ตอนที่ 01 เพื่อนสนิท?

EP01

.

.

.

คำถามของพีททำให้ทิวาเผลอหลุดยิ้มออกมา มือบางผละอกแกร่งออก เธอรู้ดีว่าเพื่อนสนิทกำลังแกล้งอยู่

"ไม่ต้องเลย พีทมาทำแผลดีกว่า" ว่าแล้วก็เดินนำร่างหนามาหย่อนตัวนั่งลงที่โซฟา ก่อนจะเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลแล้วหย่อนตัวนั่งลงข้างกายชายหนุ่ม

"…" เจ้าของชื่อพีทได้แต่นั่งแน่นิ่งแล้วจ้องมองใบหน้าหวานทุกระเบียบนิ้ว ใบหน้ารูปไข่รับกับจมูกเชิดรั้นและกลีบปากบาง ดวงตากลมโตและสดใสและไร้เดียงสาราวกับเด็กแรกเกิด ผิวขาวละเอียดอ่อนเพียงแค่ได้จับเมื่อกี้ก็สัมผัสได้ว่าเนื้อตัวของเธอนุ่มนิ่มขนาดไหน

"เมื่อคืนอยู่ๆพีทก็หายไป ทุกคนในกลุ่มเป็นห่วงมากเลยนะ" เธอบ่นพึมพำแล้วหยิบสำลีชุบแอลกอฮอล์ ทิวาจ้องมองบาดแผลด้วยความแปลกใจมันเหมือนโดนของมีคมลากยาวผ่านและผิวของพีทก็ดูเหมือนจะหยาบกร้านลงกว่าเดิม

"พีททำให้วาเป็นห่วงหรอ"

"ทำไมพีทถามแบบนั้นล่ะ วาก็เป็นห่วงพีทแบบนี้ตลอด"

"ถ้าเป็นห่วงก็อยู่ด้วยกันก่อนสิ"

"ผู้ชายกับผู้หญิงนอนด้วยกันสองต่อสองไม่เหมาะสม พีทเป็นคนบอกเองนะ" ปากพูดมือก็ยังคงเช็ดคราบเลือดที่ติดแห้งออกด้วยความเบามือ

"หรือความจริงแล้ววาไม่ได้เป็นห่วงพีทอย่างที่พูด?" คำถามของพีททำให้คิ้วสวยเลิกขึ้นมอง

"โอเค ถ้างั้นวาจะนอนเป็นเพื่อนพีทก็ได้"

"พูดจริงรึเปล่า"

"อื้อ" ทิวาพยักหน้าตอบแล้ววางสำลีเอาไว้ที่ถาดเหล็ก แต่สายตากลับเหลือบมองเห็นรอยสักรูปดวงตาที่หน้าอกข้างซ้ายซะก่อน

"พีทสักตั้งแต่เมื่อไหร่"

"สักพัก"

"พีทไม่ชอบสักลายบนตัวนี่นาแต่นี่สักหลายจุดเลย" ไม่ถามเปล่าปลายนิ้วสวยยังคงไล่แตะที่หน้าท้องแกร่งเบาๆด้วยแววตาสงสัย เธอมักจะใกล้ชิดกับเพื่อนผู้ชายในกลุ่มแบบนี้ตลอดแต่ดูเหมือนว่าจะมีอยู่คนหนึ่งที่ทิวาคอยระมัดระวังตัวเองมากที่สุดนั้นก็คือคาวี ทิวาและกลุ่มเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ปีสองจนกระทั่งตอนนี้เรียนอยู่ปีสี่ ช่วงปีหนึ่งกลุ่มของพีทค่อนข้างเกเรมีเพียงพีทที่ใฝ่เรียน พีทเข้าหาทิวาเพราะทั้งสองมีงามคู่ด้วยกันทำให้เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้นจนในที่สุดทิวาก็ได้เข้ากลุ่มเดียวกันกับหนุ่มๆ

"หรอ…พีทเคยบอกแบบนั้นหรอ" ชายหนุ่มถามออกไป เขากำลังเปลือยท่อนบนและมีมือนิ่มๆของคนตัวเล็กรูปอยู่บนหน้าท้อง

"พีทหายไปแค่คืนเดียวความทรงจำหายไปรึเปล่าเนี่ย" ทิวาผละมือออกแล้วถาม เธอยื่นหน้าเข้าไปมองพีทใกล้ๆแล้วส่งยิ้มหวานให้ พีทแน่นิ่งปลายจมูกคมสันสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมจากกายสาว ในเวลาต่อมามือบางก็ยกขึ้นจับที่แก้มเขาเบาๆ "สงสัยต้องทวนความจำสักหน่อยแล้วว่าพีทเคยพูดอะไรไปบ้าง"

ท่าทางหยอกล้อของทิวาทำให้คนที่มองอยู่กระตุกยิ้มมุมปาก เธอคงไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำให้เขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ เจอคนน่ารักมาทำใส่แบบนี้เขาคงจะทนไหว

"งั้นก็ลองพูดให้พีทฟังหน่อย"

"ก็พีทเคยบอกว่าสักลายบนตัวมันเจ็บและไม่ดีต่อผิวหนังดูไม่สะอาด พีทหน่ะรักความสะอาดจะตายไป ขนาดวามากินข้าวที่ห้องให้แล้วทิ้งขยะไม่เป็นที่พีทยังบ่นเลย" ว่าแล้วก็ถอยใบหน้าออกห่าง มือบางหยิบสำลีแผ่นใหม่ขึ้นมาแล้วเทยาลงไปก่อนจะใช้ที่คีบบรรจงลงที่รอยแผล

"เราคงสนิทกันมากสินะ"

"ในกลุ่มวาสนิทกับพีทที่สุดแล้ว"

"พึ่งรู้ว่าตัวเองมีเพื่อนสวยขนาดนี้…"

คำพูดของพีททำให้ทิวาหยุดชะงัก ทิวาจ้องมองไปที่ดวงตาคมกริบคู่นั้นมันกำลังทอประกายอะไรบางอย่างที่ทำเอาเธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน สายตาของพีททำให้คนตัวเล็กแน่นิ่งรู้ตัวอีกทีก็ตอนมือหนาสัมผัสลงที่ผิวแก้ม แล้วเลื่อนปลายนิ้วแกร่งมาหยุดที่กลีบปากแดงระเรื่อ

"พีทกำลังทำอะไร"

"พีทแค่อยากมองหน้าวาใกล้ๆ"

"…" ทิวาได้แต่ฉายแววแปลกใจ เธอไม่เข้าใจกับการกระทำของพีทเลยสักนิด พีทเป็นผู้ชายอ่อนหวานและฉลาด เขาไม่เคยแสดงการกระทำแบบนี้กับเธอหรือมีบางสิ่งที่ทำให้พีทเปลี่ยนไป

"เธอสวยไปหมดเลยรู้ตัวรึเปล่า"

"พีทปล่อยวาก่อน วาทำแผลยังไม่เสร็จ"

"ไม่ต้องทำแล้ว แค่มองหน้าวาพีทก็หายเจ็บ"

"แต่ปล่อยแผลเอาไว้แบบนี้ไม่ดีนะ…"

"เงียบก่อน" เสียงทุ่มเอ่ยขึ้นแล้วขยับใบหน้าเข้าไปกับทิวา ปลายนิ้วยังคงนวดคลึงปากหยักเบาๆแล้วหลุบมอง เหมือนอยากลองชิมมันดูสักครั้ง

"พีทจะทำอะไร" ทิวาถามออกไปเสียงตะกุกตะกักแล้วขยับตัวถอยห่างแต่ทว่าร่างกายกลับถูกแขนแกร่งตวัดตัวขึ้นมานั่งบนตัก

หมับ!

"อ๊ะ!?" ปากบางหลุดครางออกมาด้วยความตกใจดวงตากลมเบิกกว้าง ก่อนที่มือหนาจะสอดเข้าใต้เรือนผมแล้วสากลงมาเบาๆ

"…" รอยยิ้มชวนขนลุกปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อ พีทยื่นใบหน้าเข้าไปซุกที่ลำคอระหงอย่างคนหื่นกระหาย ทำเอาทิวาตกใจมากกว่าเดิมไม่น้อย เธอนึกว่าชายหนุ่มแค่แกล้งแต่นี้เขากลับทำมันจริงๆ พีทกำลังรังแกเธออย่างที่เขาไม่เคยทำมาก่อน พอเห็นท่าไม่ดีเเขนเรียวจึงรีบผละอกแกร่งออกด้วยความทุลักทุเล แต่ดูเหมือนว่ายิ่งพยายามก็เหมือนว่าคนตัวโตจะลุกลามร่างกายเธอมากขึ้นเรื่อยๆ ปากหยักขบเม้มตามลำคอแล้วดูดเม้มเนื้อบางอย่างหนักหน่วงพร้อมลมหายใจเร่าร้อน

พีทเหมือนกับผู้ชายที่ขาดเรื่องอย่างว่ามานาน มือหนาบีบเคล้นตามเต้าอวบแล้วปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกด้วยท่าทีเร่งรีบ การกระทำรุนแรงของเขาทำให้ร่างบางโอนเอนตามแรงบนตักหนา ที่ทำแผลในมือล้วงหล่นลงพื้น

"พีท…พีทอย่า นี้วาไงพีท พีทเป็นอะไร…"

"ฉันทนไม่ไหวแล้ว เธออย่าปฏิเสธฉันเลยนะ"

"พีทอย่าเล่นแบบนี้ วาโกรธจริงๆนะ" ขอบตาเธอเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อพีทไม่ยอมหยุดการกระทำแต่กลับทุ่มร่างบางนอนราบกับโซฟา

"พีทไม่ได้เล่น พีทกำลังอยาก วาสวยเกินไป" เสียงหอบหายใจเอ่ยบอกปลายลิ้นกวาดเลียริมฝีปากตนเอง ทำให้ทิวายิ่งหวาดกลัวมากกว่าเดิม เธอกำลังโดนคนที่สนิทที่สุดหักหลังแบบนั้นหรอ

"พีท…มีสติหน่อย วาเป็นเพื่อนพีทนะ…พีท อื้อ!!" มือหนากระชากเสื้อออกด้วยความรุนแรง ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งจากแรงเสียดทาน เธอรวบแรงทั้งหมดแล้วฟาดมือเข้าที่แก้มสาก

เพี๊ยะ!

ทิวารีบผลักร่างหนาออกแล้ววิ่งออกมาจากห้องด้วยใบหน้าตื่นตระหนก เธอวิ่งออกมาโดยไม่หันกลับไปมองภายในห้อง เหตุการณ์เมื่อกี้ทำให้เธอรู้สึกว่าพีทกำลังเปลี่ยนไป…

.

.

.

ยังไง เพื่อนสนิทนี้สนิทจริงหรือเปล่าาาาาาา

Next ep...

"พี่เห็นหนูน่ารักไงคะ เลยอยากมาทำความรู้จักหน่อย"