พรหม(ไม่ได้)ลิขิต

นักศึกษาน้องใหม่ทั้งสามคนท้าวสะเอวมองไปยังสนามบาสเก็ตบอลที่เปียกปอนมีน้ำฝนขังบริเวณพื้นต่างระดับ ก็อบรู้สึกเหนื่อยใจไม่ได้เพราะมันดูลื่นมากๆ ถ้าวิ่งแล้วเกิดอุบัติเหตุก็คงเกิดการบาดเจ็บได้

“โห้ สนามเปียกขนาดนี้ยังให้วิ่งอีก ถ้าเกิดพวกเราล้มหัวฟาดพื้นตายขึ้นมาล่ะจะทำยังไง” ออมสินออกปากบ่นเป็นคนแรก ซึ่งทุกคนในที่นี้ก็คิดเหมือนกันกับเขา

“ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง” จีนพูดปลอบใจตัวเองแล้วคิดบวกเข้าไว้ แต่เธอเองก็คิดแบบนั้น

“ทุกวันนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้นะจีน ออมสินก็พูดถูก” นุ่มนิ่มกล่าว

“เอาเถอะไปวิ่งให้มันจบๆ ไป ดูสิพี่ว้ากจ้องเล่นงานเราตาเป็นมันเลย แค่นี้ยังเหมือนลิงไม่พอหรือไง” หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับมองไปยังพี่ว้ากสุดโหดที่สั่งลงโทษพวกเธอ ขณะนั้นเองพวกเธอทั้งสามก็ขนลุกซู่ ยังวาดระแวงกับเสียงทุ้มเสียงดังนั่นไม่หาย แถมใบหน้าพวกเธอยังถูกแต่งแต้มด้วยเงื้อมมือพวกเขาจนกลายเป็นลิง

“อืม”

สุดท้ายพวกเธอทั้งสามก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจำใจวิ่งตามคำสั่งของรุ่นพี่ โดยที่เลือวิ่งเยาะๆ เพราะต้องคอยระวังความปลอดภัยของตนเองอยู่เสมอ แต่ก็ใช่ว่าทั้งสนามจะมีแค่พวกเธอทั้งสามเพราะยังมีกลุ่มนักกีฬาบาสเก็ตบอลห้าคน วิ่งวอมร่างกายนำหน้าพวกเธอและก็ไม่รู้ว่าพวกเขาวิ่งไปกี่รอบแล้วเพราะดูแล้วเขาช่างชำนาญกับการวิ่งเหลือเกินถึงแม้สนามจะเปียกก็ตาม

“อุ้ย ดูผู้ชายนักกีฬาที่วิ่งไปก่อนเราสิ มีแต่คนน่ากินเนอะอีออมสิน”

“ชะนีแบบมึงเขาไม่กินหรอกค่ะ ต้องกระเทยอย่ากูนี่”

“หึๆๆ” หญิงสาวหัวเราะเบาๆ อยู่ในลำคอรู้สึกขบขันกับสองเพื่อนรักที่ทะเลาะกันด้วยเรื่องนี้

“เฮ้ย คนที่วิ่งปิดท้ายใช่พี่ปืนป้ะ ฉันจำรอยสักบนต้นคอเขาได้”

“ไหนวะ!” พอได้ยินชื่อของชายที่เป็นดังความฝันของเธอ หญิงสาวมีท่าทีลุกลี้ลุกลนดวงตาแพรวพราวราวกับเพชรที่ถูกเจียรไน

“นั่นไงคนนั้นไง”

“อ้าว สปีดอะไรเบอร์นั้นอีจีนรอด้วย เจอผู้ชายไม่ได้เลยนะ”

จีนเร่งสับเท้าวิ่งเร่งความเร็วให้เร็วที่สุดในชีวิตเพราะตอนนี้พวกกลุ่มนักกีฬากำลังจะเดินออกจากสนามไป

“พี่ปืน!!” เธอโบกไม้โบกมือพร้อมกับเรียกชื่อของเขาหวังให้เขาจำได้แล้วหันมาหาเธอ ทว่าคนที่ถูกเรียกก็ยังคงเดินไปไม่สนใจอะไร

“พี่ปืนรอฉันด้วย!”

“รอฉันด้วยหยุดอยู่ตรงนั้นนั่นแหละ ว้าย!!”

ปั่ก!

“โอ้ย! ซูดดดดด” หญิงสาวลูบสะโพกปอยๆ ด้วยความเจ็บปวดเนื่องจากทิ้งตัวลงแรง ทันใดนั้นเองเหล่านักกีฬาทั้งห้าก็หันมาสนใจจีนที่ตอนนี้ล้มลงพื้นที่เปียกแฉะอีกทั้งยังมีฝุ่นดินด้วย ตอนนี้จีนไม่กล้าที่จะมองไปยังชายหนุ่มด้วยซ้ำเพราะอายกับเรื่องขายหน้าที่เกิดขึ้น

“ใครวะไอ้ปืน มึงรู้จักหรอ”

“ไม่อะ พวกติ่งมั้ง”

“กูก็ว่างั้น หน้าอย่างกะลิงมึงไม่รู้จักหรอก ไปกันเถอะอย่าสนใจเลย” จากนั้นพวกเขาก็เดินออกไปจากสนามโดยที่ไม่คิดจะช่วยเธอเลยสักคน แต่ปืนก็อดไม่ได้ที่จะหันหน้ากลับมามองเพราะลักษณะของเธอมันคุ้นมากเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน ทว่าเขากลับคิดไม่ออกว่าเธอคือใครคงเป็นเพราะเครื่องสำอางสีฉูดฉาดพวกนั้นด้วย เขาจึงเดินจากไปกับคนอื่นๆ อย่างไร้น้ำใจ

“กรี๊ด! ไอ้น้ำบ้า แกทำให้ฉันดูแย่” ในขณะที่เธอกำลังโวยวายให้กับน้ำขังบนพื้นเพื่อนใหม่ทั้งสองคนก็วิ่งกรูเข้ามาหาเธอด้วยความเป็นห่วง

“อีจีนมึงเป็นไงบ้าง!” ออมสินรีบถามเธออย่างร้อนใจเมื่อมาถึงตัวเธอก่อน แต่หญิงสาวกับร้องลั่นด้วยความเจ็บใจที่ทำเรื่องน่าอายต่อหน้าคนอื่น

“อ้ากกกกก!”

“ไม่เป็นไรนะมึง คุบหนู! คุบหนู!”

“อึก...คุบหนูคือไรอ่า”

“ไม่รู้เหมือนกันฉันติดมาจากอีออมสิน”

“อ้ากกกกก!”

“อีนุ่มนิ่มปิดปากมัน!”

“เป็นแกะดำเลยมั้ยล่ะมึง อยู่ๆ ก็อยากเล่นน้ำ” อีออมสินหน้าบานมันล้อฉันเพราะหลังจากที่ฉันล้มพี่ว้ากก็ให้ฉันไปอาบน้ำแต่งตัวและให้พวกพี่ๆ หาเสื้อผ้าให้ฉันใส่ พวกเพื่อนๆ ต่างพากันใส่ชุดนักศึกษาสีขาวส่วนฉันกลับได้ใส่เสื้อสีดำของใครก็ไม่รู้ ใหญ่เป็นบ้าเลย

“มึงเงียบไปเลยนะ!”

“เอาน่า อย่าเศร้าไปเลยเดียวก็ได้เจอพี่เขาอีก หน้าอย่างเนี้ยไม่แปลกหรอกที่พี่เขาจะจำไม่ได้” ฉันรู้นะว่าที่นุ่มนิ่มพูดแบบนี้ก็เพราะอยากปลอบใจฉัน แต่มันก็อาจจะเป็นอย่างที่เธอว่า หรือไม่เขาก็อาจจะไม่เคยจดจำฉันเลย

“เออ ก็จริงเนอะ”

“น้องๆ ครับ เวลาต่อจากนี้จะเป็นการสุ่มคำใบ้พี่รหัสนะครับ อ่างน้ำด้านหน้าเราจะมีลูกบอลสีสันต่างๆ ที่บรรจุคำใบ้ของพี่รหัสเอาไว้ แล้วเราจะมาเฉลยพี่รหัสกันในวัน Camping day นะครับ เชิญน้องๆ ทุกคนต่อแถวตักลูกบอลได้เลยคร้าบ!”

“เย้! ฮู้ววววว” เหล่านักศึกษาทั้งหลายต่างพากันดีใจที่ต่อจากนี้จะได้รับคำใบ้ประจำตัวรุ่นพี่ ฉันเองก็ไม่ต่างกัน ใครๆ ต่างก็หมายปองที่อยากจะเป็นน้องรหัสของพี่ปืนทั้งนั้นฉันรู้ดีเพราะพี่เขาทั้งหล่อ ทั้งเก่ง แต่วันนี้ฉันเจอเขาแค่แวบเดียวหัวใจของฉันมันยังพองโตได้ขนาดนี้เลย

“ขอให้ได้พี่ปืน! ขอให้ได้พี่ปืน! พรหมลิขิตจงมีจริง เพี้ยง!” ฉันทั้งสวดมนต์ทั้งไหว้พระก่อนที่จะทำการตักใข่เมื่อถึงคิว จากนั้นฉันก็ทำการตักไข่สีดำขึ้นมาเพราะฉันจำได้ว่าพี่ปืนชอบสีดำ และสีดำก็มีแค่ไม่กี่ลูกฉันว่าต้องมีสิทธิ์บ้างแหละ

หลังจากที่ฉันตักเสร็จแล้วฉันก็ทำการเดินออกมาและให้เพื่อนที่ต่อแถวตักเสี่ยงทายต่อ ฉันตื่นเต้นไม่น้อยเลยที่จะได้เปิดมัน และสุดท้ายฉันก็เปิดมันแล้ว!!!

“มังกรเคียงไข่”

“ฮะ! คำใบ้เหี้ยไรวะเนี่ย” ฉันแทบจะเป็นลมตายลงตรงนั้นเมื่ออ่านคำใบ้ที่ตนเองจับได้ ใบหน้าของพี่ปืนที่อยู่ในหัวของฉันแตกเป็นเสี่ยงเพราะมันไม่มีทางเลยที่เขาจะคิดคำใบ้นี้ขึ้นมา

“จีน ได้คำใบ้ว่าอะไรหรอ” น้ำฟ้าเอ่ยถามฉันเมื่อเธอเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส ฉันไม่รู้ว่าเธอเดินหรือลอยกันแน่ ผู้หญิงอะไรสวยราวกับนางฟ้านางสวรรค์

“มังกรเคียงไข่อะ ไม่รู้ว่าพี่รหัสฉันจะสื่อว่าอะไร แล้วน้ำฟ้าล่ะได้คำใบ้ว่าไงหรอ”

“Gun”

“ฮะ? ”

“สั้นมากเลยใช่ไหม จีนคิดว่าพี่รหัสเราจะเป็นใครอะ” ถามจริงว่าไม่รู้ ฉันมั่นใจเลยว่าทุกคนต้องรู้จักพี่ปืน หรือแท้จริงแล้วน้ำฟ้าแค่เดินมาหาฉันเพราะอยากขิง เอ๊ะ? หรือน้ำฟ้าอาจจะไม่รู้จักก็ได้

“สนใจ...แลกกับเราป้ะ”

“แลกหรอ? ไม่เป็นไรดีกว่าจ่ะ เราเชื่อในดวงของเรา เราไม่เคยโชคร้ายไม่ว่าเราต้องการอะไรเราก็ได้มันมาเสมอ จีนก็ควรจะเชื่อดวงตัวเองนะ” แล้วน้ำฟ้าก็เดินจากไปเฉยเลย แต่ก่อนที่จะจากไปเธอมองฉันด้วยหางตาด้วยนะ อาการแบบนี้มันคืออะไรกันน้ำฟ้ากำลังเหยียดฉันหรอ เพื่ออะไรอะ งง!

“เฮ้อ...สุดท้ายพรหมก็ไม่ได้ลิขิตให้เรามาเคียงคู่กันสินะพี่ปืน”

“เฮ้ย! เป็นเพื่อนพวกเราจะยอมแพ้ง่ายๆ แบบนี้ได้ไง แกต้องเดินหน้าตื้อพี่ปืนให้เต็มที่นะเว้ย อย่ายอมแพ้เหมือนคนขี้ขลาดเด็ดขาด!” ออมสินพุ่งตัวเข้าตบเข้าที่ไหล่ของฉันอย่างหนักแน่น

“จะตาย เราก็ต้องตายอย่างมีศักดิ์ศรี สู้สิวะอีหญิง!” นุ่มนิ่มก็พูดให้ฉันฮึดสู้ขึ้นมา แต่ฉันไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่

“ค..ใครคือหญิงหรอ”

“โอ้ย มึงนี่ซื่อจริงๆ สู้สิวะอีจีน!”

“อื้ม! สู้เว้ย กูต้องได้พี่ปืนมาเป็นผัว!”

ต่อจากนี้ที่ไหนมีพี่ ก็ต้องมีฉัน ฉันจะเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าพี่ปืนจะจำฉันได้และกลับมาเป็นคนที่อยู่เคียงข้างฉันเหมือนเดิมให้ได้!!!!