บทย่อ
จากไอดอลคอสเพลย์ผลันตัวเป็นนักเรียนมัธยมปลายแสนขี้เหร่ด้วยความจำเป็น ซ้ำยังโดนจำผิดจากเหล่าประธานนักเรียน งานนี้จะรอดหรือร่วง “ฉันไม่ได้สอดรู้หรือรู้ทุกเรื่องแต่เพราะคนแบบเธอต่างหากที่ฉลาดน้อย”
ตอนที่ 1
สาวคอสเพลย์ระดับไอดอลเดินเข้าห้องแต่งตัวหลังจากถ่ายรูปเพื่อลงนิตยสารเสร็จ เธอเปิดประตูถึงกับชะงักเมื่อเห็นเพื่อนคอสเพลย์ชายหญิงสองคนนั่งหมุนเก้าอี้อยู่ในชุดลำลองฉีกยิ้มกว้างโบกมือทักทายก่อนมีหญิงวัยกลางคนผมดำขลับพุ่งพรวดเข้ามาจับมือไอดอลสาวที่ชื่อ ‘ซากุระ’
“คุณซากุระช่วยฉันด้วยค่ะ ขอร้องนะคะ” ฮินาโกะ หญิงวัยกลางคนเป็นครูโรงเรียนมัธยมเชนได โรงเรียนชื่อดังที่มีหน้ามีตาเป็นองค์ประกอบส่วนใหญ่
“เราไม่รู้จักกันนี่คะ มินามิ! เล่นแบบนี้เลยหรือไง” ซากุระหันไปดุใส่เพื่อนชายที่คอสเพลย์เหมือนกันมองเธอตาปริบๆ ตีหน้าใสซื่อ
“เปล่าสักหน่อย ฉันก็แค่แนะนำเฉยๆ เอาน่า..ถือว่าไปช่วยครูฮินาโกะแล้วกัน ไม่เสียหายอะไร ช่วงนี้ไม่มีงานไปด้วยกันเถอะนะ ซากุระจะได้มีอะไรทำไง ฉันจะไปเอาใบประกาศดนตรีคลาสสิคเพื่ออนาคต” มินามิ ไอดอลคอสเพลย์ชายผู้ครองใบหน้าหวานราวกับผู้หญิงกำมือชูกำปั้นอย่างมุ่งมั่น ซากุระเดินเลี่ยงฮินาโกะที่ทำสายตาออดอ้อนอยู่ใกล้ๆไปถอดวิกผมวางไว้บนโต๊ะหน้ากระจกพร้อมถอนหายใจยาวเหล่มองอามาโนะสาวไอดอลคอสเพลย์อีกคนผู้ซึ่งเรียบร้อยอ่อนหวานต่อสรรพสิ่ง เมื่อรู้สึกตัวว่าถูกจับจ้องอามาโนะรีบกระแอมเบาเลิ่กลั่กหลบสายตาซากุระพยายามหาข้อแก้ตัวสนับสนุนเพื่อนชาย
“ฉะ ฉัน ฉัน ก็ ก็จะไปเอาใบประกาศชมรม Prince&Princess เหมือนกันค่ะ” อามาโนะพยักหน้าอย่างโล่งใจพร้อมฉีกยิ้มแห้งๆ
“ไปเถอะซากุระ เรื่องเอกสารฉันจัดการให้หมดแล้ว น่า...นะ” มินามิยิ้มกริ่มส่งสายตาปริบๆ มาทางคนที่ถูกคะยั้นคะยอ
“ช่วยฉันเถอะค่ะ” ฮินาโกะกุมมือซากุระร้องไห้กระซิกอ้อนวอน
“ฉันปราบเด็กพวกนั้นไม่ได้หรอก เชนไดเป็นโรงเรียนอันดับหนึ่งไม่น่าจะวุ่นวายขนาดนั้น แล้วอายุฉันไม่เหมาะกับการเรียนมัธยมปลายแล้วด้วย อีกอย่างมันต้องเป็นจุดเด่นแน่ๆ โรงเรียนดังแบบนั้นมีแต่คนดังไม่เอาหรอก” ซากุระเดินหนีไปเปิดประตูห้องเปลี่ยนชุด มินามิยืนขึ้นกอดอก
“โรงเรียนดังแล้วไง เธอไม่ได้ไปแบบไอดอลสักหน่อย เราเข้าไปแบบธรรมดา เธอไม่อยากรู้หรือว่าทำไมโรงเรียนเชนไดมีแต่คนหล่อคนสวยหน้าตาดี”
“หือ” ซากุระเปิดประตูค้างก่อนเหลียวหลังมองมินามิที่ยักคิ้วท้าทาย “นั่นสินะ โรงเรียนมันก็น่าสนุกดี”
“เยี่ยมเลย” มินามิหันไปปรบมือกับอามาโนะอย่างเข้าขา ฮินาโกะผ่อนลมหายใจยาวด้วยความดีใจหลุดยิ้มหน้าบาน ซากุระเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดพร้อมปิดประตูให้ท้าย
โรงเรียนเชนไดโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งมีชื่อเสียงหลายด้านคัดนักเรียนเข้าศึกษาทางฐานะและหน้าตาเป็นเกณฑ์หลักเป็นโรงเรียนต้นแบบที่ใครๆ ต่างใฝ่ฝันและอีกหนึ่งสิ่งที่โดดเด่นคือกลุ่มประธานนักเรียนเป็นที่เล่าขานส่งต่อรุ่นด้านความดูดีมีระดับเป็นพิเศษเรียกได้ว่าเป็นขวัญใจทั้งโรงเรียน อันได้แก่ ประธานนักเรียนหนุ่มหน้าตาดีสุดนิ่งลูกครึ่งเกาหลีญี่ปุ่น เรื่องแต่งกายผิดกฎไม่มีทางเล็ดลอดสายตาเคลวินได้ รองลงมาคือรองประธานหน้าตาดีลูกครึ่งเยอรมันเกาหลีคือโช แฝดน้องของโรส หญิงเดียวในกลุ่มประธานควบทั้งตำแหน่งกรรมการโรงเรียนและตำแหน่งเจ้าหญิงแห่งเชนได ส่วนตำแหน่งเจ้าชายคือเจมิกซ์ หนุ่มตาน้ำข้าวลูกครึ่งอังกฤษญี่ปุ่นควบตำแหน่งกรรมการนักเรียนอีกหนึ่งตำแหน่งพ่วงด้วยบรรณารักษ์สุดเนี๊ยบเรียบร้อยสุดในกลุ่มประธานคือเรย์กะ แม้สายตาจะสั้นเป็นหนุ่มแว่นแต่ความมาดนิ่งก็แบกหน้าตาที่ไม่ได้น้อยหน้าใครเชื้อสายสเปนไทย สุดท้ายแฮมเมอร์ลูกครึ่งจีนอเมริกา ดีกรีโค้ชว่ายน้ำแชมป์มัธยมปลาย เป็นที่ยกยอกันทั้งเหล่าครูอาจารย์ เรียกได้ว่าความเป็นครึ่งเชื้อชาติของกลุ่มประธานยกกลุ่มครองใจทั้งเชนไดไม่ว่าจะเป็นนักเรียนหรือคณะครู
รองเท้านักเรียนสีน้ำตาลส้นหนาสองนิ้วถุงเท้าสีดำข้างขวาย่นลงเหนือตาตุ่ม ข้างซ้ายถลกยาวถึงแข้งตามระเบียบตนเอง กระโปรงยาวใต้เข่าถึงขอบถุงเท้าพอดิบพอดีราวกับกะไว้และตั้งใจก้าวเดินตามฮินาโกะ กระโปรงนักเรียนลายสก็อตสีดำสะบัดตามการเดินเสื้อสูทสีเทามีตราเชนไดติดหน้าอกขอบแขนเสื้อเป็นขีดดำยันเสื้อสูท มีกระเป๋าทั้งสองข้างสวมทับโบสีดำ มือสองข้างไขว้หลังถลกแขนเสื้อสูท ผมสีดำขลับมัดจุกหน้าม้าเปิดหน้าผากกว้าง แก้มสองข้างเต็มไปฝ้าและกระ ไฝสีดำเม็ดใหญ่ติดอยู่บนมุมปากซ้าย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เผยขึ้นบนใบหน้า มัดแกละสองข้างยุ่งๆ ข้างซ้ายต่ำข้างขวาสูง
กึก!!!
ฝีเท้าหยุดลงหน้าห้องยืนมองเพื่อนร่วมห้องที่หันมองเป็นตาเดียว ซากุระเหล่มองนักเรียนปีสามห้องซีอย่างระรื่น
“นี่เด็กใหม่นะทุกคน ซากุระจังเพื่อนใหม่ของพวกเรา ฝากหัวหน้าด้วยนะ เอ๊ะ! หัวหน้าห้องละ เนเนะจังไปไหน” ฮินาโกะกวาดสายตามองรอบห้องแต่ดูนักเรียนในห้องยังคงอึ้งอยู่กับนักเรียนใหม่
ปึก!!
ฮินาโกะหันขวับเมื่อมีนักเรียนหญิงแต่งตัวสบายๆ เสื้อหลุดลุ่ยไม่มีความเป็นระเบียบ ผมซอยสั้นสีน้ำตาลอมแดง พาดสูทไว้บนบ่า เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวถลกแขนเสื้อขึ้นโยนกระเป๋าเหวี่ยงผ่านหัวเพื่อนที่พากันหลบอย่างคุ้นเคยไปยันหลังห้องด้วยความแม่นยำ กระโปรงสั้นเหนือเข่าเหมือนคนอื่น หน้าตาไร้การเติมแต่งของเครื่องสำอางแต่กลับดูสวยแบบเย็นชา หน้าตาไม่สบอารมณ์มองหางตามาทางฮินาโกะกับซากุระ
“มาสายอีกแล้วนะเนเนะจัง นี่คงโดนกลุ่มประธานทำโทษอีกแล้วสิ”
“ยุ่ง! แค่วิ่งรอบสนามทำอะไรฉันไม่ได้หรอก แล้วนี่เด็กใหม่แบบนี้ผ่านเข้ามาได้ไง หัวหน้าห้องคิงยังไม่เห็นสิท่า ยัยนั่นจอมบงการเปลี่ยนโฉม” เนเนะ เดินไปนั่งหลังห้องชนิดไม่ใส่ใจสิ่งใดบนโลก

