ตอนที่ 8 ที่ระบาย

Episode [08] ที่Episode [08] ที่ระบาย

1 ปีที่แล้ว

"Happy Birthday to you~"

"...Happy Birthday to you~"

"...Happy Birthday to you~"

"...สุขสันต์วันเกิดนะครับแล้วก็สุขสันต์วันครบรอบสองปีของเราด้วย" นํ้าขิงหันหลังกลับไปมองหน้าแฟนหนุ่มของตัวเองด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบนํ้าตา..

"..." ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปยังบรรยากาศข้างๆ ที่มืดสนิทมีเพียงราวไฟเล็กๆ ประดับในห้องและผู้ชายตรงหน้าที่ยืนถือเค้กผลไม้ของโปรดเธอไว้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม..

"วันเกิดปีนี้ผมขอให้พี่มีความสุขมากๆ นะครับคบกับผมไปจนถึงวันแต่งงานเลยนะ..อย่าทิ้งกันไปไหนผมรักพี่มากนะครับถ้าไม่มีพี่ผมก็ไม่รู้จะใช้ชีวิตอยู่ยังไงแล้ว.."

"ทำไมถึงรักพี่ขนาดนี้.." นํ้าขิงถามออกไปม่านตาเริ่มพร่ามัวภาพทุกอย่างเริ่มเบลอขึ้นเรื่อยๆ

"ผมรักที่พี่เป็นพี่ไง..อย่าร้องไห้นะครับอธิษฐานด้วยผมมีของขวัญจะให้พี่" ผู้ชายตรงหน้าที่อยู่ในชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงปนเจือไปด้วยความสุข

"อื้อ.." นํ้าขิงพยักหน้าตอบ

พู่ว~ พรึบ! อธิษฐานจบ ริมฝีปากอมชมพูเป่าลมออกมาทำให้เทียนสีสันสดสดใสดับลงมีเพียงแสงสลัวๆ จากราวไฟที่ให้ความสว่าง

"พี่อธิษฐานถึงผมบ้างรึป้าว.."

"อธิษฐานสิ" นํ้าขิงตอบ มือบางเอื้อมไปหยิบเค้กมาไว้ในมือพลันหมุนตัวกลับวางเค้กไว้บนโต๊ะเล็กๆ ที่ตั้งข้างหัวเตียง

"หลับตาหน่อยครับ..ผมมีของขวัญจะให้วันครบรอบของเรา" แววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักใคร่มองนํ้าขิงเป็นประกายวิบวับ

"คุณ.." คุณคือชื่อของแฟนหนุ่มของนํ้าขิง

"ครับ.." เจ้าคุณขานรับพร้อมรอยยิ้ม

"เราเลิกกันเถอะ.." ทันทีที่ได้ยินคำพูดของนํ้าขิงใบหน้าก็เศร้าสลดลงทันใด แววตาฉายแววสงสัยปะปนกับความไม่เข้าใจ

"พี่อำผมเล่นใช่ป้าว..พี่รักผมจะตาย" เจ้าคุณก้มหน้าลงพยายามหลอกตัวเองว่าสิ่งที่ได้ยินคือนํ้าขิงกำลังแกล้งตัวเองเล่น

"พี่ไม่ได้รักเราแล้วคุณ.."

"ไม่จริง..ผมไม่เชื่อ" เจ้าคุณตะคอกออกไปเสียงดังมือหนาจับไปที่ไหล่กลมกลึงแล้วเขย่าจนร่างของนํ้าขิงสั่นเทา

"อย่าหลอกตัวเองเลยคุณ..พี่ไม่ได้รักเราแล้ว.."

"พี่จะทิ้งผมในวันครบรอบของเรางั้นหรอ" นํ้าตาแห่งความปวดใจไหลทะลักออกมาเหมือนทำนบตกแตกอย่างกลั้นไม่ไหว เจ้าคุณยืนนิ่งจ้องมองนํ้าขิงด้วยความผิดหวัง..

"พี่ทำแบบนี้กับผมได้ยังไง..ฮึก"

"..."

"..ผมทำผิดตรงไหนบอกผมที" ร่างเจ้าคุณอ่อนปวกเปียกทรุดลงนั่งกับพื้นของขวัญที่กำลังจะมอบให้แทนใจหลุดร่วงลงพื้นแตกกระจัดกระจาย..

ของขวัญชิ้นนั้นคือลูกแก้วที่มีรูปปั้นกาตูนคู่บ่าวสาวน่ารักๆ ตรงกลางเป็นรูปหัวใจภายในลูกแก้วมีประกายระยิบระยับแพรวพราวแสดงออกให้เห็นว่าคนมอบนั้นรักเธอจนหวังถึงวันแต่งงานแต่นํ้าขิงก็เป็นฝ่ายทำลายมันจนไม่เหลือชิ้นดี..

"กลับไปเถอะ..เอาเค้กกลับไปด้วยนะ" นํ้าขิงทำใจแข็งเอื้อมมือไปหยิบปอนด์เค้กแล้วยื่นให้เจ้าคุณ

พรึบ! มือหนาสะบัดก้อนเค้กหลุดออกจากมือเธออย่างไร้เยื่อใยแววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง..

.

.

.

ปัจจุบัน..

'พี่เห็นลูกแก้วที่มันแตกบนพื้นมั้ย..'

'...มันเหมือนหัวใจผมตอนนี้ไม่มีผิด อะไรที่มันแตกไปแล้วมันจะไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก..'

ครืด~ ครืด~ เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูกรีดร้องภายในกระเป๋าใบหรู นํ้าขิงละสายตาจากแม่นํ้าตรงหน้าแล้วยกหลังมือปาดนํ้าตาออกมืออีกข้างล้วงหยิบเครื่องมือสื่อสารขึ้นมากดรับสาย

'เฮียเธนส์'

"ว่าไงคะ" นํ้าขิงพยายามกรอกเสียงให้ปกติที่สุดลงไป

(อยู่ไหน)

"ขิงออกมาซื้อของข้างนอกค่ะ..เฮียมีอะไรรึป้าวคะ"

(แกล้งโง่รึไง..ฉันโทรหาเธอก็มีอยู่เรื่องเดียว)

"เฮียเข้าไปรอขิงในห้องเลยค่ะ"

(ฉันให้เวลาเธอ10นาทีรีบมา)

"ค่ะเฮีย"

ตี้ด! สิ้นเสียงตัดสายสองขาเรียวรีบก้าวเดินมุ่งหน้าไปยังรถสปอร์ตคันหรูที่จอดอยู่ไม่ไกลจากสะพานนัก นํ้าขิงสตาร์ทเครื่องยนต์ออกตัวพุ่งไปยังคอนโดของเธอทันที

@คอนโด

ครืด ~ เสียงแสกนคีย์การ์ดดังขึ้นมือบางจึงผลักประตูเข้าไปในห้องก็พบร่างของเอเธนส์ที่มีเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่อเผยให้เห็นแผงอกกำยำลงมาถึงหน้าท้องที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามเรียงตัวกันอย่างสวยงาม

"รอนานไหมคะ" นํ้าขิงเดินนวยนาดเข้าไปกอดลำคอของเอเธนส์จากด้านหลังอย่างออดอ้อน

"อย่ามัวเสียเวลา..รีบทำหน้าที่ของเธอ" เอเธนส์ตวัดสายตาหันไปมองคนข้างหลังไม่สบอารมณ์นักถ้าไม่ติดว่านํ้าขิงเป็นคนขี้อ้อนเขาคงชักปืนมายิงหัวเธอไปนานแล้วเขาไม่ชอบอะไรที่เชื่องช้าไม่ทันใจ

"ขิงขออาบนํ้าก่อนไม่ได้หรอคะ..เนื้อตัวเหนียวหมดแล้วเนี้ยเดี๋ยวเฮียจะเสียอารมณ์เปล่าๆ นะคะ" นํ้าเสียงออดอ้อนพูดกรอกหูเอเธนส์มือบางลูบไล้ตามแผ่นหลังกว้างที่เต็มไปด้วยรอยสัก

"แต่ฉันอยาก.."

"ชู่ว..." นิ้วชี้เรียวยาวแตะเข้าที่ริมฝีปากหยักเชิงห้ามปรามให้หยุดพูด "ไม่เกินห้านาทีนะคะ" ริมฝีปากอวบอิ่มเคลือบด้วยลิปกลอสมันวาวคลี่ยิ้มให้เอเธนส์

นัยน์ตาดำขลับทอประกายร้อนแรงในตอนจ้องมองเธออยู่ ก่อนดวงตาคู่นั้นจะอ่อนวูบลงเมื่อโดนท่าทางออดอ้อนรอยยิ้มหวานๆ ส่งมาให้

"อืม.." สิ้นเสียงตอบสั่นๆ ไม่ใส่ใจนักร่างกายอวบอิ่มจึงเอี้ยวตัวขึ้นเดินผ่านเรือนร่างของเอเธนส์ไปที่ห้องนํ้า มือบางยกขึ้นถอดเสื้อผ้าตัวเองออกทุกชิ้นนํ้าขิงรีบจัดการทุกอย่างให้เสร็จรวดเร็วที่สุดก่อนจะเดินเข้ามาโผล่ในห้องครัวหยิบแก้วใสขึ้นมารินไวน์ที่เธอชอบให้เอเธนส์ดื่มเป็นประจำใส่แล้วเดินออกไปหาเอเธนส์ที่นั่งสูบบุหรี่รอบนเตียง

"ดื่มไวน์หน่อยไหมคะ.." นํ้าขิงยื่นแก้วไวน์ให้ชายหนุ่ม

"ไอ้ไวน์นี้มันมีอะไรดี..ทำไมเธอชอบให้ฉันดื่มนักดื่มหนา" เอเธนส์หรี่ตาคมกริบมองแก้วไวน์ในมือบางอย่างสงสัย

"ก็เวลาเฮียเมาอ่ะ..เฮียเอาดุยังไงละคะขิงเลยอยากให้เฮียดื่ม" นํ้าขิงก้มตัวลงกระซิบข้างใบหูขาวสะอาดเผยให้เห็นหน้าอกอวบยั่วสายตาเอเธนส์ จมูกสัมผัสได้ถึงกลิ่นบุหรี่เจือกลิ่นกายชายชวนหลงใหล

"..เอาไปทิ้งฉันไม่ดื่ม"

"...อ๊ะ! " มือหนาฉุดร่างกายอ้อนแอ้นลงบนเตียงจนไวน์ในมือเธอหกไปครึ่งแก้วสร้างความตกใจให้นํ้าขิงเป็นอย่างมากดวงตากลมโตสั่นระริกกลัวแก้วไวน์ในมือหกหมด..

"แน่ใจว่าไวน์ในมือที่เธอให้ฉันดื่มเป็นประจำ..ไม่ได้ใส่อะไรลงไปเพราะถ้าเธอคิดเล่นสกปรกกับฉันละก็..."

"...จบจุดคือความตายอย่างเดียว"

.

.

.

นับต่อจากนี้ จับทิชชูไว้ให้แน่นใครสายชอบกินมาม่าเชิญมาทางนี้เด้อ555555555

Next

"อยู่ห้องเฉยๆ มันจะตายรึไง..หรือจำที่ฉันสั่งไม่ได้!! "