ตอนที่ 27 กักขัง

Episode [27] กักขัง

"จอดรถซะ..ถ้าไม่อยากตาย" กระจกรถเลื่อนลงพร้อมกับใบหน้าเรียบนิ่งของ แพนตอล กระบอกปืนสั้นเพ่งไปที่ทองมีเป็นเชิงขู่ แต่อีกไม่นานลูกกระสุนคงลั่นไกขึ้นมาอีกรอบถ้ารถยังไม่จอด...

เรนนี่มองเหตุการณ์ด้วยความตกใจกลัว เธอส่ายหัวทั้งนํ้าตาเกาะขอบประตูรถเอาไว้แน่น เธอไม่คิดว่าเอเธนส์จะส่งคนมาตามได้เร็วขนาดนี้

"เอนเบาะลง..แล้วหลบดีๆ" ทองมีบอก พร้อมกับเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นกว่าเดิม

"..." เรนนี่พยักหน้าตอบ..

ปั้ง!!!! ปั้ง!!! เอี๊อด!!!

"กรี๊ด...!!" เหตุการณ์ตรงหน้าเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้เธอกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ ทองมีถูกยิงเข้าที่ต้นแขนไปสองนัดจนเสียสติกับที่ รถค่อยๆ เคลื่อนตัวช้าลงเพราะล้อรถถูกยิงตั้งแต่ครั้งแรก เรนนี่ร่างกายสั่นเทา มือบางขยับไหล่ทองมีเบาๆ เพื่อเรียกสติแต่กลับไร้สัญญาณตอบรับ..

"ลุง..ฮึกหนูขอโทษ" ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มกันเป็นเส้นตรง ภายในใจเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด มือบางยกขึ้นไหว้ศพที่มีเลือดสีแดงสดไหลอาบแขน เธออยากตายแทนทองมีที่ไม่ผิดอะไรด้วยซํ้า..

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!! เสียงเคาะกระจกรถทำให้เรนนี่ดึงสติกลับมาและหันไปมองยังต้นเสียงก็พบเข้ากับร่างของเอเธนส์ที่พึ่งเดินลงมาจากเบาะหลังของรถตู้ พอเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมเธอก็กลัวจนไม่กล้าเปิดประตูลงรถ..

เอเธนส์ที่ยืนรอเรนนี่ลงมาจากรถยืนกำหมัดแน่นเขาอยากจับคนตัวเล็กมาล่ามไว้ด้วยโซ่และอักอยู่กับเขาสองต่อสองซักอาทิตย์ให้เกลียดกันตายไปข้าง..

"ลงมา!!"

"...."

"จะให้ฉันลากลงมาใช่ไหม?!" เอเธนส์ทุบกระจกรถอย่างบ้าคลั่ง จนร่างเล็กสะดุ้งตกใจ หวาดกลัว จนต้องขยับตัวมา เธอเหลือบมองทองมีอีกครั้งด้วยม่านตาพร่ามัว

"หนู...ขอโทษ..." เธอพูดออกมาแทบจะไม่ได้ยินและก็ยังพูดมันในใจซํ้าๆ ถึงแม้จะกลัวแค่ไหนเรนนี่ก็ต้องจำใจกลับไปหาเขาอยู่ดี เพราะยังไงเอเธนส์ก็ไม่มีทางปล่อยเธอไปง่ายๆ ร่างกายอ่อนแรงค่อยๆ เปิดประตูลงมาจากรถ ประตูแง้มได้แค่นิดเดียวร่างเล็กก็ถูกเอเธนส์กระชากออกมาชนแผงอกกำยำอย่างแรง..

"ฆ่าหนูให้ตายอีกคนไปเลยสิ..ให้หนูสิ้นลมหายใจไปมันตรงนี้..ฮึก..หนูไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าคุณ..ไม่อยากอยู่ด้วย..ไม่อยาก.."

เพี๊ยะ!! เหมือนความอดทนจะหมดลงเอเธนส์ฟาดกระบอกปืนลงแก้มเนียนใส จนเลือดไหลที่มุมปากเป็นทาง ใบหน้าหวานชาไปหมด นํ้าตาไหลพรากออกมา เจ็บจนร่างกายแทบทรุด เธอเจ็บทั้งกายทั้งใจ..

"อย่าให้ฉันหมดความอดทนกับเธอนะเรน!!" เอเธนส์ตะคอกออกมาเสียงดัง ไม่ใช่ว่าเขาไม่เจ็บกับคำพูดของเธอ มันเจ็บจนเขาสติแตกกลั้นไม่อยู่..

"ฮึก.." ร่างกายไร้เรี่ยวแรงร้องสะอื้นตัวโยนเธอปล่อยโฮออกมาอย่างไม่นึกอาย จนเอเธนส์ต้องเบือนหน้าหนีพร้อมกับผลักร่างเล็กออก

ปึก!! ปึก!!

"โธ่เว้ย!!!" เอเธนส์ทุบหมัดข้างที่ตบหน้าเธอลงที่ข้างผนังรถแข็งๆ ไปสองที พยายามกลั้นนํ้าตาไม่ให้ไหลออกมา เขาไม่อยากร้องไห้ไปกับผู้หญิงที่มีไว้ใช้งานแค่บนเตียง มันดูเหมือนแคร์เธอมากเกินไปซึ่งความจริงมันไม่ใช่..

"จับตัวมันขึ้นรถ" เอเธนส์สั่งแพนตอลเสียงลอดไรฟัน มือหนายังคงกำไว้แน่น ข้อต่อของนิ้วมีเลือดไหลกระซิบออกมา

"ครับ" แพนตอลขานรับ เดินไปฉุดกระชากร่างเล็กมามัดไว้ด้วยเชือกและใช้เทปดำปิดปาก เรนนี่ยืนนิ่งปล่อยให้พวกคนใจร้ายมัดเธอเหมือนหมูเหมือนหมา ดวงตาที่เอ้อล้นไปด้วยหยาดนํ้าตามองเอเธนส์เต็มไปด้วยหัวใจที่แตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนที่เธอจะถูกการ์ดลากขึ้นรถ ลับร่างเรนนี่เอเธนส์จึงปล่อยหยาดนํ้าตาหยดแรกออกมาในชีวิต มือหนาเสยผมเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อขึ้น ริมฝีปากเม้มตรง เขาร้องไห้เพราะไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้อง ใจหาย เมื่อรู้ว่าคนตัวเล็กจะหนีตัวเองไป..

.

.

.

@คอนโดเรนนี่

พรึบ!!! เอเธนส์ฟาดร่างเล็กลงบนเตียง ก่อนจะเดินไปหยิบโซ่ในลิ้นชักมาล่ามเธอไว้อย่างไม่ถนุถนอม เรนนี่ปล่อยให้เอเธนส์ทรมานเธออยู่แบบนั้นไม่ขัดขืนอะไรดวงตากลมโตยังคงปล่อยหยาดนํ้าตาออกมาไม่หยุด..

แควก!! มือหนากระชากเทปปิดปากออก แล้วจับร่างเล็กลุกขึ้นนั่งบนเตียง ก่อนที่ร่างกายกำยำจะเดินล้วงถุงกางเกงไปหย่อนก้นนั่งลงตรงหน้าเรนนี่ เอเธนส์ตวัดแขนกอดอกมองใบหน้าหวานที่เบือนหน้าหนีเขาอยู่ตลอดเวลาด้วยสายตาไม่พอใจ

"อ๊ะ..!!" เอเธนส์กระชากใบหน้าหวานหันกลับมา แล้วบีบคางมนเอาไว้แน่น ดวงตาคมกริบมองแผลที่เขาเป็นคนสร้าง

"เธอไม่ใช่คนที่ฉันจะต้องง้อ...ไม่ต้องทำมาเป็นเล่นตัว"

"...." เรนนี่ไม่สนใจคำพูดของเอเธนส์ เธอสะบัดหน้าออกจากมือหนาอย่างแรงจนใบหน้าเป็นอิสระ

"หึ.." เอเธนส์เค้นหัวเราะออกมาพร้อมกับกระชากร่างเธอมานั่งบนตัก มือหนาสอดเข้าใต้เสื้อตัวจิ๋วลูบไล้หน้าท้องแบนราบไปมา

"ทำอะไร"

"พูดได้แล้วหรอ?" เอเธนส์สวนกลับพร้อมกับสอดมือเข้าตรงระหว่างเรียวขาคู่สวยที่ถูกโซ่ล่ามข้อเท้าเอาไว้

"ปล่อยหนู.." เรนนี่พยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขน แววตาตื่นตระหนก แต่ละประโยคที่พูดออกมาแทบจะไม่ได้ยินเสียงเพราะมุมปากแสบร้อน ขยับแรงแทบไม่ได้

"...แน่ใจว่าจะให้ฉันปล่อยเธอไปง่ายๆ" เอเธนส์กระซิบข้างใบหูขาวสะอาด ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดลำคอระหง สัมผัสคุ้นเคยแต่ยังไม่ชินสักที ส่งผลให้เรนนี่หดตัวอย่างอัตโนมัติ เอเธนส์เริ่มเลื่อนมือปลดกระดุมกางเกงยีนขาสั้นออกและเกี่ยวมันลงให้กองอยู่ข้อเท้า

"อย่าทำอะไรแบบนั้นนะ.."

"ไอ้แบบนั้นที่เธอว่าเราก็เคยกันหลายครั้งแล้วนิ..อย่าทำเหมือนตัวเองไม่เคยไปหน่อยเลย" เอเธนส์สอดนิ้วเข้าใต้แพนตี้ตัวจิ๋ว แหย่นิ้วชี้กลมกลึงเข้าระหว่างสองกรีบ ร่องแคบตอดรัดเรียวนิ้วแข็งทื่อที่สอดเข้ามา ใบหน้าจิ้มลิ้มเริ่มบิดเบี้ยว

"หนูโดนบังคับต่างหากล่ะ"

"...ต้องเป็นไอ้เพื่อนรักของเธอสินะ..ถึงจะเต็มใจ" พอพูดถึงชื่อเจ้าคุณ เอเธนส์ก็หงุดหงิดขึ้นมา มือหนาเริ่มเข้าจังหวะระบายความหงุดหงิดใส่ร่องแคบ..

"จะ..เจ้าคุณเกี่ยวอะไรด้วย"

"ก็มันทำให้เธอดื้อกับฉันยังไงล่ะ..ถ้าไม่มีมันป่านนี้เธอคงเชื่อฟังฉันไปนานแล้ว" ยิ่งพูดยิ่งโมโหเอเธนส์ขบกรามแน่น มืออีกข้างที่ลูบไล้หน้าท้องอยู่เลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกอวบระบายความโมโห

"มะ..ไม่ใช่..หนูแค่ไม่อยากเป็นมือที่สามของใคร"

แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ เสียงนํ้าหวานเอ่อล้นเนินอวบอาบนิ้วเอเธนส์มันวาว จนเกิดเสียงตามจังหวะนิ้ว มือบางกำแน่นเมื่อนิ้วแข็งทื่อสอดเข้ามาลึกกว่าเดิม

"เธอคงอยากออกจากชีวิตฉันเร็วๆ อยากไปเริ่มต้นใหม่กับมันงั้นสิ?!" ริมฝีปากร้อนดูดเม้มตามลำคอระหงฝากรอยทับรอยเดิมเอาไว้เหมือนอยากแสดงความเจ้าของเธออยู่ตลอดเวลา

"ถ้าหนูตอบว่าใช่...คุณจะยอมปล่อยหนูไปไหม" ถึงแม้ภายในใจจะรู้คำตอบแต่เรนนี่ก็ยังจะอยากถามออกไป

"เรนนี่!!! "

.

.

.

ถึงกับร้อนรนนนน

Next

"เป็นห่วงมันมากถึงขั้นตกใจ..สงสัยมันจะได้ตายเร็วๆ อย่างที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิด.."