ตอนที่2 หึงโหด!!! NC25+++

" ไม่เป็นไรหรอกค่ะน้ำไม่ได้เป็นอะไรมาก" ฉันยิ้มตอบให้พี่ดินจะไม่ได้ต้องกังวล

"แล้วนี่น้ำมาทำอะไรที่คณะวิศวะครับ พี่จำได้คุณลุงบอกว่าน้ำเรียนทันตะใช่ไหมครับ"

"ใช่ค่ะ พอดีน้ำมากินข้าวกับยัยเจสหนะค่ะ" พี่ดินทำหน้านึกหน้าเจสก่อนจะร้อง

"อ่อน้องหน้าหมวยชอบทำตัวห้าวๆเหมือนทอม ตอนเด็กชอบมาเล่นบ้านน้องน้ำคนนั้นใช่ไหมครับ" ฉันถึงกับหลุดขำที่พี่ดินว่ายัยเจสเป็นทอม

"ใช่ค่ะ คือน้ำจะกลับคณะแล้วตอนนี้ขอตัวก่อนนะคะพี่ดิน"

"ไปยังไงครับ คณะวิศวะกับทันตะมันอยู่ไกลกันอยู่นะ"

"ว่าจะเดินไปค่ะ ไม่รีบเหลือเวลาอีกเกือบสองชั่วโมงถึงจะได้เข้าเรียน"

"งั้นเดี๋ยวให้พี่ไปส่งจะได้ไม่เหนื่อยเดินไกล อย่าปฏิเสธเลยนะครับ"

"เอางั้นก็ได้ค่ะ รบกวนพี่ดินหน่อยแล้วนะคะ"

"ไม่มีปัญหาครับ แต่เย็นนี้พี่เลิกเรียนแล้วเราไปทานข้าวเย็นกันนะครับถือว่าเป็นการเลี้ยงให้กับความบังเอิญเจอกันในรอบ4ปี" ฉันนิ่งคิด

"คือวันนี้น้ำเลิกเรียนหกโมงเย็น พี่ดินมารับน้ำที่ตึกคณะทันตะแล้วกัน พอดีวันนี้น้ำไม่ได้ขับรถมา" พี่ดินทำหน้าดีมากแล้วก็ไปส่งฉันที่คณะ

พอเลิกเรียนพี่ดินก็ไลน์มาบอกฉันว่าอีกสิบห้านาทีจะมาถึงให้ฉันรอก่อน ฉันยืนรอพี่ดินอยู่ดีๆพี่แอลก็ขับรถมาถึงหน้าตึกที่ฉันยืนอยู่อย่างรวดเร็วแล้วเปิดประตูเดินตรงมาทางฉันโดยไม่พูดอะไรกระชากแขนฉันแล้วผลักตัวฉันเข้าไปในรถแล้วออกรถอย่างรวดเร็ว

"นี้คุณจะพาฉันไปไหน จอดรถให้ฉันลงเดี๋ยวนี้นะ" เขาหันมาทำหน้าอย่างกับจะฆ่าฉันซุกเอาไว้ภายในรถสุดหรูของเขา

"หุบปาก ถ้าไม่อยากโดนเอาในรถ" ฉันก็เงียบไม่กล้าต่อปากต่อคำกับเขาเพราะรู้นิสัยเขาดีว่าเวลาโกรธมันน่ากลัวขนาดไหน ฉันไม่สนใจเขาแล้วก้มลงกดโทรศัพท์โทรหาพี่ดินทันที

"ฮัลโหลพี่ดิน คือตอนนี้น้ำออกมาทำธุระกระทันหันกับเพื่อนเราค่อยนัดทานข้าวกันใหม่นะคะ"

"อ้าวตอนนี้พี่กำลังจะขับรถถึงหน้าคณะน้องน้ำแล้ว แต่ไม่เป็นไรครับเอาไว้ว่างๆค่อยนัดกันใหม่ก็ได้ครับ" เสียงพี่ดินดูผิดหวังมากจนฉันรู้สึกผิดเลยคิดแก้ไขสถานการณ์

"ถ้าอย่างนั้นวันเสาร์นี้พี่ดินไปทานข้าวที่บ้านน้ำแล้วกันนะคะ เดี๋ยวน้ำทำอาหารให้พี่ดินทานเป็นการชดเชยที่ผิดนัดวันนี้แล้วกันนะคะ"

"ก็ได้ครับ เจอกันวันเสาร์ที่บ้านน้องน้ำนะครับ" ฉันวางสายจากพี่ดินเงยหน้าขึ้นมาก็รู้สึกได้ว่ารถจอดอยู่ที่คอนโดพี่แอลสถานที่ ที่ฉันไม่ได้มาเหยียบเป็นปีแล้วก็ตั้งแต่เราเลิกกันนั่นแหละแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นเพราะว่าประเด็นคือเขาจะพาฉันมาที่นี่ทำไมเพื่ออะไร

"คุยกับชู้เสร็จแล้วเหรอ ให้ผัวยืนรออยู่ตั้งนานเดี๋ยวถึงห้องแล้วจะโดนไม่น้อย" พี่แอลพูดด้วยสีหน้าที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อจนฉันรู้สึกขนลุก

"ใครเป็นเมียคุณพูดให้มันดีๆนะ ถ้าคนอื่นมาได้ยินเข้าฉันเสียหายนะ" ฉันนั่งเชิดอย่างไม่เกรงกลัวแค่แอบหวั่นนิดหน่อย

"หึ! เดี๋ยวก็รู้ว่าใครเป็นเมียฉันมานี้" พูดเสร็จเข้าก็ฉุดกระชากฉันเข้าไปในลิฟต์โดยที่พนักงานในคอนโดต่างก็ยกมือไหว้เขา ในขนาดที่ฉันพยายามเรียกให้คนช่วยแต่ทำไมทุกคนทำเพียงนิ่งเสยมันคืออะไรทำไมทุกคนถึงไม่ยุติธรรมกับฉันเลย จะกลัวอะไรเขานักหนาก็แค่ลูกชายเจ้าของคอนโดเทียบกับผู้หญิงตัวเล็กๆน่าสงสารแบบฉันได้ที่ไหนกัน...พอเข้ามาในลิฟต์เข้าก็ผลักฉันติดผนังลิฟต์พยายามระดมจูบริมฝีปากของฉันอย่างบ้าคลั่ง

"ปล่อยนะไอ้บ้า หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" มันยังไงยอมหยุด

"ก็บอกให้ปล่อยไง หูหนวกหรือไง" สุดท้ายเขาก็ได้ครอบครองริมฝีปากฉันอย่างป่าเถื่อนจนฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดและรสเค็มของเลือดจากริมฝีปากพอฉันนิ่งเข้าก็ไล่จูบฉันลงมาที่ซอกคอของฉันแล้วขบเม้นมันอย่างรุนแรง

"โอ๊ยเจ็บนะ" เขาเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ฉันแล้วตอบกับอย่างกวนประสาท

"ก็อยากให้เจ็บไง" ฉันถึงกับควันออกหู

"ไอ้เลว!ไอ้ชั่ว! แกทำอย่างนี้กับฉันทำไม"

"หึ! อย่างฉันเขาเรียกสารเลว! ไม่ใช่เลวหรือชั่วแต่มันก็เหมาะสมแล้วแหละกับผู้หญิงหน้าไม่อายอ่อยไปทั่ว!" ดูมันยังมีหน้ามายอมรับอย่างภาคภูมิใจอีกเหรอแล้วตบท้ายด้วยคำด่าแบบเจ็บแสบให้ฉันอีกด้วย

"ไอ้..."

"หุบปาก! เก็บเสียงอันแหลมๆของเธอไว้ตอนอยู่บนเตียงดีกว่านะน้ำหนาวมานี้!" มันลากฉันมาโยนไปลงบนเตียงอย่างแรงฉันจุกจนพยายามลุกไม่ไหวขนาดเตียงมันโคตรนุ่มนะเนี้ยพอฉันตั้งสติได้รีบลุกขึ้นก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะคนตัวโตมาคล่อมอยู่บนตัวฉันเรียบร้อยแล้ว

เขาไม่พูดอะไรนอกจากพยายามไซร้ซอกคอของฉันและกระชากชุดนักศึกษาของฉันจนกระดุมมันหลุดลุ่ยไปหมดระดมจูบไปทั่วเรือนร่างของฉันที่ไม่มีอะไรปกปิดไว้และยังขบเม้มไปทุกจุดตามอารมณ์ของเขาอย่างรุนแรงและบ้าคลั่ง

"โอ๊ย!เบาหน่อยเจ็บนะ" เขาเงยหน้ามาตอบฉัน

"เธอก็อยู่นิ่งๆหน่อยดิ๊ว่ะจะได้ไม่รุนแรง" แล้วก็ไม่สนใจฉันอีกเลยฉันพยายามหาทางรอดอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ขยับไปไหนไม่ได้เพราะทั้งแขนและขาโดนพันธนาการไว้อย่างแน่นหนา จนสุดท้ายเขาที่เห็นฉันนิ่งไปเขาเลยจูบเลื่อนลงไปเรื่อยจนถึงจุดที่ฉันหวงแหนที่สุดของฉัน เขาก้มหน้าซบลงไปตรงนั้นอย่างรวดเร็วในขนาดที่ฉันพยายามใช้มือดันหน้าของเขาออกอย่างสุดความสามารถชักพักก็เริ่มขบเม้มและดูดดื่มมันอย่างรุนแรงฉันได้แต่ร้องไห้และรู้สึกอะไรบางอย่างที่อธิบายไม่ถูก

"ฮื่ออ๊า" ฉันหลุดเสียงอันน่ารังเกียจออกมาอย่างลืมตัว

"หึชอบแล้วใช่ไหมยอมรับมาเถอะ" ฉันพยายามตั้งสติแต่แล้วเขาก็ทำในสิ่งที่ฉันกลัวที่สุดอย่างไม่ทันได้ขัดขืน

"กรี๊ดเจ็บเอามันออกไปนะคนเลว" เขาพยายามปลอบฉัน

"นิ่งนะครับเด็กดีอย่างเกร็งปล่อยตัวไปตามสบายนะ" แล้วเขาก็ก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากของฉันพอฉันเริ่มหายเจ็บเขาก็เริ่มขยับมันจากช้าแล้วก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยจนฉันรู้สึกทรมานมากยิ่งขึ้นไปอีก แต่มันก็คละกับความรู้สึกดีบางอย่างที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้จริง

"อ่าอ๊าเสียวจังเลยเมียจ๋าอย่ารัดแน่นสิ" เขาบอกฉันขนาดที่ไม่ลดความรุนแรงในการกระแทกลงมาเลยแม้แต่น้อยฉันไม่ตอบอะไรเขานอกจากร้องไห้สะอึกสะอื้นและเปล่งเสียงอันน่าเกลียดนั้นออกมาอย่างห้ามมันไม่อยู่

"ฮื่อฮึก!อ่าฮื่ออ่าอ๊า" แล้วฉันก็สลบไปเลย

บันทึกของแอล

สวัสดีผมแอลตอนเที่ยงที่ผ่านมาผมเอาแลกเซอร์ของปีที่แล้วไปให้น้องรหัสที่โรงอาหารคณะแต่ไม่ได้บอกน้องรหัสว่าจะเอาไปให้พอดีเปิดเฟซบุ๊คแล้วเห็นมันเช็กอินที่โรงอาหารเลยเอามาให้มันเพราะถ้าไม่เอามาให้ก็จะรบเร้าจะเอาไม่เลิก ผมเดินควงมากับเอมมี่ดาวนิเทศมีแต่คนหันมามองแต่ไม่ใช่ความสวยของเอมมี่อย่างเดี๋ยวหรอกแต่เพราะความฮอต ของผมด้วยมั้งพอผมมองเห็นโต๊ะของเจสน้องรหัสของผมสายตาผมก็เลยไปเห็นผู้หญิงที่เคยอยู่ในหัวใจและสายตาผมตลอดเวลาไม่สิตอนนี้ก็ยังอยู่เสมอ

ผมเห็นเธอหันมามองผมด้วยสายตาที่หลากหลายแล้วก็หันไปสนใจทางอื่น ผมเดินไปคุยกับเจสแล้วก็นั่งลงตรงข้ามกับเธอแล้วถามว่าเธอสบายดีไหมแต่เธอดันไม่สนใจที่จะตอบคำถามผมแล้วหันไปพูดกับเจสและหยิบกระเป๋ากับหนังสือแล้วเดินจากไปเธอทำผมเริ่มจะโกรธแล้ว แต่ที่ทำให้ผมฟิวส์ขาดนั่นก็คือผมเดินตามเธอไปห่างๆแล้วเจอเข้ากับภาพที่เธอกำลังยืนคุยกับไอ้ดินศัตรูของผมที่ผมกับมันมีเรื่องแตกคอกันเมื่อหลายเดือนก่อน

ผมเลยไปดักรอเธอที่คณะแล้วพามาสั่งสอนให้หลาบจำที่คอนโดผมนี้แหละที่ริอ่านไปทำตัวกะหนุงกะหนิงกับชายอื่นแถมมันยังเป็นศัตรูผมอีกหึยังไม่พอยังโทรชวนมันไปกินข้าวที่บ้านวันเสาร์นี้อีกอย่าได้หวังว่าผมจะยอมให้ไปกินข้าวกับมัน!

ปัจจุบัน

ตอนนี้ยัยจอมดื้อของผมได้สลบไปแล้วผมเลยหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้แล้วก็พาเธอไปนอนห้องนอนรับแขกเพราะห้องนี้คงนอนไม่ได้แล้วดูจากสภาพมันเละเกินไปพอจัดท่านอนให้น้ำหนาวเสร็จแล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแล้วกลับมานอนกอดและมองหน้าเวลาเธอหลับอย่างเพลินจนเผลอหลับตามเธอไปอย่างไม่รู้ตัว

จบบันทึกของแอล