บทที่2 ทำไมไม่บอก

ฉันเดินออกมาจากห้องพี่ตะหลิวด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดไม่น้อย มีอย่างที่ไหนมาออกคำสั่งให้ฉันไปดูแลพรีเซนเตอร์คนใหม่ ทำไมต้องดูแล เป็นง่อย? ฉันเดินบ่นพึมพำมายังสตูดิโอที่ไว้สำหรับถ่ายภาพยนต์ในสถานที่ เพื่อมาหาเฮียซิงค์ พี่ชายคนโต ที่เป็นผู้กำกับใหญ่ของบริษัท

"ซี๊ดดดดด อ้า ๆๆ" เสียงครางหญิงสาวแว่วออกมา ทำให้รู้ว่าวันนี้มีการถ่ายทำหนัง AV กันแน่นอน จึงเปิดประตูเข้าไป แล้วเดินย่อง ๆ ไปนั่งข้างผู้กำกับอย่างเงียบ ๆ แล้วส่งสายตามองไปยังหน้าจอมิเตอร์ ก็เห็นการถ่ายทำซึ่งเป็นฉากสิบแปดบวก ชายหนุ่มกำลังขย่มหญิงสาวอย่างเมามันส์

"คัทครับ!!" พี่ชายฉันสั่งคัทแล้วหันมาที่ฉันพร้อมยกมือขึ้นมายีหัวฉัน

"ไอ้ตัวแสบมาได้ไง"

"เฮียซิงค์..." ฉันปัดมือพี่ชายออกแล้วจัดทรงผมให้เรียบ

"...ผมทัพพียุ่งหมด" พี่ชายฉันกลั้วหัวเราะออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าฉันท่าทางงอนใส่เขา

"หึ"

"เฮียซิงค์ ทัพพีมีเรื่องจะฟ้อง" ฉันเป็นคนช่างฟ้องประจำบ้านอยู่ ฟ้องทุกคนค่ะ

"ฟ้องอีกแล้ว?..." เฮียซิงค์ย่นคิ้วจ้องมาที่ฉันแล้วยกยิ้มแบบขำ ๆ

"...คราวนี้จะฟ้องเรื่องอะไร"

"พี่หลิวสั่งให้ทัพพีไปดูแลพรีเซนเตอร์คนใหม่" ชอบสั่งดีนักฟ้องซะเลย

"พรีเซนเตอร์คนใหม่?..." เฮียซิงค์พึมพำเบา ๆ ให้เอามือยันปลายคางสีหน้าราวกับคิดอะไรบางอย่าง

"อ๋อ..ป๋าบอกเฮียแล้วแหละเห็นว่าจะมาอาทิตย์หน้า"

"อาทิตย์หน้าก็สงกรานต์พอดี ทัพพีขอไม่รับงานนี้ ทัพพีจะไปเล่นน้ำลวนลามผู้ชาย...คิกคิก" พูดจบ ฉันก็ปิดปากหัวเราะชอบใจ มือหนาของพี่ชายก็ยกมาดันที่หน้าผากฉันทันที

"ทะลึ่งใหญ่แล้วนะเรา"

"เฮียซิงค์อ่า" ฉันทำปากยู่สีหน้างอนใส่พี่ชาย

"ถ้าทัพพีไม่ทำเดี๋ยวเฮียให้มะลิไปดูแลพรีเซนเตอร์แทน" สิ้นเสียง ฉันก็โผเข้ากอดพี่ชายด้วยความดีใจ

"เฮียซิงค์ใจดีที่สุดเลย" เฮียซิงค์ยกมือลูบที่หัวฉันอย่างเอ็นดู

"อย่าดื้อให้มากนัก" ฉันผละจากกอดแล้วฉีกยิ้มกว้างหน้าทะเล้น

"ทัพพีกลับบ้านก่อนนะ" พี่ชายฉันผงกหัวรับแล้ว ฉันก็เดินออกมาจากสตูสำหรับถ่ายทำภาพยนต์

ระหว่างที่ฉันเดินมายังลิฟต์ก็พบกับมะลิ ที่เป็นเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันแต่ศึกษากันคนมหาวิทยาลัย เธอเป็นลูกสาวของพนักงานคนเก่าคนแก่ที่ทำงานมานาน มะลิจึงขอมาฝึกงานที่นี่ด้วย.

"ทัพพี"

"ว่าไงจ๊ะมะลิซ้อน"

"มะลิอย่างเดียวจ่ะ" ฉันมักจะเติมชื่อให้กับเธอเป็นการหยอกล้อกัน

"มึงรู้ยังว่าเราสองคนจะต้องไปดูแลพรีเซนเตอร์คนใหม่" ฉันกับมะลิค่อนข้างสนิทกันมาตั้งแต่เด็กจึงสามารถพูดมึงพูดกูได้

"โนค่ะ มึงคนเดียว"

"ทัพพีมึงแม่งงง!..." มะลิสบถอย่างไม่สบอารมณ์

"...กูอุตส่าห์นัดพี่พรเทพไปเล่นสงกรานต์"

"ชื่ออะไรนะ พรเทพ? ฮ่า ๆ ๆ" ฉันหลุดขำก๊ากออกมาเมื่อมะลิพูดชื่อชายหนุ่มที่น่าจะคบหากันอยู่

"มึงจะขำอะไรเบอร์นั้น" มะลิผลักไหล่ฉันเบา ๆ แล้วทำสีหน้าโกรธไม่จริงจัง

"เอาหน่า กูเอาใจช่วย" ว่าจบประตูลิฟต์ก็เปิดพอดี ฉันรีบเดินเข้าไปหมายจะหนีนั่นแหละ

ฉันขับรถมาถึงบ้านก็ขึ้นห้องอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะมานั่งที่เก้าอี้หน้าคอมพิวเตอร์

"เคนตะมีผลงานใหม่หรือยังน๊าาา" ฉันเปิดคอมแล้วเข้าไปกลุ่มลับเฉพาะวีไอพีที่เข้าได้ ซึ่งเป็นกลุ่มสำหรับคนที่ชื่นชอบดูภาพยนต์หรือหนังAV

"ไม่มี?" เมื่อค้นหาแล้วก็ไม่เจอผลงานล่าสุดของดารา AV ที่ฉันชื่นชอบ จึงคว้าโทรศัพท์แล้วกดไปแอปพลิเคชั่น x เพื่อเข้าไปสอดส่อง แต่ทว่าเขาไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย

"ไปไหนอ่า...ไม่สบายหรือเปล่านะ" ภายในใจฉันเริ่มกระวนกระวายมาก เมื่อนักแสดงที่ชื่นชอบไม่มีการโพสต์ ข้อความหรือพูดคุยอะไรเลย

"โอ๊ย หงุดหงิด!" ฉันสบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วใช้นิ้วเขี่ยโทรศัพท์เล่นไป ดวงตากลมโตก็ไปเจอคลิป 18 + คลิปนึง ในหัวก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมา

"ส่งให้พวกนั้นดูดีกว่า" พูดจบก็จัดการส่งคลิปให้กับเพื่อน ๆ ทันที คนแรกเอวา

: คุณได้ส่งวีดีโอให้ava

จากนั้นก็ส่งให้กับลูกจันทร์

: คุณได้ส่งวีดีโอให้กับlukchan

แล้วก็ส่งให้ลัลลาเบลเป็นคนสุดท้าย

: คุณได้ส่งวีดีโอให้กับlullabel

พอส่งเสร็จเรียบร้อยก็นั่งหัวเราะชอบใจอยู่คนเดียว ไม่นานนักเสียงเตือนของแอปพลิเคชั่นก็ดังขึ้น ติ๊ด!

AVA: ยัยทัพพีส่งอะไรมาตอนนี้เนี่ย ฉันอยู่กับพี่มาวิน

ยังไม่ทันได้พิมพ์กลับก็มีเสียงเตือนขึ้นมาอีก ติ๊ด!

LUKCHAN: ว้ายยย ยัยทัพพีเอาอีกแล้วนะ ฉันจะเป็นลม.

"คิก คิก" ฉันอ่านจบก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจที่ได้แกล้งแม่ชีประจำกลุ่ม ติ๊ด!

LULLABEL: ทัพพี!

ฉันเปิดอ่านข้อความจากลัลลาเบลโทรศัพท์แทบร่วงหล่นจากมือเพราะคนที่พิมพ์มาไม่ใช่ ยัยคุณหนูเบล แต่เป็นเฮียใหญ่บอดี้การ์ดหน้าหล่อแค่โคตรดุ

: ทัพพีโดนแฮกค่ะเฮียใหญ่ ทัพพีไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนส่ง

ฉันรีบพิมพ์แก้ตัวไปทันที

LULLABEL: อย่าส่งมาอีก!

ฉันพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่ แล้วบ่นพึมพำ

"ยัยคุณหนูนะ ยัยคุณหนูโทรศัพท์ไม่พกติดตัวหรือไง"

สามวันต่อมา

ใกล้จะถึงเทศกาลสงกรานต์แล้ว ซึ่งฉันได้บอกกับทุกคนว่าหลังสงกรานต์แล้วจะเข้าไปฝึกงาน แน่นอนว่าไม่มีใครขัดใจฉัน

ระหว่างที่ฉันเดินชมนกชมไม้ที่สวนหน้าบ้าน ก็เหลือบเห็นมะลินั่งท่องหรืออ่านหนังสืออะไรสักอย่างอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนภายในบ้านของเธอ ด้วยความอยากรู้อยากฉันจึงเดินข้ามรั้วเข้าไปหาทันที

"ทำอะไรอ่ะมะลิซ้อน"

"ท่องคำศัพท์ภาษาญี่ปุ่น" มะลิเงยหน้าขึ้นมาตอบ ใบหน้าดูเคร่งเครียด

"มึงจะท่องไปทำไมว่ะ" ฉันเอ่ยถามด้วยสีหน้าสงสัยแล้วหลุบตามองไปยังหนังสือของมะลิ

"ก็จะได้ไปพูดกับพรีเซนเตอร์คนใหม่รู้เรื่องไง" ฉันขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถาม

"เป็นคนญี่ปุ่น?" มะลิละสายตาจากหนังสือที่อ่าน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดภาพใครบางคนแล้วยื่นมาให้ฉัน

"คนเนี่ย พรีเซนเตอร์คนใหม่" ฉันรับโทรศัพท์มาอย่างไม่ใส่ใจ แต่ทว่า...เมื่อเห็นใบหน้าพรีเซนเตอร์คนใหม่แล้ว ฉันก็กรีดร้องออกมาด้วยความดีใจ

"กรี๊ดดดดดดดดด พี่เคนตะ..." มะลิถึงขั้นยกมือปิดหู แล้วจ้องหน้าฉันด้วยความมึนงง

"...ทำไมมึงไม่บอกกู"