ตอนที่ 15 หาเรื่อง

Episode [15] หาเรื่อง

@โรงพยาบาล

ก๊อก ก๊อก ก๊อก! เอเธนส์ที่กำลังนั่งหน้ายุ่งคิ้วขมวดอยู่บนเตียงหันขวับไปมองที่ประตูรอเวลาที่ใครบางคนจะโผล่หัวเข้ามาแต่..

"หมอขออนุญาตตรวจอาการหน่อยนะครับ" ร่างท้วมผิวขาวสะอาดสะอ้านในชุดกาวน์ บนใบหน้ามีแว่นตาหนาเตาะเดินเข้ามาพร้อมพยาบาลและอุปกรณ์ตรวจ

"เชิญ.." เอเธนส์ตอบไม่ใส่ใจนักถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

หมอผู้อาวุโสเจ้าของคนไข้เดินเข้ามาตรวจอาการให้เอเธนส์ในเวลาไม่นานก็วางอุปกรณ์เก็บไว้ ร่างกายถอยออกมาจากร่างคนบนเตียงด้วยความเกรงใจ

"อาการฟื้นตัวดีขึ้นรวดเร็วกว่าที่คิดนะครับ นอนค้างโรงพยาบาลอีกสักสองสามวันก็น่าจะกลับบ้านได้"

"ผมจะกลับวันนี้ ถ้าไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลังช่วยถอดสายนํ้าเกลือให้ผมด้วย"

"แต่คุณ.."

"อย่าให้ผมได้พูดซํ้าเป็นครั้งที่สอง" นํ้าเสียงไม่สบอารมณ์พูดออกไป

"คะ..ครับ" คุณหมอเดินเข้าไปถอดสายนํ้าเกลือให้เอเธนส์ด้วยสีหน้ากังวล มือไม้สั่น แต่ยังไงเขาก็ต้องทำเพื่อความอยู่รอดของชีวิตตัวเอง

"ค่าใช้จ่ายผมจะโอนตามไปทีหลัง ถ้าแด๊ดถามก็บอกเขาไป เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม?"

"ดะ..ได้ครับ" สิ้นเสียงคำตอบเอเธนส์ก็เดินออกมาจากห้องทั้งที่ผ่านการนอนพักไปไม่กี่ชั่วโมงแต่เขากลับเหมือนคนที่ไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อนหน้านี้แขนข้างที่ถูกยิงยังเข้าเฝือกอยู่ เอเธนส์ตัดสินใจลงมาฝั่งบันไดเพื่อเลี่ยงการเจอกับอดัมที่เขาอาจจะไม่ยอมให้เอเธนส์ออกจากโรงพยาบาลก็ได้

.

.

.

อีกฟาก..

นํ้าขิงกำลังเดินย่างกรายมายืนตรงหน้าลิฟต์ที่กำลังเคลื่อนตัวลงมาถึงยังชั้นหนึ่ง ก่อนผู้คนเพียงคนเดียวจะเดินออกมาและเธอก็เดินเข้าไปอยู่ในนั้นแทน ปลายนิ้วชี้ขาวสะอาดกดปิดลิฟต์ ส่งผลให้ประตูค่อยๆ เคลื่อนตูปิดลงเรื่อยๆ

"เดี๋ยว.." เสียงคุ้นหูของใครบางคนพูดแทรกขึ้นมา นํ้าขิงจึงกดเปิดลิฟต์ และร่างของผู้ชายคนนั้นที่สวมแมสและหมวกบังใบหน้าจะเดินเข้ามาอยู่ในลิฟต์กันสองต่อสอง

"ชั้นไหนคะ"

"..."

"คุณ...ได้ยินที่ฉันพูดรึป้าว" นํ้าขิงยกมือผ่านหน้าผู้ชายข้างกาย

"..หุบปากสักที มันน่ารำคาญ" เจ้าคุณพูดไม่ใส่ใจนัก เขาก็พึ่งรู้เมื่อกี้เช่นกันว่าผู้หญิงที่ยืนในลิฟต์คือคนที่ไม่อยากเจอมากที่สุด ด้วยความเร่งรีบทำให้ต้องมาอยู่กับเธอสองต่อสอง

"จะ..เจ้าคุณ นะ..นายเองหรอ"

"..." เจ้าคุณดึงแมสลงและถอดหมวกออก มือเสยผมเผ้ายุ่งเหยิงขึ้น และเลื่อนมากดไปยังบนสุดของตึกซึ่งข้างบนเป็นเพียงห้องเก็บอุปกรณ์การแพทย์เก่าๆ เท่านั้น จะมีแค่พนักงานทำความสะอาดที่ขึ้นไปซึ่งตอนนี้ก็คงเป็นไปไม่ได้เพราะเวลาล่วงเลยจนถึงยามดึกมาแล้ว

"พี่ไม่ได้จะไปชั้นนั้นนะ.." นํ้าขิงโต้ตอบ พยายามยื่นมือไปกดชั้นที่ต้องการ

หมับ!

"อ่ะ.." เจ้าคุณคว้าข้อมือเล็กจับไว้แน่นตวัดร่างเธอติดกับผนังลิฟ และกดทับด้วยร่างกายของตนเอง

"ฉันคิดว่าเธอจะชอบบรรยากาศแบบนี้ซะอีกที่อยู่กับฉันสองต่อสอง.." เจ้าคุณกระตุกยิ้มมุมปากเลื่อนมือมาจับที่เอวขอด

"นาย...จะทำอะไร"

"แล้วเธออยากให้ฉันทำอะไรล่ะ คราวก่อนเข้ามาอ่อยฉันก็เพราะเหตุผลนี้ไม่ใช่รึไง?"

"อย่าคิดไปเองสิพี่ไม่เคยคิดจะเข้าไปอ่อยนายด้วยซํ้า แล้วก็กรุณาเอามือออกจากร่างกายพี่ด้วย" ยิ่งนํ้าขิงดิ้นต่อต้านเจ้าคุณยิ่งกดทับร่างตนเองติดกับร่างเธอแน่นกว่าเดิม มือทั้งสองข้างกดทับมือบางเอาไว้

"ทำเป็นหวงตัว ทั้งที่ผ่านผู้ชายมาจนนับไม่ถ้วน" นํ้าเสียงเย้ยหยันกระซิบข้างหูเธอ ลมหายใจร้อนเป่ารดลำคอระหง ส่งผลให้ร่างกายนํ้าขิงเห่อร้อนขนลุกขนชันทั่วร่างกาย

"เลิกพูดจาแบบนี้กับพี่สักทีได้มั้ย.."

"พูดความจริงทำเป็นรับไม่ได้"

"ถ้าเกลียดขี้หน้ากันขนาดนี้ มีเหตุผลอะไรที่ต้องกดลิฟต์ขึ้นสูงขนาดนั้นด้วย ทำไมไม่ปล่อยให้พี่ออกไปเร็วที่สุดล่ะ" ใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจัดจ้านฉายแววสงสัย

ติ้ง! เสียงสัญญาณลิฟต์เปิดส่งผลให้เจ้าคุณกระชากร่างเธอออกมา ผลักเธอติดกับผนังห้อง ร่างกายแนบชิดกันเหมือนเดิม

"อยากรู้ไหมเพราะเหตุผลอะไร.."

"ตอบสิ"

"...อื้ออ!!!"

จ๊วบ ~ จ๊วบ ~ ริมฝีปากร้อนดูดเม้มผิวปากสีแดงสด ฟันแหลมคมชอนไชกัดมุมปากเธอส่งผลให้เลือดสีแดงสดไหลกระซิบตามมุมปาก นํ้าขิงหลับตาแน่นเธออึ้งจนทำตัวไม่ถูก

"..อื้อ..อึก!?" เจ้าคุณยื่นมือขึ้นบีบคางเธอแน่น เผยให้ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าออกได้โอกาสลิ้นหนาก็สอดแทรกลิ้นรุกเร้าโพรงปากเล็กที่ห่างหายมานาน อย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าหวานขาวนวลกลับกลายขึ้นสีแดงกํ่า เพราะอากาศหายใจเริ่มถูกแย่งไปจากผู้ชายตรงหน้า

ปึก ปึก ปึก ปึก! ในวินาทีต่อมานํ้าขิงยกกำปั้นเล็กทุบเข้าที่แผงอกกว้างสุดแรง เจ้าคุณจึงยอมถอนริมฝีปากออก ยกหลังมือขึ้นเช็ดมุมปากที่ประเปื้อนนํ้าลายและคราบเลือดออก

"นายทำบ้าอะไร!"

เพี๊ยะ! ใบหน้าคมคายหันไปตามแรงตบ เจ้าคุณคบกรามแน่นด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว มือหนากำแน่นจนชื้นเหงื่อ

"เป็นผู้ชายคนอื่นคงยอมถ่างขาให้เขาเอาแล้ว ฉันจูบแค่นี้ทำเป็นสะอิดสะเอียน จูบห่วยๆ แบบนี้คิดว่าฉันชอบมากรึไง!!"

"...." ดวงตากลมโตมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความผิดหวัง เนื้อตัวสั่นเทาเพราะเเรงสะอื้น หยดนํ้าตาหยดแหมะลงจากหางตา

"แสดงเป็นนางเอกเจ้านํ้าตา ที่จริงเธอมันก็คือนางมารร้ายดีๆ นี้เอง"

"อึก.."

พรึบ! เจ้าคุณหว่านเงินเเบงค์พันจำนวนหนึ่งใส่หน้านํ้าขิงด้วยความรุนแรง แววตาเย็นฉาไม่เหลือความสงสารแม้แต่นิด นํ้าขิงก้มหน้าปล่อยแรงสะอื้นสุดขีด

"จูบเดียว หวังว่ามันจะพอให้เธอหยุดขายตัวซักหนึ่งอาทิตย์นะ" เจ้าคุณยกยิ้มมุมปาก ค่อยๆเดินหายเข้าไปในลิฟต์และประตูก็ปิดลงเรื่อยๆ ลับร่างเขา ร่างกายอ่อนแรงก็อ่อนปวกเปียกทรุดลงพื้นทั้งที่บรรยากาศตอนนี้ชวนขนลุก แต่นํ้าขิงกลับเจ็บที่ใจมากกว่า..

"ฮึก ฮือ" ริมฝีปากอวบอิ่มสั่นระริก นํ้าขิงยกมือขึ้นเสยเส้นผมที่หล่นลงมาคลอเคลียใบหน้าขึ้นลวกๆ ปล่อยหยาดนํ้าตาไหลรินลงมาตามพวงแก้มอมชมพูในสมองแทรกเรื่องราวเก่าๆที่เคยมีร่วมกันเข้ามามือบางถูกยกขึ้นกอบกุมที่หน้าอกข้างซ้ายที่แตกเป็นเสี่ยงกับคำพูดของคนใจร้าย..

.

.

.

Next...

"ถ้ามีสมองก็คงจะคิดได้ว่าควรง้อฉันแบบไหน"