EP.6 | เอ็นถูร่อง NC25 (สายฟินห้ามพลาด)

กลางดึกหลังจากส่งสาวสวยคนนั้นกลับไปแล้ว ติณนภพก็รีบเดินลงไปหาจันทร์เจ้าขาที่ห้อง ดูท่าเธอจะงอนเขามาก เพราะมื้อเย็นก็ไม่ยอมลงมากินด้วยกันเหมือนทุกที

ปกติแล้วเธอไม่เคยหนีหน้าเขาแบบนี้ นี่เลยยิ่งทำให้เขาสงสัยเข้าไปใหญ่ ว่าผู้หญิงคนไหนที่กล้าดีไปต่อว่าเธอ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เขาเคาะประตูเพื่อดูท่าทีทั้งที่สามารถไขกุญแจเข้าไปได้ ทว่าคนข้างในก็ไม่ตอบอะไรกลับมา จึงลองส่งเสียงเรียก

“เจ้าขา ฉันเองนะ เปิดประตูให้หน่อยสิ”

เงี่ยหูฟังอยู่ครู่หนึ่งหลังพูดจบแต่เธอก็ยังเงียบ ความใคร่รู้เริ่มเปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์ เมื่อถูกหมางเมินแบบที่ไม่เคยเป็น

ปกติแล้วจันทร์เจ้าขามักมีท่าทีคล้ายอยากใกล้ชิดและอยากเข้าหาเขาอยู่ตลอดเวลา แต่ทุกครั้งเขาก็พยายามปฏิเสธและหลีกเลี่ยง ไม่ใช่เพราะรังเกียจ แต่เพราะอยู่ใกล้เธอทีไร...

ก็รู้สึกอยากจับเธอกินอยู่ทุกวินาที...

“ฉันบอกให้เปิดประตูไงเจ้าขา กล้าดื้อกับฉัน?” แม้จะเป็นคำเชิงขู่แต่หญิงสาวก็ยังไม่มีวี่แววจะตอบกลับ ฟางเส้นสุดท้ายของติณนภพขาดลง เขาไขกุญแจเปิดประตูเข้าไปทันที

“เธอกล้าดียังไง...” เขาชะงักคำต่อว่า เมื่อเห็นร่างระหงนอนขดตัวสั่นเทาอยู่ใต้ผ้าห่ม คราบน้ำตาบนแก้มเนียนและเปลือกตาแดงบวมทำให้รู้ว่าเธอเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก

ประกายความโกรธในดวงตาดูอ่อนลง เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปนั่งลงบนเตียงข้าง ๆ เธอ แล้วใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเส้นผมที่บดบังดวงหน้าหวานไปทัดไว้ที่ใบหู ยามหลับ เธอไม่ต่างอะไรกับกระต่ายน้อยนุ่มนิ่ม

น่ารัก น่าเอ็นดูนักเชียว

“นะ..หนาว..จะ..เจ้าขาหนาว” น้ำเสียงของจันทร์เจ้าขาแหบพร่าจนเขาหลุดจากภวังค์ คิ้วหนามุ่นเข้าหากันด้วยความสงสัย

ก็เธอขดตัวอยู่ในผ้าห่มแล้วนี่? ทำไมถึงยังบ่นว่าหนาว หรือว่าจะไม่สบาย?

พลันค่อย ๆ ใช้หลังมือหนาอังที่หน้าผากมน ติณนภพสะดุ้งโหยงเมื่อพบว่าคนตรงหน้ามีอุณหภูมิสูงราวกับอยู่ในกองไฟ

“ทำไมตัวร้อนแบบนี้” ความกังวลขุมใหญ่แฝงอยู่ในน้ำเสียง เขารีบลุกเดินเข้าไปในห้องน้ำ หาขันและกะมังใบเล็กรองน้ำอุ่นแล้วเอาออกมาเตรียมเช็ดตัวให้เธอ

ก้อนเนื้อในอกซ้ายกระตุกสั่นไหวเมื่อนึกขึ้นได้ว่าหากจะเช็ดตัวก็ต้องถอดเสื้อผ้าออกก่อน แน่นอนว่าเขาไม่กล้าด้วยกลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่อยู่

ติณนภพร้อนรนในใจ หากไม่รีบเช็ดตัวให้ไข้ลดในตอนนี้ จันทร์เจ้าขาก็อาจจะช็อกได้

เขาทำใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อย ๆ ยื่นมือสั่นเทาไปปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเม็ดแรกออก เนื้อผิวขาวเนียนของเธอทำเอาเม็ดเหงื่อเริ่มผุดซึมตามกรอบหน้า

ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามคุมสติของตัวเองให้นิ่งแล้วจัดการปลดเม็ดที่สอง ร่องอกอวบอิ่มปรากฏขึ้นให้เห็นทันที ติณนภพรีบลุกขึ้นก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ

น้ำลายเหนียวหนืดถูกกลืนลงคอไปอึกใหญ่ ก่อนจะรู้สึกถึงการขยายตัวของกายแกร่งภายใต้กางเกง ความอวบขาวของเนินเนื้อสองลูกกำลังทำให้เขาสูญเสียการควบคุม

“หนาว..เจ้าขาหนาวเหลือเกิน” เสียงหวานดังลอดออกมาอีกครั้ง ร่างเล็กเริ่มดิ้นพล่านเพราะรู้สึกไม่สบายตัว สีหน้าและริมฝีปากของเธอก็ซีดเผือดลงมาก

ติณนภพไร้ซึ่งทางเลือก เขาจำต้องตั้งสมาธิอย่างแน่วแน่อีกครั้ง แล้วรีบจัดการปลดกระดุมเสื้อของเธอออก จนในที่สุดก็ครบทุกเม็ด

สองเต้าอวบใหญ่เด่นชัดคาตา เนื้อขาวเนียนนูนล้นบราเซียสีหวานจนแทบจะเห็นส่วนหัว...

ติณนภพกระสับกระส่ายจนอยู่ไม่สุข รู้สึกปวดหนึบที่ตรงลำกายจนอยากจะปลดปล่อย แต่เขาก็พยายามไม่ไปโฟกัสกับมันแล้วให้ความสำคัญกับการป่วยของเธอ

มือหนาหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำบิดให้หมาด แล้วค่อย ๆ เช็ดไล่ตั้งแต่ใบหน้า ลงมาที่ลำคอระหง จนกระทั่งถึงช่วงบริเวณหน้าอกเขาก็รีบเบือนหน้าไปทางอื่น แล้วเช็ดเบา ๆ อย่างระมัดระวัง

แต่ระหว่างนั้นคนป่วยดันอยู่ไม่นิ่ง...

จันทร์เจ้าขารู้สึกรำคาญใจที่ร่างกายถูกยุ่มย่าม จึงเผลอดันมือเขาด้วยแรงอันบางเบา แต่แรงนั้นก็ทำให้ผ้าขนหนูหลุดออกจากมือ ส่วนมือนั้นก็หล่นลงบนเต้านมอวบอิ่ม

ให้ตายสิ ฟ้าดินกำลังกลั่นแกล้งเขาชัด ๆ

ภายในห้องเงียบสงบตอนนี้ มีเสียงหอบหายใจถี่ ๆ ของเขาดังชัดให้ได้ยิน ภาพตรงหน้าของติณนภพเริ่มพร่ามัว สติของเขาก็กระเจิดกระเจิง ความอดทนทางเพศกำลังดิ่งลงสู่จุดต่ำสุด

“คุณป๋า...เจ้าขารักคุณป๋า...” หญิงสาวพึมพำพลางขยับตัว ส่งผลให้เต้านมอวบสั่นกระเพื่อมเบา ๆ วินาทีนั้นติณนภพหลงลืมทุกสิ่งอย่าง

ทั้งเต้านมอวบอิ่ม ทั้งคำบอกรัก

เขาไม่อยากทนต่อความต้องการนี้อีกแล้ว

พรึ่บ!

บราเซียสีหวานถูกถกขึ้นสูง เนินเนื้อสองลูกใหญ่ดีดเด้งปรากฏตรงหน้า ติณนภพรีบก้มลงดูดยอดถันสีระเรื่อระคนมูมมามทันที

“อือ..” จันทร์เจ้าขาส่งเสียงแผ่วเบา อุณหภูมิในร่างกายสูงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัว มือเรียวพยายามปัดป่ายใบหน้าหล่อเหลา ทว่ายามนี้เธออ่อนแรงเกินกว่าที่จะขัดขืน

“เจ้าขา..นมใหญ่มาก..” ติณนภพพูดอู้อี้ในลำคออย่างพึงพอใจ เขาตวัดเรียวลิ้นเลียปลายถันจนแข็งชันเป็นไต ฝ่ามือหนากอบกุมรอบเต้าอิ่ม ฟอนเฟ้นบีบเคล้นอย่างหนักหน่วง

ยิ่งได้สัมผัส ความกำหนัดก็ยิ่งเพิ่ม ทั้งที่วันนี้เขาปลดปล่อยใส่สาวสวยคนนั้นไปหลายที แต่ความใคร่ในอารมณ์ก็ยังมีอยู่มาก

“อื้อ..อ๊า” จันทร์เจ้าขาดิ้นพล่านด้วยความเสียว เธอเริ่มได้สติกลับมาแต่ยังคงมึนงงอยู่ พยายามจะลืมตาแต่ก็ลืมไม่ค่อยขึ้น ตามร่างกายเริ่มเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ

“อยู่นิ่ง ๆ” เขาออกคำสั่งพร้อมเลื่อนมือข้างหนึ่งสอดเข้าไปใต้กระโปรงนักศึกษา ใช้ปลายนิ้วแกร่งลูบไล้ติ่งเนื้อเสียวเบา ๆ ผ่านแพนตี้ตัวจิ๋ว

ร่างเล็กสะดุ้งโหยง ดวงหน้าหวานบิดเบี้ยวเมื่อถูกความเสียวเข้าเล่นงาน รู้สึกยุบยิบและร้อนวาบในท้องน้อยคล้ายมีบางสิ่งกำลังขับเคลื่อน

น้ำหวานเหนียวเหนอะค่อย ๆ ถูกขมิบปล่อยให้ไหลออกมาทีละนิด จนบัดนี้แพนตี้ตัวจิ๋วเปียกชุ่มฉ่ำ

ติณนภพผละริมฝีปากออกจากอกอวบอิ่ม เลื่อนขึ้นไปประกบจูบริมฝีปากเล็กซีดเผือด เขาดูดดึงและขบเม้มอย่างรุนแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่ว

แพนตี้ชุ่มแฉะค่อย ๆ ถูกถอดออกอย่างเชื่องช้าจนลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าแล้วหล่นลงบนพื้น จากนั้นติณนภพก็เปลื้องท่อนล่างของตัวเองอย่างรวดเร็ว งัดลำกายใหญ่แข็งขันออกมาจ่อที่ทางเข้าร่องสวาท

ทว่าจู่ ๆ ดวงหน้าของเอื้อมดาวก็ลอยเข้ามาในโสตประสาท เขาชะงักกึกพร้อมผละริมฝีปากออกมองคนใต้ร่างอย่างสับสน

ไม่นานสติสัมปชัญญะก็คืนกลับมาโดยพลัน วินาทีนี้เขาควรถอยให้ห่างจากร่างเล็ก ทว่าอารมณ์กระสันกลับมีมากเสียจนถอนตัวขึ้นไม่ทัน

“ขอโทษนะเอื้อมดาว..” ที่ผ่านมาเขาพยายามหักห้ามใจเอาไว้ไม่ให้คิดเกินเลยกับเธออยู่ตลอด เพราะเห็นแก่เอื้อมดาวที่ตายจากไป จึงได้พาสาวสวยมากหน้าหลายตามาระบายความใคร่ไม่เว้นแต่ละวัน

หากไม่ทำเช่นนี้ก็กลัวว่าวันหนึ่งจะเผลอตัวเผลอใจเกินเลยกับจันทร์เจ้าขา เขาสนใจและอยากจะกินหล่อนตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอหน้าเสียด้วยซ้ำ

แต่แล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เขาไม่อาจอดทนได้อีกต่อไป

ติณนภพสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วจับลำกายใหญ่ทาบลงตรงกลางดอกไม้งาม พร้อมค่อย ๆ ขยับสะโพกขึ้นลงให้ท่อนเนื้อแข็งได้เสียดสีกับร่องกลีบเสียว

ถึงจะอดทนต่อไปไม่ไหว แต่เขาก็ยังไม่กล้าสอดใส่ในตัวเธอ

“อ๊า..เจ้าขา” ชายหนุ่มหลุดเสียงครางอย่างลืมตัว แล้วก้มหน้าลงเชยชิมยอดถันแข็งชันอีกครั้ง พร้อมทั้งบีบเคล้นอย่างเต็มแรง

นิ้วมือข้างหนึ่งสะกิดเขี่ยปลายถันที่ยังว่าง ส่วนอีกข้างก็ส่งลงมาไล้เกลี่ยติ่งเนื้อเสียว

ทุกการขยับและการสัมผัสก่อความสยิวซาบซ่านเพิ่มให้เธอและเขาไม่มีหยุด ยิ่งจังหวะรุนแรงและถี่รัวขึ้นเท่าไหร่ เสียงครางกระเส่าก็ยิ่งดังชัดขึ้นเท่านั้น

“อ๊า..เจ้าขา..ซี๊ด”

จันทร์เจ้าขาเริ่มได้สติและเริ่มมองเห็นภาพตรงหน้าชัดเจนขึ้น เธอขัดเขินจนพวงแก้มแดงระเรื่อ ริมฝีปากโค้งขึ้นยิ้ม เมื่อเห็นร่างของติณนภพกำลังเคลื่อนไหวอยู่บนร่างของเธอ

แค่ได้ลึกซึ้งกับเขา แม้จะในความฝันก็สุขใจ นี่คือสิ่งที่เธอคิด

และเพราะคิดว่ากำลังฝัน เธอจึงปล่อยกายปล่อยใจให้เขาตักตวงความสุขอย่างไร้การขัดขืน หารู้ไม่ว่าสิ่งนี้คือความจริง

“อ๊า..คุณป๋า..อื้อ”

สองร่างขยับขึ้นลงใส่กันอยู่อีกไม่กี่ที ความเสียวซ่านก็นำพาไปถึงจุดสุดยอด

ติณนภพหอบหายใจถี่รัวมาก เกิดมาไม่เคยเสียวอะไรเท่านี้มาก่อน เขาฟุบหน้าลงบนเต้านมอวบทันที ส่วนจันทร์เจ้าขานั้นอ่อนเพลียอย่างหนักด้วยพิษไข้ เธอสิ้นสติไปพลันหลังได้ปลดปล่อยห้วงอารมณ์แห่งความสุข

ความฝันที่เหมือนจริงนี้ เธอจะไม่มีวันลืมเลย