ตอนที่ 24 ยุยง

Episode [24] ยุยง

@Night clup

[Renny Talk]

บรรยากาศภายในผับทำให้ฉันเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ่นมานิดหน่อย เพราะทุกคนต่างพากันรินเหล้าดื่มแต่ฉันกลับดื่มไม่เป็นและไม่คิดจะแตะมันด้วย ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนานส่วนฉันก็ได้แค่นั่งเกร็งเพราะตอนนี้คุณย่าของเจ้าคุณเข้าโรงพยาบาล กลายเป็นว่าคนที่ฉันพอจะคุยได้มีเพียงพี่พราว...

"ไม่ดื่มหน่อยหรอน้องเรน" พี่ลีพี่รหัสของเจ้าคุณพูดขึ้นพร้อมกับขยับร่างกายเข้ามานั่งใกล้ๆฉันท่อนแขนพาดตามแนวโซฟามองเผินๆเหมือนพี่ลีกำลังโอบฉันอยู่ อ่าทำไมมันรู้สึกแปลกๆแบบนี้นะ กลิ่นเหล้าอ่อนๆเริ่มแตะเข้าที่ปลายจมูก

"นั้นหน่ะสิ...ดื่มซักแก้วก็ยังดีไม่งั้นฉันไม่รับเธอเข้าสายรหัสนะ" พี่นํ้าขิงพูด มือเรียวยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม สายตาเธอดูไม่ค่อยชอบขี้หน้าฉัน

"หนูดื่มไม่เป็นค่ะ" ฉันตอบปัดๆ พยายามขยับร่างกายให้ห่างจากพี่ลีตลอดเวลา มันอาจจะเสียมารยาทที่ฉันพูดออกไปแบบนั้นแต่ยังไงฉันก็ต้องเซฟความปลอดภัยของตัวเองไว้ก่อน

"ถ้าดื่มไม่เป็นให้พี่ป้อนมั้ยครับ" ใบหน้าหล่อเหลายื่นจมูกมาใกล้ๆ ซอกคอฉัน ลมหายใจร้อนเป่ารดลำคอทำให้เกิดความรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ

"ป้อนยังไงคะ?" ฉันเลิกคิ้วถาม

"แล้วถ้าบอกว่าป้อนด้วยปาก..จะลองมั้ย" พี่ลียกยิ้มมุมปาก ซุกจมูกคลอเคลียที่ซอกคอฉันจนฉันต้องรีบถอยออกมาด้วยสีหน้าตกใจ "พี่ล้อเล่นครับ"

"เบาหน่อยไอ้ลี..เพื่อนไอ้คุณหน่ะนั้น" พี่ไทป์กลั้วขำออกมา เหลือบไปมองพี่นํ้าขิงที่เบือนหน้าหนีพอได้ยินชื่อของเจ้าคุณ

"ดูนายจะชอบน้องรหัสฉันเข้าให้" พี่พราวพูด

"ก็น่ารักแบบนี้..ใครจะทนไหว" สายตาเป็นประกายลอบมองฉัน ทำให้ฉันอึดอัดขึ้นมาจนทำตัวไม่ถูก

"ถ้างั้นนายก็จีบเลยสิ..เรนคงยังโสดอยู่" และนี้คือเสียงของพี่นํ้าขิง ดูเหมือนว่าเธอจะยุฉันให้พี่ลียังไงยังงั้น

"ว่าไง...เธอยังโสดอยู่รึป้าว" ท่าทางช่างยุแสดงออกมาจากฝั่งตรงข้ามฉัน นั้นก็คือพี่ไทป์ฉันพอจะรู้แล้วแหละว่าทำไมสองคนนี้ถึงเป็นเพื่อนกันได้..

"โสดค่ะ.." ฉันตอบปัดๆ ไม่ใส่ใจนัก ยื่นมือหยิบแก้วโค้กในโต๊ะเพียงแก้วเดียวขึ่นมาดื่มแต่กลับโดนมือหนาของพี่ลีหยิบไปก่อน และพี่เขาก็ยื่นแก้วเหล้าให้ฉันแทน

"ไม่ดื่มวันนี้ยังไงน้องเรนก็ต้องดื่มวันหลังอยู่ดี"

"ขอโทษจริงๆ ค่ะ"

"แค่เเก้วเดียว" ยังไงฉันก็ต้องดื่มอยู่ดีใช่ไหม ทำไมสังคมของมหาลัยถึงได้เป็นแบบนี้กันนะ...

"ดื่มเลยสิ...เหล้าอ่อนๆเอง" พี่ไทป์ยุต่อ

"..."

อึก อึก อึก นํ้าสีอำพันไหลลงไปตามลำคอระหง รสชาติขมปร่าปนหวานนิดๆ ทำให้ฉันต้องส่ายหน้าไปมาอย่างนึกไม่ชอบ ก่อนจะวางแก้วทรงหรูบงบนโต๊ะ แล้วหยิบนํ้าเปล่าขึ้นมากรอก หวังว่าแค่แก้วเดียวจริงๆ นะ เพราะถ้ามากกว่านั้นฉันกลัวฉันกลับไม่ไหวและฉันก็ไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นด้วย

"เป็นไงบ้าง..ชิมดูครั้งแรก" พี่พราวถาม

"ก็แปลกๆ ดีค่ะ" มันแปลกตรงที่ว่าฉันดื่มแค่แก้วเดียวไปไม่ถึงหนึ่งนาทีมันก็เล่นงานฉันซะเเล้ว อาการหนักอึ้งวิ่งตีวนอยู่ในหัวภาพข้างหน้าเริ่มเลือนรางแต่ละคนมีหลายใบหน้า อ่า ทำไมอาการมันมาเร็วขนาดนี้นะ

"ลี...ให้น้องซบไหล่หน่อยสิ...ดูท่าทางจะไม่ไหวแล้ว"

"...." หูฉันอื้อไปหมดแต่ก็ยังพอได้ยินอู้อี้ๆ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรมากพยายามยกมือขึ้นนวดคลึงที่ข้างศีรษะเบาๆ ถ้าคุณเอเธนส์เขาเห็นฉันอยู่ในสภาพนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นกันนะ..ฉันไม่อยากคิด...

"?" ท่อนแขนของพี่ลีโอบไหล่ฉันเข้าไปแนบชิดร่างกาย พร้อมกับจับหัวฉันซบไหล่ ทำให้ฉันช้อนตามองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาอย่างสงสัยพยายามยกหัวออกแต่ก็ไม่เป็นผลเปลือกตาจะปิดอยู่รอมร่อ กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ฉันนอนซบไหล่พี่ลีอยู่อย่างเลี่ยงไม่ได้...

"ว่าไงเด็กๆ" เสียงของคนมาใหม่ทำให้ฉันพยายามเปิดเปลือกตามอง ก็พบเข้ากับพี่ชายของพี่ไทป์เจ้าของที่นี้แล้วก็อีกคนที่เดินหน้าบึ้งตึงเข้าไปหาพี่นํ้าขิงแต่แววตาสาดประกายอำมหิตกลับจ้องมองมาที่ฉัน ทำเอาหัวใจหล่นวูบ

"หนูขอตัวไปเข้าห้องนํ้าก่อนนะคะ"

"ไปไหวหรอ" พี่ลีถาม

"..." ฉันพยักหน้าตอบแล้วรวบรวมสติก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นจากโซฟา ท่ามกลางทุกสายตาที่มองฉัน พยายามเดินทรงตัวให้นิ่งแต่....

ปึก!!!

"อ๊ะ..ขอโทษค่ะ" ฉันเซโดนร่างของเฮียเดลเข้าให้ ซึ่งเขาก็ใช้ท่อนแขนรับฉันไว้อย่างพอดิบพอดี สายตาเจ้าเสน่ห์หันไปมองเพื่อนของตัวเองที่ยังยืนนิ่ง ก่อนจะมุมปากจะกระตุกยิ้มให้คุณเอเธนส์

"ไม่เป็นไร..เดินดีๆ นะครับเดี๋ยวชนใครเข้าให้ผู้ชายในผับเฮียยิ่งหื่นๆกันทั้งนั้น"

"...." ฉันนิ่งไม่ตอบอะไร ก่อนที่ท่อนแขนกำยำจะปล่อยร่างฉัน สายตาตวัดไปมองร่างหนาที่เดินไปหย่อนก้นนั่งใกล้ๆ แฟนสาวของตัวเองแล้วโอบกอดเอวขอด จนพี่นํ้าขิงสะดุ้ง

"ไหนบอกว่าไม่มาด้วยยังไงคะ"

"เป็นห่วง"