ตอนที่ 3 ปั่นป่วน_2

“...แล้วที่บอกว่าสำเร็จมั้งน่ะหมายความว่าไง” แล้วหมอนั่นก็หันกลับมาจ้องหน้าฉันแบบเต็มๆ ตาเมื่อเพิ่งนึกได้ว่ายังคุยเรื่องที่อยากรู้ไม่เสร็จ

“เขาไม่ได้ตัวคนเดียวหนิจะได้มาคอยตามฉันตลอดเวลา” ฉันบอกเช็กตามสภาพการณ์เผื่อว่าเขาจะยังไม่ลืมว่าแฟรงก์มีผู้หญิงของเขาอยู่แล้ว จะให้เที่ยวตะลอนๆ มาคอยปกป้องผู้หญิงคนอื่นที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานอย่างฉันมันก็จะดีเกินไปแล้วล่ะ

“หึ! ไม่ต้องห่วงหรอกผู้หญิงของมันกำลังจะถูกชินจัดการแล้ว” รอยเหยียดยิ้มหยันจากปากของเช็กทำฉันรู้สึกเสียวไส้อย่างบอกไม่ถูก ขณะเดียวกันก็สยองแทนผู้หญิงคนนั้นด้วย เจอกับชินงั้นเหรอ เหอะ ผู้ชายคนนั้นไม่เคยปราณีหรือเห็นใจผู้หญิงซะด้วยสิ น้ำตาก็ใช้ละลายความใจเหี้ยมของคนอย่างชินไม่ได้ผล เธอไม่รอดแน่หวาย

“ถ้างั้นก็หมดหน้าที่ของนายแล้วหนิ” ฉันเตือนสติเช็กอีกหน เผื่อว่าเขาจะนึกได้ว่าไม่ควรมายุ่งย่ามกับฉันอีก แต่หมอนั่นก็ตวัดสายตาแข็งๆ มามองฉันราวกับว่าฉันเพิ่งพูดอะไรผิดไปงั้นล่ะ

“อะไร เข้าใจผิดหรือเปล่า งานของเธอยังไม่เสร็จสักหน่อย”

“นายจะให้ฉันทำอะไรอีก” ฉันส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจ ก็เขาเพิ่งบอกเองไม่ใช่เหรอว่า

ชิน จะไปจัดการกับ หวาย ผู้หญิงของแฟรงก์น่ะ ที่เหลือก็แค่รอให้แฟรงก์มาหาฉันเองเท่านั้นไม่ใช่เหรอ

เช็กเหยียดยิ้มซึ่งฉันรู้สึกว่ามันน่าสะอิดสะเอียดที่สุด

“หึ... ทำให้มันสองคนแตกคอกันจนมองหน้ากันไม่ติดไปเลยไงล่ะ”

ฉันนิ่งเงียบพูดอะไรไม่ออก เมื่อมองสบสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาจะเห็นชีวิตคนอื่นพังพินาศไปต่อหน้าต่อตาของเช็ก พลันในใจก็เกิดความสงสัยขึ้นมา... หวายกับแฟรงก์ สองคนนั่นเกี่ยวข้องอะไรกับไมค์ทำไมทั้งชินที่เป็นเพื่อนของไมค์และเช็กน้องชายของไอเฟลแฟนเก่าของไมค์ ถึงได้โกรธแค้นขนาดอยากทำลายชีวิตให้ย่อยยับได้ถึงขนาดนี้

แต่ที่งงสุดๆ ก็คือทำไมฉันคนนี้ต้องเข้ามาอยู่ในวังวนความเครียดแค้นของคนเถื่อนอย่างนี้ด้วยเนี่ย!

ตึ่งตึงตึ้ง~ ตึ่งตึงตึ้ง~

ระหว่างที่ฉันกำลังหงุดหงิดกับความคิดทำลายล้างคนอื่นของเช็กอยู่นั่นเองโทรศัพท์มือถือก็กรีดร้องขึ้นและคนที่โทรมาก็คือ ชิน

“ฮะโหล” ฉันพยายามกดรับสายและทักทายกลับไปด้วยน้ำเสียงปกติ

(ไง! ทำไมเธอถึงปล่อยให้หมอนั่นมาที่นี่ได้) จู่ๆ เขาก็สวนกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ร้อนแรงจนฉันปรับอารมณ์แทบไม่ทัน ตกลงว่าชินกำลังหงุดหงิดอะไรสักอย่างแล้วก็มาโมโหใส่ฉัน

โฮ่! ฉันกลอกตาไปมาอย่างพยายามทำใจ เจริญล่ะ!!

“แฟรงก์น่ะเหรอ?”

(ใช่! ไอ้บ้านั่นมาที่บริษัทกับยัยนั่น มันทำฉันเสียอารมณ์)

หมายความว่าแฟรงก์ไปขัดจังหวะของนายใช่ไหม อย่างที่บอกชินคงจะหาทางทำอะไรสักอย่างเพื่อจัดการกับหวาย ส่วนวิธีการจะเป็นแบบไหนนั้นฉันไม่สนใจและไม่อยากรู้หรอก

“ฉันจะไปรู้เหรอ ก็สองคนนั่นเป็นแฟนกัน เขาก็ต้องไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นธรรมดาอยู่แล้วหนิ”

(เงียบไปเลยไม่ต้องสาธยายให้ฉันฟัง หน้าที่ของเธอคือกันหมอนั่นออกจากหวาย อย่าให้มันมาเพ่นพ่านใกล้ๆ เวลาที่ฉันกำลังจัดการยัยนั่นอีก ไม่อย่างนั้นเธอเดือดร้อนแน่)

ข่มขู่ฉันเสร็จคนใจร้ายจอมเผด็จการก็ชิงตัดสายไปเลย ให้มันได้อย่างนี้สิ ไม่ว่าหน้าไหนก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น ฉันจ้องมองจอมือถือที่เพิ่งดับแสงไปก่อนจะละสายตาไปมองหน้าเช็กที่จ้องมองมาทางฉันตั้งแต่เริ่มต้นคุยโทรศัพท์กับชินแล้ว

“ฉันขอตัวไปสะสางความแค้นของชินก่อนนะ” ฉันบอกด้วยอารมณ์เหนื่อยหน่ายและอ่อนใจ กำลังจะเดินเลี่ยงออกมาเสียงเช็กก็ดังขึ้นมาก่อน

“ชินยังจัดการยัยนั่นไม่ได้อีกเหรอมัวแต่รีรออยู่นั่นแหละเดี๋ยวเหยื่อก็ตื่นหมด”

“นี่เช็ก! นายอย่าพูดเหมือนคนอื่นเขาเป็นผักปลาจะได้ไหม ไม่คิดเหรอไงว่าสองคนนั้นก็มีจิตใจมีความรู้สึกเหมือนกับนาย ทำไมพวกนายถึงต้องแค้นหวายกับแฟรงก์ถึงขนาดนี้ด้วยฮะ” ฉันตะโกนออกไปอย่างเหลืออด รู้สึกขอบตาร้อนผ่าวอย่างไม่ทราบสาเหตุ เพียงเพราะฉันนึกถึงใบหน้าหล่อเข้มของแฟรงก์หัวใจก็ปวดหนึบขึ้นมาดื้อๆ และก็อึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก

“เธอมันจะไปรู้อะไร เงียบไปเลย” หมอนั่นตะคอกใส่หน้าฉันเสร็จก็เดินสวนออกไปอย่างเลือดเย็น เหอะ โหดร้ายไม่ต่างจากชินเลยสักนิด

เมื่อเช็กไปแล้วฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเบอร์โทรหาแฟรงก์ ใจหวั่นอยู่ลึกๆ ไม่แน่ใจกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่เลยสักนิด ฉันแทบอยากจะชิงกดวางสายทุกครั้งที่เสียงสัญญาณดัง แต่เพราะหน้าโหดๆ ของชินที่ผลุบเข้ามาในหัวทำให้ฉันไม่กล้าแข็งข้อกับเขา!

(ว่าไง)

“แฟรงก์” ฉันแทบจะตะโกนเรียกชื่อเขาไปแล้วเชียว โชคดีที่ยั้งปากทัน ไม่งั้นหมอนั่นได้ตกใจและงงไปหลายนาทีแน่

(มีอะไร)

“คือว่า...”

(มีอะไรก็รีบว่ามาสิ)

“คือเช็กมาป่วนฉันอีกแล้ว ฮือๆ” หาทางออกไม่เจอก็ร้องไห้มันซะเลย มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนถึงเวลาต้องงัดออกมาใช้สู้รบปรบมือกับภารกิจล้างแค้นนี่แล้วล่ะ

(...แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน) เสียงแฟรงก์ดูเครียดจับใจ จนฉันรู้สึกลำคอตีบตันขณะเอ่ยออกไป

“อยู่ศูนย์อาหาร”

(แล้วหมอนั่นล่ะ มันทำอะไรเธอหรือเปล่า)

“ฮือๆ เขา... เขารู้ว่านายจะมาหาฉันเขาก็เลยรีบกลับไปก่อน ตอนนี้ฉันกลัวมากๆ เลยแฟรงก์ ฉันกลัวเขาจะกลับมาทำร้ายฉันอีก”

(โอเคๆ เธออยู่ตรงนั้นก่อนแล้วกันเดี๋ยวฉันจะรีบไป)

เรียบร้อย! เฮ้อ การหลอกล่อผู้ชายนี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยให้ตายเถอะ