EP10 พูดอะไรไม่ได้

EP10

.

.

.

23 . 00 AM.

BIGBOS CLUE

สถานบันเทิงยามค่ำคืนเต็มไปด้วยผู้คนที่ต่างออกมาท่องราตรีเสพหาความสุขจากเสียงเพลงและแสงสี คาวีในชุดนักศึกษากวาดสายตามองไปทั่วบริเวณรอบวันนี้เขาฉายเดี่ยวเพราะไม่อยากให้ใครมารบกวนเวลาหาเหยื่อของตนเอง ส่วนทิวาและพีทยังคงติดต่อไม่ได้ ร่างหนานั่งอยู่บนเก้าอี้ที่เคาน์เตอร์บาร์ในมือถือค็อกเทลอยู่

ครืด~ ครืด~

ในตอนที่ชายหนุ่มกำลังอยู่ในห่วงของฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือสั่นเครือขึ้น ดวงตาคมกริบปรายมองรายชื่อบนหน้าจอก็พบว่าเป็นธามที่กำลังโทรเข้ามา เขาจึงตัดสินใจกดรับสาย

"ว่าไง"

(วาอยู่กับมึงรึเปล่า)

"เปล่า ทิวายังไม่ติดต่อกลับมาอีกหรอ" วันนี้ทั้งวันทิวาไม่ได้มาเรียนและยังติดต่อไม่ได้ทั้งที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนรวมถึงพีทอีกด้วย ทั้งสองติดต่อไม่ได้ทำให้เพื่อนในกลุ่มต่างเป็นห่วงเพราะคิดว่าเกิดอุบัติเหตุขึ้น

(ยังว่ะ ไอ้พีทก็หายหัวไปเลยเกิดอะไรขึ้นกับมันสองคนรึเปล่าวะ)

"ทิวาคงไปทำงานพาร์ทไทม์กับไอ้พีท อย่าห่วงเลย"

(งานพาร์ทไทม์เหี้ยไรของมึงทั้งวัน หัดเป็นห่วงเพื่อนบ้างเถอะ อย่าห่วงแต่เย็x)

"เดี๋ยวก็คงติดต่อมา…" คาวีตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก ปากกำลังคุยโทรศัพท์แต่สายตากลับเพ่งมองหญิงสาวเจ้าของชุดเดรสสีดำตัดกับสีผิวขาวนวล เธอมาคนเดียวและกำลังนั่งดื่มอยู่

(จะว่าไปกูก็ไม่น่าโทรหามึงเลย)

ตู้ด…

ธามสบถออกมาก่อนจะกดตัดสายทิ้ง คาวีจึงดับหน้าจอแล้วหย่อนโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋ากางเกง ชายหนุ่มหยิบธนบัตรแบงก์สีเทาออกมาวางไว้ข้างแก้วค็อกเทล จัดการทำทุกอย่างเสร็จก็หยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปหาเป้าหมายทันที มือหนาแตะลงที่ไหล่มนเบาๆเพื่อให้เธอรู้การมาของตนเอง

"รอนานไหม" เสียงทุ่มเอ่ยถามออกไป ทำให้คนถูกทักหันหน้ากลับมามองอย่างไม่เข้าใจนัก

"คะ?" เรียวคิ้วคู่สวยขมวดเป็นปม แล้วมองไปที่เจ้าของใบหน้าหล่อเหลา

"ขอโทษครับ นึกว่าคนรู้จัก" ว่าแล้วก็ผละมือออกจากไหล่มน คาวีเดินมาหยุดที่ข้างกายเธอแล้วทำท่าทียกโทรศัพท์ขึ้นมากดท่ามกลางสายตาของคนข้างกายที่กำลังยืนมองอยู่เป็นระยะ

"มีอะไรรึเปล่าคะ" ลิตา ถามออกไปเมื่อเห็นคาวีละสายตาจากหน้าจอมือถือมองมาที่เธอแทน

"พอดีคนที่ผมนัดมาคุยธุระมาไม่ได้แล้ว จะไม่เป็นไรใช่ไหมถ้าผมถือโอกาสอยากดื่มกับคุณต่อ"

"ค่ะ" หญิงสาวเอ่ยตอบพลางไล่สายตาสำรวจใบหน้าของคาวีให้ถี่ถ้วน

"ผมคาวีนะ" ปากพูดมือก็ยื่นไปทำความรู้จักกับเธอ

"ลิตาค่ะ" ลิตาตอบสนองด้วยการยื่นมือเข้าไปจับ ในตอนที่เธอจะยื้อมือกลับคาวีก็รั้งไว้เบาๆจนเธอเหลือบมองเขาก็เค้นหัวเราะในลำคอท่าทางแพรวพราวเจ้าเสน่ห์ทำให้ลิตาหัวใจกระตุกวูบ ต้องรีบหลบสายตา

"มาดื่มคนเดียวแบบนี้ แฟนไม่ว่าหรอครับ"

"เห็นใครมากับลิสรึเปล่า ถ้าไม่เห็นก็แสดงว่าโสดค่ะ"

"ถ้าโสด ผมจีบได้มั้ย?" ถามออกไปแบบนั้นก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับลำคอหอมกรุ่นทำให้ลิตาหยุดชะงักเล็กน้อย เธอทำท่าทีหันมาสนใจแก้วค็อกเทลตรงหน้าต่อแล้วยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

"ก่อนจะมาจีบฉัน นายเองโสดรึเปล่า"

"แล้วถ้าตอบว่าโสดลิสจะให้ผมจีบมั้ย" ชายหนุ่มกระซิบถามเสียงแหบพร่า มือเริ่มเลื่อนมาจับที่ขาอ่อนแล้วลูบไล้เบาๆหากเป็นผู้ชายบางคนที่มาคุกคามแบบนี้ลิตาคงผลักออกแต่คนที่อยู่กับเธอตอนนี้คือหนุ่มฮอตของคิงออฟตัน ใครๆก็อยากรู้จักและขึ้นเตียงกับเขา

"จีบติดไม่ติดก็อีกเรื่องนะคะ"

"…" คำตอบของลิตาทำให้คาวีพึงพอใจไม่น้อยมือหนายกขึ้นจับปอยผมออกจากหน้าผากมนเบาๆ แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับเธอมากกว่าเดิม ลิตาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธฤทธิ์แอลกอฮอล์บวกกับบรรยากาศข้างกายทำให้ทั้งสองเริ่มจูบกันอย่างดูดดื่ม สองลิ้นตวัดพันกันอย่างไม่มีใครยอมใครจนกระทั่งอารมณ์มันเริ่มรุนแรงอยากทำมากกว่าจูบคาวีก็เป็นฝ่ายผละใบหน้าออก "ต่อมั้ยครับ?"

"ที่ไหนดีคะ" ลิตาตอบอย่างไม่ทันคิด

"เดี๋ยวผมพาไป…"

หมับ!

ปัง...

"อื้อ!" ร่างหนาผลักร่างกายอวบอิ่มเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะดันปากเข้าไปจูบกับเธออีกครั้ง ในเวลาต่อมาชายหนุ่มก็เป็นฝ่ายถูกผลักให้นั่งลงบนชักโครก ลิตาย่อตัวลงตรงหน้าแล้วยื่นมือไปจับที่ซิปกางเกงยีนยี่ห้อดังมือเรียวกำลังรูดมันลง ในตอนนั้นเองคาวีก็ยื่นมือมาหยุดเธอเอาไว้ซะก่อน

"ทำไมคะ?"

"พกถุงมาด้วยมั้ย ผมลืมเอามา"

"ไม่ค่ะ…"

"งั้นเราไว้วันอื่นดีกว่า"

"สดได้มั้ย ลิสไม่ไหวแล้ว"

"ขอโทษนะ ผมไม่สดกับสัมพันธ์ข้ามคืน" ว่าแล้วก็จับมือบางออกจากเป้ากางเกง คำพูดของคาวีทำให้ลิตาสีหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัดเจน อารมณ์ที่กำลังถูกกระตุ้นได้ดีถูกเบรกเอาไว้กะทันหัน สัมพันธ์ข้ามคืนแบบนั้นหรอ ไหนตอนแรกบอกจะจีบ?

พอรู้ตัวแล้วว่าคาวีเข้าหาเพราะแค่ต้องการเรื่องอย่างว่าเธอก็ได้แต่เม้มปากเข้าหากัน มือบีบแน่นแล้วมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินออกจากห้องน้ำไปอย่างไร้เยื่อใย เธออยากจะกรีดออกมาแต่ก็ต้องข่มมันเอาไว้…

คาวีเดินพ้นออกมาจากบริเวณผับก็มุ่งตรงมาที่รถส่วนตัว ชายหนุ่มสอดร่างกายเข้าไปข้างในแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลา มันเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว ป่านนี้ทิวาจะกลับห้องรึยังนะ ธามบอกว่าเธอติดต่อไม่ได้ เขาควรจะไปดูสักหน่อยเผื่อมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเธอ คิดได้แบบนั้นคาวีก็ขับรถมาหาทิวาที่หอพักทันที เขาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของเธอแล้วยกมือขึ้นเคาะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก…

"วา อยู่ห้องรึเปล่า"

"…" ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมาคาวีจึงถือวิสาสะเปิดเข้าไปข้างในก็ปรากฏว่าห้องไม่ได้ล็อก สายตากวาดมองหาทิวาภายในห้องนอนไม่เจอ เขาจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำและภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำให้คาวีตกใจไม่น้อย

ทิวาอยู่ในสภาพที่ร่างกายมีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวพันรอบอกเอาไว้ผืนเดียว เธอกำลังนั่งพับเข่าอยู่บนพื้นอย่างคนไร้เรี่ยวแรง แผ่นหลังพิงกับผนัง เนื้อตัวฟกช้ำไปด้วยรอยดูดและการเสียดสีจากอะไรบางอย่างตามลำคอ เธอหายใจรวยรินเปลือกตาแทบปิดลงและพยายามเพ่งมองคาวีพร้อมกับหยาดนํ้าตาที่ไหลทะลักออกมา…

"ใครทำอะไรวา" ปากถามร่างกายก็ย่อลงตรงหน้าเธอด้วยแววตาเป็นห่วง

"วี…"

.

.

.

ทิวาพูดอะไรไม่ได้เลย สงสารน้องงงง?