PSYCHOSIS พิษเพื่อนสนิท

So Nonny

บท

ตั้งค่า

TEASER 100%

ครืด~ ครืด~

(หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถทำรายการได้ในขณะนี้ กรุณาทำรายการใหม่ด้วยค่ะ…)

"อยู่ไหนอ่ะพีท" ปากสวยบ่นออกมาด้วยสีหน้าเป็นห่วงในตอนที่สายตายังคงจ้องมองหน้าจอมือถืออยู่เป็นระยะ เธอติดต่อพีทไม่ได้ พีทคือเพื่อนสนิทในกลุ่มที่ทิวาสนิทมากที่สุด เมื่อคืนหลังจากกลับมาเที่ยวอยู่ๆพีทก็หายไป ตั้งแต่ตอนนั้นทิวาและเพื่อนในกลุ่มก็ติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย พอมาหาที่ห้องก็ไม่เจอ

"ฮัลโหลซีวามาหาพีทที่ห้องแล้วไม่เจอเลย ซีพอจะติดต่อพีทได้บ้างไหม"

(ยัง มันปิดเครื่องจับตำแหน่งก็ไม่ได้) ซีตอบด้วยนํ้าเสียงเป็นห่วงไม่ต่างจากทิวา

"ห้องก็ถูกล็อกเอาไว้ แล้วพีทจะหายไปไหนนะ"

(มันไปต่อกับใครรึเปล่า)

"ปกติพีทไม่ไปต่อกับใครซีก็รู้"

(ตอนนี้เราก็ตามหาไปก่อน ทุกคนกำลังช่วยกัน มึงมาหาพวกกูก่อน ถ้าครบยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วไม่เจอเราค่อยไปแจ้งความกัน)

"โอเค ไว้วาจะตามไป" ว่าแล้วทิวาก็กดตัดสาย เท้าเล็กหยุดยืนอยู่หน้าห้องของพีทเธอลองเคาะเรียกแล้วแนบหูเข้ากับประตู

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

"พีท อยู่ห้องรึเปล่า พีทได้ยินทิวาไหม"

"…" มีเพียงความเงียบตอบกลับมา ทำให้ทิวาต้องถอนหายใจ เธอหมุนตัวกลับเพื่อไปตามแม่บ้านมาไขห้อง แต่สิ่งที่พบก็มีแค่ความว่างเปล่า

ทุกอย่างในห้องยังอยู่ในสภาพปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วพีทล่ะเขาจะหายตัวไปไหน?

"ถ้าเพื่อนหนูกลับมาฝากป้าติดต่อกลับเบอร์นี้ด้วยนะคะ" ว่าแล้วก็ยื่นเบอร์โทรให้ป้าแม่บ้านของที่นี้

"ได้ค่ะ"

"งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ" ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นทิวาในชุดนักศึกษาของมหาลัยชื่อดังก็นั่งแท็กซี่กลับมาหากลุ่มเพื่อน เธอทรุดกายนั่งลงข้างคาวีแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"พีทมันคงไม่เป็นอะไรหรอก อย่าคิดมากเลยนะวา" ซีเอ่ยปลอบคนตัวเล็ก

"พีทไม่เคยหายไปแบบนี้เลย" เธอตอบออกมาด้วยนํ้าเสียงเจือความเศร้า

"ไอ้พีทมันเรียนหนักคงอยากพักผ่อน มันอาจจะมีเรื่องอะไรไม่สบายใจก็ได้ ให้เวลามันหน่อย" ปันพูด เธอเป็นผู้หญิงอีกคนในกลุ่มแต่กายเป็นผู้ชายและชอบเพศเดียวกันมองเผินๆก็ดูกลมกลืนกับพวกผู้ชายในกลุ่ม

"ปกติพีทจะบอกวาตลอด"

"เดี๋ยวมันก็กลับมา" เสียงทุ่มพูดขึ้นทำให้สายตาของทุกคนมองไปที่ คาวี ผู้ชายนิ่งเงียบที่เป็นเสือผู้หญิง เขามีหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่หมายปองของผู้หญิงหลายคนไม่ต่างจากพีท เพียงแต่พีทจะไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้เขาสนใจเรื่องเรียนซะมากกว่า

"โผล่หัวมาได้แล้วหรอมึง เมื่อคืนนี้ก็หายไปอีกคน" ธามที่นั่งเงียบมานานพูดแขวะ แต่คาวีไม่ได้ตอบอะไร ชายหนุ่มหย่อนตัวนั่งลงข้างกายทิวา มือยกขึ้นลูบศีรษะทุยเบาๆ

"วาโอเคหรือเปล่า" ชายหนุ่มถามออกไปด้วยนํ้าเสียงอ่อนโยน

"ดูหน้ามันคงโอเคหรอกมั้ง" ปันพูดขึ้น

"เดี๋ยวพีทก็กลับมา เชื่อวีนะ" ว่าแล้วก็โน้มศีรษะทุยมาซบออกตอนนี้พวกเขานั่งอยู่มุมประจำของมหาวิทยาลัย สัมผัสอ่อนโยนจากคาวีทำให้พรมรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาไม่น้อย เธอปล่อยให้คาวีกอดอยู่แบบนั้นจนเริ่มรู้สึกดีขึ้น

"แม่งกูเกลียดมันว่ะ อ่อนโยนแค่กับวาคนอื่นแม่งป่าเถื่อนสัส" ธามบ่น

"ไม่ชื่อทิวาก็คงลำบากหน่อย" ซีพูด

"อยากชื่อทิวาขึ้นมาทันที" ปันส่ายหัวเอือมระอา ขนาดแฟนคาวียังไม่แสดงความห่วงใยขนาดนี้

"ถ้าไม่ช่วยก็หุบปากไป"

"ยอมแล้วครับลูกพี่" ซียกมือไหว้ด้วยท่าทีล้อเลียน แล้วทุกคนในกลุ่มก็กลับมาสนใจโทรหาพีทต่อ

กลุ่มของพวกเขาเป็นกลุ่มนักศึกษาแพทย์ที่รวมผู้ชายหน้าตาดีเอาไว้ถึงสี่คน หากรวมผู้หญิงหน้าตาหล่อก็คงเป็นห้า ส่วนทิวาเป็นผู้หญิงคนเดียวภายในกลุ่มที่เพื่อนต่างก็รักและถนุถนอม ทิวาเป็นผู้หญิงตัวเล็กสูงแค่ร้อยหกสิบ หน้าตาจิ้มลิ้มราวกับเด็กสามขวบ ดวงตากลมใส ใบหน้าเรียว ปากเล็กสวย ปลายจมูกเชิดรั้นแต่ทว่าไม่มีใครเข้ามาจีบเธอเพราะเพื่อนในกลุ่มหวงเธอมาก ต้องผ่านหลายด่าน โดยเฉพาะพีทและคาวี...

…

หอพัก

"สบายใจขึ้นรึยัง?" รถปอเช่ร์คันหรูเลี้ยวมาจอดยังหน้าหอพักหญิง คาวีเอ่ยถามคนตัวเล็กที่เศร้ามาทั้งวันด้วยความเป็นห่วง

"อื้อ ขอบใจวีนะที่มาส่ง" ปากเอ่ยตอบแต่สายตากลับเบือนมองออกไปยังด้านนอก

"มองหน้าวีหน่อยสิ หลบตาแบบนี้วีมองไม่ออกนะว่าวาสบายใจจริงๆรึเปล่า" ว่าแล้วก็ก้มหน้าเข้าไปใกล้ชิดกับใบหน้าหวาน ปลายนิ้วแกร่งเชยคางมนให้สบตา

"…"

"ว่าไงครับ ให้วีอยู่เป็นเพื่อนไหม?"

"ไม่เป็นไร วะ…วา อยู่คนเดียวได้"

"ไม่คิดมากนะ"

"อื้อวีขับรถกลับดีๆนะ"

"ครับ ไว้เจอกัน" ว่าแล้วทิวาก็เปิดประตูลงจากรถ เธอยืนรอมองท้ายรถคันหรูจนลับสายตา ก่อนที่จะมีไลน์เด้งเข้ามา มือบางจึงหยิบขึ้นมาเปิดดู

Lien พีท

21 : 00 AM. | มาหาที่ห้องหน่อย

พอเห็นข้อความว่าเป็นใครรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า พรีมรีบกดส่งตอบกลับไปแล้วมาหาพีทที่ห้องทันที

"พีท…" ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาเธอก็เรียกหาเพื่อนสนิทด้วยรอยยิ้มดีใจ สายตามองหาร่างคนตัวโต ก่อนจะหยุดที่ร่างหนาชายหนุ่มกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ

หมับ! คนตัวเล็กรีบเข้าไปกอดเพื่อนสนิทด้วยความเป็นห่วง ทำให้เจ้าของร่างเปลือยท่อนบนหยุดแน่นิ่ง ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มด้วยสีหน้าแปลกใจ สายตาหลุบมองลำคอขาวแขนแกร่งยกขึ้นกอดคนตัวเล็ก แล้วสูดกลิ่นหอมเข้าไปเต็มปอด

"พีทหายไปไหนมา วาเป็นห่วงมากเลยรู้ไหม ถ้าพีทไม่กลับมาวาจะแจ้งความแล้ว"

"เปล่า ไม่ได้หายไปไหน" คำตอบห้วนๆของผู้ชายพูดจาอ่อนหวานทำให้ทิวารู้สึกแปลกไป เธอผละกอดออกแล้วสำรวจใบหน้าหล่อ

"พีทไปโดนอะไรมา" ใบหน้าของชายหนุ่มมีรอยแผล รวมถึงหน้าท้องแกร่ง

"พีทเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย" ตอบแล้วก็หลุบมองปากบางพร้อมกับลอบกลืนนํ้าลายลงคอ

"เจ็บมากรึเปล่า" ทิวาถามแล้วยกมือขึ้นแตะที่รอยแผลเบาๆ

"เจ็บ"

"เดี๋ยววาทำแผลให้"

"ทิวา…เธอชื่อทิวา?"

"พีทกำลังแกล้งวาใช่ไหม"

"ครับ…" ชายหนุ่มขานรับแล้วเค้นหัวเราะในลำคอ เขาสำรวจใบหน้าหวานก่อนจะรั้งตัวเธอเข้ามาใกล้กว่าเดิมแล้วก้มหน้ากระซิบที่ข้างใบหู

"…"

"พีทเหนื่อยมากเลย คืนนี้นอนกับพีทนะครับ…"