ตอนที่ 29 ขัดขวาง

Episode [29] ขัดขวาง

เอเธนส์ขู่คนตัวเล็ก ก่อนจะจ่อมันใส่อีกครั้งแต่...

ครืด ครืด ~

"???" เรียวคิ้วขมวดยุ่งอีกรอบ มือหนาผละออกจากท่อนเอ็นตัวเอง เพ่งสายตามองที่หน้าจอโทรศัพท์ก็พบว่าเป็นชื่อของนํ้าขิง

"รับสิคะ"

"ไม่ต้องบอกฉันก็รับอยู่แล้ว" เอเธนส์ตอบกลับทันทีพร้อมกับส่งสายตาเย้ยหยันให้เรนนี่ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นจากเตียงและหยิบสมาร์ตโฟนเครื่องหรูบนโต๊ะตรงหัวเตียงขึ้นมากดรับสายและกรอกเสียงลงไป..

"ว่าไง"

(เฮียอยู่ไหนคะ..ขิง..ปะ..ปวดหัว..ลุกไม่ขึ้นด้วย)

"ปวดมากไหม"

(มากเลยค่ะเฮีย..)

"ยาอยู่บนตู้"

(ขิงเดินไม่ไหว..เฮียมาหาหน่อยนะคะ)

"ครับ.."

(ขอบคุณนะคะเฮีย..ขิงรักเฮียที่สุดเลย)

"แค่นี้ก่อนนะ..เดี๋ยวรีบไป"

(ค่ะเฮีย)

ตี้ด!

"ฉันจะไปหานํ้าขิง...อย่าคิดแม้แต่จะหนีอีกล่ะ" เอเธนส์เดินไปหยิบกางเกงและเสื้อตัวใหม่ขึ้นมาสวมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินไปลากโซ่มาลากล็อกขาเธอไว้เหมือนเดิม เรนนี่ซบแก้มฝังกับที่นอน ตัวจริงเขามาเธอคงหมดประโยชน์...

"...." นํ้าตาหยดที่ร้อยของวันหยดแหมะลงพื้นเตียงนอน มือบางค่อยๆ ยื่นมาปิดหน้าตัวเองและซบหน้าซบตาร้องไห้ สภาพเธอตอนนี้เหมือนคนไม่อยากอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป..

"ได้ยินที่ฉันพูดไหม?"

"...." ริมฝีปากอวบอิ่มสั่นระริกแทบจะอ้าปากพูดไม่ได้ เนื้อตัวสั่นคลอนด้วยแรงสะอื้น

"ฉันถามว่าได้ยินที่ฉันพูดไหม!!" เอเธนส์ยื่นมือผลักไหล่กลมกลึงให้เธอตอบสนอง ดวงตาคมกริบมองคาดคั้นต้องการคำตอบจากเธอ

"อื้อ..ฮึก"

"น่ารำคาญ!!" พอเห็นภาพเธอนอนร้องไห้ในใจมันก็รู้สึกตงิดๆ ไม่อยากเห็นภาพนี้เอเธนส์จึงตะคอกใส่คนตัวเล็กเพื่อระบายความตงิดในใจ แล้วเดินไปหยิบคีย์การ์ดทั้งสองอันมาไว้กับตัวเองเดินดุ่มๆ ออกมาจากห้อง

ปัง!!!

พอไร้ร่างของเอเธนส์ เรนนี่จึงปล่อยโฮออกมาร้องไห้กับตัวเอง เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทั้งๆ ที่เกลียดเอเธนส์แต่ทำไมกลับน้อยใจ ที่เขาไม่เคยทำดีๆ กับเธอเหมือนที่ทำกับนํ้าขิงบ้าง เอาแต่รังแก ทำร้าย ด่าด้วยถ้อยคำแรงๆ จนหัวใจเธอมันยับเยินแทบซ่อมกลับมาไม่ได้อยู่แล้ว..

"ไม่จริง..ฮึก..ไม่" เรนนี่แทบจะขาดใจเมื่อมีวูบนึงแทรกเข้ามาในความคิด หรือว่าเธอจะรักเอเธนส์ไปแล้ว ถึงอยากให้เขาสนใจ?

ด้านเอเธนส์ที่เข้ามาอยู่ในลิฟต์เพียงลำพังก็อยู่ไม่เป็นสุข จึงหยิบสมาร์ตโฟนในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดสายหาแพนตอล ไม่นานปลายสายก็กดรับ

(สวัสดีครับนาย)

"ส่งคนตามประกบเพื่อนของยัยเรนถ้ามันมาหายัยนี้เมื่อไหร่..เก็บมันทันที" เอเธนส์กรอกนํ้าเสียงเยือกเย็นลงไป แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังเจ้าคุณเข้าไส้ เกลียดจนไม่อยากอยู่ร่วมโลก เพราะเจ้าคุณถือเป็นก้างชิ้นใหญ่ที่จะมาแย่งเรนนี่ไปจากเขา..

(ครับนาย)

ตี้ด!

"หึ..เธอไม่มีวันได้อยู่กับมันหรอกเรนนี่.." สั่งการเสร็จสิ้นเอเธนส์ก็ยกยิ้มมุมปาก ก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิดออก ท่อนขากำยำจึงก้าวเดินออกมาแล้วมุ่งหน้าไปที่รถยนต์ส่วนตัว ไม่นานก็ถึงจุดมุ่งหมายเพราะระยะทางไม่ค่อยห่างกันมาก เอเธนส์จอดรถและเดินเข้าไปในตัวคอนโด กดลิฟต์ไปยังชั้นบนสุดซึ้งเป็นห้องพิเศษที่เขาซื้อไว้และให้นํ้าขิงเข้ามาอยู่จนมันกลายเป็นห้องนํ้าขิงโดยปฏิกิริยา..

ครืด ~ เอเธนส์สแกนนิ้วมือประตูห้องจึงค่อยๆเลื่อนออก ร่างกายกำยำเดินไปหานํ้าขิงที่นอนตะแคงหลังห่มผ้าผืนหนาอยู่

"หายเมารึยัง..ทีหลังอย่าดื่มอีกเฮียบอกแล้วไม่เคยฟัง" ทันทีที่เข้ามาในห้องเอเธนส์ก็หย่อนก้นนั่งลงบนเตียงแล้วจับร่างเล็กหันกลับมา

"ขิงขอโทษค่ะ..ทีหลังจะไม่ดื่มหนักอีกแล้ว" นํ้าขิงทำหน้ามุ่ยพยายามขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ เอเธนส์และซบลงบนตักแกร่งอย่างออดอ้อนอย่างที่ชอบทำเป็นประจำ ซึ่งวิธีนี้ก็สามารถลดความโหดของเอเธนส์ได้ตลอด

"แล้วนี่กินยารึยัง.."

"ยังค่ะ..ขิงพึ่งตื่นพอตื่นมาไม่เห็นเฮียก็ไม่อยากทำอะไรเลย..เฮียไปไหนมาคะ"

"ฉิบ.." เอเธนส์สะบัดออกมาพร้อมกับสะบัดหน้าหนีเมื่อเห็นภาพของนํ้าขิงตอนทำหน้าอ้อนแล้วกลับกลายเป็นหน้าของเรนนี่แทน เล่นเอาตกใจแทบหัวใจวาย ถ้ายัยนั้นทำแบบนี้กับเขาขึ้นมาจริงๆ เอเธนส์จะไม่วูบตรงนั้นไปเลยหรอ เขาได้แต่คิดในใจแล้วยกมือขึ้นยีหัวตัวเองด้วยอารมณ์ที่สับสน ไม่เข้าใจตัวเอง ว่าเป็นบ้าอะไร...

"เฮียเป็นอะไรรึป้าวคะ" นํ้าขิงมองแฟนหนุ่มด้วยความเป็นห่วง

"เปล่า..เดี๋ยวเฮียไปเอายามาให้กิน" เอเธนส์หลบหน้านํ้าขิงเพราะกลัวมันเกิดเป็นภาพแทรกซ้อนอีกก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปหยิบกล่องยาสามัญประจำบ้านเดินมาที่เตียง พร้อมกับนํ้าเปล่า แล้วตั้งไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง

"ขอบคุณค่ะ" นํ้าขิงฉีกยิ้มกลับไปให้ พยายามพยุงตัวเองพิงหัวเตียงแต่กลับลุกไม่ได้จนเอเธนส์ต้องช้อนร่างเล็กขึ้น

"กินยาแล้วนอนพักพอลุกได้แล้วก็ไปอาบนํ้า..คงจะปวดหัวเฉยๆ ไม่น่าจะมีไข้" มือหนาอังหน้าผากมนแล้วชักกลับในวินาทีต่อมา

"น่ารักจัง...เป็นห่วงขิงด้วย"

"ใครจะไม่เป็นห่วงแฟนตัวเองละ" เอเธนส์ยีเรือนผมนุ่ม นํ้าขิงเป็นคนช่วยชีวิตเขาก็ไม่แปลกที่เอเธนส์จะรักเธอ..

"เฮียคะ..คือ.." นํ้าขิงอํ้าอึ้งค่อยๆ สวมกอดเอวสอบแล้วซบหน้าลงบนแผงอกกว้าง

"มีอะไร"

"คือ..ขิงจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนหนึ่ง..ขิงขอยืมเฮียก่อนได้ไหมคะ" นํ้าขิงลองเชิงดู แต่ทุกครั้งที่เธอขอ เอเธนส์ก็ไม่เคยปฏิเสธ แต่ก่อนเธอต้องแลกด้วยเซ็กส์ แต่หลังจากคบกันเพียงแค่นํ้าขิงเอ่ยปากเงินก็จะเข้าบัญชีเธอทันที..

"กี่บาท..แล้วเอาไปทำไร"

"สามหมื่นค่ะ..คือ..ที่คณะเขามีคัดเลือกนางเอกหนังลงแข่งกับมหาลัยอื่นจากต่างประเทศค่ะ..ขิงอยากเอาเงินพวกนี้ไปทำสปา..ขัดผิว..แล้วก็อะไรอีกมากมายจะได้เข้าตารุ่นพี่..นะคะเฮีย"

"เดี๋ยวโอนให้"

"เย้" พอนํ้าขิงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา ภายในใจเอเธนส์ก็คิดไปถึงเรนนี่เธอเรียนนิเทศ แล้วแบบนี้ยัยนั้นจะโดนคัดเลือกรึป้าว ถ้ายัยนั้นได้รับคัดเลือกต้องฮอตขนาดไหน แบบนี้ก็จะเป็นที่รู้จักเยอะ คนก็จะเข้ามาขายขนมจีบให้เธอเป็นว่าเล่น ซึ่งเขาไม่ชอบ..

"บุคลิกนางเอกเป็นยังไง..ได้อ่านบทบ้างรึยัง" เอเธนส์แสร้งถามออกไปเหมือนสนใจนักสนใจหนา

"ก็..ดูใสซื่อ..ไร้เดียงสา..ไม่ค่อยพูด..แล้วก็ที่สำคัญหน้าตาต้องน่ารักน่าเอ็นดูด้วยค่ะ..เฮียว่าขิงพอจะเข้าข่ายบ้างไหมคะ>