ตอนที่ 2 ตกหลุมเสน่ห์ 100%

“ไม่ใช่ คุณก็มองฉันใกล้ๆสิ มองให้ชัดๆ ฉันไม่ใช่วีน่าของใคร ฉันชื่อเตชิตา ชื่อเรียกง่ายๆคือแพน ฉันเป็นสาวไทยร้อยเปอร์เซ็นต์ ฉันพูดไทยได้ แต่ฉันก็แค่เรียนเอกภาษาอังกฤษ ฉันก็เลยพูดอังกฤษได้คล่อง”

“ฉันยังไม่เชื่อ เธอมันแสดงละครเก่ง แบบนี้มันต้องพิสูจน์”

พิสูจน์ยังไง

“ง่ายมาก เดี๋ยวก็รู้”

พูดจบเขาก็เดินไป และเดินกลับมาพร้อมอะไรบางอย่างเงาวับ ที่น่าจะตัดชุดที่เธอสวมอยู่ ขาดภายในวินาทีเดียว มันคือใบมีดโกนนั่นเอง

แล้วเขาก็ใช้สิ่งนั้น กรีดลงไปบนชุดวันพีชสีสวยของเธอ ทีเดียวฉีกขาดถึงหน้าท้องแบนราบเลยทีเดียว

หญิงสาวรีบจับเศษผ้าที่ขาดครึ่ง มาปกปิดส่วนสงวนของตนเองเอาไว้แทบไม่ทัน

จากนั้นเตชิตาก็ทำตัวแข็งทื่อ ไม่กล้ากระดุกกระดิก เพราะกลัวเขาจะกรีดสิ่งนั้นบนเนื้อตัวเธอจนเป็นแผล หากว่าเธอต่อต้านเขา

ชายหนุ่มเดินวนรอบตัวเธอ สำรวจเธออยู่ครู่หนึ่ง

ดวงตาคมใต้แว่นตาดำน่าเกรงขามนั่น ก็หยุดสำรวจมองที่พุงกะทิขาวผ่องของเธอ ที่เธอพยายามปกปิด แต่ก็ปิดไม่มิดอยู่สองสามวินาที

แล้วเธอก็มองเขาด้วยแววตาไม่พอใจ ละคนหวาดหวั่น เพราะนี่มันในห้องของเขา ในบ้านของเขา แถมลูกน้องของเขาก็เฝ้าเต็มไปหมด

‘นี่เธออยู่ในดงมาเฟียหรือเปล่านี่’ เตชิตาไม่รู้หรอกว่าเธอคิดถูกแล้ว

อัล คาเซโน่ เขาเป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลชาวอิตาเลี่ยน ที่เพิ่งมาลงทุนกับมหาเศรษฐีชาวดูไบได้สามปีมานี้เอง

แต่เขาก็ถูกผู้ร่วมหุ้นทรยศ มันจึงต้องชดใช้ด้วยการให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของมัน มาแต่งงานและจดทะเบียนสมรสกับเขา แค่นี้เขาก็จะได้ทุกอย่างกลับคืนมาเป็นของเขาแล้ว

เมื่อวานจู่ๆ ครอบครอบของวีน่าก็โทรมาบอกว่าลูกสาวของเขาหายตัวไป ทุกคนตามหาเธอไปทั่วดูไบ แต่ก็ไม่เจอ

และเขาเองก็ไม่คิดว่าเธอจะไปหลบอยู่ที่ร้านอาหารนั่น ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่วีน่าจริงๆ

เธอไม่ได้โกหก เพราะหน้าท้องของเธอไม่ได้มีรอยสักแม้แต่นิดเดียว และผิวพรรณของผู้หญิงคนนี้ดูเนียนละเอียดกว่า ขาวกว่าวีน่านิดหน่อย

และดวงตากลมโตของเธอ หากไม่สังเกตดีๆ จะไม่เห็นถึงความแตกต่างเลย

ผู้หญิงคนนี้มีดวงตาที่สดใสกว่า และแววตาตื่นตระหนกแบบนี้ ไม่ใช่วีน่าผู้มั่นใจในตนเองอย่างแน่นอน แต่ทั้งสองสาวช่างมีรูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงกันมากๆ

“ทีนี้คุณรู้หรือยัง ว่าฉันไม่ใช่วีน่าอะไรนั่นที่คุณพูดถึง”

“แต่ถึงเธอจะไม่ใช่ ยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉันอยู่ดี ถ้าหากว่าพวกเราตามหาวีน่าไม่เจอ ก่อนพิธีแต่งงานจะเริ่มขึ้นพรุ่งนี้ เพราะกำหนดการณ์ทุกอย่าง เราได้เตรียมไว้หมดแล้ว ล้มเลิกไม่ได้เด็ดขาด”

“แล้วถ้าเธอคนนั้นกลับมาหลังแต่งงานล่ะ”

“ฉันถึงจะปล่อยเธอไป”

“ไม่ได้นะ!...ไม่ได้เด็ดขาด คุณต้องปล่อยฉันไป”

“มันช่วยไม่ได้นะ ที่เธอหน้าคล้ายวีน่าจนแยกแทบไม่ออก แต่ฉันจะเสียหน้าไม่ได้”

“แสดงว่า คุณไม่ได้รักเธออย่างนั้นเหรอ คุณถึงไม่รอ แล้วเลื่อนงานแต่งไปก่อน”

“นี่มันเป็นเรื่องของธุรกิจ ไม่ใช่เรื่องของความรัก แต่ถ้า เธอมาแต่งงานกับฉัน มันก็อาจจะเปลี่ยนเป็นเรื่องของความรักก็ได้นะ คนสวย” เขาบอกพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้

คราวนี้อัลมองหญิงสาวด้วยแววตาพราวระยับเลยทีเดียว และเตชิตาก็มีโอกาสได้เห็นแววตาไม่น่าไว้ใจคู่นั้น เมื่อเขาถอดแว่นตาดำออก

ใจเธอกระตุกวูบ!

‘เขาหล่อร้ายอะไรปานนั้น หล่อกว่าโจวเหวินฟะคูณกับลีมินโฮแล้วหารสองเสียอีก แต่ท่าทางจะโหดกว่าน่าดู’

“ที่คุณพูดเมื่อกี้ หมายความว่ายังไง”

“เตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของฉันพรุ่งนี้ได้เลย หากว่าลูกน้องของฉัน และคนของครอบครอบวีน่า ยังตามหาตัวหล่อนไม่พบ”

‘นี่เธอควรเชื่อเรื่องที่เขาบอกดีไหม ยัยวีน่าอะไรนั้นมีตัวตนจริงหรือ หรือว่ามันเป็นเรื่องปกติที่อาจเป็นฝีมือของพวกมาเฟีย ที่ชอบจับตัวผู้หญิงสาวๆสวยๆมาทำเมีย เธอไม่น่าเกิดมาสวยและหุ่นดีแบบนี้เลยจริงๆ’

เตชิตาคิดแล้วอดที่จะเศร้าใจไม่ได้ แล้วใครกันล่ะจะช่วยเธอออกไปจากที่นี่

เช้าวันต่อมา เตชิตาก็ฝันสลาย เธอไม่มีโอกาสรอดออกไปจากดงมาฟียได้เลย เพราะยัยวีน่าอะไรนั่น ทุกคนยังตามหาตัวหล่อนไม่เจอ จึงทำให้เตชิตาต้องแสดงบทบาทเป็นเจ้าสาวของมาเฟียจอมเผด็จการ