EP07 คลั่งไคล้…แทบบ้า

EP07

.

.

.

“ทำไมพูดแบบนั้นละคะ ทำแบบนั้นมันไม่ถูกต้องนะ…”

“ความถูกต้องคืออะไรหรอครับ?”

“…”

“แล้วที่พี่ชอบเล่นกับความรู้สึกคนอื่นมันถูกต้องมั้ย” คิมเหยียดยิ้มออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของจีเซลเจื่อนลง ปลายนิ้วแกร่งผละออกจากริมฝีปากแดงระเรื่อแล้วเปลี่ยนเป็นทาบทับมือใหญ่ไว้บนศีรษะทุย รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้านวลค่อยๆ เลือนหายไปกับการกระทำของชายหนุ่ม…

“ตอบผมหน่อยคนดี…”

“พี่ยอมรับนะคะว่าที่พี่ทำมันไม่ถูกต้อง แต่มันก็ไม่ถึงชีวิตที่น้องเคยทำกับผู้ชายพวกนั้น”

“แล้วพี่รู้ได้ยังไงว่าที่ผมทำมันไม่ถูกต้อง รู้หรอครับว่าผู้ชายพวกนั้นไม่ได้มีด้านมืดของตนเอง…”

“หมายความว่ายังไงคะ”

“…พี่รู้แค่ว่า ที่พี่เห็นตอนนี้ยังไม่ได้ครึ่งตัวตนที่แท้จริงของผมก็พอ” น้ำเสียงแผ่วเบาพูดออกมาแทบไม่ได้ยิน สร้างความรู้สึกสับสนให้ดวงตาคู่สวยสั่นระริก คิมละสายตาจากริมฝีปากจิ้มลิ้มแล้วเลื่อนมาหยุดที่ปลายจมูกเชิดรั้นในตอนที่ฝ่ามือยังคงสากเรือนผมสลวยเบาๆ

ในช่วงหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา…

องกรค์ KDS… (ห้องชันสูตร)

“…เหยื่อรายแรกฆ่าข่มขืนผู้หญิงแต่รอดคดีเพราะมีลุงเป็นทนาย ว่าแต่ทำไมนายถึงไปขุดความเลวของคนพวกนี้เจอได้” เลย์ถามในขณะที่สายตาจ้องมองไปที่เตียงผ่าศพ ซึ่งมีเจ้าของร่างหนาที่สวมชุดป้องกันและถุงมือครบครันทุกอย่าง มีดผ่าตัดในมือค่อยๆ บรรจงลงตัวของผู้ชายนิรนามอย่างชำนาญ…

“…เหตุผลส่วนตัว”

“ปกตินายไม่ทำคดีอื่นนอกจากเรื่องคานตอลไม่ใช่รึไง”

“ถ้าไม่ได้ทำตัวให้มีประโยชน์ก็ช่วยออกไป…”

“โอเค…” คริสพยักหน้าตอบแล้วเดินไปหยิบชุดขึ้นมาสวมเพื่อเป็นผู้ช่วยในการผ่าศพของคิม ทั้งที่ยังมีคำถามสงสัยในใจ ผู้ชายพวกนี้ล้วนเคยเกี่ยวข้องกับจีเซล ซึ่งชายหนุ่มไม่ต้องการให้จีเซลคิดที่จะกลับไปพัวพันกับคนพวกนี้ที่ต่างก็มีความเลวกันในตัวทุกคน…

“ตำรวจละทิ้งคดีพวกนี้แล้ว บางทีก็ถูกเงินยัด ต่อให้กูส่งหลักฐานไปก็ไร้ประโยชน์ ลงโทษด้วยตัวเองสนุกกว่าเยอะ…”

“นายคงไม่ชอบหน้าคนพวกนี้สินะ ถึงได้จัดการฆ่าด้วยมือตัวเองแล้วนำศพมาผ่าแบบนี้” เลย์ถามต่อพร้อมกับยื่นถาดเข้าไปรองรับเครื่องในของมนุษย์ที่สามารถขายได้ราคาหลายบาทด้วยสีหน้าสะอิดสะเอียนต่างกับคิมที่ยกยิ้มพอใจกับผลงานตนเอง…

“ในเมื่อกฎหมายไม่ลงโทษ ก็ต้องลงมือเองสิ…”

“ไม่มากเกินไปหรอคนพวกนี้เขามีครอบครัวนะ” เลย์ที่ยืนอยู่ข้างกายถามขึ้น…

“ทำไมไม่ลองนึกถึงครอบครัวของเหยื่อคนพวกนี้ดูล่ะ ลูกเขาไม่ได้ทำอะไรผิด กลับต้องตายอย่างไม่ยุติธรรม ต่างกับคนพวกนี้ทั้งที่รู้ความเลวของลูกตัวเอง แล้วยังไง เมินเฉย ปล่อยผ่าน คิดว่าคนแบบไหนต้องได้รับบทเรียนมากกว่ากัน…”

คิมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมกับบรรจงเย็บแผลในตอนที่เลือดกระเด็นติดเนื้อผ้า กลิ่นคาวลอยคละคลุ้งไปทั่วห้อง สร้างความกระอักกระอ่วนให้กับสองหนุ่มไม่น้อย…

“ไม่ต้องถามหาความถูกต้องจากคนพวกนี้หรอก คนเราต่อให้ทำอาชีพไหนก็มีความดำมืดในใจทั้งนั้น ขนาดหมอที่รักจรรยาบรรณของตัวเองยังเอาชนะความโลภไม่ได้…”

“คนที่มีไอคิวสูงอย่างนายก่อนจะทำอะไรคงมีเหตุผลทุกอย่างสินะ…”

“…” คิมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาถอนหายใจออกมาเมื่อเย็บแผลเสร็จภายในเวลาอันรวดเร็วทวารูปแผลที่ออกมากลับสวยงามราวกับภาพวาดที่ใช้เวลาสร้างสรรค์ผลงานมานานนับชั่วโมง

“อ่า…เล่นไรของนายเหม็นชะมัด”

“ส่งเครื่องในพวกนี้มาให้กูด้วย…มันยังใช้ประโยชน์ได้อีก” มือหนาป้ายด้ามมืดที่เปื้อนคราบเลือดสีแดงสดลงบนแก้มของเลย์แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด เขาก็แค่ระบายความเก็บกดด้วยการระเลงมือผ่าศพเท่านั้นเอง ห้วงเวลาที่ได้กลิ่นคาวของเลือดมันสร้างความสุขสมให้ไม่น้อย ยิ่งรอยผ่าตัดกว้างเท่าไหร่เขาก็ยิ่งชอบใจ ตั้งใจเย็บรอยแผลให้สวยทุกครั้ง…

แต่ถึงยังไงผู้คนที่ถูกผ่าก็ไม่ใช่ใครก็ได้ ชายหนุ่มจะลงมือกับคนที่กระทำผิดและรอดบทลงทัณฑ์จากกฎหมายมาเท่านั้น มันมาจากความฝังใจในวัยเด็กของเขาที่ยากจะมีใครรู้…

ปัจจุบัน…

ซ่า… ซ่า…

เสียงสายนํ้ากระทบผิวกายขาวนวลเป็นระลอกๆ เปลือกตาคู่สวยปิดลงนึกคิดอะไรบางอย่างในใจ มือเรียวเสยผมขึ้นลวกๆ ช่วงเวลาที่ได้ยืนใต้สายนํ้าคงเป็นช่วงเดียวที่ทำให้เธอใช้ความคิดอยู่กับตัวเอง…

“…อ๊ะ!?” ร่างเล็กสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่อความอุ่นร้อนจากฝ่ามือหนาสอดเข้ามาที่เอวขอด ร่างกายยืนอยู่ใต้สายนํ้าเดียวกัน ใบหน้าคมคายที่ไร้การสวมแว่นยื่นเข้าไปขบเม้มใบหูขาวสะอาดเบาๆ สูดดมกลิ่นกายสาวเข้าไปเต็มปอด มือไม้ลูบไล้ไม่หยุด…

“พี่สวยจัง…”

“คิม…อ๊ะ!” จีเซลร้องปรามเล็กน้อยพร้อมกับเสียงครางเมื่อลมหายใจหนักๆ เป่ารดตามลำคอ ในวินาทีต่อมาริมฝีปากหยักก็ไล่พรหมจูบหัวไหล่มนด้วยสายตาคลั่งไคล้…

“พี่สวยจนผมควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว…” ลำคอใหญ่ลอบกลืนนํ้าลายลงคอ สายตาไล่มองเนื้อตัวขาวเนียนละเอียดอ่อนอย่างอ้อยอิ่งไม่เข้าใจกับตัวเองเหมือนกัน ทำไมกับแค่ผู้หญิงคนเดียวถึงทำเขาเป็นถึงขนาดนี้ได้…

“อย่าดื้อสิคะ พี่อาบน้ำอยู่นะ ออกไปรอข้างนอกก่อน…” จีเซลหันหน้ากลับมาพูดด้วยนํ้าเสียงอ่อนหวาน เธอจิ้มปลายนิ้วลงบนปลายจมูกคมสันเชิงหยอกล้อ สายตาไม่กล้าแม้แต่จะหลุบมองช่วงล่าง…

“ก็ชอบทำตัวแบบนี้อยู่เรื่อย…” คิมหลุบตามองจุดกลางกายสาวแล้วจับมือเรียวมางับปลายนิ้วชี้เข้าปากเลียเบาๆ สายตาทอประกายมองรอยยิ้มชวนใจสั่นไม่วาง “ไม่รู้ตัวเลยหรอครับ ว่าผมคลั่งพี่แทบบ้าแล้ว…”

.

.

.

พ่อหนุ่มคลั่งรักกกกก?

น้องคิมจะจ้องงาบพี่จีทุกวินาทีแบบไม่ได้นะลูกกก แม่จิเป็นลม

#น้องคิม กินดุ