บทที่ 4 เธอทำแบบนี้กับทุกคน

“คุณรู้?”

ในเมื่อเธอกล้าที่จะถาม เขาเองก็เป็นลูกผู้ชายพอที่จะกล้ายอมรับออกไปตรงๆ เมื่อมันไม่ได้มีเรื่องอะไรที่ต้องอายกับการตกหลุมรักใครสักคน

“อาการออกขนาดนี้ ฉันมองคุณออกตั้งแต่เข้ามาในร้านแล้วค่ะ "

ซาร่ากล่าวตอบตามความจริง แค่เห็นสายตาที่เขาคอยมองเจ้านายสาวผู้ซึ่งเธอนับถือเหมือนพี่สาวแท้ๆมาตลอด ก็รู้ได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีจุดประสงค์มาซื้อเพียงดอกไม้

“งั้นในเมื่อคุณรู้แล้ว ผมขอถามหน่อยก็แล้วกันครับ ว่าคุณวิพอจะมีคนที่ชอบรึยัง "

เซบาสเตียนไม่ตระหนักใจที่จะถามออกไปตามที่อยากรู้ เรียกรอยยิ้มจากคนถูกถามที่รู้สึกถึงความเป็นลูกผู้ชายของเขา

“ถ้าคุณกล้าถาม ฉันก็กล้าตอบค่ะ ในฐานะที่ฉันอยู่กับพี่วิมานาน พี่วิไม่มีคนที่ชอบหรอกค่ะ จะมีก็แต่….”

ซารากล่าว แต่พอมาถึงประโยคสุดท้ายกลับลากเสียงยาว ยักคิ้วขึ้นเล็กน้อยพรางมองหน้าชายที่ดูเหมือนจะตั้งตารอฟังคำต่อไปจากเธออย่างตื่นตันใจ เห็นแบบนั้นก็อยากจะแกล้งให้ลุ้นสะหน่อย จนอีกคนไม่สามารถอดทนรอฟังได้ จึงรีบเปร่งเสียงถามต่อทันที

“แต่อะไรครับ?”

“จะมีก็แต่คนที่เข้ามาชอบพี่วินั่นแหละค่ะ อย่างเช่นคุณ "

" เยอะเลยหรอครับ "

ซาร่าขำลอดในลำคอออกมาเบาๆ กับการยักคิ้วถามด้วยสีหน้าจริงจังของชายตรงหน้าผู้ซึ่งมาตกหลุมรักพี่สาวตน

"เท่าที่จำได้ ก็แทบจะผู้ชายทุกคนที่เข้ามาซื้อดอกไม้มั้งคะ”

ซาร่าตอบ ซึ่งนั่นคือความจริง เธอไม่ได้โอเวอร์หรือแกล้งเล่นให้เซบาสเตียนเป็นกังวลไดๆทั้งสิ้น เมื่อเท่าที่เห็นก็มีแต่ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาหยอดบ้างจีบบ้างโดยหาข้ออ้างว่ามาซื้อดอกไม้กันทั้งนั้น

“ขนาดนั้นเลยหรอครับ แล้ว… คุณวิเค้าสนใจกลับบ้างรึเปล่าครับ"

เซบาสเตียนยังคงถามต่อไม่หยุด ยิ่งรู้แล้วก็อยากรู้ลึกเข้าไปอีก เมื่อได้ยินถึงความเสน่ห์แรงของวิเวียนก็แทบจะอยากมานั่งเฝ้าทุกช่วงเวลาเป็นหมาหวงเจ้าของจนแทบต้องสั่งเสียงจากในหัวให้คอยเตือนสติตัวเองว่ายังไม่ได้เป็นอะไรกัน

"อันนี้ฉันก็ไม่แน่ใจหรอกค่ะ เพราะเท่าที่ดูๆ … ก็เห็นพี่วิยิ้มให้แทบทุกคนนั่นแหละค่ะ "

ซาร่าตอบตามความจริง แต่ความจริงของเธอช่างแหลมดั่งปลายมีดที่เข้าไปทิ่งแทงหัวใจคนฟัง นี่เขาไม่ได้พิเศษไปกว่าใครๆงั้นหรือ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ยิ้มและเป็นมิตรแค่กับเขาคนเดียว แต่มันเป็นบุคลิกนิสัยส่วนตัวของเธอที่ปฏิบัติกับทุกคนด้วยความอ่อนโยนนั่น ช่างน่าเจ็บใจสะจริง

“แต่ฉันจะบอกให้อย่างหนึ่งก็ได้ เห็นว่าคุณหล่อหรอกนะคะ”

ทันไดที่คำพูดนั้นดังผ่านเข้ามาในหู เซบาสเตียนรีบหันควับกลับมามองหน้าคนพูดด้วยแววตามีความหวังขึ้นมา

“พี่วิชอบผู้ชายอ่อนโยนค่ะ”

ซาร่ากล่าวพร้อมขยิบตาให้ปริ๊บๆ เป็นการเชียร์ เพราะเห็นว่าคนหล่อโครงหน้าฟ้าประทานแถมยังรวยล้นฟ้าอย่างเขายอมเสียการเสียงานแต่เช้าเพื่อมาตามจีบเจ้านายถึงร้านดอกไม้จึงนึกอยากช่วยขึ้นมาเสียดื้อๆ

“ขอบคุณนะครับ”

เซบาสเตียนได้ยินแบบนั้นก็อดยิ้มดีใจไม่ได้ รีบเอ่ยขอบคุณซาร่าที่ยอมบอกเขาสักข้อเกี่ยวกับวิเวียน แม้ตัวเองพอจะเดาออกอยู่บ้างก็เถอะ ก่อนซาร่าจะขอตัวกลับไปทำธุระที่เหลือของตน เป็นเวลาเดียวกันกับที่วิเวียนเดินกลับเข้ามาด้วยออร่าความผ่องใสผุดประกายไปทั่วรอบๆตัวนั่น ทำเอาเขาตกหลุมรักเธอซํ้าแล้วซํ้าเล่าทุกครั้งที่เห็น

“ชาเป็นยังไงบ้างคะ รสชาติพอจะใช้ได้มั้ยคะ”

เป็นอีกครั้งที่เธอเข้ามากล่าวถามด้วยรอยยิ้มแสนหวานประกบอยู่บนใบหน้านวล และมันก็มักจะเป็นแบบนั้นอยู่เสมอ ถ้อยคำพูดคำจาทั้งโทนเสียงมันช่างอ่อนหวานน่าฟัง กับรอยยิ้มอ่อนๆ ที่เต็มไปด้วยความสดใสเชิญชวนคนหลงไหล ไม่แปลกหากจะมีชายมากหน้าหลายตาเข้ามาขายขนมจีบให้เธออยู่บ่อยๆ

“ยิ่งกว่าพอใช้ได้อีกครับ ผมติดใจจนอยากจะมาดื่มทุกวันแล้วสิ”

เซบาสเตียนสวนด้วยรอยยิ้ม แม้ท่าทางเขาจะดูเหมือนมีการหยอกล้อปนนิดๆ ทว่าที่พูดคือเรื่องจริง แทบอยากจะทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังเพื่อที่จะได้มานั่งดื่มชากับเธอทุกวันเลยจริงๆ

เมื่อได้ยินคำเอ่ยชมจากชายตรงหน้า วิเวียนยิ้มกว้างด้วยความดีใจอย่างเห็นได้ชัด แม้เธอจะได้รับคำชมอยู่บ่อยๆ จากหลายๆคน แต่ก็ไม่มีครั้งไหนที่เธอจะรู้สึกเฉยเมื่อมีคำชมเข้ามาเพิ่ม

“ว่างๆ ก็มาดื่มได้ตามสบายเลยนะคะ”

“ไม่ว่างก็จะมาครับ”

"ฮะๆ คุณดูจะชอบชานี่มากเลยนะคะเนี่ย "

คำตอบของเซบาสเตียนทำเอาคนฟังอย่างวิเวียนอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ เมื่อเขาดูจะติดใจชาที่เธอทำมากเป็นพิเศษ

" ใช่ครับ ผมติดใจมากเลยล่ะ "

เซบาสเตียนตอบทันที เขายอมรับว่าเขาติดใจจริงๆ แค่สิ่งที่เขาหมายถึงกับที่เธอคิดมันต่างกันไปนิดเดียวเท่านั้นเอง เมื่อสิ่งที่เขาติดใจมากที่สุดไม่ใช่ชา แต่กลับเป็นเจ้าของมันเสียมากกว่า สายตาจับจ้องอยู่บนใบหน้านวล ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ยิ้มสวยแล้ว แต่พอหัวเราะก็ยิ่งมีเสน่ห์ขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว

สองคนสนทนากันเข้าด้ายเข้าเข็มอีกหลายต่อหลายนาที จนวิเวียนตัดสินใจเอ่ยถามถึงประเด็นที่เซบาสเตียนตั้งใจจะมาทำในวันนี้ ซึ่งก็คือให้เธอเลือกดอกไม้ให้

“งั้นเรามาเลือกดอกไม้กันเลยมั้ยคะ วันนี้คุณจะเอาไปทำอะไรคะ วิจะได้จัดการให้ถูก”

“ผมชอบนะครับเวลาคุณแทนตัวเองว่าวิ”

คนพูดกล่าวเปลี่ยนบทบาท ดูเหมือนอีกจุดประสงค์หนึ่งจะสำคัญกว่า สายตาพ่อคุณที่มองมาก็ช่างแพรวพราวเหลือเกิน แล้วดูคำพูดคำจานั่น ทำเอาคนฟังทำหน้างงกันไปพักหนึ่ง ก่อนเซบาสเตียนจะเป็นคนตอบอีกครั้ง

“มันน่ารักดี”

เจ้าของคำพูดยิ้มกรุ่มกริ่ม ในขณะที่คนถูกชมถึงกับนิ่งไป ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาจนเกิดเป็นสีอมชมพูแดง ดวงตาคู่หวานตกอยู่ในภวังค์ ทำเอาพ่อเสือยิ่งได้ใจ

“หึ.. ผมอยากจะซื้อดอกไม้ให้เจ้าของร้านจะได้มั้ยครับ”

ชายหนุ่มยังคงเอ่ยแซวไม่หยุด ยิ้มกรุ่มกริ่มมองหน้าวิเวียนที่เสียอาการให้เขาอย่างชัดเจนก็ยิ่งได้ใจ แล้วดูเหมือนเธอจะถูกใจกับคำหยอกล้อของเขา นำพาหญิงสาวขำเบาๆออกมากับคำพูดปนตลกนั่น