EP12 คำถาม

EP12

.

.

.

"พีทพูดอะไร" ทิวาที่ถูกถามด้วยถ้อยคำร้ายกาจถามออกไปด้วยความรู้สึกที่ใบหน้ากำลังชาวาบ

"ความจริงไง ถ้าพีทมาช้ากว่านี้คงแหกขาให้มันเอาแล้วใช่ไหม" พีทยังคงกระซิบถามอยู่แบบนั้นให้ได้ยินกันสองคน ในขณะที่คาวีกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียง

"วาไม่เคยคิดแบบนั้น"

"พีทไม่เชื่อหรอกนะว่าวาไม่ได้คิด" ว่าแล้วมือหนาก็ยกขึ้นลูบเข้าที่แก้มใสเบาๆก่อนจะใช้นิ้วโป้งออกแรงกดคลึงใบหน้าเล็กอย่างหนักหน่วงแล้วพ่นประโยคต่อมาเบาๆแทบเป็นเสียงกระซิบ "แค่คิดก็พอแล้ว ทำจริงขึ้นมาพีทไม่โอเค แล้วถ้าพีทไม่โอเครู้ใช่ไหมว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น"

"…" ทิวาพยักหน้าตอบเบาๆแล้วพยายามจะใช้มือจับแขนแกร่งออกจากใบหน้าตนเอง หากพีทไม่พอใจไม่ใช่แค่คาวีจะรู้ความจริงแต่ชีวิตของเธอเองทิวาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเจอมาในรูปแบบไหนอีก ลำพังที่เจออยู่ตอนนี้มันก็ทรมานแทบขาดใจอยู่แล้ว

ครั้งแรกกับความป่าเถื่อน ตื่นขึ้นมายังเจอกับความรุนแรงนั้นอีกครั้ง กลับมาที่ห้องพีทก็ยังคงตามกลับมา เขาไม่ยอมปล่อยให้ทิวาอยู่ห่างหรือมีอิสระเลยแม้แต่น้อย

"เมื่อคืนวาบอกไปเที่ยวกับมึง ทำไมถึงปล่อยให้วากลับก่อนล่ะ" ในจังหวะที่ทั้งสองกำลังสบตากันอยู่เสียงของคาวีก็ดังขึ้น ชายหนุ่มกำลังเดินเข้ามาในห้องหลังจากที่สูบบุหรี่เสร็จ ทำให้พีทยอมผละร่างออกแล้วเหยียดกายเต็มความสูง เขาปรายตามองทิวาแล้วขมวดคิ้วเป็นปม

ไปเที่ยวมาแบบนั้นหรอเมื่อคืนเขาไม่ได้ไปเที่ยวกับทิวาสักหน่อย เราทำอย่างอื่นกันต่างหาก...

"ไปเที่ยว?" พีทหันไปมองคาวีก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มอ่อนคล้ายกับว่าเขากำลังมีความสุขที่ได้เห็นสีหน้าซีดเผือดของคนตัวเล็ก เธอกำลังนั่งอยู่บนเตียง และสีหน้าสงสัยของคาวีที่กำลังมองอยู่ด้วยความสงสัย

"อืม" คาวีตอบรับในลำคอ

"แน่ใจหรอวาว่าเราไปเที่ยว"

"เมื่อคืนพีทชวนวาไปไง พีทบอกไม่อยากรบกวนเพื่อนคนอื่นเราเลยไปด้วยกันแล้ววาก็ขอตัวกลับก่อน" ทิวารีบตอบกลับทันควันเธอไม่อยากให้คาวีเริ่มสงสัยอะไรไปมากกว่านี้ และเธอเองก็รู้ดีด้วยว่าตอนนี้พีทกำลังปั่นประสาทตนเองอยู่

"อ่อ…" พีทพยักหน้าเข้าใจ ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางยียวนกวนประสาท

"มึงจำไม่ได้หรอ" คาวีเริ่มเห็นสิ่งผิดปกติถามออกไป

"นิดหน่อย เมื่อคืนเมาหนักเผลอเอากับใครก็ไม่รู้ ว่าแต่วากลับตอนไหนนะ พีทไม่เห็นจำได้เลย" พีทยักไหล่เหมือนตัวเองไม่รู้แล้วเดินวนรอบสำรวจห้องทิวา โดยมีสายตาสองคู่คอยจับจ้องมองการกระทำของเขาอยู่

คำพูดของพีททำเอาขนอ่อนทั่วร่างกายมันลุกชันขึ้นพร้อมกันอย่างห้ามไม่ได้ พีทเน้นคำว่าเอามันทำให้ทิวาไม่กล้าแม้แต่จะช้อนตามองเขาโดยตรง ได้แต่ลอบมองแล้วจิกเล็บลงบนผ้าห่มผืนนวลแน่น

"พีทคงจำไม่ได้ เราทั้งคู่ก็เมาหนักแต่วาแค่กลับก่อนเท่านั้นเอง"

"แล้วทำไมวาถึงจำได้ล่ะ เมาหนักไม่ใช่หรอ พึ่งรู้นะว่าคอแข็งกว่าพีท"

"อึก…" พอโดนต้อนให้จนมุมทิวาก็นั่งตัวแข็งทื่อ เธอไม่รู้จะตอบโต้กลับยังไงต่อไปแล้ว ได้แต่นั่งคิดหาคำแก้ตัวด้วยหัวใจที่เต้นระทึก

"กำลังเล่นอะไรกัน?" คาวีไม่เข้าใจถามออกไป พีทที่กำลังไล่ปลายนิ้วบนกรอบรูปคู่ของทิวาและเขาเองจึงหยุดชะงัก

"หยอกเล่นแค่นี้เอง ซีเรียสเกินไปแล้ว" พูดแค่นั้นก็เดินกลับมาประจันหน้ากับคาวี

"งั้นมึงก็บอกมาสักทีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรกันแน่"

"ก็อย่างที่วาบอกนั่นแหละ เราไปดื่มกัน วาเมาหนักส่วนกูเมานิดหน่อยเลยให้วากลับก่อน" พอได้ยินคำพูดของพีทก็ทำให้หัวใจดวงน้อยที่กำลังเต้นโครมครามหยุดลง เธอถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกก่อนจะจำใจช้อนสายตามองสองหนุ่มที่กำลังจ้องหน้ากันอยู่

"รู้ว่าวาเมาหนัก ทำไมถึงปล่อยให้เธอกลับคนเดียว"

"ก็อยากไปส่งอยู่ แต่วากำลังเห็นกูสนุกเลยไม่อยากรบกวน"

"แค่นั้นจริงๆใช่ไหม?"

"มันจะมีอะไรมากกว่านั้นหรอ"

"ถึงวาจะบอกแบบนั้นมึงก็ควรจะไปส่งเพื่อน ปกติเห็นดูแลดีกว่านี้นิ" คาวีเริ่มถามออกไปมากกว่าเดิม เขาไม่ค่อยพอใจนักที่พีทปล่อยให้ทิวาที่กำลังเมาหนักกลับคนเดียวถึงแม้เธอจะเป็นคนบอกก็เถอะ แต่ก่อนพีทดูแลทิวาราวกับคนในครอบครัว ไม่เคยชวนไปดื่ม หรือยุ่งกับอะไรไม่ดี แต่ตอนนี้กลับชวนเธอไปสถานที่แบบนั้น แล้วสิ่งที่ทิวาเจอคือการเสียตัวให้กับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ส่วนตัวเองก็ไปกับผู้หญิง เขาเข้าใจมันแบบนี้

"ขอโทษแล้วกัน ทีหลังเดี๋ยวพามาส่งถึงเตียงเลย" พีทตอบด้วยสีหน้ายียวน

"ไอ้พีท!" ส่งผลให้คาวีทนฟังไม่ไหว มือหนาคว้าคอเสื้อเพื่อนขึ้นมา ตอนนั้นเองพีทก็ทำเพียงสีหน้ายียวน

"พอเถอะ อย่าทะเลาะกันเลย มันไม่ใช่ความผิดของพีทหรอก มันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะนะวี อย่างน้อยๆมันก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นนิ" ทิวาห้ามสองหนุ่มที่กำลังทะเลาะกันเอาไว้ ทำให้คาวีต้องค่อยๆระงับอารมณ์ตนเองลงทีละนิด

"ใช่…มันก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นนิ วายังไม่ได้เดือดร้อนเลย แล้วมึงอะไร ถึงเดือดร้อนขนาดนั้น?"

"ก็วาเป็นเพื่อนกูไง…"

"แน่ใจหรอว่าคิดแค่เพื่อน?" พีททนต่อความสงสัยของตนเองต่อไปไม่ไหว ภาพตอนเขาเข้ามามันยังคงติดตาอยู่

"ก็เพื่อนไง"

"เพื่อนเหี้ยไรทำแบบนั้นว่ะ มึงกำลังจะจูบวา"

"แล้วมึงเป็นแม่งไร?" คาวีหรี่ตาถามอย่างไม่เข้าใจแต่ก่อนก็เป็นพีทตลอดที่ชอบแซวเขากับทิวาให้ได้กันเอง ถึงมันจะเป็นการหยอกเล่นภายในกลุ่มแต่เขาก็ไม่คิดว่าตอนนี้พีทจะกลายเป็นคนที่ต่อต้านเองซะงั้น

"ก็ถาม"

"เออ กูกำลังจะจูบวา เพราะคิดขึ้นมาได้ว่าไม่ควรทำแบบนั้นกูถึงหยุดไง และถ้ามึงไม่เข้ามาขัดก่อนนะบางทีกูอาจจะทำมากกว่าจูบก็ได้" คาวีตอบออกไปตามความจริงเขาเป็นคนพูดตรงไปตรงมาและไม่ชอบปิดบังอะไรจึงไม่ใช่เรื่องยากที่พีทจะต้องการคำตอบเรื่องเมื่อกี้

"กูถามจริงเถอะ"

"ถามมาดิ" คาวีตอบ

"มึงชอบวาใช่ไหม?"

"แล้วมึงล่ะ ถามแบบนี้เพราะหวงหรอ"

"อยากรู้อะไรมากกว่านี้รึเปล่า" พีทถาม

"ตอบดิ"

"ถ้าอยากรู้ก็ตามกูมา คุยกันแบบลูกผู้ชายกันสองคนดีกว่านะ" สิ้นเสียงพูดพีทก็สะบัดมือคาวีออกแล้วเดินนำไปที่ประตูห้อง ก่อนจะออกไปก็ไม่วายส่งรอยยิ้มชวนขนลุกให้ทิวาที่กำลังนั่งหน้าซีดเผือดอยู่บนเตียง คาวีเองก็ถอนหายใจออกมาแล้วเดินตามพีทไปติดๆเพื่อจะไปเคลียร์ความรู้สึกกันแบบลูกผู้ชาย…

.

.

.

เอาล่ะ อยากรู้ตอนหน้าต้องมาลุ้น55555555555555555555