Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
Episode-๐๘ ธีร์...ธีรฉัตร
“เฮ้อ...”
“ไอ้ธีร์!! มึงถอนหายใจเป็นร้อยรอบแล้วนะ”
“เออ”
“เป็นอะไรของมึง สาว ๆ สักคนไหมเดี๋ยวกูจัดให้”
“ไม่ล่ะกูจะกลับแล้ว” ธีรฉัตรตอบกลับเพื่อนรักด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ก่อนจะลุกออกมาจากตรงนั้นโดยไม่สนใจกลุ่มเพื่อนที่กำลังสังสรรค์กันอยู่สักนิด
“นายจะไปไหนครับ” บอมกับบูม ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามขึ้น
“กลับคอนโด”
“ครับ”
ธีรฉัตร ... แปลว่าร่มของนักปราชญ์ มีความฉลาดเป็นเกราะกำบัง ชายหนุ่มรูปงามที่ใคร ๆ ต่างหมายตาอยากจับจองอยากเป็นเจ้าของหัวใจเขาแต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วเขามันไร้หัวใจแค่ไหน เป็นถึงมาเฟียผู้มีอิทธิพลกว้างขวางแต่ว่าเรื่องความรักไม่ได้อยู่ในสมองของเขาเลยสักนิด
แค่มีเงินทุกอย่างก็ดูง่ายไปหมด แค่มีเงินก็สามารถกอบโกยความสุขจนมากโขเขาคิดแบบนั้น
“ไปตามหาผู้หญิงคนนี้” บัตรประจำตัวนักเรียนของหญิงสาวคนหนึ่งถูกวางลงตรงหน้าลูกน้องคนสนิท
“คนนี้...” บอมเอ่ยขึ้นพลางนึกอะไรบางอย่าง
“ปกตินายไม่สนใจใครนี่ครับ” บูมทักท้วงขึ้นมาบ้างเมื่อผู้เป็นนายมีนิสัยต่างออกไป เพราะปกติธีรฉัตรไม่เคยนอนซ้ำกับคนเดิมหรือจะพูดให้ถูกเขาไม่มีคู่ขานั่นเอง
“กูสั่งว่าอะไร?”
“ครับ ๆ พวกผมจะไปเดี๋ยวนี้” ทั้งสองรับคำสั่งด้วยความรู้สึกมากมาย ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงเวลาไหนคำสั่งของผู้เป็นนายถือเป็นคำขาด
ธีรฉัตรทิ้งตัวลงบนที่นอนคราบเลือดจาง ๆ ที่ติดอยู่มันทำให้เขานึกถึงหญิงสาว เธอเป็นคนแรกที่ทำให้เขาไม่สามารถหลับนอนกับคนอื่นได้อีกและเป็นคนแรกที่เขาหลับนอนด้วยถึงสองครั้งแต่น่าแปลกที่เธอคนนั้นกลับไม่ตามหาหรือวอแวเขาเหมือนผู้หญิงคนอื่น
หลายวันผ่านไป
(ผมเจอเธอแล้วครับนาย)
“อืม”
(ให้ผมจัดการเธอเลยไหมครับ)
“ไม่ต้อง! กูแค่อยากรู้ว่าเธอเป็นใครอยู่ที่ไหนเท่านั้นเอง”
(ครับ แล้วให้พวกผมทำยังไงต่อ)
“ไม่ต้องทำ รู้ที่อยู่แล้วก็พอ”
(ครับ)
ไม่นานรูปถ่ายหญิงสาวก็ถูกส่งเข้ามือถือเขารัว ๆ ภายนอกสดใสน่ารักสมวัยแต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์คืนนั้นแล้วมันต่างกันไปสิ้นเชิง...
“โลกแม่งก็โหดร้าย ผู้ชายแม่งก็เหี้ย”
“เมาก็กลับไปนอนอย่ามาแหกปากด่าคนอื่นแบบนี้เป็นผู้หญิงอะไร”
“เสือกไรด้วยล่ะ ผู้ชายมันก็เฮงซวยเหมือนกันหมด”
“ปากดี!”
“อย่างอื่นก็ดีนะคะ” น้ำเสียงและท่าทียียวนของคนเมาทำให้เขาคิดว่าเธอคงอยากหลับนอนกับเขาเหมือนคนอื่น ๆ เขาจึงพาเธอมายันคอนโดหรูของตนเอง ที่นี่มีไว้สำหรับระบายความสุขทางกายก็ว่าได้
“อื้อ... เจ็บ!” เขาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อสอดใส่แก่นกายเข้าไปแล้วรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง
“ยังไม่เคยเหรอวะ” ของเหลวสีแดงที่ชโลมไปทั่วจุดเชื่อมต่อของเขาทั้งสองบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขาเป็นคนแรกของเธอ
เช้าอีกวันตื่นขึ้นมาก็ไม่พบหญิงสาวแล้วมีเพียงบัตรประจำตัวนักเรียนเท่านั้นที่หล่นให้เห็นต่างหน้า
“เพิ่งสิบแปดเองเหรอเนี่ย” เขาว่าพลางดึงศีรษะตัวเองแรง ๆ เพื่อเรียกสติ เกิดมาจะสามสิบอยู่แล้วเพิ่งเคยลิ้มลองเด็กสาวก็คราวนี้แหละ หลังจากเรื่องคืนนั้นเขาก็ไม่เจอเธออีกเลย...
สามเดือนต่อมา
“วันนี้นายจะไปไหนครับ”
“ไปบ้านคุณย่าแล้วกัน ไม่ได้ไปเยี่ยมท่านนานแล้ว”
“แวะห้างสรรพสินค้าเหมือนเดิมไหมครับ”
“อืม”
ธีรฉัตรรักความสันโดษไม่ค่อยสุงสิงกับใครมากนัก ยกเว้นเพื่อนสนิท เขาสูญเสียผู้เป็นแม่ตั้งแต่เด็ก มีเพียงย่าที่เลี้ยงดูเขาและเวลาต่อมาเขาถูกฝึกให้เป็นนักฆ่า... ฟังไม่ผิดหรอก เนื่องจากผู้เป็นพ่อต้องการให้ลูกชายเพียงคนเดียวสานต่อธุรกิจทั้งหมดไม่เว้นแม้กระทั่งธุรกิจสีเทา และการที่จะยืนอยู่ตรงนี้ได้ต้องไร้ความเมตตา เลือดเย็น! เขาใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะเป็นที่ยอมรับของทุกคนเพราะหากไม่มีความสามารถก็ไม่มีสิทธิ์ได้เป็นนายของลูกน้องนับร้อยคนเช่นกัน
ผลัก!
“อ๊ะ! ขอโทษค่ะ” ระหว่างที่เขากำลังเลือกของฝากอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเด็กสาวคนหนึ่งเดินชนเขาจนข้าวของล่วงหล่นกระจัดกระจาย ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเปล่าที่ได้เจอเธออีกครั้ง แต่ที่สะดุดตาเขาคงเป็นสมุดเล่มเล็กที่อยู่ในมือตอนนี้
“เอ่อ...อันนี้ของหนู ขอคืนด้วยค่ะ” มองหน้าหญิงสาวครู่หนึ่งก่อนจะคืนให้แล้วเธอก็เดินหายไป
“นายครับ ผู้หญิงคนนี้...”
“เธอท้องงั้นเหรอ?” หันไปถามลูกน้องคนสนิทหวังจะเอาคำตอบ
“ครับ”
“ทำไมมึงไม่บอกกู”
“ก็คิดว่านายไม่สนใจแล้วซะอีก” บูมตอบกลับอย่างไม่จริงจังมากเพราะผู้เป็นนายไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนอยู่แล้ว
“กูสนใจเด็กในท้องต่างหากล่ะ”
“...” ทั้งสองมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ ครั้นจะเอ่ยปากถามก็ดูเหมือนจะละลาบละล้วงมากเกินไปหน่อย
“ไปสืบมาอย่างละเอียดว่าเธอท้องกี่เดือนแล้ว”
“ครับ”
ถึงจะไร้หัวใจแต่ก็ใช่ว่าจะไร้ความรู้สึก หากเด็กในท้องเป็นลูกของเขาอย่างที่คิดไว้จริงยังไงก็ต้องรับผิดชอบอยู่แล้วและค่อนข้างมั่นใจด้วยเพราะเขาเป็นคนแรกของเธอ
หลังจากไปเยี่ยมคุณย่าเสร็จเขาได้แวะมายันร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง สายตาคมกริบเพ่งมองหญิงสาวที่กำลังเลือกซื้อของกินอย่างออกรส
“มึงสองคนลงไป กูอยากรู้ว่าเธอซื้ออะไรบ้าง” ออกคำสั่งพร้อมกับยื่นเงินให้จำนวนหนึ่ง
“ครับ”
เขาเฝ้ามองหญิงสาวทุกอิริยาบถสีหน้าเธอดูตื่นกลัวเล็กน้อย ไม่นานทั้งสองก็กลับมา
“เธอซื้อนมบำรุงครรภ์ครับนาย แบบนี้” บอมเอ่ยก่อนจะยืนนมแพคหนึ่งให้เขาดู
“แล้วมึงเอามาทำไม?”
“ผมบอกเธอว่านายผมก็อยากกินเหมือนกัน เธอเลยแบ่งให้” บูมเอ่ยอย่างอารมณ์ขัน
“ไอ้นี่!!”
“ว่าแต่... เอ่อ... ผมถามได้ไหม ทำไมนายถึงสนใจนักล่ะ”
“กูไม่ได้ป้องกัน” ธีรฉัตรตอบไปตามความจริง
“ห๊ะ!!”
“...”
“นายไม่คิดว่าเธอจะมีแฟนแล้วบ้างเหรอครับ” บูมเอ่ยถามตามความคิดของตัวเอง
“กูมีวิธีพิสูจน์แล้วกัน”
“แล้วถ้าไม่ใช่ลูกนายล่ะ”
“ก็ปล่อยไปหรือมึงจะให้กูฆ่าเธอ?”
“ไม่ ๆ ผมแค่สงสัยเท่านั้นเอง”
“แล้วเรื่องที่กูให้ไปสืบล่ะถึงไหนแล้ว”
“เธอท้องครับแต่ไม่มีแฟน อาศัยอยู่กับแม่แค่สองคน ส่วนรายละเอียดอื่น ๆ จะได้รับในอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้”
“อืม”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
