บทที่ 1 Prince's influence คนใหม่ ตึกปริ๊นซ์

บทที่ 1

Prince's influence คนใหม่

ตึกปริ๊นซ์

“มาแต่เช้าเหมือนเดิมเลยนะมึงไอ้เรน” เจ้าของเสียงทุ้มห้าวทักทายเรนขึ้นทันทีที่เหยียบเข้ามาในตึก พักหลังมานี้กองพลได้พูดคุยกับเรนมากขึ้นกว่าเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มด้วยความที่ ปืนกับฮอค นั้นติดแฟนสาวสวยอย่างจีนและแพรไหมจนไม่ค่อยสนใจเขาสองคนที่ตอนนี้ยังโสดสนิท ไร้คู่ควง

“ใครจะตื่นสายได้ทุกวี่ทุกวันเหมือนมึงวะ”

“ก็กูทำงานดึกนี่หว่า ช่วงนี้เมนกูมีแฟนมีตติ้งบ่อยก็เลยต้องขยันหาเงินหน่อย”

“ปู่มึงส่งเงินให้มึงใช้เดือนละเป็นแสนๆ ทำไมต้องรับจ๊อบด้วยวะ”

“มึงมันไม่เคยมีไอดอลในดวงใจไง ใครจะเอาเงินปู่ไปเปย์หญิงวะ การเป็นติ่งเราทำต้องทำทุกอย่างด้วยใจเว้ย”

“หึ เปย์เป็นแสนแต่แขนไม่ได้จับอะนะ กูว่ามึงเอาเงินนั่นไปซื้อน้องๆพันห้ามากินดีกว่า”

“มันไม่เหมือนกันเว้ย แล้วนี่เมื่อไหร่ไอ้ฮอคมันจะมาวะติดเมียเกินไปแล้วม้างเนี่ย”

“กูมาตั้งนานแล้ว เอาไปป้ายไฟของมึง” ฮอคพูดแทรกขึ้นหลังจากที่คนตัวโตกว่ากำลังนินทาว่าร้าย

“ขอบใจมากเพื่อนรัก”

“สองพัน!”

“...” กองพลชักท่าทีเงียบไม่สนใจ

“เอามา”

“ติดไว้ก่อน”

“ไม่”

“ไอ้ฮอคเพื่อนรัก”

“ไม่ต้องมารักกู สองพัน!”

“เออๆ ให้อยู่แล้วล่ะน่า” กองพลชักสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยที่ฮอคมีสีหน้าจริงจังทวงเงินค่าป้ายไฟชื่อของครีมเค้ก

“เอาไป จบนะ!”

“ไอ้เศรษฐีขี้งก รวยจะตายแล้วยังติดเงินคนอื่นไปทั่ว” ฮอคบ่นอุบต่อเมื่อรับเงินจากกองพลมา

“แล้วนั่นมึงจะไปไหน” เรนเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ไปงานแฟนมีตติ้งของครีมเค้กไงวะถามได้ กูไปนะ” จากนั้นหมอผีกองพลผู้โด่งดังก็เดินจากไฟพร้อมกับป้ายไฟขนาดใหญ่ที่โอบกอดในอ้อมแขนพลางฮัมเพลงอย่างมีความสุข ทว่าฮอคกลับทำหน้าเหลือเชื่อกับการเป็นติ่งของกองพล ด้วยความที่เขาเองก็เป็นเพื่อนของครีมเค้กด้วยจึงไม่เห็นเสน่ห์อะไรที่ควรชื่นชอบนอกจากความสวย

“ชอบลงไปได้ไงวะ ปากหมาแบบนั้น”

“เอาน่า เป็นติ่งก็งี้แหละมึงเป็นเพื่อนครีมเค้กมึงก็ต้องเห็นด้านที่มันไม่เห็นแหละ”

“อืม”

klever University เป็นมหาวิทยาลัยเอกชนที่ขึ้นชื่อเรื่อง ความฉลาดและบุคลิกภาพอันเป็นผู้ดีมีชาติตระกูล เพราะเหตุนี้คนที่จะเข้ามาเรียนได้ต้องเป็นลูกหลานของมหาเศรษฐีเท่านั้น แต่ปัจจุบันมหาวิทยาลัยแห่งนี้ก็ได้มีการเปลี่ยนแปลงมากมายหลายอย่างตั้งแต่ มีอธิการบดีคนใหม่ที่มีนามว่า ดาริน ซึ่งอดีตเคยเป็นคนที่ไม่ได้มีชาติตระกูลดีมาตั้งแต่กำเนิดอีกทั้งยังไม่ใช่สายเลือดจากตระกูล ศิริวัตน์ไพศาล แต่เธอเป็นเพียงภรรยาของทายาทคนที่ 8 ของตระกูลเท่านั้น และทันทีที่เธอได้เข้ามาบริหารมหาลัยอันทรงเกียรติแห่งนี้ได้ไม่นาน Klever ก็ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในการจัดอันดับของมหาวิทยาลัยที่น่าเรียนที่สุดในไทย ภายใต้สโลแกนใหม่ที่ว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้ใน Klever เพราะที่นี่ให้อภิสิทธิ์ส่วนตัวให้แก่ทุกคนอีทั้งยังมีผู้คนหลายชนชั้นอีกด้วย

แต่ที่นี่ก็ยังมีขนบธรรมเนียมที่ทิ้งไม่ได้นั่นก็คือ งานเลี้ยงสานสัมพันธ์ฉันท์พี่น้อง และ ตำแหน่ง Prince& Princess ที่รวมคะแนนจากยอดโหวตของคนใน Klever ทุกๆปี แบ่งออกเป็นประเภทละสี่ตำแหน่ง ใครที่มียอดสูงที่สุดก็จะได้รับ influence ต่อท้าย พร้อมยกย่องให้เป็นคนที่มีอำนาจสูงสุดในหมู่นักศึกษา

ปืน จากเดือนคณะบริหารธุรกิจ ฉายาประจำตำแหน่งคือ เจ้าชายสายโหด ดีกรีนักกีฬาบาสเก็ตบอล ใครๆก็จ้องอยากจับจองไปเป็นคนของใจ

เรน จากเดือนคณะนิเทศศาสตร์ ฉายาประจำตำแหน่งคือ เจ้าชายกลัวฝน เพราะเขาเป็นผู้ชายที่กลัวฝนยิ่งกว่า งู เสือ จระเข้ แต่ก็ไม่อาจมีใครล่วงรู้ความลับนั้นได้ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา

ฮอค จากเดือนคณะศิลปกรรมศาสตร์ ฉายาประจำตำแหน่งคือ เจ้าชายต้องคำสาป เพราะเขาเป็นผู้ชายที่โลกส่วนตัวสูง อีกทั้งใบหน้าของเขายังถูกบดบังไปด้วยหน้ากากสีดำจึงไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขาเลย แต่เหล่านักศึกษาทั้งหลายก็ยังร่วมใจโหวตให้เขาติดอันดับเพราะอยากเห็นเขาออกสื่อเยอะๆ แต่หารู้ไม่ว่าเขานั้นเกลียดที่สุด

กองพล จากเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ ฉายาประจำตำแหน่งคือ เจ้าชายหมอผี เพราะเขาได้สืบทอดวิชาการปราบผีมาจากต้นตระกูลจากปู่ทางภาคอีสาน และงานอดิเรกก็คือการปราบผี แต่ด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วก็ไม่แปลกที่เขาจะถูกตราหน้าว่าเป็นหมอผีเก๊

แต่ไม่ว่าคนอื่นๆจะมองเขาเป็นคนยังไง กองพลก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่เพราะถ้าเป็นแต่ก่อนเขาก็คงอดใจไม่ได้จำต้องเดินเข้าไปทักทายด้วยกำปั้นให้หายระคายหู ทว่าทุกวันนี้ชื่อเสียงด้านลบของเขากลับเพิ่มมากขึ้นจนไม่สามารถอัดใครได้ตามอำเภอใจเนื่องจากฝ่ายตรงข้ามมีเยอะกว่า แต่สิ่งเลวร้ายพวกนี้ก็ไม่ได้ทำให้ชื่อเสียงของเขาตกหล่นเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะเพิ่มมากขึ้นด้วยซ้ำแถมตอนนี้เขายังได้รับตำแหน่ง Prince's influence คนใหม่อีกด้วย

@คอนโด

“เฮ้อ...” ผมทิ้งตัวลงนอนบนฟูกนุ่มๆราคาแพงด้วยสภาพอิดโรยหมดแรงเหมือนทุกๆวันที่ไปงานแฟนมีตติ้งของดวงใจของผมกลับมา ไม่รู้ว่ามันเป็นงานรวมญาติหรืออะไรเพราะแฟนคลับของครีมเค้กที่ไปงานวันนี้เยอะมาก มีตั้งแต่เด็กห้าหกขวบตลอดจนถึงห้าสิบกว่าๆเลยทีเดียว วันนี้ผมก็เลยพลาดโอกาสถ่ายเซลฟี่กับเธอเป็นครั้งที่สองร้อยสี่สิบสามแล้ว และนี่คือเหตุผมที่ผมเซ็งหน่อยๆ

“วันนี้ก็ไม่ได้เซลฟี่กับครีมเค้กอีกแล้วสินะ”

“แต่อย่างน้อยก็ได้ลายเซ็นมาละกัน”

ผมดันตัวลุกขึ้นมาจากเตียงก่อนที่จะตรงไปหยิบเอาบันไดอลูมิเนียมที่พิงไว้ตรงผนังออกมากางเพื่อไต่ขึ้นไปแปะภาพโปสเตอร์ครีมเค้กสวมชุดกระต่ายสีขาวน่ารักและยังมีลายเซ็นของเธอไว้บนเพดาน น่าจะเป็นรูปที่พันกว่าๆได้เพราะตอนนี้เพดานห้องนอนของผมมีแต่รูปของเธอเท่านั้น ที่ผมเลือกติดไว้ตรงเพดานก็เพราะว่าผมอยากนอนมองหน้าของเธอทุกคืนแล้วหลับไหลไปอย่างมีความสุข...

“น่ารักที่สุดเลยนางฟ้าของฉัน”

“ฝันดีนะครับ”

ตึ้ง

แชท Line

ลูกค้า : พรุ่งนี้คิวว่างไหมครับ จ้างปราบผี 30,000 บาท ที่อพาร์ทเม้นxxx

กองพล : รับครับ