เปิดหูเปิดตา

กินข้าวเสร็จ พี่เขาขับรถมาที่คอนโด ฉันลงตั้งแต่อยู่หน้าทางเข้า เพราะพี่เขาต้องขึ้นไปจอดชั้นบน ฉันไม่อยากทนอึดอัดมากแกว่านั้น เราเลยแยกกันตรงนั้น ส่วนฉันก็เดินต่ออีกหน่อย กดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นที่มีห้องพี่สาวของฉันอยู่

กริ่งๆ กริ่ง

ฉันกดกริ่งหน้าห้อง ไม่อยากเปิดพรวดพราดเข้าไปเหมือนเมื่อเช้า เผื่อพี่ฉันทำกิจกรรมอะไรกันอยู่ ฉันไม่อยากเป็นตากุ้งยิง และอีกอย่างไม่รู้ว่าพวกพี่เขาอยู่ห้องไหม ยังไงก็กดๆไปก่อนละกัน

"เกิดอยากมีมารยาท" ต้องบอกไหมว่าใครพูด เคยจะพูดกับน้องดีๆไหมเนี้ย

"ไม่อยากดูหนังสด" พูดจบฉันก็รีบวิ่งเขาไปทิ้งตัวลงที่โซฟาทันที ฉันช้าไม่ได้ เดี๋ยวฉันเจ็บตัว พี่ฉันเลี้ยงฉันด้วยกำลังแหละ

"ไปทำอีท่าไหน หมอนั่นถึงยอมช่วยละ"พี่แพรพูดพร้อมนั่งลงข้างๆฉัน ไปเจอกันมา ยังจะมาถามฉันอีก ทำไมไม่ถามเพื่อนตัวเองละว่าทำไมถึงช่วย ฉันจะรู้ไหม

"ไม่รู้ พริ้งไม่คิดว่าพี่เขาจะยอมช่วยด้วยซ้ำ" ฉันตอบพี่แพรไปตามความจริง ก็ใช่นะสิ ใครจะคิดว่าพี่เขาจะยอมช่วย ที่เขายอมช่วย ฉันยังแปลกใจอยู่เลย

"ทำกับเขาไว้เยอะละสิ เลยคิดว่าเขาจะไม่ช่วย หึ เพื่อนพี่เคยใจดำกับเรารึไง มีแต่เราไม่ใช่เหรอที่ใจดำกับเพื่อนพี่นะ"

มันก็จริงอย่างที่พี่แพรพูด ฉันกับพี่เขาเคยมีเรื่องกันมาก่อน แต่เรื่องที่ว่าใครถูกกระทำนั้น ฉันเองก็เคยถูกกระทำนะ ทำไมพี่ฉันเข้าข้างแต่เขาละ ทั้งๆที่ตัวเองก็รู้เรื่องทั้งหมดดี ทำมาพูด

"ไม่พูดกับพี่แพรแล้ว ไปอาบน้ำนอนดีกว่า ง่วง!" พูดจบฉันก็ลุกขึ้นยืน กำลังจะเดินไปที่ห้องอีกห้อง ห้องที่ฉันชอบมานอนค้างบ่อยๆ จนยึกเป็นห้องตัวเองเรียบร้อย

"ไม่ได้! วันนี้พี่มีนัดจะไปปาตี้กับเพื่อน แล้วจะกลับดึก กลับไปนอนบ้านเลย ฉันขี้เกียจฟังแม่โทรมาบ่น" พี่แพรรีบห้ามฉัน ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง ฉันถึงกับชะงักเท้ากับคำว่าปาตี้

"ไปไหนอะ ไปด้วยสิ เบื่อๆอะ นะคะ นะพี่แพรคนสวย น้องเหงา น้องเรียนเหนื่อยนะ น้องเครียด นะน้า น้องอยากปลดปล่อย " ฉันรู้ว่าทำยังไงพี่แพรถึงจะยอมให้ไปด้วย ก็พี่สาวฉันนี่ ฉันรู้ว่าต้องอ้อนแบบไหนพี่แพรถึงจะใจอ่อน

"ไม่ได้ เป็นเด็กเป็นเล็ก และอีกอย่าง นิลก็คงไม่ยอมให้แกไปหรอก"

พี่แพรพูด "นิล"ที่พี่แพรพูดถึงจะใครอีกละ ก็พี่นักรบนั่นแหละ นิลคือชื่อที่คนสนิทเรียกกัน เมื่อก่อนฉันก็เคยเรียก แต่ว่าตั้งแต่เกิดเรื่องนั้น ฉันก็ไม่ถูกอนุญาตให้เรียกชื่อนี้อีกเลย มีแค่ฉันที่ถูกห้ามให้เรียก

" 22 ไม่เด็กแล้วพี่แพร และอีกอย่างไม่บอกพี่เขาก็ไม่รู้ ถึงจะรู้ก็ไม่เห็นเป็นอะไรไม่ใช่แฟนกันจริงๆซะหน่อย สรุปไปด้วยนะ อาบน้ำรอเลยใช่ปะ พี่แพรน่ารักที่สุด"

ฉันพูดเองเออเองจบ ก็รีบไปอาบน้ำอย่างอารมดี ไม่ลืมไลน์บอกแม่ว่าค้างคอนโดพี่แพร โทรไม่ได้เดี๋ยวแม่ก็หาเหตุผลสารพัดมาหลอกให้ฉันกลับ ไลน์ไปอะดีแล้ว ขึ้นอ่านแล้วแต่ไม่ตอบ แสดงว่าอนุญาต!

"หึ เตือนแล้วนะ ยัยดื้อ" พี่แพรตะโกนตามหลังมาให้ได้ยิน เสียใจค่ะ กว่าจะออกมาได้ ขอผ่อนคลายสักนิดนึงสิ

19.25 น.

ฉันออกมานั่งรอพี่แพรที่โซฟาห้องนั่งเล่น เรื่องเสื้อผ้าไม่เป็นปัญหา เพราะฉันมาค้างกับพี่แพรบ่อยมาก วันนี้ฉันเลือกใส่ชุดที่แอบเซ็กซี่นิดๆ เป็นเสื้อยืดแขนยาวรัดรูปสีดำ

มันเซ็กซี่ตรงไหนนะเหรอ? ก็เสื้อข้างหน้ามันเว้าลงจนเห็นเนินอกนิดๆไงละ ข้างหลังก็ด้วย มีเพียงเชือกเส้นเล็กสานทับกันไว้เพียงสองเส้น ข้างล่างสวมกางเกงยีนส์ขาสั้นสีขาว โชว์เรียวขายาวๆของตัวเอง สวมรองเท้ามีส้นนิดหน่อยเพราะฉันสูงมากแล้ว

เป๊ะมาก! ดาวบริหารไม่ได้มาเพราะโชคช่วยสินะ อุตส่าห์ไปบนบาน แต่เป็นการบนว่าไม่อยากเป็นนะ ก็งานมหาลัยมันจุกจิก ไม่อยากได้เลยตำแหน่งดาวคณะ แต่โชคไม่เคยช่วยฉันเลย

พี่แพรเดินออกมาเจอหน้าฉัน ก่อนจะชี้มือทำท่าให้ฉันลุกขึ้น แล้วหมุนตัว ฉันทำตามอย่างว่าง่าย หมุนตัวช้าๆ เพื่อโชว์ชุดที่ตัวเองใส่อยู่

"แน่ใจว่าจะใส่ชุดนี้ ไม่กลัวไอ้นิลด่า" พี่แพรถามฉันด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล

"ทำไมต้องพูดถึงพี่นักรบด้วยอะ วันนี้เค้าจะเป็นน้อนเสือ "

ฉันพูดก่อนจะทำมืองับเหมือนนางเสือ ฉันถามพี่แพรอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมต้องกลัวผู้ชายคนนั้นเพียงเพราะฉันแต่ตัวแบบนี้ ปกติเวลาฉันไปเที่ยวกลางคืนก็แต่งแนวนี้อยู่แล้ว ไปเที่ยวนะ ไม่ใช่ไปวัดจะให้แต่งเรียบร้อยไปก็ไม่ใช่เรื่อง แล้วอีกอย่างก็คือ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อย

"เดี๋ยวก็รู้ ว่าจะเป็นน้อนเสือ หรือน้อนแมว" พี่แพรพูดติดตลกกับท่าน้องเสือของฉัน

ไม่นานเราก็ออกมาจากคอนโดด้วยรถบีเอ็มของพี่แพร ส่วนพี่ฉลามที่พี่แพรบอกว่านัดไปเจอกันที่ร้านอะ

เรามาถึงร้านประมาณ 2 ทุ่มหน่อยๆ ซึ่งคนยังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ร้านที่มาเป็นร้านกึงผับ คือมี 3 โซน โซนด้านหน้าเปิดโล่งครึ่งนึง ด้านบนเป็นหลังคากระจก ซึ่งตรงนี้จะมีเวทีสำหรับเล่นดนตรีสด เหมาะกับคนที่ชอบบรรยากาศนั่งชิลด์ ฟังเพลงดื่มด่ำกับบรรยากาศต้นไม้ที่ประดับตกแต่งสวยๆด้านนอก บรรยากาศแสงไฟแสงดาว สายฝนด้วยมั้งถ้าวันไหนฝนตก

เข้ามาอีกหน่อยมีทางเข้าไปผับ ซึ่งข้างในเปิดเพลงแนวที่เหมาะกับสายแดนซ์ มีบูธดีเจย์ด้วยมั้ง เห็นแวบๆ ตอนเดินผ่านอะ ส่วนโซนที่ 3 ที่ฉันกับพี่แพรกำลังเดินเข้าไป เป็นโซน VIP

ทำไมถึงรู้นะเหรอ อ่านป้ายจ้า ป้ายเบ่อเร่อตรงทางเข้า ฮะฮ่า ก็ฉันเพิ่งเคยมาร้านนี้อะ โซนนี้จะเป็นโซนโซฟาหรูหรา ที่ถูกจัดแยกไว้เป็นสัดส่วนสวยงาม แต่ละโต๊ะห่างกันพอสมควร เพื่อความเป็นส่วนตัว โซนนี้จะเปิดเพลง เน้นดนตรีเบาๆมันๆ แล้วแต่แขกจะรีเควส คือถ้าใครไม่ถูกใจเรื่องเพลงก็ไปขอให้ทางร้านเปิดให้ก็ได้

โซนนี้เหมาะกับการมาสังสรรค์กับเพื่อนมากกว่า ไม่วุ่นวาย แต่ฉันว่าก็วุ่นวายอยู่ดี ดูสิขนาดโซน VIP คนยังเต็มทุกโต๊ะเลย แล้วด้านบนอะไรอะ คงจะเป็นห้องทำงานไม่ก็ห้องพักละมั้งฉันมองไล่ขึ้นไป เห็นหน้าต่างมากมายที่น่าจะมองจากข้างบนเห็นข้างล่างหมดละมั้ง