ตอนที่ 9 เพื่อนใหม่

Episode [09] เพื่อนใหม่

"เฮียไม่เชื่อใจขิงหรอคะ..ถ้าในไวน์นี้มีอะไรจริงๆ เฮียคงไม่มีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้หรอก" นํ้าขิงพูด สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นปกติทันทีแก้วไวน์ในมือแกว่งไปมาเบาๆ ด้วยท่าทีไม่สะทกสะท้านอะไร

"ฉลาดเอาตัวรอดนิ" เอเธนส์กระตุกยิ้มมุมปาก

"ถ้าเฮียไม่อยากดื่ม..ขิงเอาไปเก็บไว้ก็ได้ค่ะ" ริมฝีปากอวบอิ่มคลี่ยิ้มบางๆ ในตอนที่กำลังกวาดขาลงจากเตียง

"ไม่ต้อง..ที่จริงไวน์เธอมันก็ถูกปากฉันเหมือนกัน"

"..." นํ้าขิงหยุดชะงักขาที่กำลังจะลุกขึ้นจากเตียง จ้องมองไวน์สีอำพันในมือก่อนจะยื่นให้เอเธนส์ดื่มริมฝีปากปรากฏรอยยิ้มพึงพอใจ

อึก อึก อึก ~

แกร๊ก! เสียงกระทบกันของวัตถุสองชนิดดังขึ้น เอเธนส์ไม่รอช้าฉุดร่างอวบอิ่มทุ่มลงบนเตียงด้วยอารมณ์ปรารถนาที่กำลังพุ่งทะยานจนถึงขีดสุด

"ใจร้อนจัง.." แววตาเชื่อชวนไล่มองตามเรือนร่างกำยำที่ขึ้นคร่อมร่างเธอ นํ้าขิงยกแขนเรียวกวาดโอบรอบลำคอใหญ่กดลงมาสัมผัสถึงลมหายใจแรงๆ ของคนบนร่าง

"ฉันไม่เคยใจเย็นกับเรื่องบนเตียง..เธอก็รู้" มือหนากระชากผ้าขนหนูตัวจิ๋วออกจากร่างอวบอิ่มแล้วโยนลงจากเตียงอย่างนึกรำคาญ

"เฮีย..อื้ออ~" นํ้าขิงครางเสียงกระเซ้าเมื่อโดนริมฝีปากร้อนซุกไซร้ชอนไชตามซอกคอเอเธนส์ดูดเม้มลำคอขาวเหมือนแวมไพร์กระหายเลือดด้วยความดิบเถื่อน

สัมผัสเร่าร้อนส่งผลให้มือบางลูบไล้ตามแผ่นหลังกว้างแล้วกระชากผ้าขนหนูที่พันเอวสอบออกอกอวบแอ่นดันร่างหนาปลุกเร้าอารมณ์เอเธนส์ให้เพิ่มรุนแรงกว่าเดิมเรียวขาคู่สวยเกี่ยวพันกับท่อนขากำยำเป็นหนึ่งเดียวกันเปลือกตาหลับพริ้มรับสัมผัสคุ้นเคย

.

.

.

หลายวันถัดมา..

@ห้างสรรพสินค้า

เรนนี่นั่งเหม่อลอยอยู่บนเก้าอี้ตัวยาวเพียงลำพังดวงตากลมโตภายใต้ขนตาแพงอนฉายแววเศร้าสร้อยมือบางกำกระโปรงตัวจิ๋วไว้แน่นจนชื้นเหงื่อ

"..." ร่างกายของใครบางคนหย่อนก้นลงนั่งข้างๆ เธออย่างถือวิสาสะ ในมือมีโคนไอติมอันใหญ่ริมฝีปากเปื้อนไปด้วยคราบไอศกรีมที่ใบหูสองข้างเสียบหูฟังในท่าทีชิวๆ

"??? " เรียวคิ้วสวยขมวดยุ่งเมื่อชายหนุ่มข้างกายเริ่มขยับร่างกายเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ ส่งผลให้เรนนี่รีบลุกออกจากเก้าอี้ด้วยท่าทีตื่นกลัว

"เดี๋ยวดิ.." มือหนาฉุดรั้งข้อมือเล็กเอาไว้

พรึบ! เรนนี่สะบัดแขนสุดแรงจนหลุดพ้นจากพันธนาการ แววตาฉายแววตื่นตระหนก

"หน้าฉันมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยรึไง? " เจ้าคุณถามออกไป

"..."

"ฉันไม่ได้จะมาฆ่าเธอสักหน่อยทำไมต้องกลัวขนาดนั้นด้วย..แค่เห็นนั่งเหม่อๆ ก็เลยช่วยให้มีสติขึ้น"

"ไม่ได้เป็นไร.."

"แน่ใจ" เจ้าคุณถามออกไปริมฝีปากงับกินไอศกรีมในมือต่อเหมือนเด็กเจอของโปรดทีถูกใจ

"อืม.." เรนนี่ช้อนแววตาเศร้าสร้อยมองไปยังใบหน้าคมคาย ดวงตากลมโตจ้องมองไปยังไอศกรีมในมือหนาแล้วแอบกลืนนํ้าลายเหนียวๆ ลงคอ เธอมาที่นี้แค่ตัวไม่มีเงินเลยสักบาททั้งวันไม่มีนํ้าตกถึงท้องเลยซักหยด

"ที่จริงไอศกรีมรสนี้มันก็ไม่ค่อยถูกปากฉันซักเท่าไหร่.." เจ้าคุณแสร้งทำสีหน้าบิดงอไม่ชอบนักก่อนจะยื่นไอศกรีมในมือส่งให้คนตรงหน้า

"...เธอลองชิมดูไหม"

"..." ใบหน้าหวานพยักตอบมือบางค่อยๆ เอื้อมไปหยิบโคนไอศกรีม แต่ก็โดนเจ้าคุณชักมือกลับด้วยรอยยิ้มกวนๆ มืออีกข้างตบลงพื้นที่ข้างๆ ตัวเองเป็นเชิงบอกให้เธอมานั่งข้างๆ

เรนนี่ไม่รอช้าเมื่อเห็นว่าเจ้าคุณดูเป็นมิตรและไม่มีพิษภัยอะไรร่างอรชรเดินมาหย่อนก้นนั่งลงที่เดิมอย่างๆ กล้าๆ กลัวๆ

"ยัยขี้แย..กลัวไปหมด" เจ้าคุณหยอกคนข้างกายมือเอื้อมไอศกรีมจ่อที่ริมฝีปากอมชมพูธรรมชาติไร้การแต่งแต้มใดๆ

"ฉันกินเองได้.."

"อ้า"

"? " ใบหน้าหวานเจือความเศร้าเอียงคออย่างไม่เข้าใจ ท่าทางไร้เดียงสาแบบนั้นส่งผลให้เจ้าคุณยื่นมือหนาไปค้างบนเรือนผมยาวสลวยโยกศีรษะเธอไปมาอย่างนึกเอ็นดู

"กี่ขวบแล้วเนี้ย..ซื้อบื่อเป็นเด็กไปได้"

"กำลังจะสิบเก้า.." เรนนี่ตอบ เมื่อนึกว่าประโยคเอ่ยแซวเมื่อครู่เป็นคำถามอายุเธอ

"โอเค..อ้าปากดิฉันจะป้อนไอศกรีมเธอ" เจ้าคุณกลั้วขำออกมาเบาๆ ใจจดใจจ่อรอริมฝีปากอวบอิ่มเปิดขึ้น

"ทำไมต้องป้อนด้วยล่ะ"

"ถือว่ามิตรภาพความเป็นเพื่อนของเราไง.."

"เพื่อนหรอ.." แววตาฉายแววตื่นเต้นริมฝีปากคลี่ยิ้มบางๆ ด้วยความดีใจ เมื่อเธอจะได้สัมผัสกับคำว่าเพื่อนคนแรกในชีวิตจะไม่ได้อยู่คนเดียวท่ามกลางคนที่ไม่รู้จัก

"ใช่ไง..เราอายุเท่ากันฉันชื่อเจ้าคุณแล้วเธอล่ะ"

"เรนนี่..."

"ฉันว่าชื่อนี้มันไม่เหมาะกับเธอเอาซะเลย..งั้นฉันจะเรียกเธอว่ายัยขี้แยแทนก็แล้วกัน" เจ้าคุณทำท่าลอกเลียนแบบท่าเด็กร้องไห้ขี้มูกโป่งด้วยท่าทีน่ารักๆ ส่งผลให้เรนนี่หลุดยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวจึงกลายเป็นภาพเหมือนเธอมีความสุขแค่เสี้ยววินาที..

แฉะ! แฉะ! แฉะ!

Lien! เสียงแจ้งเตือนแอปพลิเคชันยอดฮิตดังระรัวขึ้นติดต่อกันเอเธนส์ขมวดคิ้วยุ่งมือหนาหยิบโทรศัพท์ยี่ห้อดังขึ้นมาเปิดอ่านข้อความ

ปรากฏเป็นภาพของเด็กที่เอเธนส์กำลังเลี้ยงดูอยู่ เรนนี่นั่งคุยกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เห็นเพียงแผ่นหลังกว้างด้วยรอยยิ้มรวมถึงรูปป้อนไอศกรีมและรูปจับหัวหยอกล้อกันภาพเหล่านั้นส่งผลให้เอเธนส์กำกระป๋องเบียร์ในมือแน่นจนเละด้วยอารมณ์ที่กำลังเดือดดาล..

เพล้ง! กระป๋องเบียร์สภาพเละเทะถูกโยนลงบนพื้น เอเธนส์หยัดกายลุกขึ้นจากโซฟาภายในห้องสนุกโดยไม่ปริปากพูดอะไร

"กลับแล้วหรอว่ะ" อเดลที่นั่งนัวเนียร์เด็กในร้านอยู่ผละใบหน้าคมคายออกจากกายสาย

"เออ...มีเรื่องให้เคลียร์นิดหน่อย" เอเธนส์กัดฟันพูดกลั้นอารมณ์โมโหมือหนาบีบกุญแจรถแน่นก่อนจะเดินสามหาวออกมาจากห้องมุ่งหน้าไปยังคอนโดทันที

.

.

.

@คอนโด

ปัง! ปัง! ปัง! เสียงประตูห้องนํ้าดังสนั่นหวั่นไหวด้วยฝ่าเท้าหนา เรนนี่ที่กำลังอาบนํ้าชำระร่างกายเอื้อมมือไปปิดสายนํ้าดวงตากลมโตเหลือบมองผ่านกระจกบานใสก็พบเข้ากับเอเธนส์ที่ยืนมองเธออยู่ด้วยแววตาดุดันคล้ายต้องการสังหารคน..

แกร๊ก! มือบางเอื้อมไปเปิดประตูออกมาจากห้องนํ้าด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทากับท่าทางน่ากลัวของเอเธนส์

พรึบ!

"อ๊ะ.." เอเธนส์คว้าหมับเข้าที่เอวขอด ตวัดแขนเหวี่ยงร่างอรชรลงบนเตียงด้วยความรุนแรง เรนนี่ลอบกลืนนํ้าลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก

"อยู่ห้องเฉยๆ มันจะตายรึไง..หรือจำที่ฉันสั่งไม่ได้!! " เรียวคิ้วกระตุกยุ่ง มือหนาถอดเข็มขัดออกแล้วถือมันไว้ในมือยิ่งเพิ่มความตื่นตระหนกให้คนบนเตียง

'แล้วถ้าฉันไม่อยู่ก็อย่าไสหัวไปไหนล่ะ..เพราะถ้าฉันกลับมาไม่เห็นเธออยู่ในห้องเราคงต้องเคลียร์กันยาวเข้าใจที่พูดมั้ย? ' ในเสี้ยววินาทีคำพูดของเอเธนส์ก็แทรกเข้ามาในโซนประสาท

"หนูแค่เบื่อ.."

"เบื่อก็เลยออกไปอ่อยผู้ชาย!? " เอเธนส์โยนเข็มขัดยี่ห้อดังลงพื้นมือหนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกแล้วฟาดตามเข็มขัดลงไป

"ไม่ได้อ่อย.." เรนนี่ขยับร่างขึ้นมาชิดหัวเตียง เรียวขาชันเข่าขึ้นเป็นที่พึ่งสุดท้ายมือเล็กกำผ้าขนหนูเอาไว้แน่น

.

.

.

เก็บอาการหน่อยเฮียแค่เพื่อน555555 อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นท์กันด้วยน้าาา❤

Next

"ครางชื่อฉันสิเรนนี่..แล้วลืมไอ้เหี้ยนั่น"