ตอนที่ 19 ไม่พอใจ

Episode [19] ไม่พอใจ

ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าของใครบางคนวิ่งเข้ามาในตึก ทำให้ทุกสายตารวมถึงเรนนี่ที่ยืนหลบอยู่มุมเสาหันไปมองร่างของคนมาใหม่ที่จุดเดียว เจ้าคุณหยุดนิ่งมองหน้านํ้าขิงด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ก่อนจะเหลือบไปเห็นเรนนี่ที่ยืนหลบอยู่ เธอยืนหลบในแนวเฉียงๆ ซึ่งจะเห็นเฉพาะคนที่อยู่ฝั่งประตูเท่านั้น

"ไปทำอะไรตรงนั้น" เจ้าคุณเลิกคิ้วสงสัย ทำให้เอเธนส์และนํ้าขิงสอดส่องสายตามองตาม

"คือ ฉัน.. " ใบหน้าจิ้มลิ้มขึ้นสีซีดเผือดเมื่อเธอหาข้ออ้างไม่ถูก

"กลับก่อนค่อยเล่า" เมื่อรู้ว่าเรนนี่มีท่าทีไม่โอเค เจ้าคุณจึงเอื้อมมือจับที่ข้อมือเล็ก ส่งผลให้เอเธนส์หน้าร้อนวาบขึ้นมาฉับพลัน

"เดี๋ยว" เอเธนส์พูดขัดขึ้น

"ครับ?"

"นายเป็นอะไรกับยัยนี้" เอเธนส์เดินเข้าไปประจันหน้ากับเจ้าคุณ สร้างความงุนงงให้ทั้งเจ้าคุณและนํ้าขิงในเวลาเดียวกัน

"แล้วคุณละครับ เป็นอะไรกับเธอ?"

"เป็นมากกว่าที่นายคิดไม่ถึงแล้วกัน"

"...." มือบางดึงชายเสื้อนักศึกษาของเจ้าคุณเร้าๆ สายตาคมกริบตวัดมองข้อมือเธอที่โดนจับ เรนนี่สะดุ้งตื่นกลัวเธอสะบัดมือออกอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้เจ้าคุณหันไปมองเธออย่างนึกไม่เข้าใจ

"ถ้าคุณไม่บอกผมว่าเป็นอะไรกับเรน ผมก็ไม่จำเป็นต้องบอกคุณเหมือนกัน ขอตัวนะครับ" เจ้าคุณจับข้อมือเรนนี่อีกครั้งแล้วออกแรงพาร่างกายอ่อนปวกเปียกออกมาจากตรงนั้นจนถึงหน้าตึก..

"เฮียเรากลับดีกว่านะคะ ขิงอยากพักผ่อน" นํ้าขิงที่ยืนเงียบพูดขึ้น เรียวแขนเกาะเข้าที่ท่อนแขนเอเธนส์

"...อืม" เอเธนส์พยายามระงับอารมณ์ฉุนเฉียวเขาไม่อยากอาละวาดใส่คนข้างกายก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกมา

อีกฟาก..

"คุณ เราขอกลับเองนะ..." เรนนี่ดึงข้อมือออกพยายามกลั้นนํ้าตาไม่ให้ไหลออกมา

"มีอะไรก็บอกกันนะเรน เก็บไว้คนเดียวไม่ดีหรอก" เจ้าคุณเอื้อมมือแตะที่ไหล่เธอเบาๆ

"อื้ม ขอบคุณนะ"

"ฉันไปล่ะ ยัยขี้แยจะไปส่งก็ไม่ยอม" พูดจบ มือหนาก็ยกขึ้นโบกลาเธอแล้วเดินไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก ลับร่างเจ้าคุณ เรนนี่จึงเบือนหน้าหันกลับไปมองในตึก เธอคงหวังสูงเกินไปว่าเขาจะมารับเธอกลับ จู่ๆ สายตาเจ้ากรรมก็ดันเห็นเอเธนส์กับนํ้าขิงที่เดินเกาะแขนกันออกมา ยิ่งสองคนนั้นเดินเข้ามาใกล้หยาดนํ้าตาก็ยิ่งแทรกซึมตามม่านตา เอเธนส์มองเธอแค่เสี้ยววินาทีแล้วเดินผ่านไปเหมือนคนไม่รู้จักกัน..

"ฮึก.." ใบหน้าหมองเศร้าก้มลงปล่อยหยาดนํ้าตาหยดแหมะลงพื้น ร่างกายชาไปหมด ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นในวินาทีต่อมา เรนนี่ตัดสินใจเดินถอดน่องเหม่อลอยมาเรื่อยๆ จนมาถึงหน้ามหาลัย..

หมับ!

"อ๊ะ..!?" จู่ๆร่างของเธอก็ถูกกระชากอย่างแรง ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อพบว่าคนตรงหน้าคือใคร เอเธนส์บิดข้อมือเล็กสุดแรง คบกรามแน่น

"ขึ้นรถ"

"หนูกลับเองได้ค่ะ.." เรียวเเขนพยายามบิดออก ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บเมื่อนิ้วที่แข็งดั่งเหล็กออกแรงกดข้อมือเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ

"คิดว่าฉันจะไปส่งเธอที่ห้อง?"

"คุณจะพาหนูไปไหน.." เรนนี่เริ่มเกิดอาการกลัวขึ้นมา เมื่อใบหน้าหล่อเหลากลับขึ้นสีแดงกํ่าเหมือนกำลังกลั้นอารมณ์ตัวเองอยู่

"ม่านรูดไหมล่ะ เธอน่าจะอยากไป"

"คุณ!"

"!!!!" เอเธนส์ไม่สนใจสีหน้าหวาดกลัวของเธอ เขาออกแรงลากคนตัวเล็กมายังรถที่จอดอยู่หน้ามหาลัยใกล้ๆ กัน มือหนายัดร่างเธอเข้าไปในรถแล้วตามขึ้นมาติดๆ

ปรื้น!!! /ปรื้น!!! เสียงเครื่องยนต์เร่งขึ้นเร็วเรื่อยๆ เอเธนส์เหยียบคันเร่งมิด มือหนากำพวงมาลัยแน่นส่งผลให้ท่อนแขนเกิดเส้นเลือดปูดโปน เรนนี่ขยับตัวเข้ามาชิดขอบประตูรถเธอกอดกระเป๋าแน่นลอบมองคนข้างกายเป็นระยะๆจะพูดก็พูดไม่ออกทั้งสองอยู่ในบรรยากาศแบบนี้จนเอเธนส์ขับห่างออกมามาก

"เธอกล้าดียังไงให้มันแตะเนื้อต้องตัว" เอเธนส์พูดเสียงลอดไรฟันทำลายความเงียบ แต่กลับชวนขนลุกแทน

"ไม่ได้ตั้งใจ.."

"ฉันเคยบอกเธอไปแล้ว ทำไมยังไม่เลิกยุ่งกับมัน?" ถึงปากจะถามคาดคั้น แต่เอเธนส์ก็เร่งความเร็วรถอย่างต่อเนื่องไม่หยุด

"หนู เลิกคบไม่ได้"

"...เขาเป็นเพื่อน"

เอี๊ยด!!! เสียงเบรกรถหักเลี้ยวเข้าข้างทางทำให้เรนนี่ที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวหัวชนเข้ากับหน้ารถ..

"...อึก"

"ฉันให้โอกาสเธอตอบใหม่" เอเธนส์บีบต้นแขนเล็กไว้แน่น สายตาคมกริบแทบจะเฉือนเนื้อตัวเธอออกเป็นชิ้นๆ

"หนู ตะ...ตอบคำเดิมค่ะ" นํ้าเสียงสั่นเครือหลุดออกจากริมฝีปากเล็ก เธอกลัวจนทำอะไรไม่ถูก

ปึก!!! เอเธนส์ทุบกำปั้นลงบนพวงมาลัย ในสมองคิดไปถึงภาพที่เรนนี่และเจ้าคุณนัวเนียตอนที่เขาไม่อยู่ พอนึกภาพพวกนั้นเขาก็แทบอยากจะบีบเธอให้ตายคามือมือไม้สั่นไปหมด

"ไปถึงขั้นไหนกันแล้วล่ะ เอากันไปถึงไหนแล้วถึงขั้นตัดขาดไม่ได้!?"

"...."

"ตอบมาสิ!!" เอเธนส์แทบคลั่งเมื่อเห็นเรนนี่เงียบไม่ยอมแม้กระทั่งจะปฏิเสธ มือหนาบีบต้นแขนเธอสุดแรงระบายความโกรธ...

"แล้วคุณจะอยากรู้ไปทำไม ในเมื่อคุณก็มีตัวจริงอยู่แล้ว ไปดูแลเธอสิหนูไม่ได้สำคัญขนาดนั้นที่คุณจะต้องรู้ทุกเรื่อง"

"เธอไล่ฉันไปหาคนอื่นหรอเรนนี่?" เรียวคิ้วขมวดยุ่ง หัวใจข้างในชาวาบไปหมด เอเธนส์บีบคางเล็กเค้นเอาคำตอบ

"คุณเป็นแฟนกับเธอ ก็ควรดูแลเธอไม่ใช่หรอ"

"เธออยากให้ฉันคบกันคนอื่นนักใช่ไหม!?"

"ก็คบกันอยู่แล้ว.."

"โถ่เว้ย!!" เอเธนส์สะบัดมือออกจากใบหน้าเรนนี่ เบือนหน้าหนีไปอีกทาง เขากำลังกลั้นความน้อยอกน้อยใจที่เรนนี่เอาแต่ไล่ ไม่ยอมทำตามที่เขาบอกเลยสักคำ...

"...." ใบหน้าจิ้มลิ้มก้มงุดสิ่งที่เธอได้ยิน ได้เห็นทุกอย่างมันฟ้องว่าเอเธนส์รักนํ้าขิงไม่ใช่เธอ...

"ลงไป.."

"แต่แถวนี้ไม่มีแท็กซี่ขับผะ..."

"ลงไป!!"

"...ค่ะ" ในเมื่อเจ้าของรถไล่ เรนนี่จึงยอมจำใจเปิดประตูลงจากรถเดินออกมาอยู่ห่างๆ ก่อนที่รถของเอเธนส์จะออกตัวด้วยความเร็วปล่อยเธอทิ้งไว้ท่ามกลางสิ่งรอบข้างไร้ซึ่งบ้านเรือนมีแต่ต้นไม้ขึ้นเต็ม นานๆ ทีจะมีรถบรรทุกขับผ่าน ร่างเล็กยกเรียวแขนขึ้นกอดตัวเองปล่อยหยดนํ้าตาลงแหมะบนพื้น เธอต้องร้องไห้อีกกี่ร้อยครั้งกับความใจร้ายของผู้ชายคนนี้..

"ฮึก ใจดีกับหนูบ้างได้มั้ย.."

.

.

.

เฮียแกจะใจร้ายเกินไปแล้ว!

Next

"นานรึยัง ที่ไม่มีใครกอดแบบนี้.."