องค์ ๗

ด้านเหรียญชัยพอกลับมาถึงห้องตัวเอง ก็รีบเดินตรงไปยังห้องน้ำ เพื่อเปิดน้ำดับความร้อนรุ่มในกายแข็งแรงทันที แต่ทำเท่าไรก็ไม่ยอมสงบ จนต้องเดินตัวเปลือยมาปลุกร่างเปลือยเปล่าของวิภาดีขึ้นมารับศึกรักร้อนของตน ที่ตอนนี้มันตื่นพร้อมรบแล้ว

“ตื่นมาเดี๋ยวนี้อิงกี้!” ว่าพร้อมกับขยับกายขึ้นไปทาบทับร่างเล็กจากทางด้านหลัง แล้วมือใหญ่แหวกเรียวขาสวยสอดแทรกประสานแก่นกายร้อนทางประตูหลังของเจ้าหล่อนทันที

“อะ! โอว์!” วิภาดีร้องซ่าน พร้อมกับโก่งตัวยกขึ้น แอ่นร่างขึ้น เพื่อให้ชายหนุ่มสะดวกในการกระแทกเข้าหา สองมือเล็กจิกทึ้งผ้าปูเตียง ปากน้อยกัดแน่นด้วยความเสียวซ่านทรมาน

“ดีมาก...อิงกี้...ฉันชอบอะไรแบบนี้แหละ อ่า!” มือใหญ่จับรั้งคอเล็กของหล่อน พร้อมโยกกระแทกแก่นกายใส่ด้านหลังหล่อนด้วยความดุเดือด

“ซี้ด...อื้ม! คุณห่าชอบแบบนี้ก็ไม่บอกอิงกี้ อ่า! แบบนั้นแหละค่ะ อุ๊ย! อ่า! แรงอีก อ่า!”

วิภาดีโก่งก้นงามงอนขึ้นรับแรงกระแทกจากด้านหลังของตน พร้อมส่ายคลึงเอวเล็กบิดเร่าเร่งแรงซ่านเสียวให้คนตัวโตสนองเร้าตนหนักหน่วงกว่าเดิม

“โอว์! แน่นมากอิงกี้ ชูว์! ถึงใจฉันเหลือเกิน อ่า!” ชายหนุ่มกระแทกเอวสอบเข้าหาร่างอวบอิ่มสะโพกกลมกลึงของวิภาดีแบบไม่ถนอมเลยก็ว่าได้ เอาความหงุดหงิด ความโกรธตัวเองมาลงใส่แรงสวาทในครั้งนี้หมดเลย

“อ๊ะ! อ่า! คุณห่า...ซี้ด ไม่ไหวแล้วค่า...อิงกี้เสียวเหลือเกิน โอว์! ย่า!”

“ฉันก็เสียว อ่า! ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ! ชูว์!” คำรามพร่าสั่นสะท้านเอวสอบ กระแทกแรงหนักหน่วงเข้าหาร่างเล็ก แล้วก็ต้องกระตุกเกร็งด้วยคำรามออกมาด้วยความสุขสม

“โอว์! ซี้ด...อา!” พร้อมถอดถอนแก่นกายร้อนออกจากร่างของหล่อนด้วยความอ่อนเพลีย

“อ่า...คุณห่าคะ...ไม่ทำแบบนี้สิคะ อิงกี้ยัง...”

“ช่างหัวเธอสิ! ฉันเหนื่อยจะนอนแล้ว อย่ามายุ่ง! พรุ่งนี้จะทำงาน” เอ่ยพร้อมกับดึงรั้งผ้าห่มขึ้นมาห่มตัวเองแล้วหลับไป

“คุณห่า...” หล่อนอยากเขย่าชายหนุ่มแต่ก็ไม่กล้าทำ ด้วยรู้ดีว่า ถ้าหากทำให้เขาโกรธขึ้นมา เธอจะซวยเอา

คนบ้า...คนเห็นแก่ตัว คอยดูเถอะมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้ว เราต้องสุขด้วยกันค่ะ คุณห่าของอิงกี้ หล่อนหมายมาดในใจ พร้อมกับขยับกายขึ้นไปจูบหน้าผากของคนตัวโต แล้วขยับจัดท่านอนของตนแล้วหลับไปพร้อมกับเขา

ร่างเล็กสมส่วนอวดสัดส่วนกลมกลึงของตัวเอง ด้วยชุดสูทสากลของผู้หญิงสีน้ำตาลเข้ม ผมยาวมัดรัดหางม้าสูง ใบหน้าแต่งด้วยเครื่องสำอางอ่อน ๆ และบนดั้งเรียวสวยก็ประดับด้วยแว่นสายตาเหมือนเช่นทุกวัน เนตรนภายืนเคียงข้างเจ้านายหนุ่มเหมือนทุกคราที่ปฏิบัติงานร่วมกัน

เหรียญชัยยอมรับในคราแรกทันที เมื่อเห็นเนตรนภาเดินออกมาจากห้องด้วยชุดที่รัดรูปร่าง มันอวดส่วนเว้าส่วนโค้ง จนทำให้เลือดร้อนในกายเขาแล่นพล่าน

ปกติไม่เคยเป็นแบบนี้กับแม่เลขาฯ สาว แต่ทำไมพักหลังมาเขาต้องตื่นตัวเพียงแค่เห็นใบหน้าเชย ๆ ของหล่อนด้วย

ชายหนุ่มขยับชุดสูทสากลสีกรมของตัวเองพร้อมสูดลมหายใจเข้าปอด ก่อนจะเปิดประตูห้องอาหารเพื่อเดินเข้าไปหามิสเตอร์หว่องที่มารอท่าอยู่ก่อนแล้ว แต่ก็ต้องชะงักมือไว้เมื่อคนตัวเล็กข้างกายเอ่ยขึ้น

“อย่าเพิ่งค่ะคุณเหรียญชัย เนกไทของคุณมันไม่เรียบร้อย” หล่อนบอกให้เขาจัดเนกไทของตัวเองใหม่

ชายหนุ่มรีบถอยก้าวออกห่างจากประตูห้องอาหารเพื่อมาจัดเนกไทของตัวเอง แต่เหมือนจะไม่เรียบร้อยอยู่ดี จนคนตัวเล็กต้องอาสาช่วย

“ยังไม่เรียบร้อยเลยค่ะ เดี๋ยวดิฉันทำให้ค่ะ” หล่อนเอ่ยพลางขยับกายเข้าประจันหน้าบุรุษ เอากระเป๋าเอกสารวางไว้ที่พื้นแล้วจัดเนกไทให้นายหนุ่มใหม่

เหรียญชัยก้มมองใบหน้าเล็กของคนที่กำลังจ้องมั่นกับเนกไทของเขาอย่างพิจารณา มองไปแล้วหล่อนก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร มองดี ๆ ก็สวยน่ารัก แต่ทำไมต้องชอบแต่งตัวป้าด้วย

มีวันนี้แหละที่เจ้าหล่อนแต่งตัวอวดรูปร่างน่าปรารถนา เขากลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากเมื่อจินตนาการถึงรูปร่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดสูทของหล่อน

“เสร็จแล้วค่ะ” เนตรนภาเอ่ยขึ้นพร้อมกับเงยหน้าขึ้นสบตาของเจ้าของร่าง หล่อนก็ต้องรีบเบี่ยงหน้าหนี เมื่อเห็นสายตาคมที่จับจ้องมายังตนเองแบบไม่วางตา มันไม่เหมือนเขามองหล่อนทุกครั้ง ครั้งนี้มันต่างออกไปจนยากจะคาดเดา

“อืม” พยักหน้าแล้วก็เปิดประตูห้องเข้าไป

“สวัสดีครับ/ค่ะ มิสเตอร์หว่อง”

เจ้านายหนุ่มกับเลขาฯ สาวเอ่ยทักทายคู่ค้าทางธุรกิจทันทีเมื่อเดินเข้ามาในห้องอาหาร และฝ่ายตรงข้ามก็ทำเช่นเดียวกัน

มิสเตอร์หว่องยืนขึ้นไหว้ตอบแบบไทย ๆ ตามที่ตนได้เรียนรู้มา เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มเลือดผสม บิดาของเขาเป็นชาวจีนฮ่องกง และมารดาเป็นชาวฝรั่งเศส

นับว่าเขาเป็นนักธุรกิจผู้กุมบังเหียนเศรษฐกิจ ของประเทศมหาอำนาจได้อย่างเก่งกาจ และมีรูปร่างหน้าตาที่ผสมผสานระหว่างสองชาติพันธุ์ ได้อย่างลงตัว

สายตาของเขาจดจ้องมองหญิงสาวที่ติดตามคู่ค้าธุรกิจของตนเพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น ก่อนดึงสติกลับมาสนใจกับเรื่องธุรกิจตรงหน้า ชายหนุ่มยอมรับว่าเลขาฯ ของคู่ค้าคนสำคัญนั้นช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

แล้วการเจรจางานก็เริ่มขึ้น เมื่อทั้งสองฝ่ายมาครบแล้ว ในครั้งนี้ มิสเตอร์หว่องก็มาพร้อมเลขาฯ ของเขาเช่นกัน

“ข้อเสนอที่ทางสิงห์การค้าเสนอมา ผมเห็นว่ามีผลดีกับธุรกิจผมมาก ดังนั้น ผมตกลงเซ็นสัญญากับทางสิงห์การค้าครับ”

“ขอบคุณมากครับ มิสเตอร์หว่อง” เอ่ยขอบคุณพร้อมกับยื่นมือมาจับเชื่อมสัมพันธ์กัน

เวลาผ่านไปไม่นาน การเจรจางานก็จบลงด้วยดี เมื่อทั้งสองฝ่ายเซ็นสัญญาร่วมธุรกิจกัน แล้วก็สั่งให้ทางร้านอาหารยกอาหารเข้ามารับประทานอาหารร่วมกัน เพื่อกระชับมิตรภาพทางธุรกิจให้แน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้น

หลังจากติดต่องานเสร็จแล้ว มิสเตอร์หว่องก็เอ่ยขึ้นอย่างเปิดเผย เขาอายุ 37 ปี ยังโสดไร้พันธะ และก็ถูกตาต้องใจแม่เลขาฯ สาวของคู่ค้าของตัวเองตั้งแต่เธอโผล่พ้นหน้าประตูเข้ามาแล้ว

“มาดมัวแซล ทานเยอะ ๆ นะครับ”

มิสเตอร์หว่องมองเจ้าหล่อนด้วยสายตากรุ้มกริ่มพร้อมกับตักอาหารให้เธออย่างเปิดเผย

“แมร์ซี” หล่อนยิ้มเหนียมอายก้มหน้าบิดกายไปมา ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยถูกเพศตรงข้ามปฏิบัติด้วยแบบนี้มาก่อนเลย

“อะแฮ่ม!”

เหรียญชัยรู้สึกไม่ชอบ มิสเตอร์หว่องขึ้นมาทันที และยิ่งฉุนไม่พอใจเมื่อแม่เลขาฯ สาวดูเหมือนจะชอบการเอาใจใส่ และเขินอายไปกับการกระทำของคู่ค้าทางธุรกิจของตน แต่เขาก็ต้องกักเก็บความไม่พอใจนี้ไว้ให้อยู่ภายใต้ใบหน้าที่แสร้งยิ้มออกมาของตน

“พอดีผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าต้องรีบกลับเมืองไทยเร่งด่วน เพราะยังมีงานค้างคารออยู่เยอะ ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ”

แม้จะรู้ว่าตัวเองเสียมารยาทแต่ก็ต้องทำ เพราะเขาไม่อยากเสียเลขาฯ เก่ง ๆ แบบเนตรนภาให้ฝ่ายตรงข้าม

มิสเตอร์หว่องยิ้มอย่างรู้เท่าทัน อาการท่าทางของเหรียญชัยในตอนนี้ แสดงออกชัดเจนว่าคู่ค้าธุรกิจคนนี้ กำลังหึงหวงเลขาฯ สาวกับตนอยู่แน่แท้ แต่ก็ต้องแสร้งยิ้มแล้วตอบกลับ

“ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ” เอ่ยจบพร้อมกับลุกขึ้นเดินไปส่งทั้งสองที่หน้าประตู

“มาดมัวแซล แล้วเจอกันที่เมืองไทยนะครับ”

มิสเตอร์หว่องเอ่ยบอกลาเนตรนภา ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินพ้นประตูห้องอาหาร

“ยินดีค่ะ มิสเตอร์หว่อง” หล่อนยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม ก่อนจะเดินตามหลังเจ้านายที่เดินล่วงหน้าไปก่อนแบบไม่รอเธอ