ตอนที่3 เช้าแห่งความสุขหรือเปล่า?

โอ๊ยทำไมวันนี้มันรู้สึกปวดไปทั้งตัวอย่างนี้นะ เมื่อคืนฉันโดนพี่แอลมันลากมาคอนโดแล้วก็โดนไอ้บ้านั้นช่วงชิงสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตฉันไปอย่างเรียกร้องเอากลับคืนมาไม่ได้นี้อย่าอยู่เลยไอ้พี่แอลเลวฉันจัดการใช้มือและหมอนทุบตีเขาอย่างโกรธแค้น

"ไอ้พี่แอล ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้เลว!ทำอย่างนี้กับฉันได้อย่างไงหะ"

"โอ๊ยอะไรวะตื่นขึ้นมาก็ร้องเสียงแว๊กๆใส่แถมยังทำร้ายร่างกายผัวเลยเหรอหะ เจ็บนะหยุดเลย" ดูมันพูดผัวเผลออะไรหยาบคายที่สุดฉันไม่สนใจทำหน้าโหดใส่เขาแล้วลงมือปะทุร้ายร่างกายเข้าต่อไปอย่างไม่เบามือ

"ฮ่าๆโอ๊ยเจ็บพอแล้วครับน้ำ" เขาล็อกมือฉันไว้ได้สำเร็จคิดเหรอว่าคนอย่างน้ำหนาวจะยอมแพ้แค่นี้เหรออย่าได้ฝันหวานไปหน่อยเลย

"โอ๊ยเตะเข้ามาได้เดี๋ยวก็ใช้งานไม่ได้หรอกรู้ไหมว่ามันสำคัญกับเราสองคนมากนะเมียจ๋า!" ฉันเตะเข้าไปตรงเป้าเขาพอดีเลยไงเพราะว่ามือฉันโดนล็อกแต่ขาฉันยังว่างอยู่นี้ยังไม่หายแค้นเลยนะ

"ดีใช้งานไม่ได้เลยยิ่งดีหึ"

"โถวพูดอย่างนี้อย่ามาง้อเค้าทีหลังนะ" เขาพูดแล้วทำสะบัดหน้าแบบงอน

"อย่ามาทำหน้าปัญญาอ่อนแถวนี้นะมันน่ารำคาญ!" เขาหันมาทำหน้าโหดจริงจังใส่ฉัน

"หรืออยากให้พี่โหดชอบแบบชาดิบก็ไม่บอกนะ" ฉันถึงกับเหวอไปเลยทำไมเปลี่ยนอารมณ์ง่ายจังเลยดูคนเราเมื่อกี้ยังมี'เค้า'อยู่เลยแต่ใครจะสนแหละ

ฉันลุกขึ้นจากเตียงเพราะเริ่มจะหายเจ็บตรงจุดกลางใจสาวแล้ว เลยคิดว่าจะเดินไปเข้าห้องน้ำแต่งตัวกลับคอนโดดีกว่าอยู่ที่นี้ไปก็มีแต่จะเถียงกันเปล่าประโยชน์อีกอย่างฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขานี้ เดี๋ยวยัยเอมมี่นั้นมาวีนใส่ฉันกันพอดียัยนั้นยิ่งชอบมีเรื่องกับคนที่มายุ้ยกับผู้ชายของเธออยู่

"จะไปไหนฮะ!" พี่แอลเขาถามฉันอย่างมีอารมณ์ (โมโหนะ)

"ฉันจะเข้าห้องน้ำแต่งตัวกลับคอนโดของฉันไปล่ะ" พูดเสร็จฉันก็ก้าวขาจะเดินไปเลยแต่โดนเขากระชากเข้าหาตัวแล้วกักขังฉันไว้ในอ้อมกอดจนฉันขยับไปไหนไม่ได้เลย

"เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ" เข้าก้มหน้ามาใกล้ใบหูของฉันและเป่าลมใส่หูฉันจนฉันขนลุกไปหมดจากนั้นก็ก้มมาจูบฉันอย่างดูดดื่มโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวอยู่นานแค่ไหนไม่รู้ รู้สึกตัวตอนที่ได้ยินเสียงเขาถามขึ้นมานั่นแหละ

"เอ่อ...ก็ได้ปล่อยสิเดี๋ยวจะไปเข้าห้องน้ำ" ฉันตอบเขาไปอย่างตะกุกตะกัก

"โอเคครับพี่ไปอาบน้ำอีกห้องไปรอที่ห้องนั้นเล่นนะแล้วก็เสื้อเซิตพี่อยู่ในตู้เสื้อผ้าในห้องนอนไปเลือกเอาได้เลยนะ" พูดเสร็จเขาก็เดินออกไปจากห้อง

20 นาทีผ่านไป

"หิวไหมหาอะไรทานก่อนไหม" ตอนนี้ฉันอยู่ในรถของพี่แอลเขากำลังขับรถไปส่งฉันที่คอนโด

"ไม่ล่ะฉันรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวไปเรียนสาย" จากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาระหว่างเราสองคนตลอดทางจนถึงคอนโดของฉัน

"ขอบคุณที่มาส่ง" ฉันหันไปบอกเขาแล้วก็กำลังจะเปิดประตูลงจากรถแต่เขาดันจับมือฉันไว้ก่อน

"เอ่อ...เรื่องของเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ" ฉันอึ้งมากที่เขาพูดคำนี้ออกมาหัวใจเต้นแรงอย่างไงไม่รู้แต่ภาพเก่าๆที่เขาเคยทำให้ฉันเจ็บปวดก็ย้อนกลับมาฉันเลือกที่จะตอบออกไปอย่างเย็นชา

"ไม่ล่ะฉันว่าฉันคงเอาพี่ไม่อยู่หรอก" เขาพูดต่อทันที

"แต่พี่พร้อมที่จะหยุดที่แล้วน้ำนะ" สายตาเขาดูจริงจังมากเมื่อยืนยันกับฉันแต่ตอนนี้ฉันไม่พร้อมๆจริงใช่ว่าไม่รักเขาแล้วแต่บางทีคนเราก็ต้องการความมั่นคงมากกว่าความรู้สึกฉันไม่ตอบอะไรเขาแต่เลือกที่จะเปิดประตูรถแล้วเดินเข้าไปในคอนโด

บันทึกของแอล

หึไม่อยากกลับมาครบกับผมงั้นเหรอยังไงผมก็ไม่มีวันปล่อยเธอไปเป็นครั้งที่สองแน่ยังไงเธอก็ต้องเป็นของพี่คนเดียวน้ำหนาวเธอไม่มีวันหนีฉันพ้นหรอกผมกำลังจะออกรถไอ้เนย์มันก็โทรเข้ามาพอดี

"ฮัลโหลมีไรมึง"

"แอลมึงอยู่ไหนทำไมเมื่อคืนมึงไม่มาผับวะให้พวกกูรอเก้อนะมึง" ไอ้เนย์มันโวยวายใส่ผมใหญ่เลย

"กูสั่งสอนเด็กดื้ออยู่วะ" ไอ้เนย์มันเงียบไปแล้วถามผม

"เด็กใหม่หรือว่ะ เด็ดไหม"

"เด็กใหม่บ้านมึงดิ๊ น้ำหนาวโว้ย!"

"อ้าว!นี้มึงกลับมาคบกับน้องน้ำหนาวแล้วเหรอ" เสียงมันโคตรลุ้นเลย

"ยังแต่อีกไม่นานหรอก"

"สรุปกำลังง้อเขาอยู่อะดิ๊ ทำเป็นโม้นะมึง" มันพูดอย่างกวนประสาทผมเพราะมันเป็นคนอยู่เฝ้าผม วันที่โดนน้ำหนาวบอกเลิกแต่ก็นั่นแหละเหตุผลที่เธอขอเลิกและไม่ให้ผมไปยุ่งเกี่ยวกับเธอก็เพราะความสารเลวของผมเองล้วนๆ

"หึ!ค่อยดูแล้วกัน" มันหัวเราะเสียงกวนประสาทผมมา

"แค่นี้นะมึง กูกำลังจะขับรถกลับคอนโด"

"เอ่อเจอกันที่มหาลัย"

จบบันทึกของแอล

หลังจากเมื่อเช้าที่พี่แอล มาส่งฉันที่คอนโดพอฉันเดินเข้าไปในห้องก็เจอเจสกำลังทำอาหารอยู่มันหันมาทักฉัน

"ไงน้ำกลับเช้าเชียวนะแก" ยัยเจสถามเหมือนรู้ว่าฉันไปไหนมาอย่างงั้นแหละ

"อืม" ฉันกำลังจะเดินผ่านเจสอยู่แล้วถ้าไม่ติดว่า

"เฮียแอลไม่ขึ้นมาส่งเหรอ" คืออะไรทำไมเจสรู้ว่าฉันหายไปกับพี่แอลแล้วเขาก็มาส่งฉันมองหน้าเจสอย่างอึ้งเพราะฉันคิดว่าจะเก็บเรื่องที่ฉันมีอะไรกับพี่แอลไว้เป็นความลับ

"แกรู้ได้ไงยัยเจสว่าพี่แอลมาส่งฉัน" เจสทำหน้ายิ้มแหย่ๆแล้วตอบ

"เฮียโทรมาหาเมื่อตอนห้าโมงเย็นเมื่อวานว่าแกจะไม่กลับมานอนคอนโด" ฉันทำหน้ายักษ์ใส่ยัยเจสทำไมไม่บอกฉันบ้างว่าพี่แอลจะมาดักรอฉันไอ้เพื่อนเลวงอนมันดีไหม

"แกรู้เรื่องแต่ทำไมไม่ยอมบอกฉันว่าพี่แอลจะมาดักรอ ฉันโกรธแกแล้วเจส!" ฉันเดินหนีเข้าห้องนอน

"ปัง!"

ปัจจุบัน

ตอนนี้เป็นวิชาเลคเซอร์ที่เยอะมากฉันกำลังนั่งจดๆตามที่อาจารย์บรรยายอยู่ๆโทรศัพท์ฉันก็สั่นแจ้งเตือนใครส่งไลน์มาเนี้ย คนกำลังอัดเสียงบรรยายอยู่นะพอก้มลงดูก็เห็นว่าเป็นข้อความจากพี่แอลบอกว่าเย็นนี้ไปกินข้าวกันและยังห้ามฉันปฏิเสธ ถ้าฉันไม่ไปเขาจะเอาเรื่องที่เรามีอะไรกันไปฟ้องพ่อแม่ฉันงานนี้ถ้าฉันไม่ยอมคงได้แต่งงานตั้งแต่ปี3แน่ไอ้คนเอาแต่ใจตัวเองรู้อยู่แล้วว่าพ่อแม่ฉันเป็นคนยังไงเล่นอย่างนี้เลยเหรอ ฉันเลยไม่สนใจโทรศัพท์รีบกลับไปสนใจอาจารย์ต่อเดี๋ยวเรียนไม่ทัน

ตอนเย็น

พอเรียนเสร็จฉันก็เดินลงมาพร้อมเพื่อนในกลุ่มโดยที่ลืมนัดกับพี่แอลไปเสียสนิทเลยอยู่ๆพี่แอลก็เดินมาหาฉันพร้อม

"น้ำหนาวไปกันเถอะ" พี่แอลพูดกับฉันเสร็จก็หันไปพูดกับกลุ่มเพื่อนของฉัน

"พี่ขอตัวเพื่อนของน้องๆไปก่อนนะครับ" แล้วก็จูงมือของฉันเดินไปหน้าตาเสยโดยที่ไม่แคร์สายตาคนอื่นที่อยู่บริเวณนี้เลยตอนนี้ฉันอยู่ในรถของพี่แอลที่กำลังจะมุ่งหน้าไปที่ไหนชักที่แล้วรถก็เลี้ยวเข้าคฤหาสน์หลังหนึ่งหน้าประตูรั้วมีรูปปั้นสิงค์โตสองตัวซ้ายขวา พอเข้ามาในตัวคฤหาสน์ก็จะมีสวนหน้าบ้านเป็นแปลงดอกไม้หลากหลายพันธุ์ที่เจ้าของคงดูแลบรรดาดอกไม้พวกนี้เป็นอย่างดีและรถก็มาจอดอยู่หน้าประตูเข้าข้างในคฤหาสน์หน้าประตูมีอ่างน้ำพุขนาดใหญ่ในอ่างมีรูปปั้นปลาวาฬตัวใหญ่สองตัวหันเข้าหากันและมีน้ำพุ่งออกมาจากปากของปลาแล้วรถก็จอดนิ่งอยู่สักพักก็มีชายชุดดำ2คนมาเปิดประตูให้และนำรถไปเก็บพี่แอลพาฉันมากินข้าวที่บ้านของเขาเองโดยที่มีพ่อแม่ของพี่แอลและพี่ชายฝาแฝดของเขานั่งอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ฉันหันหน้าไปมองพี่แอลอย่างมึนงงยังไม่ทันได้ขยับไปไหนพี่แอลก็จูงมือของฉันไปนั่งที่โต๊ะรับประทานอาหาร

" สวัสดีครับแด๊ดดี้แม่ ผมพาน้องน้ำมาแล้วครับ" พอนั่งลงพี่แอลก็พูดกับพ่อแม่เขาเลย

"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้าพี่เอมพี่เอ็นสบายดีนะคะ" ฉันหันไปไหว้กับพ่อแม่และพี่ชายฝาแฝดของพี่แอลพวกท่านยิ้มให้ฉันอย่างเอ็นดู

"ลุง ป้า อะไรกันลูกเรียกแด๊ดดี้กับแม่เหมือนเดิมเถอะหนูน้ำหนาว" ฉันยิ้มให้พวกท่านแล้วก็ยอมเรียกอย่างที่พวกท่านอยากให้ฉันเรียก

"มาครบกันแล้วเราก็ทานข้าวกันเถอะทุกคน วันนี้แม่ลงมือเข้าครัวเองเลยนะหนูน้ำหนาวทานเยอะๆนะลูกดูสิไม่ได้เจอกันตั้งนานผอมลงเยอะเชียวนะลูก" คุณแม่พี่แอลพูดกับทุกคนแล้วก็หันมาพูดกับฉัน ฉันยิ้มรับคำท่านแล้วทานอาหารและฟังแด๊ดดี้คุยกับพี่เอมพี่เอ็นและพี่แอลอย่างครึกครื้นพอทานข้าวเสร็จและลาแด๊ดดี้กับคุณแม่พี่แอลเพื่อกลับบ้าน พี่แอลก็ขับรถพาฉันไปจอดแถวๆแม่น้ำเจ้าพระยาแล้วหาที่จอดรถได้แล้วเขาก็พาฉันเดินเล่นท่ามกลางสายลมยามเย็นและแสงไฟจากหลอดไฟมากมายที่ประดับอยู่บนเสาไฟ

"พี่แอลพาน้ำมาที่นี้ทำไมคะ" พี่แอลหันมายิ้มมุมปากให้ฉันแล้วตอบ

"ที่พี่พาน้ำมาที่นี้เพราะว่าพี่อยากใช้เวลาอยู่กับน้ำนานๆอยากให้น้ำให้อภัยในสิ่งไม่ดีที่พี่ได้ทำเอาไว้" ฉันยิ้มออกมาอย่างปิดไม่มิด

"พี่อยากให้เรามีความสุขกันเหมือนตอนที่เรายังคบกันอยู่จังเลยพี่จำได้ว่าตอนนั้นมันเป็นเวลาที่ทำให้น้ำยิ้มได้ทุกวันเลย" เราเดินไปตามทางเดินเท้าเรื่อยๆพี่แอลก็พูดถึงอดีตของเราไปด้วยโดยที่ฉันไม่ได้ตอบอะไร

"เรามาถ่ายรูปกันเถอะครับ" พี่แอลหันมาชวนฉัน

"ก็ได้ค่ะ" แล้วเราก็ถ่ายรูปกันไปหลายรูปพอสมควรจนรูปสุดท้ายพี่แอลก็หอมแก้มฉันโดยไม่มีบอกกล่าวแล้วกดถ่ายรูปเลยในขนาดที่ฉันกำลังช็อกอยู่

"พี่แอลทำอะไรลบเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"ฮ่าๆอย่าทำหน้างอนเป็นตูดลิงอย่างนั้นสิครับ" เขาตอบมาแบบกวนประสาทแล้วรีบวิ่งหนีฉันเมื่อเห็นฉันทำท่าจะยกมือขึ้นทำร้ายร่างกายของเขา เราเดินเล่นกันจนเหนื่อยแล้วพี่แอลก็มาส่งฉันที่คอนโดนตอนสามทุ่มก่อนที่พี่แอลจะพูดประโยคที่ทำให้หัวใจจอมทรยศของฉันเต้นรัวอย่างห้ามไม่อยู่

"พี่แอลรักน้ำหนาวนะ" แล้วเขาก็ออกรถไปอย่างรวดเร็ว

บันทึกของแอล

หลังจากที่ไปส่งน้ำหนาวที่คอนโดผมก็ตรงมาที่ผับมาหาพวกไอ้เนย์เพราะเมื่อวานดันเบี้ยวพวกมันวันนี้เลยไลน์มาย้ำผมเป็น10ข้อความแล้วเนี้ย เพื่อเรียกให้ผมออกไปเที่ยวที่ผับในคืนนี้ขนาดที่ผมเดินเข้ามาในผับทุกสายตาก็หันมาจ้องมองมาที่ผม ผู้หญิงโต๊ะที่ผมเดินผ่านก็หันมายิ้มให้ผม

ผมเลยยิ้มตอบแล้วเดินผ่านไปโดยทำเป็นไม่สนใจเธอเมื่อเธอทำท่าจะเดินเข้ามาหาผม พอเธอเห็นว่าผมกำลังเดินขึ้นมาถึงโซนวีไอพีไอ้เนย์ก็เงยหน้าขึ้นมาจากสาวชุดดำที่มันกำลังจูบอยู่มาทักผมที่นั่งลงตรงข้ามกับมัน

"ไง!แอลยิ้มหน้าบานมาเลยนะมึง" ผมหยักไหล่แล้วหันไปรับเหล้าที่บาร์แทนเดอร์ชงให้ส่วนไอ้อาร์มกับไอ้อิฐที่กำลังคุยเรื่องอะไรกันชักอย่างก็เลยหันมาเหมือนจะถามคำถามเดียวกับไอ้เนย์ผมเลยบอกตอบพวกมันไปว่า

"ก็ธรรมดาคนมันมีความสุขจะให้ทำหน้าบึ้งหรือไงละ" ผมยังตอบแบบกวนตีน