ตอนที่ 16 เช็ดตัว

Episode [16] เช็ดตัว NC

@คอนโด

ปัง! เสียงประตูที่ดังเข้ามาอีกครั้งทั้งที่เป็นเวลาดึกแล้ว ทำให้เรนนี่เอนตัวลุกขึ้นจากเตียงนอนลุกไปยังหน้าประตูก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือเปิด..

"คะ..คุณ"

"ฉันเข้าโรงพยาบาลเกือบตาย ไม่คิดจะโผล่หัวไปเยี่ยมบ้าง!?"

"ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนิคะ.." ดวงตากลมโตกวาดสายตามองร่างคนตรงหน้าที่สภาพดูฟื้นตัวเร็วผิดปกติที่แขนเข้าเฝือกอยู่ ก่อนจะงับปากแทบไม่ทันเมื่อเอเธนส์หน้าบึ้งตึงแววตาฉายแววไม่พอใจ

"ต้องให้ฉันตายก่อนเธอถึงยอมไปหาใช่ไหมเรน!!" เสียงตวาดดังลั่นห้องทำให้ร่างเล็กในชุดนอนบอบบางสะดุ้งขึ้นมาด้วยความตกใจ ใบหน้าเอเธนส์แดงกํ่า สันกรามขบกันแน่น

"หนู..ขอโทษค่ะ" ความหวาดกลัวผู้ชายตรงหน้าทำให้เธอแทบจะไม่กล้ามองหน้าเขา นํ้าเสียงเริ่มพูดติดขัด

"เอาแต่ขอโทษ ขอโทษ เธอควรเอาเวลาขอโทษมาดูแลฉัน ไม่ใช่ปล่อยให้ฉันนอนรออยู่โรงบาลตั้งหลายชั่วโมง!!" ความน้อยอกน้อยใจถาโถมเข้ามาในใจ เอเธนส์แทรกร่างไร้เรี่ยวเเรงเดินเข้ามาในห้องหย่อนก้นนั่งลงปลายเตียง ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงด้วยความเหนื่อยล้า ถึงเขาจะฟื้นตัวเร็วแต่ร่างกายก็ยังคงไร้เรี่ยวแรงอยู่บ้าง เหตุผลที่หนีออกมาจากโรงพยาบาลเพียงเพราะอยากทราบเหตุผลว่าทำไมเรนนี่ถึงไม่ยอมไปหาเขาบ้างแค่นั้นเอง..

เรนนี่เอื้อมมือล็อกประตูห้อง ค่อยๆ เดินมาหาร่างของเอเธนส์ที่นั่งหันหลังให้ มือบางค่อยๆ ยื่นไปแตะไหล่หนาเบาๆ

"...อย่าโกรธหนูเลยนะ"

"...." เอเธนส์พยายามสะบัดไหล่ออกจากฝ่ามือเล็ก ใบหน้าเบือนไปทางอื่น..

"...." เรนนี่หยุดชะงักทำอะไรไม่ถูก เธอไม่รู้ว่าถ้าผู้ชายมีท่าทางแบบนี้ เธอต้องทำยังไงให้เขาหายโกรธ ในเมื่อคิดไม่ออกเรียวแขนเล็กจึงสอดคล้องลำคอใหญ่ไว้หลวมๆ ส่งผลให้เอเธนส์หันหน้าตวัดสายตามอง

"ทำบ้าอะไรของเธอ"

"ก็คุณไม่คุยกับหนู.."

"ง้อ?"

"...." เรนนี่พยักหน้าตอบเบาๆ

"ใครใช้ให้ง้อแบบนี้ คิดว่าฉันจะหายโกรธเธอหรอเรนนี่?" เอเธนส์สะบัดเรียวแขนเธอออก เบือนหน้ากลับเหมือนเดิม

"แล้วหนูต้องทำยังไง..."

"ถ้ามีสมองก็คงจะคิดได้ว่าควรง้อฉันแบบไหน"

จุ๊บ! จุ๊บ! ใบหน้าจิ้มลิ้มก้มงุดหลังจากที่จุ๊บเข้าที่แก้มทั้งสองฝั่งของเอเธนส์ เธอรู้ดีว่าเขาต้องการให้เธอง้อด้วยร่างกาย แต่เรนนี่ก็เลือกที่จะง้อด้วยวิธีที่ใช้ร่างกายน้อยที่สุด..

"...หึ" เอเธนส์ยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ อาการโมโหเมื่อกี้หายเป็นปลิดทิ้ง

"บะ..แบบนี้ได้มั้ยคะ"

หมับ! เอเธนส์ยื่นแขนอีกข้างคว้าหมับเข้าที่เอวขอดดันร่างเธอนั่งลงบนหน้าขาเพียงฝั่งเดียวในแนวข้าง ท่อนแขนกำยำล็อกเอวเธอไว้ ขยับจมูกโด่งคลอเคลียพวงแก้มแดงระเรื่อ

"ถ้าอยากให้ดีกว่านี้ใช้ปากเธอจูบท่อนเอ็นฉันด้วยสิ.." แววตาปรารถนาลอบมองเสี้ยวหน้าเนียนใส จุดกึ่งกลางร่างกายชูชันดันเนื้อผ้าขึ้นมา เพียงเพราะโดนง้อด้วยการจุ๊บแก้มแต่กลับปลุกเร้าอารมณ์ในกายชายได้เป็นอย่างดี..

"!!!" แววตาตื่นตระหนกมองหน้าเอเธนส์อย่างไม่อยากเชื่อ มือเล็กยื่นขึ้นอังหน้าผากเจ้าของตัก

"...."

"ตัวร้อนจี๋เลย เดี๋ยวหนูเช็ดตัวให้ดีกว่านะคะ" เรนนี่เปลี่ยนเรื่องกะทันหัน เธอพยายามผละมือหนาที่เกาะอยู่ข้างเอวออก

"เอาสิ.." เอเธนส์ยอมผละมือออกปล่อยให้ร่างเล็กลุกขึ้นจากตัก พอร่างกายเป็นอิสระเรนนี่จึงเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กและหายเข้ามาในครัวออกมาอีกทีพร้อมกะละมังใบเล็กที่มีนํ้าเพียงครึ่งเธอวางมันไว้บนโต๊ะเล็กๆ ข้างหัวเตียง

"ถอดเสื้อออกหน่อยค่ะ.."

"มันหน้าที่ของเธอที่ต้องดูแลฉัน"

"..." เรนนี่นิ่งเงียบไม่ตอบกลับอะไร เธอหย่อนก้นนั่งลงข้างๆ ร่างของเอเธนส์ยื่นมือสั่นเทาไปแตะที่กระดุมเม็ดบนสุดของยูนิฟอร์มชุดโรงพยาบาล เรียวคิ้วสวยขมวดยุ่งด้วยความสงสัย ก่อนจะดึงเสื้อออกจากบ่าไหล่กว้างเผยให้เห็นท่อนบนเปลือยเปล่าโชว์สายตา

"ถอดกางเกงด้วยสิ"

"แค่เสื้อก็พอค่ะ..ท่อนล่างเช็ดเอง"

"ทำไม..เขินหรอ เธอควรชินได้แล้วนะกับการเห็นช่วงล่างของฉันบ่อยๆ " คำพูดของเอเธนส์ส่งผลให้มือบางที่กำลังปั้นผ้าชุบนํ้าอยู่หยุดชะงัก ภายในหัวสมองฉายภาพแก่นกายอวบใหญ่ที่ปรากฏเส้นเลือดปูดโปน ใบหน้าหวานเห่อร้อนด้วยความเขินอาย..

"..."

"ถอดให้หมด อย่าให้เหลือแม้แต่ชิ้นเดียวเพราะฉันเหนียวตัวจะแย่แล้ว" เอเธนส์พูดด้วยความเอาแต่ใจ เหยียดกายนอนแผ่หลาบนเตียง

"...ค่ะ" เรนนี่ตอบเพื่อเลี่ยงปัญหา ไหนๆ เธอก็เห็นชัดๆ มาแล้ว จะเห็นอีกสักครั้งจะเป็นไรไป

"...." ไร้เสียงตอบกลับใดๆ จากคนตรงข้าม สายตาคมกริบเหลือบมองการกระทำของร่างเล็กตรงหน้า ยิ่งมือบางสัมผัสส่วนไหนของร่างกายยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ปราถนามากขึ่นเท่านั้น แทบจะกลั้นไม่ไหว จนเสื้อผ้าทุกชิ้นบนร่างหนาถูกถอดออกหมด ทำเอาเรนนี่ไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมอง

"เรน ถอดของเธอออกด้วย"

"คะ..?" ดวงตากลมโตเบิกกว้างมือที่กำลังจะเช็ดตามลำคอใหญ่หยุดชะงักอีกครั้ง

"สงสัยอะไรหนักหนา บอกให้ทำอะไรก็ทำเพราะเธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ"

"...แต่คุณป่วยอยู่นะคะ" เรนนี่เริ่มรู้ตัวว่าเอเธนส์จะสื่ออะไร

"ฉันเจ็บที่แขนไม่ได้เจ็บที่ท่อนเอ็น อย่าพูดอะไรโง่ๆ" เอเธนส์เริ่มหายใจฟึดฟัดด้วยท่าทีที่เริ่มไม่สบอารมณ์

"..." เรนนี่นั่งนิ่ง จุดกึ่งกลางของร่างกายจากเมื่อวานยังคงบวมเป่งอยู่เธอไม่อยากใช้งานมันอีกครั้งอีกอย่างอาการป่วยไข้ของเธอก็ยังไม่หายดี แต่อะไรจะลบล้างความเผด็จการของเอเธนส์ได้กันล่ะ...

"อย่าให้ฉันโกรธเธอเป็นรอบที่สอง"

"...." ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันสุดจะทน เธอค่อยๆ ลุกขึ้นดึงกางเกงขาสั่นไหลรูดลงตามเรียวขาออกกองอยู่บนพื้น ตามด้วยกางเกงซับในตัวจิ๋วเรนนี่ลังเลอยู่สักครู่ ก่อนจะตัดสินใจถอดมันต่อหน้าต่อตาเอเธนส์ส่งผลให้ท่อนล่างเปลือยเปล่าไร้ปราการใดๆ

"ขึ้นมา...แล้วทำให้ฉันเสร็จ"

"...." เรนนี่นั่งลงบนเตียงอย่างว่าง่ายไหนๆ เธอก็ต้องเสียตัวเพื่อแลกกับการเรียนหนังสืออยู่แล้ว เรื่องพวกนี้ต้องเกิดขึ้นเป็นประจำ เธอจึงตัดสินใจทำให้มันจบๆ ไปถ้ามันไม่ได้ทรมานเหมือนเมื่อวานที่เจอ..

"เธอน่าจะเชื่องแบบนี้ตั้งนานแล้วนะเรน"

"หนูตัดความรำคาญต่างหาก"

สวบ!!!

"อ๊ะ..!!" เอเธนส์ใช้ท่อนแขนกำยำเพียงข้างเดียวกดสะโพกงามงอนที่กำลังคานอ้อยอิ่งขึ้นบนร่างของเขาลงจนร่องสวาทแห้งเผือกเกิดอาการปวดหนึบ แต่เอเธนส์กลับรู้สึกเสียวซ่านทั้งๆ ที่เอวบางยังไม่ได้ออกแรงโยกแม้แต่น้อย..

"นิ่งทำไม...ยิ่งเธอนิ่งมันยิ่งเจ็บขยับให้มันเสียวแทนซะสิ"

"..." เรนนี่กัดริมฝีปากแน่น มือบางเลื่อนขึ้นมาจับที่หน้าท้องบวมเป่ง สะโพกงามงอนค่อยๆ ออกแรงโยกเบาๆ ไปประมาณหนึ่งนาทีร่องสวาทก็เริ่มมีนํ้าหล่อลื่นผลิตออกมาอาบท่อนเอ็นอวบทั้งลำ

"อื้มส์.." เสียงแหบพร่าจากคนใต้ร่างครางออกมาอย่างเหลืออด ยิ่งเรนนี่โยกลงมาเท่าไหร่ท่อนเอ็นเขาก็แทบจะฉีดนํ้ากามพุ่งชนแอ่งเนื้อหนุบหนับ

"อ๊ะ...อ๊าา!!" เรนนี่ครางเสียงหลง มือหนาเพียงข้างเดียวของเอเธนส์เอื้อมบีบเคล้นหน้าอกอวบผ่านเนื้อผ้าบางๆ สายตาเพ่งเล็งท่าทางเย้ายวนของคนบนร่าง เด้งเอวสวนบ้างในบางจังหวะเมื่อคนตัวเล็กทำไม่ทันใจเขา..

"อื้อ..อึก! " ร่างกายที่เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อโยกโอนเอนเป็นจังหวะแรงๆ ตามแรงกระแทกที่เอเธนส์สวนเอวเด้งขึ้นมา เหมือนร่างกายบอบบางแทบทะลุเมื่อหัวหยักขูดเข้ากับผนังแอ่งเนื้อเข้าเต็มๆ เรนนี่ทนความจุกแน่นไม่ไหว เอี้ยวตัวลงคร่อมร่างกายกำยำแทนมือบางคํ้าที่นอนสองข้างไว้ เมื่ออยู่ระยะใกล้กันกว่าเดิมยิ่งทำให้เอเธนส์ชอบใจ ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบสัมผัสถึงลมหายใจร้อนๆ เหนื่อยหอบของคนบนร่าง...

พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!

"อ๊าา...อ๊ะ" เปลือกตาคู่สวยหลับแน่นพยายามคุมเอวให้เร่งจังหวะแรงขึ่นเรื่อยๆ ไม่อย่างงั้นเธอคงโดนเด้งเอวสวนกลับจนเกิดความจุกแน่นเหมือนครานั้นอีก.. ริมฝีปากยังคงเม้มกลั้นเสียงครางไว้อยู่เหมือนเดิม

"เธอรู้อะไรมั้ยเรื่องบนเตียงของเธอ โคตรไร้รสชาติเลยว่ะ ทีหลังอย่าให้ฉันได้รับเซ็กส์ห่วยๆ แบบนี้อีก ทำให้มันได้ครึ่งของผู้หญิงของฉันบ้างสิ.."

"ทีหลังคุณก็ไปให้ผู้หญิงของคุณช่วยสิคะ มาให้หนูช่วยทำไม..." เรนนี่ตอบกลับ เอวยังคงกระแทกกระทั้นแก่นกายแข็งทื่ออยู่

"ฉันจะไปหาคนอื่นให้เสียเวลาทำไม ในเมื่อมีของให้เชือดอยู่ใกล้ๆ ที่จะเชือดตอนไหนเวลาไหนก็ได้" เอเธนส์กระตุกยิ้มมุมปาก ยื่นหน้าขึ้นกัดลำคอระหงซํ้าแผลเดิมที่เคยทำไว้ ส่งผลให้เลือดสีแดงสดไหลกระซิบอีกหน

"...คุณจะพูดดีๆ กับหนูซะ..สักครั้งได้ไหม" หัวใจดวงน้อยไม่เคยชินกับคำพูดที่ทำร้ายจิตใจของเธอเลยสักที พูดทีไร เธอก็เจ็บทุกครั้ง...

"ฉันไม่จำเป็นต้องพูดดีๆ กับของเล่นแบบเธอ ที่ไร้ประโยชน์อะไร มีค่าแค่ตอนอยู่บนเตียง" แม้ข้างในจะเจ็บแทบจะร้องไห้ แต่ร่างกายของเธอก็หยุดกระแทกไม่ได้ เรนนี่เอี้ยวตัวกลับขึ้นเหมือนเดิมเธอพยายามทำทุกท่วงท่าเพื่อให้เอเธนส์เสร็จและปล่อยเธอลงจากเตียงสักที..

"ขะ..เข้าใจแล้ว" สะโพกกลมกลึงควงเอวหมุนโหนกนูนบดขยี้เป็นวงกลม สองกรีบขมิบตอดรัดแก่นกายอวบใหญ่แน่น ใบหน้าหวานเชิดขึ้นไม่อยากให้คนใจร้ายเห็นนํ้าตา..

"เข้าใจก็ดีแล้ว จะได้ไม่ลํ้าเส้นฉัน"

"..."

"..หนูไม่คิดจะลํ้าเส้นคุณอยู่แล้ว"

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ยิ่งพูดเธอก็ยิ่งเจ็บไม่อยากแนบชิดกายกับเอเธนส์ ภายในใจอยากถอนกายออกแอบไปร้องไห้คนเดียวแต่ก็ทำไม่ได้ ดวงตากลมโตคลอเบ้าไปด้วยหยาดนํ้าตา เธอกำลังฝืน ฝืนที่จะอยู่กับผู้ชายคนนี้ไปตลอดเวลาสี่ปี..

"..." เอเธนส์มองใบหน้าหวานที่เชิดขึ้นด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ไร้ความสงสารใดๆ มือหนาดึงเสื้อตัวบางขึ้นลูบไล้หน้าท้องแบบราบที่บัดนี้ปรากฏท่อนเอ็นของเขาอยู่ภายในด้วยความพึงพอใจ

"คุณเองก็อย่าลํ้าเส้นหนูเหมือนกัน..."

"...ให้เราอยู่ในข้อตกลงที่คุณแลกด้วยเงิน หนูแลกด้วยตัว ต่างคนต่างอยู่ อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของกันและกัน"

.

.

.

next..

"ไปสิ รังเกียจกันมากก็เชิญจะได้เอากันอีกรอบเป็นไง"