่เจีรนัยเหมือนเพชรแท้ เหมือนมากแต่มันหลอกผมไม่ได้หรอก”

“คุณก็ไปคิดบัญชีกับพี่ชายของฉันซี คุณคีรินทร์ ฉันไม่เกี่ยวอะไรด้วย ฉันจะกลับบ้าน!”

ว่าแล้วก็ทรงตัวลุกขึ้นยืนทั้งที่ยังเจ็บสะโพกไม่หาย คีรินทร์ไม่พูดอะไรแต่เขามองหญิงสาวที่พาร่างบอบบางของเธอเดินกะเผลกหวังจะกลับไปยังจุดที่เธอคิดว่าพี่ชายจอดรถรออยู่ ทว่ายิหวากลับต้องผิดหวังเมื่อเธอพบว่าที่นั้นมีแต่ความว่างเปล่า

“พี่ยอด! พี่ยอดไปไหนแล้วล่ะ!”

ไฮโซสาวกรีดเสียงแหลมเมื่อไม่เห็นแม้เงาของยอดชายอย่างที่เขารับปากว่าจะรอรับเธอกลับบ้าน ยิหวากัดฟันตัวเองแน่น ถึงตอนนี้เธอก็รู้แล้วว่าถูกพี่ชายจอมกะล่อนปลิ้นปล้อนน้องสาวแท้ ๆ เข้าให้แล้ว

“ว่าไง...นี่มันคงตั้งใจเอาเธอมาทิ้งไว้ที่นี่แล้วรีบเผ่นแน่บกลับบ้าน ไอ้จอมกะล่อนเอ๊ย”

“พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ คีรินทร์!” ยิหวาหันมาร้องเสียงแหลมใส่ แต่เธอกลับได้ยินเสียงหัวเราะของเขาเหมือนคนบ้าคลั่ง

“เฮ้!...นี่มันก็ไม่ใช่ธุระของผมเหมือนกันนะคุณไฮโซสาว เรื่องอะไรผมต้องพาคุณกลับบ้าน ในเมื่อพี่ชายคุณมาหลอกผมก่อน”

“แต่ฉันไม่รู้เรื่อง ฉันมีหน้าที่แค่เองของพี่ยอดมาให้คุณเท่านั้น”

“ก็ถือว่าสมรู้ร่วมคิดกับพวกโจร”

คีรินทร์เข้าไปคว้ามือหญิงสาวและกุมไว้แน่น ชายหนุ่มหรี่นัยน์ตาลงและมองหญิงสาวอย่างเจ้าเล่ห์

“ผมว่าไอ้ยอดมันคงวางแผนเอาไว้แล้วละกระมัง มันคงคิดแล้วว่าผมต้องรู้ว่ามันจะตลบหลังผม แต่ก็ไม่เป็นไรนี่นะ...ผมไม่ได้เงินคืน ถ้าอย่างนั้นก็เอาคุณเป็นตัวประกันไว้ที่นี่ก็แล้วกัน”

บทที่ 3

“จะบ้ารึไง! ใครจะยอมอยู่ที่นี่เป็นตัวประกันของคุณกันล่ะ”

ยิหวาเสียงสั่น ความกลัวที่เข้าเกาะกุมหัวใจทำให้ไฮโซสาวทำอะไรแทบไม่ถูก ไม่เคยเลยที่ต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอเหมือนหนูตัวเล็ก ๆ ที่กำลังจะโดนเสือตัวใหญ่ตะปบ

“ไม่ยอมก็ต้องยอม!” เขาเสียงเข้ม “ก็พี่ชายคุณเล่นไม่ซื่อกับผม แม้แต่น้องสาวตัวเองมันยังทิ้งได้ลงคอ มันคงรู้แล้วว่าถ้าขืนอยู่ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นเลยรีบเผ่นแน่บไปซะก่อน”

“พี่ยอดไม่ทำอย่างนั้นกับฉันแน่!”

ยิหวาสะบัดข้อมือจากมือหนาใหญ่แต่ก็ไร้ผลเพราะคีรินทร์จับมันไว้แน่น หญิงสาวเริ่มมืดมน เธอจะทำอย่างไรดี จะหนีไปก็คงทำได้ยาก ไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกแล้ว พอคิดแบบนั้นน้ำตาก็เริ่มคลอหน่วย แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ของคีรินทน์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะ ชายหนุ่มใช้มืออีกข้างหยิบมันขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง พอเห็นชื่อสายเรียกเข้าเขาก็กระหยิ่มทันที