บทที่ 5 – ฝาหนมครกเธอเป็นของฉันคนเดียว

แควก!

ชุดสวยราคาแพงถูกฉีกขาดทันทีเมื่อเข้ามาในห้อง เขาเหวี่ยงเธอไปบนเตียงแล้วตามมาคร่อมร่างเธอ ฉีกทึ้งดึงชุดของเธอขาดไม่เหลือชิ้นดี

กรี๊ด!

“ชุดฉัน เผียะ!” มือเล็กตวัดใส่หน้าของคนที่คร่อมบนเอวตัวเองทันทีที่เขาฉีกชุดตัวเองขาดไม่เหลือชิ้นดี ไม่สนใจว่าตอนนี้ช่วงบนตัวเองจะเปิดเผยให้เขาเห็น

กรอด!

เสียงกัดกรามดังลอดไรฟันออกมา พร้อมกับหันหน้ามามองคนตัวเล็กถือดีอย่างพิมพ์มาดา เธอตบเขาอีกแล้ว

“เธอตบฉัน” เอ่ยถามลอดไรฟันพร้อมถุยน้ำลายที่มีรสเค็มและกลิ่นคาวของเลือดทิ้ง เธอตบเขาแรงพอดู เพราะตอนนี้ปากของเขาแตก

“แล้วทำไม นายมาฉีกชุดฉันทำไม รู้ไหมฉันซื้อตั้งเป็นแสน” พูดจบก็ง้างมือหมายจะตบซ้ำอีกครั้ง แต่ก็ถูกมือใหญ่คว้าไว้ทัน

“อือ ปล่อยฉันนะนายน่าน” ดิ้นบิดข้อมือตัวเองออกจากอุ้งมือใหญ่ แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งถูกเขาโน้มตัวลงมาคร่อมทับจนอกของเขาบดเบียดไปกับสองเต้าเปลือยของเธอ

“อือ ปล่อยฉันนะ ฉันหนัก และเจ็บด้วย”

“มันไม่เจ็บเท่าฉันที่โดนเธอตอบหรอกดา และจำไว้อย่าอวดดีกับฉันอีก ฉันไม่ชอบคนดื้อ”

“แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน ปล่อยฉันนะไอ้สารเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี่” เธอดิ้นบิดตัวหนีหาทางเอาตัวรอด แต่ยิ่งดิ้นยิ่งเหมือนดิ้นให้ตัวเองถูกกักตัวไว้ใต้ร่างใหญ่โตของบุรุษ

“เธอรู้อะไรไหม ฉันไม่คิดจะแตะต้องหรือทำแบบนี้กับเธอเลย แต่เธอก็ยั่วโมโหฉันเอง และนมของเธอมันเป็นของฉัน ฉันที่เป็นคู่หมั้นของเธอและอีกไม่นานจะเลื่อนขั้นมาเป็นผัวของเธอ” พูดแล้วก็ซุกไซ้ซอกคอระหงทันที

“อ่ะ อื้อ ยะ...หยุดนะไอ้เลว หยุด อือ ฮือๆๆ ”เมื่อดิ้นไร้ประโยชน์ไม่ได้ช่วยให้เขาหยุดเธอปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาทันที น้ำตาใสๆ ไหลอาบดวงตาสวยล้นออกทางหางตา

ฮือๆๆ

เสียงสะอื้นไห้ของพิมพ์มาดาทำให้น่านน้ำหยุดหน้าที่ซุกไซ้ซอกคอระหง ผละออกหน้าออกห่างเล็กน้อย แต่สองมือยังกดข้อมือเล็กทั้งสองไว้ข้างตัวแน่นไม่ยอมปล่อยมือ

“หึ! น้ำตามันไม่ช่วยอะไรเธอหรอกนะดา ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนเธอก็ต้องเป็นของฉัน และตอนนี้ฉันก็แค่ทำให้มันเร็วกว่าที่ผู้ใหญ่ต้องการเท่านั้นเอง จริงที่ฉันไม่ได้รักเธอ ไม่ได้อยากแต่งงาน แต่เมื่อผู้ใหญ่ต้องการให้ฉันและเธอเป็นผัวเมียกันก็ช่วยอะไรไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องทำหน้าที่เมีย และรู้ไว้ฉันไม่ชอบคนดื้อ”

ถุย!

สิ้นคำของคู่หมั้นหนุ่มพิมพ์มาดาก็ถุยน้ำลายใส่คนเหนือร่างทันที

“สารเลว! อึก! หน้าตาเลวแล้วนิสัยยังเลวอีก ไอ้เลว! อึก! ฮือๆๆ” แล้วเสียงร้องไห้สะอื้นก็ดังออกมาอีกครั้ง

“ถ้าฉันเป็นคนเลวแสดงว่าไอ้ปลัดธนูนั่นเป็นคนดีสินะ” เขาไม่สนใจน้ำลายที่หล่อนถุยใส่หน้า พอพูดจบก็โน้มลงไปปิดปากอวบอิ่มของเธอทันที

“อ่ะ อื้อ” เสียงครางอู้อี้พร้อมกับเบือนหน้าหนีปากหนาของคนเหนือร่าง แต่ยิ่งเบือนหน้าหนีก็ยิ่งเป็นการเปิดทางให้เขาได้ตามบดจูบปากตัวเองได้สะดวก จากตอนแรกที่ได้แค่บดขยี้กลีบปาก ตอนนี้ได้สอดแทรกเรียวลิ้นสากเข้าไปในโพรงปากของพิมพ์มาดา เขาก็ไม่อาจปล่อยให้ความหวานของเธอได้หลุดมือไป เขาควานลิ้นเกี่ยวพันเรียวลิ้นเล็กที่พยายามถดถอยหนีรั้งไว้ พร้อมดูดคลึงเฟ้นลิ้นน้อยของเธอไปด้วย

“อ่า อื้อ” ปากหนาบดจูบเอาแต่ใจตักตวงความหวานของโพรงปากของสาวอวดดีอย่างคู่หมั้นสาว มือใหญ่ปล่อยผละจากข้อมือเล็กที่จับกดไว้ข้างลำตัวมากดหัวไหล่เล็กของเธอแทน และมือของเธอก็ทุบตีดันไหล่กว้างของเขาออกห่าง แต่เขาก็กดไหล่เธอแน่นไม่ยอมไหวติง มีเพียงปากหนาที่ทำหน้าที่ควานกลืนความหวานของปากเจ้าหล่อน

“อ่า ปากหวานแบบนี้แล้วจะให้หยุดได้ยังไง จำไว้เธอเป็นคู่หมั้นฉันไม่ใช่ของใคร ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่างบนตัวเธอ”

ผละออกมาเอ่ยย้ำให้เธอรู้สถานะของตัวเอง แล้วโน้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอระหงอีกครั้ง ไม่สนใจว่าเจ้าหล่อนจะหอบเหนื่อยและร้องไห้ไม่หยุด เขาเคลื่อนถูไถเคราสากมายังเนินอกอวบอูมพอดีมือ เขาบอกว่ามันคือฝาขนมครก แต่จริงๆ มันไม่ใช่ เพราะมันซ่อนรูปพอตัว เคลื่อนไล้ซุกไซ้ถูไถหน้าเถื่อนของของตัวเองไปกับสองเต้าอวบหยุ่นจนบิดเบี้ยวเสียรูปทรง

“อ่ะ อื้อ ฮือๆ ไอ้เลว ไอ้น่านไอ้สารเลว อึก ฮือๆ ฉันเกลียดแก อ่ะ อื้อ” ตอนนี้หมอเรี่ยวแรงจะขัดขืนน้ำตาก็ไหลจนไม่มีจะไหลแล้วในตอนนี้ พิมพ์มาดาได้แต่ขยับตัวบิดหนีแต่ก็ไปไหนไม่ได้ เมื่อร่างใหญ่คร่อมทับกดทับตัวเธออยู่

“อือ หอมเหลือเกิน นมเธอสวยและจำไว้มันเป็นของฉัน ฝาหนมครกของเธอเป็นของฉัน ไม่ใช่ของไอ้ปลัดธนู อืม อ่า” ลากลิ้นไล้วนไปตามยอดอกสีชมพูระเรื่อของเธอจนเปียกฉ่ำไปด้วยน้ำลายเหนียวๆ ของตัวเองก่อนจะกัดงับเม้มยอดอกพร้อมกับผละมือจากหัวไหล่มนมากอบกุมสองเต้าแล้วบีบนวดคลึงเฟ้นขยำหนักหน่วงเป็นจังหวะ

“อ่า อื้อ ไอ้สารเลว! อ่า อื้อ”

“ชูว์ ด่าไปเถอะ ด่าผัวน่ะ ระวังด่ามากๆ จะหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้นล่ะ” ตอนนี้เหมือนว่าตัวเขาเองที่จะหลงรักแม่คู่หมั้นสาวไปเสียแล้ว หลงแบบไม่รู้ตัว หลงจนห้ามตัวเองไม่อยู่ในตอนนี้ กลิ่นกายสาวหอมหวานยั่วยวน มือใหญ่บีบขยำสองเต้าหนักหน่วงพร้อมกัดเม้มสลับสองเต้าไปมา

“อ่ะ เจ็บนะเว้ย! อ่ะ อื้อ”

มือน้อยทุบตีหัวของคนที่ซุกไซ้ละเลียดปลายลิ้นกับหน้าอกตัวเองด้วยความเกรี้ยวโกรธแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้เธอทำได้คือกัดฟันยอมรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้น ความบริสุทธิ์ที่ดูแลรักษามาตลอดต้องมาแปดเปื้อนด้วยน้ำมือของคนถ่อยพรรค์นี้งั้นเหรอ

“อ่า อือ” ความหวานของสองเต้าและปากร้ายๆ ของพิมพ์มาดาช่างหอมหวานดีเหลือเกิน และเขาเริ่มติดใจแล้วสิ เขาเคลื่อนไล้ผละจากสองเต้ามายังหน้าท้องแบนราบของเธอ แต่สองมือยังคงบีบเคล้นขย้ำทรวงอกของหล่อนแล้วผละห่างสองเต้ามาดึงชุดอีกครึ่งที่เหลือที่กองที่เอวเล็กคอดออกให้พ้นทาง พร้อมกางเกงชั้นในสีชมพูหวานของหล่อน

“อ่า สวยงามมาก เธอสวยมากดา”

ความอวบอูมโหนกนูนที่มีเส้นไหมปกคลุมเต็มเนินสวาทของหล่อนทำให้เขากลืนน้ำลายเหนียวๆ แห้งๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก หัวใจบุรุษหนุ่มผู้ที่ผ่านบทรักโชกโชนมานับไม่ถ้วนเป็นต้องสะดุดหอบหายใจให้กับความสวยงาม และอยากรู้เหลือเกินว่ากลิ่นมันจะจรุงใจมากแค่ไหน น่านน้ำโน้มหน้าลงไปหาความเป็นสาวกลางหว่างขาเรียวเล็กที่ถีบป่ายไปมาอยู่ตรงหน้าทันที

“อื้อ ยะ...อย่าทำแบบนี้เลยได้โปรด....นายหยุดตอนนี้ยังทันนะ อ่ะ อื้อ” สติของเธอยังมีอยู่ แต่เรี่ยวแรงจะผลักไสดิ้นหนีนั้นอ่อนปวกเปียกไปหมดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เธอร้อนไปทั่วเรือนกายสาวของเธอ และรู้สึกถึงความปั่นป่วนแปลกๆ ในท้องน้อย ทรมานเหลือเกินในตอนนี้ ปากสาวอวบอิ่มกัดเม้มแน่นด้วยความทรมานกายจนไม่รู้จะทำยังไงดีในตอนนี้ เอวเล็กคอดบิดเร่าส่ายหนีหน้าเถื่อนที่ซุกซบอยู่กลางหว่างขาตัวเองไปมาแต่ยิ่งบิดหนียิ่งร้อนรุ่มทรมานในท้องน้อยจนต้องกำมือแน่นเกร็งข้างลำตัว

“อ่า ร้องครางออกมาดา ร้องออกมาเลยถ้าหยุดตอนนี้ฉันว่าเธอเองนั่นแหละจะทรมานตายได้เพราะต้องการฉัน” เขารู้ดีว่าที่พิมพ์มาดากระสับกระส่ายตอนนี้เพราะอะไร หล่อนต้องการเขาแต่ไม่พูดเท่านั้นเองหรืออาจไม่รู้ก็ได้เพราะพิมพ์มาดาไร้เดียงสากว่าที่คิดเหลือเกิน ไม่เหมือนกับการแต่งตัวที่มั่นใจของเธอเลยสักนิด

“อือ ไม่ไหวแล้ว ฉันร้อนนายน่าน อ่า ร้อน นายทำอะไรกับฉันเนี่ย” ใบหน้าสวยที่อาบชื้นไปด้วยน้ำตาตอนนี้เปลี่ยนเป็นเหงื่อแทน ตอนนี้เธอไม่ได้ร้องไห้แล้ว เพราะความทรมานร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นหมุนเป็นเกลียวคลื่นในท้องน้อยกำลังม้วนขดตัวทรมานเธออยู่จนต้องพูดออกมา

“อือ หวานเหลือเกินดา เธอหวานมาก” ปลายลิ้นสากลากถูไถไปตามกลีบสวาทที่อาบฉ่ำไปด้วยน้ำหวานของหล่อนที่ไหลอาบเยิ้มล้นออกมาจากปากทางรัก และอยากรู้เหลือเกินว่าภายในถ้ำเล็กๆ ของพิมพ์มาดาจะคับแน่นแค่ไหน เขาดุนดันปลายลิ้นระรัวไปมากับปากทางสวาทฉ่ำแฉะของหล่อน

“อ่ะ อื้อ ร้อน นายทำอะไรฉันนายน่าน อื้อ ไม่ไหวแล้วทรมานเหลือเกิน อืม”

“อ่า ฉันก็แค่ทำให้เธอรู้ไงว่าแท้จริงแล้วเธอต้องการฉันมากแค่ไหนดา เธอเป็นของฉันจำไว้ นับตั้งแต่นี้ไปห้ามแต่งตัวเปิดเผยอีก ฉันไม่ชอบให้ของของฉันไปอวดโชว์ให้ใครดู อ่า หวานเหลือเกิน อืม” ลากลิ้นไปมากับกลีบสวาทอวบฉ่ำแฉะแล้วมาดูดเม็ดเกสรสีชมพูระเรื่อของหล่อน เม็ดเกสรของพิมพ์มาดาช่างอวบอิ่มน่าดูดคลอเคลียเหลือเกิน และตอนนี้เขากำลังคลอเคลียถูไถลิ้นกับเม็ดเกสรของเธออยู่