Chapter 2

Russian Night

วันนั้นเป็นวันที่ฉันได้พบกับอเล็กเซเป็นครั้งแรกเช่นกัน อเล็กเซเป็นเพื่อนของดิมิทรี

ฉันย้ายของมาที่บ้านเช่าหลังใหม่คืนนั้นเลย ขนมาแต่ของจำเป็นก่อน ที่เหลือค่อยทยอยเอามา ซึ่งสัมภาระที่เหลือในห้องเช่าเก่าก็ไม่ได้มีมากมายอะไร

ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ในหอที่ข้างห้องเมาจนทำให้ตัวเองหลับตาไม่ลง

ฉันหอบสัมภาระขึ้นสู่ห้องใหม่ด้วยความช่วยเหลือของดิมิทรีที่ช่วยขนขึ้นมาชั้นสอง เมื่อช่วยจนแล้วเสร็จเจ้าตัวก็ขอตัวออกไป ส่วนฉันเริ่มจัดเก็บของให้เข้าที่ก่อนจะเดินกลับลงมายังห้องนั่งเล่นชั้นล่าง

อากาศภายในห้องนั่งเล่นอบอุ่นด้วยเตาไฟ ภายนอกหน้าต่างหิมะโปรยปราย

รัสเซียเป็นหนึ่งในประเทศอันเยือกเย็นที่สุดบนโลกใบนี้ หากทว่าไม่ใช่ผู้คน พวกเขาอาจดูไม่ยิ้มและจริงจัง ใบหน้าอาจเรียบนิ่ง หากแต่มีอารมณ์ที่ลึกซึ้งและจิตใจดี

บทเพลง งานเขียน และศิลปะของรัสเซียมีความเป็นระดับโลก ต่างงดงามและเต็มไปด้วยความรู้สึก

ตึก

ฉันพบดิมิทรีนั่งเอกเขนกในห้องนั่งเล่นชั้นล่างของบ้านเมื่อเดินกลับลงไป ร่างสูงที่ดูไร้ที่ติด้วยมัดกล้ามกำยำแบบชายรูปงามสวมใส่แต่กางเกง ไม่ใด้สวมเสื้อบนร่างกาย

เขาเป็นผู้ชายที่รูปร่างดี ทั้งสูงสง่าและเต็มไปด้วยเซ็กซ์แอพพีล ผิวขาวเนียนไร้ตำหนิ

ดิมิทรียิ้มบางเมื่อเห็นฉัน “ฉันแต่งตัวตามสบายหวังว่าเธอคงไม่ถือ”

“ไม่ถือ” ฉันตอบ “ตามสบาย”

“ในครัวมีชาแบบรัสเซียถ้าเธออยากลองจิบเพื่ออบอุ่นร่างกาย”

“วอดก้าใช่ไหม?” ฉันถามกลับ ฉุดให้ดิมิทรีลากสายตาขึ้นจ้องมองหน้าฉัน “ฉันได้ยินมาว่าชารัสเซียหมายถึงวอดก้า”

ซึ่งนั่นน่ะแรงมาก

ที่นิยมแอลกอฮอล์แรงๆ ก็เพราะอากาศอันหนาวจัด

ดิมิทรียิ้มอีกครั้งกับความเข้าใจของคนต่างชาติอย่างฉัน “นั่นเป็นสิ่งที่พวกรัสเซียชอบพูดเล่นกัน แต่อันนี้ชาจริง”

ดิมิทรีใจดีชงชาให้ฉันด้วยมิตรไมตรี มีของว่างด้วย หน้าตาขนมอบดูเป็นแบบรัสเซียซึ่งฉันไม่คุ้นชินแต่รู้สึกดี ฉันอุ่นของว่างที่ได้รับจากเขา

ปรากฏว่าไหม้

“ขอโทษ ลืมบอกว่าเตาอบเก่า ไฟจะแรงกว่าปกตินิดหนึ่ง” ดิมิทรีผู้ร่วมเช่าบ้านเอ่ยขออภัย

ฉันรีบเปิดหน้าต่างเพื่อระบายควัน

พรวด!

วิ้ว!

ลมหนาวกรรโชกเข้ามาจนตอนนี้จะปิดหน้าต่างกลับเข้ามาก็ไม่ได้เพราะลมตี

ดิมิทรีเคลื่อนมือมา ”ระวัง”

เขาช่วยปิดหน้าต่างให้ ร่างของดิมิทรีใกล้ชิดกับฉัน จมูกห่างกันไม่ถึงคืบ

มันออกจะชิดใกล้

จนกระทั่งจู่ๆ หมาตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่นเราถึงผละจากกัน

อ่า สวยจัง หมาไซบีเรียนฮัสกี้ที่วิ่งเข้ามามีดวงตาสีฟ้าอ่อนราวกับคริสตัลอันน่าหลงใหล

ดิมิทรีเอียงหัวยิ้มให้มัน ”สายัณห์สวัสดิ์ นีน่า”

นีน่ายืนสองขาเลียโครงหน้าคมเข้มของดิมิทรีด้วยลิ้นอุ่นอย่างรักใคร่

ฉันไม่ถึงกับชอบหมา แต่ตัวนี้ฉันชอบมากเหมือนกัน

อีกอย่าง...ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองกำลังจ้องมองดิมิทรีอีกครั้ง ดิมิทรีช่างเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาจริง ดูเหมือนเขาจะเป็นรักแรกของฉันโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากมาย

ร่างสูงอีกร่างเดินตามเข้ามาจากที่ประตูเปิดและไซบีเรียนฮัสกี้วิ่งนำมาก่อนเมื่อครู่นี้

“Добрый вечер อเล็กเซ” ดิมิทรีเอ่ยทักทายอเล็กเซ

คำนั้นแปลว่า “สวัสดียามเย็น” อ่านออกเสียงว่า Dotryy vecher

ชายที่ถูกดิมิทรีเรียกว่าอเล็กเซจ้องมองฉัน “นี่ใคร?”

“อนาสเทเซีย รูมเมทใหม่” ดิมิทรีตอบคนที่เพิ่งมาถึงด้วยชื่อใหม่ของฉัน

ระหว่างทางมาที่นี่ดิมิทรีบอกว่าฉันควรชื่อ ‘อนาสเทเซีย’ เพราะมันฟังดูเป็นรัสเซียกว่าชื่อเดิมของฉันและเรียกง่ายกว่า ไหนๆ ก็มาอยู่รัสเซียแล้วมีชื่อรัสเซียก็เป็นความคิดที่ดี

อนาสเทเซียแปลว่าอมตะ

”อ่า นายนี่มันร้าย แค่ปรายตามองก็สอยผู้หญิงกลับมาบ้านได้แล้วใช่ไหม?” อเล็กเซยกยิ้ม

ดิมิทรีปรามด้วยรอยยิ้มเลือนจาง ”พูดให้มันดีๆ นี่สุภาพสตรี เป็นเพื่อนใหม่ทิ่วิทยาลัย”

จากการพูดคุยกันก่อนมาที่นี่ทำให้ฉันรู้ว่าดิมิทรีและฉันเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน

ดิมิทรีหันมาบอกฉันเกี่ยวกับเพื่อนผู้มากับฮัสกี้ตัวใหญ่ “ไอ่หมอนี่ก็เรียนวิทยาลัยเดียวกับเรา แต่วันนี้มันโดด โดดบ่อยจนน่าไล่ออก”

“กูไปถ่ายแบบ” อเล็กเซอธิบาย

ดิมิทรียกยิ้มบาง “ก็โดดอยู่ดีไม่ใช่หรือไง? ไม่ต้องเอางานโมเดลลิ่งมาเป็นข้ออ้าง”

มันออกจะแปลกที่ฉันกลายเป็นผู้เช่าห้องพักร่วมกับนายแบบ แต่อเล็กเซคงไม่ได้พูดเล่น เขารูปร่างหน้าตาดีและโดดเด่น อากาศเหมือนจะหยุดรอบตัวเขา รวมทั้งเวลา

อเล็กเซแกะกระดุมเสื้อออกก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบายๆ “เหนื่อยว่ะ กูไปก่อนล่ะ” แล้วเขามองฉัน ยิ้ม

เป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์มาก

ดวงตาของอเล็กเซมีฟ้าอ่อนที่ดูละมุน สีเดียวกันกับนีน่าสุนัขไซบีเรียนฮัสกี้ที่ตอนนี้กินอิ่มและเดินไปนอนบนพรมข้างเตาผิง เส้นผมของอเล็กเซมีสีอ่อนราวกับทุ่งบาร์เลย์ในแสงแดด

ส่วนดิมิทรีเส้นผมของเขาสีน้ำตาลเข้มกว่า และดวงตาสีฟ้าเข้มกว่าอเล็กเซ เรียกได้ว่าสง่างามไปคนละแบบ

“ยินดีที่ได้รู้จัก อนาสเทเซีย” เอ่ยจบด้วยรอยยิ้มอเล็กเซก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำ

ฉันกลับขึ้นห้องใหม่ของตัวเองแล้วนอนลงหลังคุยเล่นกับดิมิทรีอยู่เกือบชั่วโมงเห็นจะได้

สามทุ่มแล้ว จากหน้าต่างสามารถมองเห็นยอดมหาวิหารเซนต์เบซิลหลากสีในละอองหิมะ ปลายยอดวิหารงามสง่า...ทรงโดมแบบรัสเซียอันดูอ่อนช้อย

งดงาม...

ที่ฉันหาห้องเช่าใหม่นานก็เพื่อจะให้แน่ใจว่าจากหน้าต่างห้องของฉันจะสามารถมองเห็นมหาวิหารอันเป็นสัญลักษณ์ของมอสโกแห่งนี้ได้

ในสมุดไดอารี่สีดำเคร่งขรึมเหมือนความเป็นรัสเซียและมอสโกฉันเปิดหน้าแรกและจรดปากกาลงไป เขียนไดอารี่สั้นๆ

“สวัสดียูลี”

ยูลีคือชื่อสมุดบันทึกของฉัน เป็นชื่อแบบรัสเซียที่ฉันตั้ง เหมือนชื่อเด็กชายรัสเซียที่น่ารัก เส้นผมสีบลอนด์ ดวงตาสีอ่อนชวนฝัน

“นี่เป็นวันแรกในมอสโกของฉัน และเป็นวันที่ดีอีกหนึ่งวัน”