Saturn in August [วันเสาร์ในเดือนสิงห]

INTRO

ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะโดนไม้เสียบ เอ้อ มันจะถูกไม้เสียบ เอ้า เสียบตูดซ้าย เสียบตูดขวา ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ

เสียงร้องและเสียงปรบมือเป็นจังหวะสอดรับกับนักศึกษาสามสี่คนที่เต้นเป็นบ้าเป็นหลังวาดลวดลายแข่งกันแบบไม่มีใครยอมแพ้ใคร ทุกคนต่างปรบมือ หัวเราะครื้นเครง คนไม่รู้จักกันกว่ายี่สิบชีวิตกำลังหันหน้าเข้าหากันหัวเราะเพื่อนๆที่ออกไปแสดงด้านหน้า มีเพียงไม่กี่คนนั่งมองเฉยๆ และอีกหลายคนทำท่าคล้ายเบื่อหน่าย

การรับน้องไม่ได้น่าอภิรมย์สำหรับทุกคน หลายคนชื่นชอบและอยากเข้าร่วมกิจกรรม แต่ก็มีอีกหลายคนที่จำใจมาอยู่ตรงนี้ทั้งที่อยากไปนั่งอ่านหนังสือเงียบๆที่ไหนสักแห่งมากกว่า

เช่นเธอคนนี้ 'ศนิศา วีรโชติโยธิน' หรือ 'วันเสาร์' ชื่อเล่นแสนเก๋ที่มาจากวันเกิดของตัวเอง หรือความหมายที่แท้จริงนั้นมาจากแม่ที่เป็นนักดาราศาสตร์ของเธอตั้งให้เพราะอยากตั้งชื่อลูกๆตามดวงดาวในระบบสุริยะจักรวาล ก็ถ้ามีครบเจ็ดคน ก็คงได้ครบเจ็ดดวงนั่นปะไร

ไม่บ่อยนักที่วันเสาร์จะอยากเข้าร่วมกิจกรรมอื่นใดนอกเหนือจากเรื่องเรียน แต่เพราะอยากลองเปลี่ยนแปลงตัวเองที่รักสงบให้เข้าหาความแปลกใหม่ดูบ้าง ทำให้คนขี้เบื่อมานั่งหน้ามึนๆอยู่ท่ามกลางเสียงโห่ร้องตั้งแต่เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนแล้ว

ใครจะปรบมือ ปรบไป

ใครจะกรีดร้อง ก็ฟังได้

ใครอยากเต้น ก็ตามสบาย

วันเสาร์ขอมองเฉยๆก็พอ...

"นี่ ไม่สนุกเหรอ"

ท่ามกลางเสียงโห่ร้องดังไปทั่วบริเวณ สาวสวยผมสีน้ำตาลอ่อนดัดเป็นลอนยาวถึงกลางหลังเอ่ยทักทายเพื่อนใหม่ที่ตั้งใจจะทักทายกันตั้งแต่ตอนที่เข้าประชุมในช่วงเช้าแล้ว

'เซย่า หรือ อภิญญา อภิรัตนนันท์' เธอคือเด็กสาวหน้าตาสะสวย ที่มีดวงตากลมโตสีน้ำตาลรับกับสีผมที่สวยมากแม้ว่าบนตาข้างหนึ่งจะถูกวาดวงกลมล้อมเอาไว้ด้วยสีแดง และมีหนวดแมวบนหน้าทั้งสองข้าง รอยยิ้มที่ส่งมาทำให้คนถูกทักจ้องมองอย่างไม่วางตา

วันเสาร์รู้จักเธอคนนี้ เพื่อนใหม่ที่ทักทายเธอก่อนพร้อมด้วยรอยยิ้มที่สดใส

เซย่าคือดารานางแบบวัยรุ่นที่กำลังโด่งดังในขณะนี้ แต่ดังขนาดนั้นคงไม่มีใครที่ไม่รู้จักอย่างแน่นอน แม้แต่วันเสาร์ที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ ยังรู้จักเลย

"คือ ไม่ชอบคนเยอะๆน่ะ" ตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มแห้งๆที่พยายามอย่างที่สุดเพื่อสร้างสัมพันธ์กับคนที่เพิ่งทักทายกันเมื่อครู่

อย่าว่าแต่คนถามเลยที่ถูกวาดหน้าวาดตาจนแทบจำไม่ได้ คนถูกถามเองก็ไม่ใช่ว่าจะน้อยหน้าไปกว่ากัน เจ้าตัวถูกทาสีบนหน้าเป็นอินเดียนแดงและมีรูปหัวใจที่ข้างแก้ม หน้าตาที่ดูนิ่งๆไม่ได้ทำให้อีกคนรู้สึกอึดอัดเช่นคนอื่นๆที่เคยเจอ

"ไหนชื่ออะไร" สาวสวยผมน้ำตาลยื่นมือมาจับป้ายชื่อของคนหน้านิ่ง แล้วก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นสูงกับข้อความบนป้าย

'wansao' นั่นคือข้อความบนป้าย

"หืม มันอ่านว่าอะไรเหรอ" คนสวยถามขึ้น ดวงตากลมโตสื่อสารความสงสัยออกมา

"วันเสาร์ ชื่อวันเสาร์" เจ้าของชื่ออ่านยากรีบบอก สีหน้ายังคงเรียบนิ่ง คิดเอาไว้อยู่แล้วว่าจะมีแต่คนงงกับชื่อของเธอ

"ชื่อน่ารักจัง เราชื่อเซย่านะ พ่อชอบดูดราก้อนบอลน่ะ ฮ่ะฮ่ะ" เจ้าตัวบอกชื่อแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ

"..." คนหน้านิ่งไม่ไหวติงต่อบทสนทนาจนเซย่ายิ้มแห้งใส่

หน้านิ่งจังแหะ

แม้จะคิดแบบนั้นแต่เซย่าก็ไม่ลดละความพยายามที่จะทำความรู้จักคนข้างๆ

"ฮะ ฮะ ... ไม่ชอบคนเยอะ แล้วก็ไม่ถนัดสร้างสัมพันธ์ด้วยสินะ" คนอัธยาศัยดียิ้มเจื่อนๆ บ่นออกมาเบาๆ

"ขอโทษนะ เราไม่ถนัดคุยกับคนแปลกหน้า" คนหน้านิ่งเอ่ยขอโทษจากใจ

เพราะนิสัยเข้าหาใครไม่เป็นกับหน้านิ่งๆนี่ทำเอาหลายคนขยาดและไม่อยากคุยด้วย และนั่นทำให้วันเสาร์ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ แต่มันก็ดีแล้ว วันเสาร์ไม่ใช่คนที่ใครๆจะให้ความสนใจ ไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้ คนไหนก็เหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะหน้าสวยๆก็คงไม่เข้ามาทักทาย

คนสวยมองหน้าวันเสาร์แล้วยิ้มให้ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือขาวเอาไว้

"ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเราชวนคุยเอง" เซย่ายิ้มกว้าง วันเสาร์ได้แต่มองรอยยิ้มสดใสแล้วแอบสงสัยในใจ

เมื่อไหร่กันนะ เธอถึงจะกล้าคุยกับคนอื่น และยิ้มกว้างได้แบบนี้บ้าง