บทที่ 4

หลังจบคลาสแล้ววันเสาร์ไปคืนหนังสือที่ห้องสมุด ส่วนเซย่าก็ไปทำเรื่องขอหยุดเรียนเพื่อไปทำงานที่อังกฤษ

เซย่าเห็นวันเสาร์กำลังเดินออกมาที่หน้าห้องสมุดก็รีบเดินเร็วๆเพื่อตามเพื่อนสนิทให้ทัน วันเสาร์ไม่ทันระวังตัวสะดุ้งโหยงเมื่ออีกฝ่ายเข้ามาประชิดตัวและทำเสียงดังใส่

แฮร่!!

"เซย่า! ตกใจหมด" วันเสาร์ยกมือทาบอกด้วยความตกใจ มือเล็กวาดไปฟาดที่ไหล่อีกคนไม่จริงจัง เรียกเสียงหัวเราะคิกคักยามได้แกล้งเพื่อน

"คิดอะไรอยู่ เซเรียกตั้งนานแล้ว วันเสาร์ไม่หันเลย" เซย่าว่าพลางขยับไปยืนขวางหน้าเอาไว้

"ก็คิดอะไรเพลินๆ น่ะ หิวหรือเปล่า ยังมีแซนวิสนะ" คนขี้เป็นห่วงถามขึ้น แล้วล้วงเอากล่องใส่แซนวิสขึ้นมายื่นให้

"หูยยย กำลังหิวเลย ขอบใจนะจ้ะเพื่อนรัก" เซย่ายิ้มกว้าง แล้วหยิบกล่องใส่ของกินมาถือเอาไว้ เอาหน้าแนบกล่องพร้อมเอ่ยคำขอบคุณ

"ไปนั่งกินดีๆไป เดี๋ยวไปซื้อน้ำให้" วันเสาร์พลักเพื่อนไปที่โต๊ะหินอ่อนหน้าตึกหอสมุด ให้ไปนั่งกินแซนวิสรอตรงนั้น ส่วนตัวเองเดินไปที่ร้านขายน้ำที่ตั้งเป็นซุ้มเล็กๆที่อยู่ด้านข้างตึก

"น้ำเปล่าสองขวดค่ะ" วันเสาร์บอกกับคนขาย พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นใครบางคนในสนามบาสที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น

"ขอเพิ่มอีกขวดนึงนะคะแล้วก็อันนั้นด้วยค่ะ" มือเรียวชี้ที่เครื่องดื่มชูกำลังที่นักกีฬามักทานหลังเสียเหงื่อ ระหว่างรอก็หยิบเอากระดาษโน้ตออกมาเขียนด้วยลายมือของตัวเอง

'ขอบคุณสำหรับเมื่อวานนะคะ วันเสาร์'

ข้อความสั้นๆที่เขียนลงไปพร้อมกับรูปการ์ตูนยิ้มแป้น ก่อนจะหยิบถุงที่ใส่เครื่องดื่มเดินไปที่สนาม เจอเข้ากับเพื่อนของเขาพอดีจึงฝากเอาไว้เพราะไม่อยากรบกวน แล้วจึงเดินกลับไปหาเซย่าที่นั่งทานแซนวิสรออยู่

"ไปนานจัง หลงทางเหรอ" เซย่าแซวขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเดินกลับมา

"แวะไปสนามบาสมา" วันเสาร์ไม่คิดจะปิดบัง

"ไปทำไมเหรอ"

"เมื่อวานพี่สิงห์มาช่วยไว้ เลยเอาน้ำไปให้"

"จริงเหรอ ช่วยอะไรอ่ะ เล่าๆ" คนช่างจ้อยื่นหน้ายื่นตาอยากรู้ว่าสิงห์ทำอะไรถึงทำให้วันเสาร์ที่ปกติไม่ค่อยสนใจใครถึงขนาดเดินเอาน้ำไปตอบแทนถึงที่

"รถแบตหมดน่ะสิ โชคดีที่พี่เขามาเจอพอดี ไม่งั้นแย่เลย" วันเสาร์เล่าอีกนิดหน่อย เซย่าที่ฟังอยู่ทำตาวาววับ

"พี่สิงห์นี่ นอกจากจะหล่อ แล้วยังใจดีอีกเนอะ วันเสาร์ชอบไหมแบบนี้" ถามออกมาตรงๆก็ทำเอาคนที่ปกติไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้ถึงกับหน้าเหวอไปเลยทีเดียว

"ช่ะ...ชอบอะไร เซย่าพูดอะไรเนี่ย รีบกินสิเดี๋ยวต้องไปเรียนอีกตัวนะ" ถึงกับอึกอักพูดกระท่อนกระแท่นออกมา เซย่าน่ะมองคนหูแดงแก้มแดงแล้วยิ้มขำอย่างมีแผนการ