เร่าร้อง

"อ๊ะ อ๊ะ อ้าาา...บะ...บะ...เบาหน่อยสิ"

#ดารินทร์ยิ้มพอใจ

"ไม่อยากเจ็บตัวก็ร้องออกมาสิ" ดารินทร์พูดเสียงพร่า

"ไอ้โรคจิต"

ยิ่งด่ายิ่งกระตุ้นอารมณ์ รินซังบีบกรามให้เชิดหน้ารับรสจูบดิบได้อย่างเต็มที่ ปลายลิ้นเข้าดูดชิมโพรงปากอย่างไม่ได้รับเชิญ ยิ่งผมดิ้นหันหนียิ่งบีบแน่นจนเจ็บร้าวเสียงอู้อี้บ่นประท้วงหาอากาศหายใจ คนบนกายดูดปลายลิ้นจนวาบหวาน รู้สึกตัวลอยพร่ากับบทจูบรุนแรงแต่ยั่วเย้า ก่อนรินซังกระซิบถาม

"อยากให้กูทำต่อ ก็ถอดเสื้อผ้าออก" ดารินทร์รบเร้าต่อ

สายตาเย้ยหยันท้าทาย รู้ว่ารินซังต้องการให้กลัว ขู่ไม่อยากให้ยุ่งกับเค้าอีก แต่ผมใช่จะยอมคน! หลบสายตาจ้องทุกการกระทำ แล้วดึงชายเสื้อขึ้นเพื่อถอดมันออก "มึงคิดให้ดีนะ ถ้าอยากขนาดนั้น ก็จะเอาให้บานเลย" #กูเตือนมึงนะรินจัง

ผมเม้มปากช่างใจก่อนจะสลัดเสื้อให้พ้นจากร่างโชว์ผิวสวยส่งสายตาเย้ยหยันไม่เกรงกลัวออกไป ฝ่ามือที่กำไว้จนชื่นตรงเข้าประคองหน้ารินซัง ประกบปากจูบแผ่วเบาไร้การตอบสนองใดๆ ร่างรินซังดันผมมาจนชิดหัวเตียงยิ้มบางๆ ก่อนจะชันตัวขึ้น บีบกรามผมให้ไปอยู่ใกล้

"ทำให้กูสิ อยากจะรู้ ว่ามึงเด็ดสักแค่ไหน"

ผมกล้าๆ กลัวๆ ดึงกางเกงออก มือรินซังบีบค้างเร่งเร้าให้ผมเสิร์ฟตามสั่ง ใบหน้าอยู่ใกล้พ่วงนิ่มแค่คืบ ฝ่ามือเจ้าสำราญจะบีบเน้นให้อ้ารับพวงนั้นเข้ามา ปากที่พร่ำออกคำสั่งคือปากเดียวกับที่สร้างความเจ็บปวดให้ผมมาตลอด

...แต่ก็ยอมทุกที

ปลายลิ้นเลียขาอ่อนแผ่วเบารอยแยกสามเหลี่ยมที่มีเส้นขึ้นหนาถูกจัดระเบียบด้วยลิ้นร้อนเอาใจ ก้อนกลมๆ ถูกดูดดึงจนเจ้าของเผลอครางกระเส่า แท่งเอ็นปูดแข็งเต็มลำพร้อมรบทันทีที่ปากผมครอบทับ ฝ่ามือที่เคยรุนแรงลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน แววตาก้มมองลงต่ำส่งประกายวิบวับจนผมคิดว่าฝันไป

เคลื่อนตามแรงบังคับ ฝ่ามือความยาวทิ่มไปถึงคอหอย ผมสำลักแต่ก็ยังยอมทำต่อ หางตาเปื้อนริ้วน้ำใสบ่งบอกว่าผมทรมานแค่ไหน ดีที่ยังมีฝ่ามือหนาเกลี่ยเช็ดให้อย่างทะนุถนอม

"มึงจะเจ็บกว่านี้อีกหลายเท่า เปลี่ยนใจยังทันนะ"

น้ำเสียงปกติที่พูดกับผมในขณะที่แท่งร้อนคาปาก ผมขยับขึ้นลงตลอด ในขณะที่รินซังไม่รู้สึกถึงความเสียวซ่านเลย หรือผมจะไม่เอาไหน หรือมันจะปฏิเสธทางอ้อม

คิดได้ดังนั้นยิ่งเร่งปากดูดแรงๆ มือช่วยขยับถี่จนเจ้าของแท่งเชิดหน้าครางไม่ได้ภาษา อีกไม่นานรินซังต้องแตกใส่ปากแน่ แล้วผมก็จะเป็นผู้ชนะที่สามารถปลดปล่อยรินซังได้ก่อน ฝ่ามือหนาดันตัวผมออกทันที ก่อนจะเป็นฝ่ายกระหน่ำจูบซุกไซ้ซะเอง

"ถอดกางเกงออกซะ"

พูดจบร่างรินซังก็ละออกจากตัวผมไปนั่งขอบเตียงทันที ผมรู้สึกได้ว่าเหงื่อผุดเต็มหน้าเลือดลมสูบฉีด แต่รินซังพยายามสะกดกลั้นไว้กางเกงหลุดพ้นออกจากร่าง ผมสอดมือไปกอดรินซังจากด้านหลัง พ้นลมหายใจอุ่นที่ต้นคอ

"มานั่งตักกูนี่"

ผมลุกมาทิ้งร่างบนตักรินซัง มือหนาจับเข้าช่วงเอวก่อนจะดึงไม่ให้ผมนั่งลงไป ผมตวัดสายตามองทันที ริมฝีปากยื่นมาจูบผมเร่าร้อนอีกครั้ง สองมือถูกรวบไว้เหนือหัว รินซังใช้กางเกงตัวย้วยมัดสองแขน ความรู้สึกตื่นเต้นแปลกใหม่กับร่างกายไร้อิสรภาพ บทจูบรุนแรงเปลี่ยนผมไปทีละน้อย

แขนรินซังล็อคเอวไว้หน้าซุกไซ้แผ่นหลัง มืออีกข้างลูบขาอ่อนด้านในลากขึ้นขยำก้อนกลม มือที่ล็อคเอวเริ่มขยับแก่นกลางให้ผม เมื่อมาจนถึงจุดนี้ ผมคงไม่กลั้นเสียงไว้อีกแล้วเปล่งเสียงหวานครางตามจังหวะที่รินซังมอบให้

รู้สึกถึงสิ่งที่เย็นชื้นอยู่ร่องด้านหลัง ใบหน้าหล่อๆ ของรินซังจมหายไปกับบั้นท้ายกลม มือแยกร่องเผยช่องเชื่อมต่อให้เด่นชัด ผมกระตุกตัวปลดปล่อยครั้งแรก ร่างกายของรินซังยังเสพทุกส่วนอย่างต่อเนื่อง โก้งโค้งให้สะโพกลอยเด่นรับริมฝีปากเอาใจ น้ำลายเปียกชุ่มเป็นสารหล่อลื่นที่รินซังใช้เพื่อสอดใส่ กว่าจะดันได้จนสุด ผมก็ครางกระเส่าด้วยความเจ็บปวด

"เล่นของตัวเองให้กูดูหน่อย"

รินซังค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ากลางที่นอน ชันขาสองข้างผมคร่อมตัวเอง บั้นท้ายยังเปียกชื้นลิ้นสากโลมเลียต่อเนื่อง นิ้วขยับเข้าออกจนจุก มืออีกข้างแกะมัดกางเกงออก

"ทำแบบที่กูทำเนี่ย"

มือข้างที่ถนัดถูกดึงอ้อมไปด้านหลัง ผมเก้กังที่จะทำตาม ฝ่ามือหนาลูบท้องน้อยปลอบประโลม "โชว์ให้กูดูซิมึงเด็ดขนาดไหน" คำพูดที่เปล่งออกมายังทิ้งลมอุ่นๆ ไว้ ผมปลายนิ้วผมวนควงจนมันเข้าไปได้แต่ยังไม่สุด ผมเหลียวหลังมองหน้ารินซัง สายตาดำขลับปลุกอารมณ์ดิบในตัวผมให้กระหน่ำรัวไม่หยุด ครางยั่วจนแท่งรินซังเองตื่นตัว ฝ่ามือหนาเอื้อมมารีดน้ำให้ผมทั้งๆ ที่เพิ่งปล่อยไปมันกลับทะลักออกมาอีกรอบ

"ยะ.. อย่าเอามือออกนะ ทำต่อไป"

มือที่ไร้เรี่ยวแรงยังควงนิ้วต่อ ขาสั่นจนหน้าที่เคยเชิดฟุบกลับที่นอนประคองก้นเชิดค้างกลางอากาศ ‘อึก’ รู้สึกถึงความตึงคับอยู่ๆ ก็มีนิ้วเพิ่มเข้ามา ผมฟุบหน้าเหลือบมองมือเราประสานกัน เร่งกระแทกรัว จากที่จุกอยู่เริ่มเสียวซ่านจนเผลอครางเสียงหลง

รินซังยิ้มพอใจก่อนจะตบแรงๆ ที่ก้นขาวแหวกร่องออกกว้าง ภาพที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้คือรินซังชันขาขึ้นคร่อมสอดแท่งร้อนเข้าแทนนิ้ว จังหวะที่รินซังมอบให้ทำโลกผมสั่นไม่เป็นจังหวะและค่อยๆ มืดดับไป

"อ้าว!! รินซัง ไหนแม่ให้น้องไปตามเรา แล้วทำไมลงมาคนเดียว"

"ผมใช้ให้มันลอกการบ้านอยู่ วันนี้คลาสเช้าว่าง"

"งั้นลูกก็ขับรถไปกันเองนะ แม่รีบไปประชุมก่อน"

"ครับ"

"แม่ทำน้ำมะนาวให้น้องด้วย เอาขึ้นไปให้น้องสิ"