EP23 นัดเจอ

EP23

.

.

.

"พาเธอไปทำแผลหน่อย" ปากหยักขยับเอ่ยบอก

"ครับ" ณอนขานรับ แล้วเดินหายเข้าไปในห้องนั้น เขาหยิบผ้าสีขาวขนาดใหญ่มาคลุมร่างเอาไว้แล้วเข็นออกมายังนอกห้องพร้อมกับติดต่อคนให้มารับออกไปเพื่อจะทำแผลให้เธอ

"สวยมั้ย?"

"สวยครับ"

"…" คำตอบของโรมทำให้พีทพอใจไม่น้อย ปลายนิ้วแกร่งไล่ตามรูปที่เลือดกำลังซึมเข้าเนื้อกระดาษด้วยความพึงพอใจ ถึงแม้กลิ่นคาวเลือดจะลอยแตะจมูกโรมก็เลือกที่จะนั่งนิ่งแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "เรื่องที่สั่งได้รึยัง"

"เรียบร้อยแล้วครับ" สิ้นเสียงพูดโรมก็กดส่งไฟล์เข้าไลน์ส่วนตัวพีท

"เร็วดีนะ" พีทบอกแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดดู

คนแรกที่เขาเลือกจะกดอ่านเป็นคาวี คาวีเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของนักธุรกิจชื่อดังในลาสเวกัส เขาเป็นลูกครึ่ง ไทย-อเมริกา แม่เป็นคนไทย พ่อเป็นคนอเมริกา ตอนนี้อาศัยอยู่เมืองไทยเพียงลำพัง

ต่อมาเป็นธาม ที่บ้านเปิดบริษัทเทรสหุ้น มีหลายสาขาทั่วประเทศเทศและมีแพลนที่จะขยายอีก ธามเป็นลูกชายคนเล็กของบ้านมีพี่ชายที่ดูแลกิจการอีกหนึ่งคน

ซี พ่อกับแม่เปิดโฮมสเตย์ที่พัทยา เขามีพี่น้องร่วมกันสามคน ซีเป็นลูกคนกลาง ส่วนคนพี่และคนน้องสุดท้องล้วนเป็นผู้หญิงหมด

ปัน ลูกสาวเพียงคนเดียวของครอบครัว เป็นคนกรุงเทพ เจ้าของร้านคาเฟ่ พ่อกับแม่เปิดโรงงานผลิตเบอเกอรี่ที่ส่งออกทั่วประเทศ

คนสุดท้ายนั้นก็คือทิวา เธอกำพร้าพ่อแม่ และดูเหมือนฐานะจะค่อนข้างไม่ดีเท่าเพื่อน เข้ามาเรียนใน KING OF TON ได้เพราะทุนของมหาลัยที่สอบเข้ามาได้

พีทอ่านเพียงเท่านั้นก็กดออก สายตาเรียบนิ่งมองไปซุ่มผ้าละติน

"นั้นอะไร?"

"ที่ทำพิธีของณอนครับ"

"ทำอะไรได้บ้าง…"

"ทุกอย่าง เป็นเรื่องของไสยศาสตร์ครับ"

"คนอเมริกาเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยหรอ"

"ณอนโตที่อียิปต์ครับ ในสำหนักของที่นั่น ผมมองว่าเป็นความเชื่อส่วนบุคคลมากกว่า" โรมอธิบายคลายข้อสงสัยให้พีทได้ฟัง ทำให้ใบหน้าหล่อพยักเข้าใจ

"อ่อ…" ทำได้ทุกอย่างแบบนั้นหรอ มันก็น่าลองดี…

"คืนนี้คุณพีทจะค้างอยู่ที่นี้รึเปล่าครับ"

"คงงั้นแหละ ฝากงานที่เหลือด้วยนะ" ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นร่างสูงโปร่งก็หยัดกายลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงดิ่งไปยังประตูห้อง ก่อนจะออกไปสายตาก็ไม่ลืมเหลือบมองซุ่มผ้าละตินนั้นอีกครั้ง…

.

.

.

Pun Pun คาเฟ่

ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มแล้วที่ทิวาทำงานอยู่ในร้านคาเฟ่ มันถึงคราวที่เธอต้องกลับหอ ในตอนที่คนตัวเล็กกำลังเดินเข้ามาในห้องเปลี่ยนชุดเสียงของปันก็ถามขึ้น

"วา"

"ว่าไงปัน" เสียงหวานเอ่ยตอบ มือกำลังถอดผ้ากันเปื้อน

"น้องตะเภามาหาทำไมหรอ ดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะ"

"น้องมีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยหน่ะ ไม่มีอะไรหรอก" ทิวาเลือกที่จะเลี่ยงตอบคำถาม เธอไม่อยากเอาความทุกข์ของตะเภาบอกเพื่อน เพราะตะเภาเองก็คงไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้เหมือนกัน ไว้ทุกอย่างมันจบลงตอนนั้นทิวาถึงจะบอก

"แน่ใจใช่ไหม ว่าไม่มีเรื่องอะไรจริงๆ" ปันยังคงคะยั้นคะยอถาม

"ไม่มี…เรารีบเปลี่ยนชุดเถอะ วาต้องกลับไปอ่านหนังสืออีกนะ" ถึงภายในใจไม่อยากโกหกแต่มันก็ไร้ทางเลือก เธออยากรีบกลับเพื่อจะนัดพีทมาเจอกับตะเภา พีทต้องรับผิดชอบเรื่องนี้

"โอเค ไม่มีก็ไม่มี แล้วนี้มึงกลับยังไง"

"คงแท็กซี่อ่ะ" ตอบเสร็จก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ทิวาเปลี่ยนเป็นชุดลำลองเสร็จ

"ต้องประหยัดเงินไม่ใช่รึไง ให้กูไปส่งดีกว่า"

"ปันเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ เดี๋ยววากลับเองดีกว่า ไว้วันหลังค่อยไปส่ง โอเคมั้ย?"

"เออๆ"

"ไว้เจอกันนะ" ทิวาบอกลาปันพร้อมกับโบกมือขึ้นลา เธอเดินออกมาจากร้านเพื่อจะเรียกแท็กซี่ ไม่นานก็มีแท็กซี่มาจอดอยู่ตรงหน้า คนตัวเล็กกำลังจะสอดตัวเข้าไปข้างในแต่กลับมีเสียงของใครร้องดักเอาไว้ มันเป็นเสียงของกัปตัน

"พี่วาฮะ รอตันด้วย"

"มีอะไรรึเปล่าตัน"

"ผมกลับด้วยคนสิ เราจะได้หารแท็กซี่กันไง"

"ตันจะไปไหน…"

"ผมมีนัดไปเที่ยวกับเพื่อนฮะ"

"ขึ้นมาสิ"

"ขอบคุณนะพี่" ว่าแล้วกัปตันก็เดินอ้อมมายังประตูอีกฝั่ง แล้วสอดตัวเข้ามานั่งข้างกายทิวา เขาแต่งตัวเหมือนจะออกไปเที่ยวผับที่ไหนสักแห่ง

"แล้วนี้จะไปเที่ยวไหน แต่งตัวซะหล่อเลย"

"นัดกับเพื่อนที่ฮาเร็มวายครับ"

"โทษนะ มันคืออะไรหรอ" ทิวาเอียงคอถาม เธอไม่ค่อยไปเที่ยวกลางคืนเอาสักเท่าไหร่ ส่วนมากเป็นสามคนนั้นละปันที่ไปบ่อย ส่วนเธอกับพีทจะชอบอยู่ติดหอ แต่นั้นมันก็แค่อดีต

"โถ่พี่ นี้ไม่รู้จักจริงๆหรอครับ"

"ไม่อ่ะ" ทิวาส่ายหัวปฏิเสธ

"มันคือคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวง ในนั้นมีที่เที่ยวกลางคืนรวมครบทุกอย่าง แต่ผมก็ได้ยินมาว่ามันแอบน่ากลัวอยู่นะ พวกมีอิทธิพลอยู่กันเต็ม จริงๆแล้วผมก็ไม่กล้าไปเอาเท่าไหร่แต่เพื่อนผมอยากลองเลยต้องเสี่ยงไปกับมัน" กัปตันพูดพร้อมกับยู่ปากเหมือนกำลังเกิดอาการประหม่าอยู่

"อ่อ ตันก็ดูแลตัวเองดีๆสิ ระวังตัวด้วย"

"ครับพี่" กัปตันขานรับ หลังจากนั้นก็เกิดความเงียบภายในรถ ทิวาให้คนขับแท็กซี่ไปส่งกัปตันก่อนแล้วตนเองค่อยลงหอพักทีหลัง ในตอนที่นั่งอยู่บนรถมือบางก็ล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดข้อความส่งหาพีท

[LINE]

20 : 05 | พีท

20 : 05 | อยู่ไหน วามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย

20 : 06 | Harem Y

20 : 06 | จะมาหาพีทหรอ?

20 : 06 | อื้อ

20 : 06 | มาสิ

20 : 06 | :)

20 : 06 | จะรอนะครับ

ทิวาลอบกลืนนํ้าลายลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะกดออกจากแชทพีทแล้วเข้าไปในแชทของตะเภาแทน เพื่อจะนัดเจอกัน…

20 : 08 | เจอกันหน้า Harem y นะ พี่นัดพีทให้แล้ว

20 : 08 | ค่ะ

นัดกันเสร็จสับทิวาก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์ลงแล้วนั่งรอเวลาที่รถเคลื่อนตัวไปที่ฮาเร็ม เวลาผ่านไปเกือบสามสิบนาทีก็มาถึงจุดมุ่งหมาย

"ผมไปก่อนนะพี่"

"เดี๋ยวพี่จ่ายเอง ไม่ต้องหารหรอก" ทิวาห้ามกัปตันไว้ เขากำลังจะหยิบเงินออกมาจ่ายค่าแท็กซี่

"จะดีหรอครับ"

"ดีสิ รีบไปเถอะเดี๋ยวเพื่อนรอนานนะ"

"ขอบคุณครับ" กัปตันยกมือขอบคุณด้วยรอยยิ้มก่อนจะรีบลงจากรถไป ลับร่างของชายหนุ่มเธอจึงหันมาสนใจลุงขับแท็กซี่

"ลุงคะ หนูลงตรงนี้เลยนะ"

"ครับ" จ่ายตังเสร็จทิวาก็รีบลงมาจากรถแล้วเดินไปทางอื่นให้ลับตาของกัปตันเธอไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าตนเองมาที่นี้ ทิวากวาดสายตามองเวลาเป็นระยะเพื่อรอตะเภามา โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังมีใครบางคนที่รอคอยจะลงโทษเธออย่างหนักอยู่ ข้อหาที่ทำตัวไม่น่ารัก…

.

.

.

ตายแน่ๆตาพีทจะกินหนูอีกแล้ว?