เตือนแล้วนะ

"มาแล้วเหรอ แล้วนี่หนีบมาด้วยทำไม เดี๋ยวไอ้นิล เอาตายนะนั้น"

พี่ฉลามพูดขึ้นทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะ ที่ฉันกับพี่สาวนั่งรออยู่ อะไรอะ พี่นักรบมาเกี่ยวอะไรด้วยละนี่

"เตือนแล้วไม่ฟัง ปล่อยให้จัดการกันเองเถอะน่า" พี่แพรพูดขึ้นก่อนจะหันไปสั่งเหล้า แล้วคว้าแขนพี่ฉลามให้นั่งลงข้างๆ

"จะรอดเหรอวะ แล้วดูแต่งตัวดิ ไอ้นิลมันยิ่งหวงของซะด้วยซิ" ฉันได้ยินพี่ฉลามบ่นเบาๆก่อนจะโดนพี่แพรหยิก เลยต้องเงียบแล้วนั่งกินเหล้าไป

"เป็นน้องของแพรเหรอครับ ชื่ออะไรอะ ทำไมพี่ไม่เคยเจอเลย" พี่คนหน้าตาตี๋ๆที่มากับพี่ฉลามถามขึ้น ฉันกำลังจะอ้าปากตอบ พี่ฉลามก็พูดแทรกขึ้นทันที

"เห้ยไอ้แทน ถ้าแกไม่ตีนหนักพอ และเงินไม่มากพอ แกอย่างเสี่ยงจีบแฟนไอ้นักรบเลยวะ คนนี้มันหวง" พี่ฉลามพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง ใครหวงใครนะ? พี่นักรบนี่นะหวงฉัน เพิ่งจะขอให้เขาช่วยเป็นแฟนวันนี้เองนะ พี่เขาไม่หวงฉันหรอก กันท่าเก่งแบบนี้ วันนี้ฉันก็ไม่ได้เป็นเสือสิ

"แฟนนักรบเหรอวะ แล้วไม่บอก ไม่กล้าเอาหน้าไปรับตีนมันหรอกว่ะ แม่ง! ได้ข่าวว่าตีนหนักชิบหาย " พี่คนชื่อแทนพูดติดตลก

คุยอะไรกันฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย แต่ฉันก็ยังนั่งทนฟังอยู่อย่างนั้น

ฉันนั่งดื่ม นั่งเมาท์กับพวกพี่ๆของฉันไปสักพัก สายตาก็เหลือบไปเห็นยัยออม ยัยหนูเล็ก ยัยเปรมเพื่อนสนิทของฉันเอง และ"กานดา" คนคุ้นเคยของฉัน

ฉันรีบบอกพี่แพรว่าจะไปหาเพื่อน เดี๋ยวถ้าอยากกลับจะมาบอก นั่งกับพวกพี่แล้วกร่อยชิบหาย พูดถึงแต่พี่นักรบ ใครเข้ามาก็กันท่าฉันอย่างเดียวเลย แบบนี้ฉันไม่ได้เหยื่อหรอก สู้ไปนั่งรวมกับเพื่อนยังมีโอกาสมากกว่า

ฉันเดินมาถึงโต๊ะที่เพื่อนนั่งกันอยู่ ทันทีที่พวกนั้นเห็นฉันก็รีบบอกให้ฉันนั่งลง ฉันเลยเลือกนั่งโซฟาตัวเดียวกับกานดา

กานดา เธอเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยฉันเอง เป็นรุ่นน้องที่เคยสนิทกัน จนเกิดเรื่องนั้นขึ้นเมื่อ 2 ปีก่อน ทำให้น้องมันไม่ค่อยเข้าหาฉัน เมื่อก่อนเราสนิทกัน เพราะฉันเอ็นดูกานดาเหมือนน้องสาวคนนึง ฉันจึงดูแลเธอดีมากๆ จนคนหลายคนคิดว่าฉันกับเธอเป็นคู่เลส แต่มันก็คงจะไม่ต่างจากที่คนพูดนัก เพราะกานดาเธอเป็นเลสจริงๆ ส่วนฉันไม่ได้เป็นนะสิ และคนที่เธอชอบก็ไม่ใช่ใคร ก็ฉันนี่ละ

ตอนแรกฉันก็คิดว่าตัวเองชอบกานดานี่ละ ทำให้ฉันปฏิเสธผู้ชายดีๆที่อยู่ใกล้ตัวฉันไปคนนึง แต่พอได้ลองคุยกับกานดาในฐานะที่มากกว่าพี่น้อง ฉันถึงรู้ตัวว่าฉันไม่ใช่เลสเบี้ยน แล้วฉันก็คิดถึงคนที่ฉันปฎิเสธไปด้วย

แต่พอฉันจะกลับไปขอคบกับเขา เขาก็ตอกฉันด้วยคำพูดแรงๆให้เสียใจอีกส่วนเรื่องระหว่างฉันกับกานดา เรายังกลับไปเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมได้ แต่เธอบอกขอห่างฉันไปทำใจสักพัก ซึ่งฉันก็ไม่ขัดเพราะฉันเข้าใจเธอดี ว่ามันเจ็บที่ถูกปฎิเสธ แต่ก็รักเกินกว่าจะเลิกรักได้ จึงทำได้แค่หลบออกมาทำใจห่างๆ

"หวัดดีน้องดา สบายดีไหมคะ แล้วมากับพวกเปรมได้ไง" ฉันถามน้องดาทันทีที่นั่งลง ถ้าถามว่าเคยรู้สึกดีด้วยไหม ก็รู้สึกดีเหี้ยๆเลยละ แต่มันไม่ใช่ในฐานะแฟนไง และคนนี้แหละที่ทำให้แม่ฉันคิดว่าฉันเป็นเลสเบี้ยน ฉันยังคงพูดกับดาเหมือนเดิม เหมือนที่เคยพูด ฉันเสมอต้นเสมอปลายนะ เคยเป็นยังไงก็เป็นยังงั้น

"ดาสบายดีค่ะ ไม่ได้เจอพี่พริ้งนานมากคิดถึงจังขอกอดได้ไหมคะ" น้องดาพูดจบก็กอดฉันทันทีโดยที่ไม่ต้องรอฉันอนุญาติ ก็อย่างที่รู้ๆ ไอ้การกอดการหอม ฉันกับน้องทำกันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เวลาที่เจอกัน

"ไม่ต้องมาสวีท แกเล่ามาเลยพริ้ง ว่าระหว่างแกกับพี่นักรบอดีตดาวบริหารนั่น มันเป็นมายังไง" เปรมเพื่อนฉันเอ่ยถามทันทีอย่างหมั่นไส้ เมื่อเห็นฉันกอดกับกานดาคนที่มันแอบชอบ

ยัยเปรมเพื่อนฉันมันเป็นทอมมันชอบผู้หญิง และคนผู้หญิงนั้นก็คือกานดา ซึ่งความรู้สึกพวกนี้เราเพื่อนกันรู้ดี แต่ถ้าไม่มีใครขอคบใครเป็นแฟน ก็ไม่มีเพื่อนคนไหนกล้าเข้าไปยุ่งกับความสัมพันธ์หรือความรู้สึกของใคร ความรู้สึกใครก็ปล่อยให้เจ้าตัวจัดการ

ฉันมองหน้ากานดา ก่อนจะเล่าเรื่องที่แม่ฉันบังคับแต่งงานให้พวกเพื่อนๆของฉันฟัง ส่วนเรื่องของพี่นักรบนั้น ฉันไม่กล้าบอกว่าขอให้เขาแกล้งเป็นแฟน และพอเล่าถึงตอนที่รู้ว่านนท์เป็นคู่ที่จะถูกจับแต่งงานกับฉัน เราก็เล่าถึงวีกรรมของไอ้นนท์แทน เลยข้ามเรื่องฉันกับพี่นักรบไปโดยปริยาย ดีแล้วแหละ ฉันเองก็ไม่อยากพูดมาก

ฉันนั่งคุยกับเพื่อไปสักพัก รู้สึกเหมือนมีคนมองมาตลอด แต่มองจากตรงไหนละ ฉันจึงหันมองรอบตัว เอ่อ …คนมองเยอะจริงวุ้ย!! คนมองเยอะจริงๆนะ ก็โต๊ะเรามันรวมดาวมหาลัยเลยนี่นา ไม่มองก็แปลก

ฉันดาวบริหารปี 4 ส่วนกานดา ดาวมนุษศาสตร์ปี 3 เปรมถึงลุคจะออกทอมแต่เธอก็ได้รองดาวบริหารปีเดียวกันกับฉัน ส่วนออมกับหนูเล็กเพื่อนอีก2 คนของฉัน ก็อดีตนางนพมาศของมหาลัย

ก็นะ! โต๊ะฉันมีแต่ของสวยๆงามๆ ไม่แปลกเลยที่คนจะมองมาบ่อยๆ แต่ไอ้ความรู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบนี่มันอะไรเนี้ย! ผีป่าววะ? หรือคิดไปเอง