บทที่1

‘ไปอยู่กับฉันสามเดือน…หรือจะหาเงินสองล้านมาคืนฉันก็แล้วแต่ เธอเลือกเอาเองก็แล้วกัน!’ ชายหนุ่มให้เธอเป็นคนเลือก ในขณะที่เขานั้น ทำเพียงแค่ยืนกดดันกันห่างๆ เพื่อรอฟังคำตอบ และหากสุดท้ายแล้วเธอเลือกที่จะปฏิเสธ เขาก็พร้อมที่จะเข้าใจ

“สะ…สามเดือนเท่านั้นใช่ไหมคะ”

“ไม่เกินไปกว่านี้…” เธอมารู้ทีหลังจากนั้นเพียงไม่นานว่าสามเดือนข้างหน้าคู่หมั้นที่แสนเพียบพร้อมของเขากำลังจะกลับมาจากเรียนต่อปริญญาโท และทั้งคู่ก็มีแพลนจะแต่งงานกันหลังจากนั้น ในส่วนเธอก็คงเป็นแค่คนคั่นเวลาเหงาให้เขาระหว่างรอคอยคนรักที่กำลังจะกลับมาเท่านั้น ไม่มีทางเลยที่คนธรรมดาอย่างเธอจะเป็นอะไรที่สำคัญสำหรับเชา เพราะว่าเขามีคนที่รักและอยากใช้ชีวิตด้วยอยู่แล้ว ซึ่งคนๆ นั้นก็ไม่มีวันเป็นเธอ

‘หนู…ตกลงค่ะ’ คชาไม่ได้ตอบอะไรนอกจากสั่งให้เธอเก็บข้าวของที่จำเป็น ส่วนเขาก็เดินหายออกไปจากบ้านทิ้งไว้ก็แต่คุณดนุมือขวา ที่ขับรถพาเธอไปทิ้งไว้ที่คอนโดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระเจ้า

และคืนนั้นเองที่เธอตกเป็นของเขาครั้งแรก…มันเป็นค่ำคืนที่เธอจะไม่มีวันลืม เพราะนอกจากเขาจะอ่อนโยนกับเธอมากแล้วนั้นเขายังสอนให้เธอได้เรียนรู้ที่จะคว้าความสุขด้วยตัวเอง

ตลอดสามเดือนที่เธอมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเขานั้น เธอมีความสุขทุกวันจนนึกอยากจะให้วันเวลาเดินให้ช้าลงอีกหน่อยเพื่อที่ว่าเธอจะได้เก็บความทรงจำที่ได้ทำร่วมกันเอาไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่มันจะมากได้ แต่ก็เหมือนคำขอนั้นจะไม่เป็นผลเลยสักนิด เพราะนอกจากวันเวลาจะเดินเร็วขึ้นแล้วนั้น อาการหลังผ่าตัดของน้าสาวของเธอ ก็เหมือนว่ามันจะไม่ดีขึ้นเลยสักนิด

ทว่าหนึ่งเดือนก่อนที่สัญญาที่มีจะจบลง เธอกลับพบว่าตัวเองตั้งท้อง ซึ่งคนที่ทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้นก็ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนเลย

แต่เป็นน้าสาวของเธอเองที่จงใจสลับยาคุมกำเนิดของเธอ ทำให้เกิดความผิดพลาดที่ใครก็ไม่ทันคาดคิดขึ้นจากนั้นหนึ่งเดือน ความผิดพลาดที่แม้แต่เธอยังตกใจ นับประสาอะไรกับเขา

คนที่เกลียดการถูกบงการชีวิตเสียยิ่งกว่าใครๆ

‘ใจอยากให้คุณคีรับผิดชอบยัยนาด้วยการแต่งงานและจดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องค่ะ ไม่อย่างนั้นใจคงไม่มีทางเลือก…’

เพราะในเวลานั้นเธอยังไม่บรรลุนิติภาวะ การพูดคุยตกลงกันอย่างลับๆ ถึงได้เกิดขึ้นที่ห้องรับแขกของบ้าน ซึ่งมีสมาชิกอยู่ครบทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ศจีคู่หมั้นของคชา ที่เธอเพิ่งมีโอกาสได้พบกับอีกฝ่ายตัวเป็นๆในวันนั้น ซึ่งยิ่งได้เห็น ก็ยิ่งทำให้รู้สึกอิจฉา

และความอิจฉาที่เกิดขึ้นนั่นเอง ที่มันได้เปลี่ยนสายตาที่เคยเอ็นดูกัน ให้แปรเปลี่ยนกลายเป็นความเกลียดชังสุดหัวใจ

คชาไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจในเรื่องนี้

เพราะท่านสันติ ปู่ของเขาเป็นคนขยับเข้ามาเจรจากับน้าสาวของเธอแทน อีกฝ่ายให้คำมั่นว่าจะทำทุกอย่างตามที่พวกเธอร้องขอ และนั่นรวมไปถึงการจดทะเบียนสมรสกันอย่างลับๆ ระหว่างเธอกับพ่อของลูก ซึ่งเขาให้เธอได้เพียงเท่านั้น จะไม่มีงานแต่งงานใหญ่โต หรือแม้แต่คำมั่นสัญญาว่าจะรักและดูแลกันไปจนแก่เฒ่า จะมีก็แต่สายตาเกลียดชังจับใจของเขาเท่านั้น ที่จ้องมองกันตลอดเวลา ขณะที่จรดเซ็นชื่อลงไปในทะเบียนสมรส

‘อย่าได้คิดว่าเธอจะมีความสุข นับจากวินาทีนี้ไปฉันจะทำให้เธอสำนึก… ว่าการต้องทนอยู่อย่างตายทั้งเป็นมันรู้สึกยังไง!’ชายหนุ่มไม่ได้ทำเพียงแค่ขู่กันเล่นเท่านั้น แต่เขาทำให้เธอได้เห็นมาตลอดนับตั้งแต่วันแรกที่เธอย้ายเข้าไปอยู่ในเรือนหอที่ปู่ของเขาจัดหามาให้ ว่าเขาทำได้ทุกอย่างอย่างที่พูดออกมาจริงๆ

แรกๆ เธอก็พอจะรับมือกับความใจร้ายของเขาได้บ้างเพราะมีน้าสาวคอยให้การช่วยเหลือ แต่นั่นก็เป็นเวลาแค่สองเดือนเท่านั้น สองเดือนที่ได้เห็นว่าหลานสาวเพียงคนเดียวของตนเองมีคนปกป้องดูแล สายใจก็จากไปอย่างสงบ ทิ้งไว้ก็แต่เธอที่ต้องอยู่รับผลจากกระทำของผู้เป็นน้าต่อ จนกระทั่งวันนี้ วันที่ลูกสาวตัวน้อยได้ถือกำเนิดขึ้นมา พ่อของแกก็ยังใจร้ายไม่เปลี่ยน

เสียงเปิดประตูเบาๆ ที่ดังขึ้นมานั้น ทำให้คนที่กำลังจมดิ่งอยู่กับอดีตอันขื่นขมของตัวเองต้องหันไปมอง ก่อนที่รอยยิ้มบางเบาจะค่อยๆ เผยขึ้น ยามเมื่อได้เห็นหน้าของผู้มาเยือนอย่างชัดๆ

“คุณท่าน…”

“บอกให้เรียกฉันว่าปู่ไงเด็กคนนี้” ท่านสันติตอบรับอย่างไม่คิดถือสาหาความอะไร เพราะว่าสายตาของท่านในตอนนี้นั้น มันกำลังพุ่งตรงไปยังเจ้าตัวเล็ก ที่กำลังนอนหลับสบายในอ้อมแขนของผู้เป็นแม่เสียมากกว่า ยิ่งได้เห็นหน้าใกล้ๆ ก็ยิ่งหลงรัก

“หน้าตาเหมือนพ่อมันตอนเด็กๆ ไม่มีผิด แล้วนี่ตั้งชื่อรึยัง” ถามออกไปแล้วก็อดลุ้นไม่ได้ เพราะท่านเตรียมชื่อดีๆ มาด้วย และหากคนตรงหน้าอนุญาต ก็อยากเป็นคนตั้งชื่อให้กับเหลนคนแรกแต่เรื่องนั้นจะทำได้ก็ต้องได้รับอนุญาตจากแม่เด็กเสียก่อน