EP.4 ตอน แฟน

พอพูดจบฉันก็ทิ้งตัวลงนอนทันที ดีที่ในห้องมีผ้าห่มสามผืนแล้วฉันก็ซักหมดทุกผืนเรียบร้อยแล้ว พี่รันเวย์ไม่ได้ตอบอะไรเลยในสิ่งที่ฉันขอ เขาหลับไปแล้ว ฉันนั่งตอบแชทไลน์พี่คิม พี่เขาชวนฉันไปดูหนัง พรุ่งนี้ฉันมีเรียนแค่ภาคเช้า ฉันเลยตอบตกลงไป ตื่นเต้นจังเลยฉันจะต้องไปนั่งข้างๆเขาเป็นชั่วโมงในโรงหนังแค่คิดก็ฟิน มันก็คงเหมือนซีรีย์เกาหลีที่ฉันกับลูกพีชชอบดูที่รุ่นพี่กับรุ่นน้องได้เป็นแฟนกันจุดเริ่มต้นจากการคุยกัน คิคิ!!

"หนูคุยกับใครพี่ได้ยินเสียงหนูหัวเราะคิกคักและเห็นหนูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาหลายนาทีแล้วนะ" พี่รันเวย์ดีดตัวลุกขึ้นจากที่นอนและจ้องเขม็งขมวดคิ้วมองที่ฉันอย่างสงสัย

"ลินคุยกับแฟนไงคะ" ที่ฉันตอบแบบนี้เพราะอยากให้เขาเลิกยุ่งวุ่นวายกับฉันสักที

"ปาลิน ใครให้หนูมีแฟน!!" สีหน้าของเขานั้นเปลี่ยนไปเร็วมาก เปลี่ยนไปเร็วจนฉันตกใจเขาโกรธงั้นเหรอที่ฉันพูดแบบนี้ฉันก็แค่พูดเรื่องจริงที่มันกำลังจะเป็นจริง

"ลินอนุญาตตัวลินเองค่ะ พี่ปานคุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ได้ห้ามลินนะคะเรื่องการมีแฟน" พวกท่านไม่ว่าถ้าฉันจะมีแฟนเพราะฉันก็อายุพอที่จะตัดสินใจได้ว่าอะไรถูกอะไรผิดฉันไม่เคยมีแฟนเลยตั้งแต่เกิดมาเพราะฉันเป็นเด็กขี้แยร้องไห้บ่อยเลยไม่มีใครสนใจแต่พี่คิมกลับบอกฉันว่าอยากปกป้องฉันทำให้หัวใจดวงน้อยๆของฉันหวั่นไหวเต็มที่

"แฟนลินมันอายุเท่าไหร่เรียนจบรึยัง" เขากรอกเสียงดุดันถามขึ้นสีหน้าและแววตาของเขานิ่งจนน่ากลัว

"ลินง่วงขอนอนก่อนนะคะ" ฉันเลือกที่จะไม่ตอบเพราะเขาไม่จำเป็นจะต้องรู้อะไร วันนี้ฉันต้องมาเจ็บตัวเพราะเขาแถมยังให้เขามาพักที่ห้องอีกมันมากพอแล้ว

RUNWAY PART

ผมนอนนึกยังไงก็นึกไม่ออก ใครเป็นแฟนของลิน ใครมันบังอาจจะมาแย่งของรักของผม พอเห็นว่าเธอหลับผมเลยแอบย่องขึ้นเตียงไปหยิบโทรศัพท์ของเธอมาตรวจเช็คเธอไม่ได้ล็อกรหัสอะไร อย่างแรกที่ผมสงสัยคือไลน์ พอผมเปิดเข้าแชทไลน์ชัดเจนเลยว่าเธอกำลังคุยกับผู้ชาย ซึ่งมันดูคุ้นๆมากเหมือนกับไอ้คิมคู่อริเก่าผมเลย ไม่ใช่แค่คุ้นอย่างเดียวเป็นมันจริงๆด้วย ไอ้นี่ชอบตามจีบรุ่นน้องชอบถ่ายคลิปรุ่นน้องที่มันฟันลงเว็บโป๊ซึ่งมันเคยถ่ายรูปน้องสาวเพื่อนผมซึ่งเรียนปีเดียวกับมันด้วย มันเป็นรุ่นน้องผม ภายนอกมันเหมือนจะดี แต่เนื้อในมันจริงๆไม่เลยทำไมปาลินต้องยุ่งกับมันต้องอยากคุยกับมันด้วยพรุ่งนี้ทั้งคู่นัดดูหนังกัน แต่คงไม่ได้ดูหรอกเพราะผมจะเป็นก้างชิ้นโตขวางทุกทาง ผมปิดหน้าจออย่างอารมณ์เสียผมไม่ได้ลบไลน์หรือตอบอะไรเพราะผมกลัวปาลินโกรธผม

"ปาลินหนูจะเป็นของใครไม่ได้หนูต้องเป็นของพี่" ผมกดจูบลงที่แก้มนิ่มนวลชวนหลงใหลของเธอ แก้มหอมมาก ทั้งนุ่มและหอมและเนียนอีกด้วย ผมนอนไม่หลับขอออกไปสูบบุหรี่ละกันผมจะสูบบุหรี่บางครั้งบางคราวไม่ได้สูบมันตลอดหรอกนะ ที่นี่ทั้งแคบทั้งเก่าทั้งโทรมผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมเธอถึงเลือกมาอยู่ที่นี่ แทนคอนโด เธอดูเหมือนผู้หญิงธรรมดาที่ไม่มีอะไรเลยสักอย่างแต่บ้านเธอโคตรรวยเลย ต่างกับพี่สาวที่มีทุกอย่าง กระเป๋าแบรนด์เนมของใช้ต่างๆ

เช้าวันใหม่

"พี่รันเวย์คะ ตื่นได้แล้วนี่มันสายมากแล้วนะคะ" ฉันแหวกผ้าห่มผืนใหญ่ลุกพร้อมลุกจากเตียงไปปลุกคนโตที่นอนขี้เซาไม่ยอมตื่นสักที

"…"

"พี่รันเวย์ ทำไมพี่ไม่กลับคะ จะสายแล้วนะเนี่ย" ดูเหมือนเขาจะไม่ฟังอะไรเลยสักนิด ฉันถอนหายใจออกมาถี่ๆก่อนจะหยิบผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปเรียน วันนี้มีเรียนเก้าโมงครึ่งถึงเที่ยง วันนี้คงไปนั่งฟังอาจารย์อธิบายและอาจจะได้บทความมาแปลแน่เลย ผ้าขนหนูผืนนี้เมื่อคืนพี่รันเวย์ก็ใช้ ฉันใช้เช็ดทุกอย่างบนร่างกายแล้วนะ เขาจะว่าอะไรไหมอะ พออาบน้ำฉันก็รีบแต่งตัวปกติจะออกไปแต่งข้างนอกแต่วันนี้คงแต่งข้างในห้องน้ำ

~~แกร๊ก~~ พอเปิดประตูออกมาเขาก็ยังนอนเหมือนเดิม งานการเขาไม่ทำเหรอ

"พี่รันเวย์คะ ลินต้องไปเรียนนะคะลินจะต้องปิดห้องก่อนไปพี่กลับไปที่คอนโดหรือบ้านพี่ไม่ได้เหรอคะ"

"พี่ง่วงพี่ขับรถไม่ไหวเมื่อคืนนอนไม่หลับพึ่งมาหลับตอนจะเช้า" เขาทนความเซ้าซี้ของฉันไม่ไหวเลยตอบเบาๆ ฉันนอนกรนจนเขานอนไม่หลับงั้นเหรอ ก็ฉันไม่เคยนอนร่วมห้องกับใครยกเว้นเพื่อนแต่เพื่อนก็ไม่เคยบ่นหรือว่า ว่าฉันนอนกรนเลยนะ

"งั้นลินจะไปเรียนแล้วนะคะ ถ้าพี่กลับก็ล็อคประตูให้ลินด้วยนะ ส่วนกุญแจก็เอาฝากไว้ห้องนิติบุคคลด้านล่างก็ได้" ปาลินเก็บของที่จำเป็นใส่กระเป๋าไปเรียน รันเวย์มองทุกการกระทำของเธอ ที่เขาไม่กลับเพราะไม่อยากให้เธอไปดูหนังกับคิม

"ถ้าเลิกตอนไหนซื้อข้าวมาฝากพี่หน่อยนะ"

"พี่จะไม่กลับบ้านเหรอคะ ลินว่าพี่นอนอีกชั่วโมงก็น่าจะกลับได้แล้วนะคะ บ้านพี่กับที่นี่ห่างกันไม่มากสามสิบนาทีก็ถึงแล้ว" ปาลินหันมาจ้องคนโตด้วยความงุนงงเขาจะอยู่ถึงตอนไหนเนี่ย?

"พี่จะรอกินข้าวเที่ยงพร้อมลินนะ" รันเวย์ไม่ได้ใส่ใจในคำพูดเธอเลยเขาลุกหอบผ้าขึ้นไปนอนบนเตียงราวกับตัวเองเป็นเจ้าของห้อง ปาลินเดินลงมาข้างล่างพร้อมกับกวาดสายตามองรอบๆห้องบุคคลก็ไม่เห็นทรงทศเธอจึงตัดสินใจเดินเข้าไปถามเจ๊เจ้าของหอพัก

"พี่ทศไปไหนเหรอคะ?" ปาลินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสดใสตามปกติของเธอ

"เจ๊ส่งมันกลับโรงพยาบาลแล้ว เมื่อคืนมันเข้าไปห้องหนูใช่ไหมเจ๊จะชดใช้ค่าเสียหายและจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกเจ๊คิดว่ามันหายแล้วเลยไปเอามาอยู่ด้วย ไม่คิดเลยมันจะเป็นแบบนี้"

"อ๋อค่ะ หนูหวังว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกนะคะเอ่อ…เจ๊คะหนูรบกวนช่วงจะเที่ยงเจ๊เอาข้าวขึ้นไปส่งห้องหนูได้ไหมคะ "เจ๊มองปาลินด้วยหางตาแปลกๆปนสงสัยปกติปาลินก็อยู่ห้องคนเดียวถ้าออกไปแล้วก็ไม่ได้กลับหอจนค่ำถึงกลับ

"แฟนอยู่ห้องเหรอ เมื่อคืนเจ๊ดูกล้องวงจรปิดเห็นเหมือนผู้ชายหล่อๆยืนหน้าห้อง" ปาลินรีบปฎิเสธทันทีทั้งน้ำเสียงและสีหน้า

"ไม่ใช่นะคะ เขาไม่ใช่แฟนของลินเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของลินเมื่อคืนเขากลัวว่าพี่ทศจะกลับมาอีกเลยอยู่เป็นเพื่อน"

"อ๋อจ้ะ"

“พี่ชายก็พี่ชาย”