บทที่1 เพื่อนๆของทัพพี

มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง.

ทัพพี หญิงสาวนักศึกษาปีสี่คณะนิเทศศาสตร์สาขาภาพยนต์กำลังนั่งดูภาพยนต์ AV ในโทรศัพท์ยี่ห้อหรูราคาแพง โดยที่เธอใส่หูฟังเพื่อไม่ให้ใครได้ยินเสียงหยาบโลนในคลิป ที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ในบริเวณมหาวิทยาลัย

ปั่ก ปั่ก ปั่ก

'ซี๊ดดดดด อ้างงง'

'อะ อ๊ะ อี๊' ปึก ปึก ปึก

พรึ่บ! อยู่ ๆ แฟ้มเอกสารก็ถูกโยนมาตกที่บนโต๊ะตรงหน้า ทำให้เธอต้องรีบปิดคลิปนั่นแล้วถอดหูฟังออกพร้อมกับเงยหน้ามองเจ้าของแฟ้มเอกสารนั้น

"ยัยคุณหนูเบล!" เธอสบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ ไม่เพียงแค่'ลัลลาเบล'ที่ยืนหัวเราะชอบใจยังมีเพื่อนสนิทของเธออีกสองคน 'เอวา' และ' ลูกจันทร์' ก็ต่างพากันหัวเราะเช่นกันที่ได้มาขัดจังหวะการดูหนัง AV ของเธอ

"ดูเคนตะอยู่ใช่ไหม" เอวาเอ่ยถามแล้วนั่งลงที่เก้าอี้หินอ่อน พร้อมกับเพื่อนสนิทอีกสองคน

"อืม" ทัพพีตอบรับแล้วอมยิ้มให้กับเพื่อน ๆ

"ทัพพีคนหื่น" นั่นเป็นเสียงหวานของเพื่อนสนิทอีกคนที่ดูจะเรียบร้อยที่สุดในกลุ่ม

"หื่นตรงไหนจ๊ะ ลูกจันทร์" เธอสวนกลับไปด้วยน้ำเสียงยียวน

"หื่นทุกตรง" เอวาเป็นคนตอบ

"ฉันแค่ดูเพิ่มพูนความรู้ย่ะ"

"หราาาาาาาา" นั่นเป็นการลากเสียงยาวของลัลลาเบลด้วยสีหน้าไม่เชื่อ

เคนตะ เป็นดาราAV ชื่อดัง ลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นคนที่ทัพพีแอบปลื้ม ชื่นชอบและติดตามผลงานของเขามาโดยตลอด

"สักวันฉันจะต้องได้แสดงร่วมกับเขา" พูดจบ เพื่อนสนิททั้งสามก็ต่างอุทานขึ้นพร้อมกัน

"เฮ้ย/เฮ้ย/เฮ้ย"

"แหะ ๆ ฉันพูดเล่น..แค่ได้เจอตัวจริงเขาสักครั้งก็พอ"

"ฉันว่าแกพูดจริง" ลัลลาเบลท้วงขึ้นทันที

"ใช่ /ใช่" เพื่อนอีกคนเสริมอย่างเห็นด้วย

"โอ๊ย พวกแกก็นะ" ทัพพีก้มหนัางุดด้วยความเขินอายที่เพื่อน ๆ รู้ทัน

"ตกลงแกฝึกงานที่บริษัทของครอบครัวใช่ไหม" ลูกจันทร์เป็นคนเอ่ยถามด้วยสีหน้าจริงจัง.

"ก็คงต้องอย่างนั้น...ตอนแรกว่าจะไปฝึกงานที่บริษัทพี่มาวินของเอวาสักหน่อย" มองไปที่เอวาสาวสวยและเรียนเก่งที่สุดประจำกลุ่ม

"แกจะตามไปฝึกงานกับเอวาทำไม" ลัลลาเบลถามด้วยใบหน้าสงสัย

"ไปเผือก คิก คิก...." ทัพพีตอบพร้อมกับหัวเราะชอบใจที่รู้มาว่าเอวาเพื่อนของเธอแอบชอบเจ้าของบริษัทเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาก จนต้องผิดคำพูดกับครอบครัวเพื่อจะไปฝึกงานที่บริษัทชายหนุ่มที่หลงรัก

".....แต่ดันตั้งคะแนนโทอิคซะสูงเลย ทัพพีไม่สู้ค่ะ"

"สูงจริงแหละ" ลูกจันทร์พึมพำแล้วหันไปที่เอวา

"ฉันจะทำให้ได้" เอวาตอบอย่างมั่นใจ ทำให้ทัพพีหันไปที่เพื่อนแล้วเบ้ปากมองบน

"อดเผือกเลยฉัน..." ก่อนจะพึมพำอย่างน่าเสียดาย แล้วหันไปที่ลูกจันทร์

"...จะตามลูกจันทร์ไปฝึกงานด้วยก็ไกลเกิ๊น" บริษัทที่ลูกจันทร์จะไปฝึกงานตั้งอยู่ที่จังหวัดชลบุรี ซึ่งทางบ้านของทัพพีคงไม่ให้เธอไปแน่ เนื่องจากเธอเป็นลูกสาวคนเล็กที่พ่อแม่และพี่ชายพี่สาวต่างหวงแหน

"จะตามไปเผือกอีก?" เอวาพูดขึ้นแล้วหันไปหัวเราะกับลูกจันทร์

"ฉันก็แค่เบื่อ ๆ ถ้าได้เห็นหน้าหล่อ ๆ ของพี่สิงหาทุกวันคงจะหายเบื่อบ้าง คิกคิก" พี่สิงหาที่เธอพูดถึง เป็นเจ้าของบริษัทใหญ่เกี่ยวกับท่าเรือ ซึ่งลูกจันทร์เลือกจะไปฝึกงานที่นั่น

"เฮ้อ..." เป็นลัลลาเบลที่พ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่พร้อมกับส่ายหน้า

"...นอนดูเคนตะแกไปเหอะ" สิ้นเสียง ทั้งหมดในกลุ่มก็ต่างพากันหัวเราะ

"ตอนแรกฉันก็คิดว่าจะไปฝึกงานกับแกนะ แต่ลืมไปว่าคุณหนูเบลไม่ฝึกงานเพราะบ้านรวย..." ทัพพีมองที่ลัลลาเบลเพื่อนสาวที่เป็นลูกคุณหนูที่สุดในกลุ่ม

"...แต่ถึงแม้แกจะต้องฝึกงานฉันก็ไม่อยากไปพอนึกถึงเฮียใหญ่บอดื้การ์ดของแกก็ขนลุกขึ้นมาเลย"

"คนบ้าอะไรหล่อนะ แต่โหดแล้วก็น่ากลัวฉิบ..ถ้าเกิดฉันเผลอไปทำให้เขาโกรธแล้วโยนงูใส่ขึ้นมาจะทำไง อี้.." ทัพพีพูดถึงบอดี้การ์ดของลัลลาเบลที่คอยดูแล และปกป้องคุ้มครองเธอในฐานะลูกสาวของเจ้านาย

"คิก คิก" ลัลลาเบลหัวเราะท่าทางของทัพพีที่ดูกลัวบอดี้การ์ดของตัวเองจริง ๆ

สี่สาวนั่งพูดคุยกันไปตามประสาสาว ๆ จนกระทั่งถึงเวลาที่ต้องแยกย้าย

ทัพพีแยกมายังรถคันหรูของตัวเอง แล้วขับรถมุ่งหน้าไปที่บริษัทของพ่อเธอ

XD Erotic Multi Group Co., Ltd. (บริษัท เอ็กซ์ดี อีโรติก มัลติกรุ๊ป มหาชนจำกัด)

ชื่อบริษัทตั้งเด่นผงาดทำให้คนผ่านไปผ่านมาได้เห็น ทัพพีเลี้ยวรถเข้าไปที่จอดสำหรับวีไอพี ก่อนจะเดินขึ้นลิฟต์เฉพาะผู้บริหารไปยังชั้นบนที่เป็นออฟฟิศ ติ๊ง! พอประตูลิฟต์เปิด เธอก็ก้าวขาเรียวเดินนวยนาดในสภาพที่ยังสวมใส่ชุดนักศึกษาเดินไปยังห้องพี่สาวของเธอ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เธอยังพอมีมารยาทที่จะเคาะประตูก่อนที่จะเปิดเข้าไปเลย ไม่ใช่อะไรนะ เพราะเธอโดนพี่สาวคนรองตำหนิอยู่บ่อย ๆ เรื่องที่เธอไม่ค่อยเคาะประตูก่อนจะเข้า

"พี่หลิว" ทัพพีเปิดประตูเข้ามาแล้วตะโกนเรียกพี่สาวคนรองที่ก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่

"ทัพพี จะตะโกนทำไมหะ" ตะหลิวพี่สาวคนรองเงยหน้าขึ้นเอ็ดน้องสาวคนเล็กอย่างไม่จริงจัง ขณะที่คนเป็นน้องก็เดินทำหน้าทะเล้นมานั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าพี่สาวที่มีโต๊ะทำงานกั้นกลาง

"จะมาฝึกงานเมื่อไหร่" ตะหลิวก้มหน้าทำงานต่อ แต่ปากก็ขยับเอ่ยถามทัพพี

"เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น" สิ้นเสียง พี่สาวเงยหน้าขึ้นจ้องมองน้องสาวแล้วลอบหายใจเบา ๆ

"รู้ไหมตอนนี้ที่บริษัทกำลังยุ่ง ๆ เพราะจะมีพรีเซนเตอร์คนใหม่ที่มาจากต่างประเทศ" ตะหลิวบอกกับทัพพีอย่างเป็นงานเป็นการ

"แล้วไงคะ" เธอยังคงยอกย้อนพี่สาวโดยไม่คิดจะจริงจัง เพราะมันเป็นเรื่องปกติที่บริษัทมักจะมีการเปลี่ยนพรีเซนเตอร์อยู่บ่อย

"ฉันจะให้แกเป็นคนดูแลพรีเซนเตอร์คนนี้"

"ทำไมต้องให้ทัพพีดูแล..คนอื่นไม่มีแล้วเหรอ" คนเป็นน้องสวนกลับแล้วเอนหลังพิงพนักยกขาขึ้นไขว้ห้างทำตัวซิว ๆ

"ฉันสั่งให้แกต้องเป็นคนดูแล..ห้ามขัดคำสั่งด้วย" สิ้นเสียง ทัพพีหยัดตัวตรงแล้วยื่นหน้าไปใกล้ ๆ ตะหลิวก่อนที่จะพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

"ห๊ะ! นี่ยังไม่เข้ามาฝึกงานพี่ออกคำสั่งกับทัพพีแล้ว?...." เธอพ่นลมหายใจพรืดใหญ่แล้วยกมือกอดอก

"....ทัพพีจะฟ้องป๋ากับแม่"

"...." ตะหลิวมองหน้าน้องสาวคนเล็กของบ้านแล้วส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

"ไปหาเฮียซิงค์ดีกว่า" ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินเปิดประตูออกจากห้องไป