ตอนที่ 5

ซากุระเดินลงบันไดเดินหาห้องเคมีอย่างมึนๆจนมินามิเดินถือนิตยสารขึ้นบันไดมากับเพื่อนในห้องที่วิ่งแย่งกันขึ้นบันได เธอมองหน้าเพื่อนชายที่ฉีกยิ้มกว้างชูนิตยสารปกรูปตัวเองคอสเป็นผู้หญิง

“วันหยุดสองวันมีงานคอส อามาโนะถูกเชิญให้เป็นแขกพิเศษ เนียนไปขอลายเซ็นกันไหม”

“ว่างมากหรือไง”

“ไปเหอะไปด้วยกัน แต่งแบบไหนไปดีนะที่คนจำไม่ค่อยได้” มินามิจับปลายคางคิดยิ้มกรุ้มกริ่มมองหน้าซากุระที่ยืนพิงราวบันไดกอดอก

“อามาโนะคอสตัวไหน”

“คิเคียว ได้ยินมาแบบนั้น”

“ไม่ยาก ซอมบี้ รับรองไม่มีใครจำได้”

“ไม่เลวเลยตามนั้น เดี๋ยวฉันไปรับเธอเอง เจอกัน”

“อือ” ซากุระพยักหน้ารับเดินสวนทางกับมินามิลงบันไดเดินหาห้องต่อไป

ตกเย็นเลิกเรียนนักเรียนทยอยกันออกนอกรั้วอย่างรื่นเริงเนื่องด้วยพรุ่งนี้คือวันหยุดสองวันบางคนก็ชวนกันออกเดต ไปเที่ยวตามประสาวัยรุ่น ซากุระสวมหูฟังเห็นเนเนะเดินนำอยู่ตรงหน้า เธอฉีกยิ้มเดินตามช้าๆ ทุกฝีก้าว เนเนะพาดสูทไว้บนบ่าเดินตามทางเท้าอยู่ฝั่งซ้ายก่อนหยุดกึกนิ่งคิดย้ายมาเดินฝั่งขวาช้าๆ ทำให้คนที่เดินตามอมยิ้มบางๆ ลดหูฟังวิ่งไปเดินตีคู่เนเนะที่ผงะถอยหลังหยุดเดิน

“มาเมื่อไหร่เนี้ย”

“ตั้งแต่ออกจากเชนไดแล้ว ถ้าเป็นอริดักตีหัวได้เลยละ” ซากุระขยิบตาฉีกยิ้มถอดสูทถือไว้ก่อนมองเนเนะที่มองเธอแล้วก็หัวเราะในลำคอ

“หึ ยัยบ้า”

“บ้าแต่ก็หวังดีนะ กินไอศกรีมกัน ฉันเลี้ยงเอง” ซากุระพูดจบยังไม่ทันฟังคำตอบจูงมือเนเนะเข้าร้านที่เดินผ่านร้านไอศกรีมเล็กๆ ติดแอร์จัดตกแต่งน่ารัก สาวเมดมารับออเดอร์ที่โต๊ะของพวกเธอ

“ช็อกโก้ บราวนี่หนึ่งที่ หัวหน้ากินอะไร”

“อะไรก็ได้เธอเลี้ยงไม่ใช่หรือไง”

“งั้นสองที่กับน้ำองุ่นปั่นสองเหมือนกัน” ซากุระสั่งออเดอร์กับสาวเมดก่อนมองรอบร้านที่มีแต่เด็กนักเรียนต่างโรงเรียนเข้ามานั่งคุยกันส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิง

หล่อ...อออ

เสียงซุบซิบแว่วเข้าหูซากุระกับเนเนะที่นั่งรอไอศกรีมเงยหน้าขึ้นมองนักเรียนชายจากเชนไดสองคนเดินเข้ามาสั่งไอศกรีม

“เอาแบบไขมันต่ำหน่อยนะ ลงพุงแล้วจะว่ายน้ำไม่ได้” แฮมเมอร์เอามือล้วงเสื้อวอร์มแตะไหล่เรย์กะที่ขยับแว่นตาพยักหน้า

“ครีมโคนสองกรวยและน้ำเปล่าหนึ่งขวดครับ”

“ค่ะ รอสักครู่นะคะ” เจ้าของร้านตรงเคาน์เตอร์ตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำมือลนลานทำอะไรไม่ถูก ซากุระมองสองหนุ่มที่ยืนรอก่อนจะมองสาวเมดมาเสิร์ฟ

“หึ พวกผีดิบเย็นชาไม่เบื่อหรือไงวันๆ เอาแต่เก๊กหล่อ” เนเนะตักไอศกรีมเข้าปากบ่นอุบอิบ

“อย่างน้อยก็ทำให้หัวหน้าสนใจละนะ” ซากุระพูดลอยๆ จับหลอดดูดน้ำทำเนเนะชะงักเมื่อมองสบตาเรย์กะที่รับไอศกรีมกับน้ำเดินออกไป

“เปล่าสักหน่อย”

“สวัสดีเด็กใหม่สุดขี้เหร่” แฮมเมอร์ถือไอศกรีมเดินเลียมาที่โต๊ะสาวเชนได ซากุระมองอย่างไม่สบอารมณ์เงยหน้ามองแฮมเมอร์ที่ยิ้มมุมปาก

“และสาวสายเสมอ” แฮมเมอร์ทักทายเนเนะพลางเลียไอศกรีมไปด้วย

“ดี” เนเนะตอบกลับสีหน้าเหนื่อยๆ

“ร้านนี้ไอศกรีมอร่อยนะ เรย์กะชอบกินมากเลย พวกเธอกินครั้งแรกใช่ไหม”

“ก็อร่อยดี” เนเนะตอบลอยๆ

“ไว้เจอกันวันจันทร์นะอย่าสายละ” แฮมเมอร์โบกมือลาเดินออกไป ซากุระตักไอศกรีมเข้าปากคาบช้อนมองเนเนะยักไหล่กินไอศกรีมต่อหลังแฮมเมอร์ไปสักพักก็มีนักเรียนชายโรงเรียนอื่นเดินเข้ามาแทนที่

“สาวเชนไดสวยทุกคน มีแฟนยังครับจีบได้เปล่า” นักเรียนชายดังกล่าวฉีกยิ้มเท้าโต๊ะมองหน้าเนเนะที่หยุดปฏิกิริยาเหลือบมองอย่างไม่สบอารมณ์

“อย่า มา ยุ่ง”

“ดุจังเลย” นักเรียนชายทำหน้าบูด

“จีบฉันก็ได้นะ ไม่มีแฟนจ้ะ” ซากุระยิ้มแป้นมองนักเรียนชายที่เหล่มองเธอช้าๆ

“ไม่ละ ขี้เหร่แบบนี้ไม่กล้าควง”

ปึก!!

เนเนะทุบโต๊ะยืนขึ้นทำโต๊ะอื่นผวาเฮือกมองกับเป็นตาเดียว ซากุระอ้าปากค้างอึ้งเช่นเดียวกับคนที่มาจีบ

“ขี้เหร่แล้วยังไง มองแต่เปลือกนอกนายหน้าตาดีแค่ไหนถึงว่าคนอื่นขี้เหร่ ไปให้ไกลซะ อย่าให้เจอหน้าจะซัดให้มอบเลย ไป๊! ” เนเนะตวาดลั่น นักเรียนชายรีบวิ่งกลับกลุ่ม สายตาเกรี้ยวกราดหันมองทั้งกลุ่มที่ก้มหน้างุดหลบเธอ ซากุระกวักมือเรียกสาวเมดเก็บเงินก่อนคว้ามือเนเนะมาจูงออกมาด้านนอกด้วยรอยยิ้ม

“ขอบใจนะ” ซากุระควงแขนเนเนะซบไหล่แล้วฉีกยิ้ม

“อย่าทำแบบนี้ได้ไหม ขนลุก” เนเนะผลักหัวซากุระออก

“กอดหน่อยสิ” ซากุระกางมือโผเข้ากอด

“ไม่มีทาง” เนเนะอมยิ้มหลบแล้ววิ่งหนี

“น้า...กอดหน่อยนะหัวหน้า” ซากุระวิ่งตามกางมือวิ่งไล่ตามเนเนะหัวเราะแหย่เล่นกันไปตลอดทางกลับบ้าน

วันเสาร์ก่อนสุดสัปดาห์ ห้องโถงที่โรงแรมแห่งหนึ่งจัดงานมีตแอนด์กรี๊ดนักคอสชื่อดังมีของขายมากมายอยู่ด้านนอกห้องทั้งชั้นยกให้งานนี้หมด นักคอสเพลย์ทุกอาชีพทุกวัยต่างแห่กันมารวมตัวที่นี่ทั้งแต่งตัวเลียนแบบการ์ตูนและแบบธรรมดา มีโต๊ะกลางเวทีจัดไว้สำหรับไอดอลคอสเพลย์แจกลายเซ็นทักทายแฟนคลับของตน บางส่วนยืนรอพบขวัญใจตัวเองอยู่ด้านใน ซอมบี้หน้าเขียวแต่งหน้าจัดเต็มสวมชุดปกติแต่งแค่หน้ากับวิกผมสีดำฟู่ๆ ยืนสูงเด่นอยู่กลางห้องโถงโดยมีผีจูออนหน้าขาวอยู่ข้างๆ ขาวทั้งชุดทั้งตัว ผมสีดำปรกหน้าเล็กน้อยหลายคนเดินผ่านเป็นต้องเหลียวมองบางคนที่แต่งยังต้องขอถ่ายรูป

“เดี๋ยวไปซื้อโปสเตอร์อามาโนะก่อนนะใกล้ได้เวลา” มินามิจับไหล่ซากุระบอกก่อนเดินออกไปด้านออก ซากุระยืนกอดอกมองเด็กคอสเพลย์อย่างภูมิใจ บรรยากาศที่ได้มายืนตอนยังไม่ได้โด่งดังกลับมาอีกครั้ง

“โทษนะคะ ขอถ่ายรูปหน่อย” เสียงใสๆ สะกิดแขนซากุระให้หันกลับมาถึงกับผงะเมื่อมีสาวคอสเพลย์ผมสีแดงในชุดนักเรียนยืนยิ้มอยู่ข้างคนถือกล้องใบหน้าที่คุ้นเคย เนเนะเบิกตาโตคลับคล้ายคลับคลามองซากุระ