ตอนที่ 1 ตกหลุมเสน่ห์ 50%

เมื่อเดินทางมาถึงร้านอาหารนานาชาติชื่อดังแห่งหนึ่งที่เกาะจูไมราห์ เตชิตา หรือ แพน ก็นั่งกินข้าวกับครอบครัวของเพื่อนสนิทจนอิมหนำสำราญใจ

ผู้คนที่นั่น หรือแม้แต่เมืองไทยเอง ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นนางแบบเซ็กซี่สตาร์ของเมืองไทย แต่หญิงสาวเป็นนางแบบที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักมากนัก เพราะยังไม่ดังมากเท่าไหร่นั่นเอง ก็เธอเพิ่งเข้าวงการใหม่ๆ งานจึงไม่เยอะเท่าไหร่ ยังพอมีเวลามาเที่ยวเล่นต่างประเทศแบบนี้เป็นอาทิตย์

หญิงสาวมองผ่านกระจกใสของร้านออกไปด้านนอก ก็เห็นคู่รักมากมาย โอบเอวเกี่ยวก้อยกัน เดินทอดน่องไปตามหาดทรายสีขาวสะอาด และทุกคนก็นุ่งน้อยห่มน้อยกันทั้งนั้น เพราะพวกเขามาอาบแดดกันนั่นเอง

“น่าไปเดินเล่นนะกาน”

“ใช่ๆ เดี๋ยวกินข้าวอิ่มแล้ว เราไปเดินเล่นรอบๆร้านกัน”

“โอเคเลยจ้า เผื่อว่าฉันจะได้เกิดเหมือนเธอไง” เธอพูดไปอย่างนั้นแหละ แต่ความจจริงหญิงสาวหวงความโสดเอามากๆ

กระทั่งแดดร่มลมตก เมื่อมีเวลาหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ตอนเย็นๆอากาศกำลังดี เตชิตาก็สวมชุดวันพีชสีสันสดใส มาเดินย่ำไปบนผืนทายนุ่ม ที่เปล่งประกายระยิบระยับดูสวยงามมากๆ ทั้งสองสาวกำลังยืนชมโรงแรมจูไมราห์หรือโรงแรมเรือไบ ที่สร้างอยู่กลางทะเลดูสวยอลังการงานสร้างมาก

ทว่าพอเธอเดินเล่นไปสักพัก เตชิตาก็ต้องเล่นคนเดียว เพราะเพื่อนสาวเจอคนรู้จักนั่นเอง

นางแบบสาวเดินห่างออกมาจากครอบครัวของเพื่อนสนิทได้ไม่นาน ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้เธอ พอมาประชิดตัว มันกดของแข็งบางอย่างที่เอวเธอ แล้วกระซิบใกล้ใบหูเธอว่า

“พรุ่งนี้ต้องเข้าพิธีแต่งงานอยู่แล้ว ยังแอบหนีมาเที่ยวถึงที่นี่เลยเหรอคุณหนู กลับบ้านครับ นายสั่งมา”

เตชิตาใจหายใจคว่ำ ตกใจแทบช็อค แต่ก็ไม่กล้าเอะอะโวยวายอะไร เพราะกลัวตายมากเหมือนกัน จึงได้เดินไปเรื่อยๆจนถึงรถของผู้ชายที่มาขนาบเธอ

“คุณ คือฉันยังไม่มีแฟนเลยนะ ฉันจะแต่งงานได้ยังไง”

“ผมรู้ครับว่าคุณหนูยังไม่มีแฟน แต่คุณหนูกำลังจะมีสามีแล้วนะครับ ขึ้นรถไปดีๆเถอะครับ อย่าให้ผมต้องโทรหาเจ้านายเลย คุณหนูก็รู้นี่ครับ เพราะถ้าเจ้านายมาด้วยตนเอง อะไรจะเกิดขึ้น”

‘โหย เจ้านายของมันจะโหดขนาดไหนกันนะ ทำไมอิตาสวมสูทดำมาดเข้มราวกับพวกบอดี้การ์ดนี่ ถึงได้ดูกริ่งเกรงยามเมื่อพูดถึงนายของมัน’

เพื่อต้องการเอาชีวิตรอด เตชิตาจึงต้องยอมทำตามที่มันบอก รีบก้าวเข้าไปในรถ

‘นี่เธอโง่หรือเปล่านะ ที่ไม่เอะอะโวยวายร้องเรียกให้คนช่วย แต่ถ้าส่งเสียงขึ้นมา มันก็อาจจะเอาเธอถึงตายในนาทีเดียวก็ได้นี่’

‘เอ๊ะพรุ่งนี้มันบอกว่า จะมีพิธีแต่งงาน มันพาเธอไปแต่งงานกับนายของมันนั่นเอง ถ้าอย่างนั้น เธอค่อยหาทางหนีทีไล่ ในช่วงที่คนกำลังชุลมุนในระหว่างพิธีแต่งงานก็ได้’

ทว่าเตชิตาก็คิดผิดถนัด เมื่อบอดี้การ์ดของมาเฟียใหญ่ พาเธอมายังคฤหาสน์หลังหนึ่ง และพาเธอเดินมาจนถึงหน้าประตูบานใหญ่ แสนอลังการงานสร้าง

นาทีต่อมา หญิงสาวถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อเห็นใครคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเธอ แล้วจับต้นแขนเธอแรงนิดหนึ่ง แล้วดึงเธอไปตามแรงดึงของเขา

ไปจนถึงห้องๆหนึ่ง หญิงสาวก็เริ่มลนลาน หวาดกลัวจนทำอะไรไม่ถูก

“คุณเองใช่ไหม ที่สั่งให้ลูกน้องจับตัวฉันมา แล้วนี่คุณเป็นใคร คุณจะจับฉันไปเป็นเจ้าสาวของใครต่อใครไม่ได้นะ ฉันไม่ใช่ว่าที่เจ้าสาวของใครทั้งนั้น ฉันเป็นคนไทย ฉันแค่มาเที่ยวได้แค่สองวันเท่านั้นเอง”

มาเฟียหนุ่มหรี่ตามองเธอด้วยแววตาฉงนสงสัย

‘นี่ว่าที่เจ้าสาวของเขา สมองเสื่อมอย่างนั้นเหรอ ทำไมเธอถึงจำเขาไม่ได้ล่ะ หรือว่าเธอประสบอุบัติเหตุหัวกระแทกโดนอะไรมา’

หรือว่าเธอแกล้งแสดงละครตบตาเขากันแน่

เหตุผลอย่างหลังนี่น่าเชื่อถือมากกว่า เพราะดูจากท่าทางของเธอ ดูไม่ได้เจ็บตัวหรือบาดเจ็บมาแต่อย่างใด ดูเธอแข็งแรงดีทุกอย่าง

“เธอพูดอะไรของเธอวีน่า”

“ฉันไม่ได้ชื่อวีน่า”

“ทำไมจะไม่ใช่ รูปร่างหน้าตาผิวพรรณ มันใช่เธอทุกอย่าง ทรงผมก็ใช่ สีผมก็ใช่”