ตอนที่ 28 เลิกยุ่ง

Episode [28] เลิกยุ่ง

"เรนนี่!!!" เอเธนส์ผละริมฝีปากออกจากลำคอระหง ตะคอกใส่ร่างเล็กเสียงดัง ก่อนจะเพิ่มนิ้วเข้าที่ร่องแคบยิ่งเพิ่มความปวดแสบให้ร่างเล็กมากกว่าเดิม..

"...." เรนนี่บิดเร้าร่างกายด้วยความเจ็บแสบเมื่อนิ้วใหญ่เกี่ยวพันโพรงนุ่มอย่างไม่ปรานี มือบางชื้นไปด้วยเหงื่อ ใบหน้าหวานงองํ้าเหงื่อผุดตามกรอบหน้า

"ยิ่งเธอทำเหมือนว่ารักมัน...ฉันยิ่งอยากจัดการมันให้สิ้นๆ ไปให้เร็วที่สุด"

"!!!" ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ร่างกายร้อนวูบวาบ หัวใจบอบชํ้าไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เมื่อรู้ว่าเอเธนส์จะจัดการเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอ

"เป็นห่วงมันมากถึงขั้นตกใจ..สงสัยมันจะได้ตายเร็วๆ อย่างที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิด.." รังสีอำมหิตจากเอเธนส์แผ่ซ่านไปทั่วห้อง เรนนี่เริ่มกลัวและเป็นห่วงเจ้าคุณจนเนื้อตัวสั่น เจ้าคุณไม่ผิดอะไร เขาไม่ควรมาตายเหมือนลุงทองมี เธอไม่อยากให้ใครมาตายเพราะเรื่องของตัวเองอีกแล้ว..

"อย่าทำอะไรเจ้าคุณ..หนูขอร้อง"

"...." เอเธนส์ที่กำลังลวนลามร่างไร้เรี่ยวแรงหยุดชะงัก ใบหน้าหล่อเหลามองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว มือหนากำแน่นด้วยความโกรธ

"ปกป้องมัน?"

"หนูจะไม่ยุ่งกับเจ้าคุณ.." ยิ่งพูด นํ้าตาก็เหมือนจะไหลออกมาอยู่รอมร่อ เจ้าคุณเป็นเพื่อนที่ไว้ใจเพียงคนเดียว บนโลกที่แสนจะเดียวดายของเธอ..

"ไม่ใช่แค่เจ้าคุณ..ผู้ชายหน้าไหนเธอก็ห้ามยุ่งถ้าไม่อยากให้ผู้ชายพวกนั้นกลายเป็นศพ"

"ค่ะ.." ใบหน้าหวานพยายามอดกลั้นนํ้าตาไม่ให้ไหลออกมา เธอพยักหน้าตอบช้าๆ พร้อมกับเบือนหน้าหนีหลบใบหน้าหล่อเหลา เธอยอมเป็นฝ่ายเจ็บคนเดียวมาตลอด ส่วนเขาก็เป็นฝ่ายมีความสุขมาตลอด แต่เธอจะทำอะไรได้ล่ะ ในเมื่อชีวิตเธอมันไม่เคยเป็นของตัวเองมาตั้งแต่แรก สิ่งเดียวที่ทำได้คือต้องอดทนรอให้เรื่องแย่ๆ ในชีวิตพวกนี้มันผ่านพ้นไป...

"แล้วก็อย่าให้ฉันรู้ล่ะ..ว่ายังแอบคุยกับมันอยู่เพราะฉันไม่ปล่อยไว้ทั้งสอง"

"ค่ะ" ถึงปากจะตอบตกลง แต่ในใจเธอกลับคิดแตกต่างเรนนี่เม้มปากเป็นเส้นตรง แววตาราวกับคนหมดหนทางจะไป จะหนีก็ไม่รอด จะอยู่ก็ทรมาน..

"เธอจะนิ่งตายด้านแบบนี้ทั้งที่ฉันกำลังมีอารมณ์แบบนี้หรอ?" พอเคลียรอปัญหาหงุดหงิดในใจเสร็จ เอเธนส์ก็จับร่างเล็กพลิกนอนราบไปกับเตียงนอนในขณะที่มือยังคงวนเวียนอยู่เนินอวบอยู่ตลอดเวลา และเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ แต่เรนนี่กลับไร้การตอบสนองเธอเพียงบีบมือตัวเองแน่นแต่ไม่แสดงออกทางสีหน้าร่วมไปกับเอเธนส์ที่กำลังมีอารมณ์ขึ้นมารุนแรงเรื่อยๆ

"ค่ะ"

"ปากเธอตอบ ค่ะๆ เป็นอย่างเดียวรึไง?!"

"แล้วจะให้หนูตอบอะไร" เรนนี่ถามกลับเสียงเพลียๆ เธอเหนื่อย เหนื่อยกับทุกๆ อย่าง เหนื่อยกับชีวิตที่เจอแต่คนใจร้าย..

"ตอบเป็นจังหวะเสียงครางหน่อยเป็นไง" เอเธนส์กระตุกยิ้มมุมปาก จับร่างเธอพลิกนอนควํ่าทำทุกอย่างด้วยความเอาแต่ใจ ร่างกายกำยำปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกหมดแล้วโยนมันลงเตียง ก่อนจะขึ้นทับร่างบางแล้วเปิดเสื้อตัวบางขึ้น ริมฝีปากร้อนขบเม้มตามแผ่นหลังขาวเนียนฝากรอยเอาไว้ มือหนาสอดเข้าใต้หน้าอกบีบเคล้นเต็มฝ่ามือ เอเธนส์ลากฟันแหลมคมขูดแผ่นหลังขาวเนียนด้วยความรุนแรง จนร่างเล็กกระตุกเร้าๆ

"..จะ..เจ็บ..อย่าทำแบบนี้" ความแสบร้อนเข้าเล่นงานที่แผ่นหลัง เลือดสีแดงสดไหลเป็นทาง ดวงตากลมโตหลับแน่นส่งผลให้หยาดนํ้าตาที่คลอเบ้าอยู่แล้วทะลักออกมาจากดวงตากลมโต..

เอเธนส์ผละริมฝีปากออก มองแผ่นหลังที่พึ่งเกิดรอยสดๆขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ แต่กลับขมวดคิ้วยุ่งเมื่อเห็นแผ่นหลังเธอกลับไร้รอยแผลเป็นใดๆ ทั้งที่เขาก็ไม่เคยให้ยาเธอ และตั้งใจให้ร่างกายของเธอเปื้อนราคีไปด้วยรอยของตัวเอง..

"สงสัยไอ้เพื่อนรักของเธอมันคงประคบประหงมเธอเป็นอย่างดีสินะ..รอยถึงได้หายไปแบบนี้คงอยากได้กันจนตัวสั่น..แต่เสียใจดัวยนะที่มันทำยังไงก็ลบรอยของฉันออกไม่ได้ เพราะฉันจะซํ้าเติมมันเรื่อยๆ อะไรที่มันเป็นที่ของฉัน มันก็จะเป็นของฉันแค่คนเดียว"

"หยุดใจร้ายกับหนูได้ไหม.." เรนนี่พูดออกมาเบาๆ ระบายความเสียใจออกมา เอเธนส์รุนแรงและใจร้ายกับเธอเหมือนเธอไม่มีหัวใจ..

"ต่อให้เธอนอนตายอยู่ตรงหน้า..ฉันก็ไม่มีวันใจดีกับเธอ" พูดจบเอเธนส์ก็ฝังจมูกดูดเม้นซอกคอขาวเนียน มือหนาผละออกจากเนินอวบแฉะชื้นแล้วล้วงใต้ช่องท้องแบนราบแกะเชือกที่ถูกมัดออกแล้วจับร่างเล็กพลิกกลับมาสบตาก่อนจะกดข้อมือเล็กเอาไว้แน่น

"หนูไปทำอะไรให้..ทำไมถึงเกลียดกันขนาดนี้?" เรนนี่มองหน้าเอเธนส์ด้วยแววตาเกลียดชัง ก่อนที่เธอจะหลับตาลงและเบือนหน้าหนี ภาพเมื่อไม่กี่นาทีแทรกเข้ามาเป็นฉากๆ ตอนอยู่ผับเธอภาวนาให้เจ้าคุณมาให้เร็วที่สุดแต่กลับไร้วี่แวว เธอกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้เพียงคนเดียวแทบขาดใจ...

"...." เอเธนส์ชะงัก เหตุผลที่เขาเกลียดเรนนี่ก็มีอยู่อย่างเดียว แต่เขาก็เลือกที่จะเก็บมันไว้เพียงคนเดียว

"ตอบหนูมาได้ไหม..อื้อ!" เอเธนส์ตัดความรำคาญด้วยการประกบจูบริมฝีปากบาง ฟันแหลมคมกัดเข้าที่ผิวปากอมชมพูจนเรนนี่เผลออ้าปากลิ้นหนาจึงสอดแทรกกดจูบหนักๆ มอบความป่าเถื่อนให้โพรงปากเล็กแล้วผละออก

"เกลียดก็คือเกลียด..รักก็คือรักฉันแสดงออกชัดเจนดูจากที่ฉันแสดงออกกับเธอและนํ้าขิงสิแบบไหนเกลียดแบบไหนรักเธอคงมองออก"

"อื้อ.." เรนนี่ขานรับเสียงอู้อี้ก่อนที่เธอจะเบือนหน้าหลบสายตาเอเธนส์ หยดนํ้าสีใสไหลรินลงมาตามพวงแก้มเนียนใส

"นิสัยเจ้านํ้าตาตอนจะมีเซ็กส์กับฉันเธอควรหยุดไดัสักทีมันน่ารำคาญ" เอเธนส์มองใบหน้าหวานที่เปื้อนไปด้วยคราบนํ้าตาทั่วทุกจุดของใบหน้าอย่างนึกรำคาญ ร่างกายกำยำหยัดกายลุกขึ้นปลดเข็มขัดออกแล้วโยนทิ้ง ไม่นานทั้งร่างก็เปลือยเปล่า เอเธนส์ไขโซ่ออกแล้วจับเรียวขาคู่สวยแยกออกมือหนาชักแก่นกายสองสามครั้งก่อนจะจ่อมันเเทรกตรงสองกรีบหวานเยิ้มตรงหน้า

"อ๊ะ.." ความอวบใหญ่จ่อเข้ามาแค่หัว ร่างเล็กก็ขยับถอยหนีด้วยความตื่นกลัว

"ถ้าเธอขยับหนีอีกทีฉันจะยัดท่อนเอ็นเข้าปากเธอแทน.."

.

.

.

ปากบอกว่าเกลียดน้อง..อย่ากลืนนํ้าลายตัวเองทีหลังนะเฮียยย

Next

"ส่งคนตามประกบเพื่อนของยัยเรนถ้ามันมาหายัยนี้เมื่อไหร่..เก็บมันทันที"