องค์ ๓
“ชอบ อ่า! โอว์! ดีเหลือเกิน ซี้ด...เสียวมาก อ่า! กระแทกมาเลย อ๊ะ! เย้! ดีมากอิงกี้ อ่า! ใกล้แล้ว อู้ว!” เสียงสั่งครางพร่า โยกรับทุกแรงกระแทกของเจ้าหล่อน
ปากหนาร้อนร้องครวญครางไม่หยุด สองมือใหญ่เคลื่อนมากอบกุมเต้างามที่เบียดดันร่างของตน
“โอว์! พร้อมกันนะคะคุณห่า อ่า! ซี้ด...ไม่ไหวแล้ว สะ เสียว...ชูว์!” วิภาดีโอบกอดร่างใหญ่แน่นขึ้น สองเรียวขาเกี่ยวรัดร่างใหญ่กระชับเข้าหาตน เอวเล็กยกขึ้นลงกระแทกอย่างไม่คิดชีวิต แล้วก็ต้องกรีดร้องออกมาด้วยความสุข เมื่อร่างใหญ่กระตุกเกร็งพร้อมกันกับตน
“โอว์! มันเหลือเกิน อ่า!”
“อิงกี้เสียวไปหมดแล้วค่า...อูว์! ใหญ่จังค่ะคุณห่า อ่า!” เพียงไม่นาน หล่อนก็ผละยกร่างออกมานั่งทรุดกายกลางหว่างขาของชายหนุ่ม ดึงถุงยางอนามัยออกจากแก่นกายร้อน แล้วตามด้วยปากตนเข้าไปครอบครอง ดูดกลืนกินน้ำหวานขุ่นของบุรุษ
“อ่า! หวานเหลือเกินคุณห่า ซี้ด...” ปากน้อยค่อย ๆ ไล้เลียแก่นกายร้อน ที่มีน้ำสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อน วิภาดีใช้ปากของตนไล้เลียตั้งแต่ยอดท่อนเอ็นจนมาถึงโคนฐาน
“อูว์! แบบนั้นแหละอิงกี้ อ่า! โอว์! อืม!” เสียงร้องครวญครางดังไม่หยุด เมื่อเกมรักเกมร้อนของชายหญิงยังไม่จบ จากห้องทำงานที่เคยเงียบสงบ ตอนนี้ลุกเป็นไฟร้อนเมื่อไฟสวาทได้โหมขึ้น
เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ เนตรนภาก็ได้รับสายจากพี่ชายของเจ้านายอีกครั้ง พอจะเข้าไปเคาะบอกให้เขาโทร.หาพี่ชายของเขาก็ต้องตกใจ
เมื่อประตูห้องเปิดออก พร้อมเจ้านายหนุ่มกับโคโยตี้สาวคนโปรด เดินโอบกอดมาส่ง พร้อมจูบลาดูดปากกันอวดตาตน
“คืนนี้ที่คอนโดฯ ฉันนะอิงกี้” ถอนจูบดูดดื่มออกพร้อมกับยิ้มหวานให้เจ้าหล่อน
“ค่ะคุณห่า คืนนี้เจอกันนะคะ” แล้วหล่อนก็ผละจากไป
สาธุ ๆ ขอให้ติดเอดส์ตายในไม่กี่ปีนี้ทีเถอะเจ้าประคุณ...สาธุ ๆ เนตรนภาเหลือบมองนายหนุ่ม กับหญิงสาวแล้วอดแช่งในใจไม่ได้
“อะไรแว่น มายืนอะไรหน้าห้องฉัน” ถามอย่างหงุดหงิด
พอของสวย ๆ งาม ๆ เดินลับไป ก็เหลือแต่ของจืด ๆ อยู่ตรงหน้าตน
“คือว่าคุณเหรียญเงินโทร.มาบอก ให้คุณโทร.หาค่ะ” หล่อนเงยหน้าขึ้นตอบแบบไม่หลบตา
“ฉันรู้แล้ว ก็จะเข้าไปโทร.อยู่นี่ไง แล้วเรื่องก่อนนี้ ฉันยังไม่สั่งสอนเธอเลยนะแว่น” ว่าแล้วก็ปิดประตูห้องใส่หน้าสาวเจ้าทันที
“ไอ้ห่า! ไอ้ห่าลามก ไอ้ห่าบ้ากาม! ฉันขอให้ติดเชื้อเอดส์ เพราะความเซ็กซ์จัดด้วยเถอะ สาธุ ๆ ว้าย!”
เนตรนภาเป็นต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อบานประตูห้องนั้นเปิดออกอีกครั้ง พร้อมร่างสูงยืนหน้ายักษ์อยู่ตรงหน้าตน
“อ๊ะ! เอ่อ...”
“เป็นอะไร ฉันแค่จะบอกว่าเอาน้ำเปล่าให้ฉันด้วย พอดีคอแห้ง ด่วน!” แล้วประตูห้องทำงานก็ปิดลงอีกครั้ง
“เฮ้อ! โล่งอกไปที นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว” โชคดีไปที่เขาไม่ได้ยินที่เธอแช่ง ถ้าหากเขาได้ยิน เธอตายแน่ ๆ
เหมือนทุก ๆ วัน แทนที่เขามาทำงานแล้วจะเจอของสวย ๆ งาม ๆ แต่ต้องมาเจอกับยัยแว่นขี้เหร่ นั่งเฉิ่มอยู่หน้าห้องทำงาน ไม่มีอะไรเจริญหูเจริญตาเลยสักนิด แถมร่างนั้นก็อวบ ดูแล้วไม่มีอะไรดึงดูดเลย
เขาอยากรู้จริง ๆ ว่าหล่อนเกิดมาเคยมีแฟน เคยมีผู้ชายมาจีบบ้างไหม ไหนจะเสื้อที่ใส่มิดชิดนั่นอีก กระดุมติดถึงต้นคอ หายใจออกไหมนั่น คิดแล้วก็สมเพชเลขาฯ หน้าห้องจริง ๆ
“วันนี้ฉันมีประชุมไหม” ถามเสียงเข้ม ขณะกำลังเปิดประตูห้องทำงานของตัวเอง
สาวเจ้ารีบเปิดสมุดนัดของเจ้านายหนุ่มทันที แล้วไม่นานก็ได้คำตอบ หล่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ พร้อมเงยหน้าขึ้นขยับแว่นตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะตอบนายหนุ่มฉะฉาน
“ไม่มีค่ะ แต่ตอนบ่าย คุณมีนัดกับ มิสเตอร์เอลค่ะ”
