EP 7 | ผักสีส้ม

บอสหันไปมองหน้าเหมยลี่ก่อนจะฝืนยิ้มให้บางๆ เขารู้ตัวดีว่าตัวเองกำลังหงุดหงิดแต่ถ้าในเวลาปกติต่อให้เขาหงุดหงิดแค่ไหนการมีสาวๆ มานั่งข้างกายมักจะทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นได้เสมอ

วันนี้กลับไม่เป็นอย่างที่คิดหรืออาจจะเป็นเพราะเหมยลี่แต่งหน้าจัดเกินไป คิ้วเข้มราวกับเธอเป็นญาติของชินจัง กลิตเตอร์ที่เปลือกตาแวววาวสะท้อนกับแสงไฟผับจนแสบตา แก้มแดงชนิดที่คือคติปัดไปก่อนเดี๋ยวอ่อนเองแต่ไม่รู้จะอ่อนกี่โมง ริมฝีปากอวบอิ่มก็แดงจัดจนขัดหูขัดตาแถมกลิ่นของเครื่องสำอางก็ฉุนเตะจมูก

จู่ๆ ในสมองก็ฉายภาพของใบหน้าจิ้มลิ้มไร้เครื่องสำอาง ดวงตากลมโตราวกับลูกกวางและริมฝีปากกระจับที่ทาเคลือบแค่ลิสกลอสแถมยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ เหมือนกลิ่นแป้งเด็กแทรกเข้ามา

“พี่บอสคะ!”

“อ่ะ! คะ? เอ่อ...พี่ไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะคะ”

บอสสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเขาเผลอเหม่อลอยแถมยังมีหน้าของยัยเด็กขาวโบ๊ะคนนั้นตามมาหลอกหลอนกันอีก

“ให้เหม่ย...”

“เหม่ยลี่ไปรอที่โต๊ะกับเพื่อนก่อนดีกว่าค่ะ”

เหม่ยลี่ถึงกับอ้าปากค้างเมื่อบอสพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะไป ประโยคของเขาเมื่อกี้เป็นการไล่เธอกลับโต๊ะทางอ้อมชัดๆ บอสไม่เคยทำแบบนี้กับเธอมาก่อน

หญิงสาวเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปจากโต๊ะและไม่ใช่แค่เหม่ยลี่ที่ไม่เข้าใจอาการของบอส เพื่อนในโต๊ะอีกสี่คนก็อยู่อาการงงไม่ต่างกัน

“พี่บอสเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หอมว่าแบบนี้ไม่ปกตินะ”

น้ำหอมหันไปคุยกับแฟนหนุ่มของตัวเองก่อนจะหันกลับมาหารุ่นพี่ในสาขาของเธอ

“มาก!แบบนี้คือไม่ปกติที่สุด! มันเคยปฏิเสธเหม่ยลี่ที่ไหนล่ะ?”

ร่างสูงไม่ได้เดินตรงไปทางห้องน้ำอย่างที่พูดเขาเดินออกไปทางหลังร้านซึ่งเป็นจุดที่ทางร้านจัดไว้สำหรับนักท่องเที่ยวที่ต้องการสูบบุหรี่

ริมฝีปากหยักสูบอัดสารนิโคตินเข้าเต็มปอดเพื่อหวังว่ามันจะช่วยระบายความหงุดหงิดที่ไม่ทราบสาเหตุของเขาได้บ้าง

มือหนาอีกข้างล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาเลื่อนหาเบอร์ที่เขาเพิ่งบันทึกลงไปเมื่อตอนกลางวัน

‘ยัยโบ๊ะ’

“หึ! โทรไปแกล้งแก้เซ็งหน่อยแล้วกันวะ”

บอสบ่นพึมพำกับตัวเองในขณะที่นิ้วแกร่งกดโทรออกไปยังเบอร์ที่เขาบันทึกเอาไว้ เขายกโทรศัพท์แนบหูไม่นานก็ได้ยินเสียงสัญญาณดังขึ้น

ตู๊ดดดดด~ ตู๊ดดดดด~ ตู๊ดดดดด~ ตุ๊ดๆๆๆ!

“ตัดสาย!”

คนหงุดหงิดเกิดอาการหัวร้อนขึ้นมากกว่าเดิม จะบอกว่าเธอตัดสายเพราะไม่รู้ว่าเป็นเบอร์ของใครก็คงไม่ใช่เพราะเขาเป็นคนพิมพ์ชื่อตัวเองลงไปกับมือ

ตู๊ดดดดด~

บอสกดโทรออกอีกครั้งแต่คราวนี้เขาไม่ได้ยกโทรศัพท์แนบหูจึงเห็นข้อความที่ขึ้นแจ้งเตือนบนหน้าจอว่าปลายสายกำลังติดสายอยู่

‘คุยกับใครวะ’

ตู๊ดดดดด~ ตู๊ดดดดด~ ตุ๊ดๆๆๆ!

“เธอตัดสายฉันสองครั้งแล้วนะ!”

นักท่องราตรีที่ยืนสูบบุหรี่อยู่บริเวณนั้นเริ่มหันมามองแต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจ เขายกนิ้วที่คีบบุหรี่อยู่ขึ้นมาสูบเข้าลึกๆ อีกครั้งราวกับต้องการให้ตัวเองใจเย็นลง แม้จะเริ่มโมโหจนมือสั่น

ไม่เคยมีใครกล้าตัดสายโทรศัพท์เขามาก่อนไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือคนที่บ้านก็ตาม ครอบครัวของเขาคือเจ้าของโรงแรม The one hotel บอสถูกเลี้ยงมาโดยพื้นฐานของการเป็นลูกคนเดียวจึงทำให้เขามักจะได้ทุกอย่างที่ต้องการเสมอ

ตู๊ดดดดด~ ตู๊ดดดดด~

บอสยังคงไม่ลดละความพยายามในการติดต่อหาคนตัวเล็กที่กล้าตัดสายเขาทิ้งถึงสองครั้งและเขามั่นใจมากว่ามันจะไม่มีครั้งที่สามเกิดขึ้นเด็ดขาด

ตุ๊ดๆๆๆ!

“ยัยโบ๊ะ!!!!!”

เสียงตะโกนด้วยความหงุดหงิดของเขาเล่นเอาคนที่สูบบุหรี่อยู่แถวนั้นสะดุ้งไปตามๆ กัน แต่เพราะเคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อนและรู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของน้องชายเจ้าของร้านอย่างแทน จึงเลือกที่จะปล่อยผ่าน

บอสทิ้งบุหรี่ลงพื้นก่อนจะใช้รองเท้าเหยียบไปมาด้วยความโมโห นิ้วเรียวกดเข้าแอปพลิเคชันไลน์และค้นหาชื่อของคนตัวเล็กทันที

‘ผักสีส้ม’

“ใครคิดชื่อไลน์ให้วะ เชยฉิบหาย”

เมื่อเห็นชื่อไลน์ของอีกฝ่ายก็อดเหน็บแนมไม่ได้เพราะเธอกำลังทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดถึงขั้นสุด

LINE | ผักสีส้ม

Boss: เธอกล้ามากนะ

Boss: ที่ตัดสายฉัน

Boss: เธอเจอดีแน่ยัยโบ๊ะ

บอสเดินกลับเข้าไปในร้านก่อนจะคว้าแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแล้ววางกระแทกโต๊ะเสียงดัง สายตาคมยังคงจดจ่ออยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์เพราะนี่ผ่านมาห้านาทีแล้วแต่เธอก็ยังไม่เปิดอ่านข้อความของเขา

“วันนี้มึงเป็นอะไรวะ”

กายเป็นคนเปิดประเด็นเพราะอาการของบอสเริ่มทำให้คนในโต๊ะหมดสนุก ปกติเขามักจะเป็นคนเอนเตอร์เทนเพื่อนๆ เสียมากกว่า

“ก็ยัยโบ๊ะกล้าตัดสายกู”

คำตอบที่ได้รับกลับมาทำให้ทั้งสี่คนขมวดคิ้วพร้อมกัน ‘ยัยโบ๊ะ’ ที่บอสพูดถึงคือใคร แล้วมันคือชื่อของคนจริงๆ ใช่ไหม

LINE | ผักสีส้ม

Boss: เธอกล้ามากนะ read.

Boss: ที่ตัดสายฉัน read.

Boss: เธอเจอดีแน่ยัยโบ๊ะ read.

เมื่อแอปขึ้นแจ้งว่าเธอเปิดอ่านแล้วเขาก็รีบกดออกจากหน้าแชทก่อนจะกดล็อกหน้าจอโทรศัพท์วางลงบนโต๊ะอย่างสบายใจ

“ทำไมมองหน้ากูแบบนั้น”

เพิ่งสังเกตว่าทั้งสี่คนกำลังนั่งจ้องหน้าเขาอยู่ มือหนาหยิบแก้วเหล้าที่พนักงานเสิร์ฟเพิ่งเติมให้ขึ้นมาถือแก้เก้อพลางเอ่ยถาม

“โบ๊ะคือใคร?”

เฟิร์นเอ่ยถามทันทีที่มีโอกาส มันเป็นเรื่องน่าแปลกใจมากเพราะเธอไม่เคยเห็นบอสหงุดหงิดเรื่องผู้หญิงมาก่อน ใครจะอยู่จะไปก็ไม่สนใจไม่ใช่แค่ในมหาวิทยาลัยแต่บอสเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เรียนมัธยมกับเธอแล้ว

“ขี้เสือกจังวะ”

“แต่หอมก็อยากรู้นะคะ”

น้ำหอมพูดแทรกขึ้นบ้าง ถึงเธอจะรู้จักกับบอสได้ไม่นานเพราะเพิ่งเป็นแฟนกับแทนแต่ก็ไม่เคยเห็นอาการแบบนี้ของบอสเช่นกัน

“โธ่! พี่ไม่ได้จะว่าน้องหอมซะหน่อยอย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ”

“สรุปคือใคร”

เสียงเข้มของแทนเอ่ยขึ้นบ้าง เขาไม่ได้อยากรู้เรื่องของบอสหรอกแต่เขาแค่ถามให้แฟนสาวของตัวเองต่างหาก

“แครอท”

บอสกลอกตามองบนก่อนจะตอบกลับมาอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะทุกสายตากำลังกดดันเขาอย่างหนัก

“นี่มึงมีเบอร์น้องเค้าแล้วเหรอ”

ปากบอกไม่ชอบแต่กลับมีเบอร์โทรแถมยังหงุดหงิดที่เธอกล้าตัดสายอีก เฟิร์นเริ่มไม่แน่ใจว่าเหตุการณ์วันนั้นนอกจากจะทำให้เพื่อนของเขาน้องชายหดกลับไปแล้ว สมองจะหดตามไปด้วยหรือเปล่า

“เออ ได้มาวันนี้ไง”

“เอามาทำไม”

“ก็ไว้โทรดิวะ”

“แล้วมึงจะโทรหาน้องเค้าเพื่อ”

“มึงจะสอบสวนกูทำไมเนี้ย”

เพราะไม่รู้จะตอบกลับเพื่อนสาวไปว่าอะไรบอสจึงเลือกที่จะบ่ายเบี่ยงแล้วคว้าแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแทน แต่เสียงโทรศัพท์ที่เขาคิดว่าควรจะดังเพื่อแจ้งเตือนข้อความเข้ามาได้แล้วก็ยังเงียบกริบ

‘เปิดอ่านแต่ไม่ตอบฉันเหรอ!’

บอสลองส่งข้อความไปอีกสองสามข้อความแต่ก็ไม่ได้รับการเปิดอ่าน กดโทรออกหาเธอกลับได้รับเสียงสัญญาณแปลกๆ จนเขาต้องเงยหน้าขึ้นมาขอความช่วยเหลือจากเพื่อนในโต๊ะ

และแน่นอนว่าคนที่เขาเลือกขอความช่วยเหลือไม่ใช่เพื่อนสนิทอย่างกาย แทนและเฟิร์นแน่ๆ

“น้องหอมครับ”

“คะ?”

แม้จะเรียกแค่น้ำหอมแต่เพื่อนคนอื่นๆ ก็หันมามองเขาเป็นตาเดียวอยู่ดี เขาเพิ่งเข้าใจความรู้สึกเวลาตัวเองจ้องหน้าเพื่อนเพื่อคาดคั้นก็วันนี้แหละ

“ถ้าสัญญาณมันดังแบบนี้แปลว่าอะไรครับ”

บอสเอ่ยถามพร้อมกับจำใจยื่นโทรศัพท์ไปให้น้ำหอม มือเรียวรับไปยกขึ้นแนบหูก่อนจะทำตาโตแล้วมองหน้าบอสเลิ่กลั่กเพราะไม่แน่ใจว่าควรจะบอกออกมาตรงๆ หรือกระซิบบอกเขา

“ทำไมเหรอครับ”

“แบบนี้แปลว่า...โดนบล็อกเบอร์ค่ะ”

“โดนบล็อก!”

กายกับเฟิร์นอุทานออกมาพร้อมกันก่อนจะหันมามองหน้าบอสและหันกลับไปมองหน้ากันอีกครั้ง

“5555555555555555+”

เป็นการระเบิดเสียงหัวเราะที่คนฟังรู้สึกเจ็บจี๊ดเข้าไปถึงขั้วหัวใจเลยล่ะ นี่เป็นครั้งที่สองแล้วนะที่เธอทำให้เขารู้สึกเสียเซลฟ์ขนาดนี้

‘ยัยโบ๊ะ!!!!!!! อยากกลายร่างเป็นแครอทย่างหรือไง!’